-
1 wygłosić
глаг.• выговаривать• выговорить• произнести• произносить* * *wygło|sić\wygłosićszę, \wygłosićszony сов. произнести, сказать:\wygłosić odczvt ппочитать публичную лекттию: \wygłosić przemówienie произнести речь; \wygłosić toast провозгласить тост
* * *wygłoszę, wygłoszony сов.произнести́, сказа́тьwygłosić odczyt — прочи́тать пу́бличную ле́кцию
wygłosić przemówienie — произнести́ речь
wygłosić toast — провозгласи́ть тост
-
2 wygłosić odczyt
произнести лекциюOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wygłosić odczyt
-
3 wygłosić referat
произнести докладOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wygłosić referat
-
4 wygłosić toast
произнести тостOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wygłosić toast
-
5 mowa
сущ.• вопрос• выражение• высказывание• говор• дело• диалект• звучание• разговор• речь• язык* * *mow|a♀, мн. Р. mów 1. речь;wygłosić \mowaę произнести речь; stracić \mowaę потерять речь, онеметь;
\mowa wiązana стихотворная речь;odjęło (odebrało) mu \mowaę он онемел;
2. язык ♂;\mowa ojczysta, obca родной, чужой (иностранный) язык; \mowa potoczna (codzienna) разговорный язык; ● części \mowaу грам. части речи; narządy \moway анат. органы речи;
jest, była \mowa o kimś, czymś идёт, шла речь о ком-л., чём-л.;nie ma (nawet) \moway о czymś не может быть (даже) и речи о чём-л., и разговору быть не может о чём-л.; władać jakimś językiem w \mowaie i piśmie говорить и писать на каком-л. языке;\mowa-trawa разг. пустозвонство, пустословие;
(со za) \mowaI разг. ещё бы, конечно (разумеется)!; ро со ta \mowa разг. нечего (не стоит) говорить+2. język
* * *ж, мн Р mów1) речьwygłosić mowę — произнести́ речь
stracić mowę — потеря́ть речь, онеме́ть
odjęło (odebrało) mu mowę — он онеме́л
mowa wiązana — стихотво́рная речь
2) язы́к mmowa ojczysta, obca — родно́й, чужо́й (иностра́нный) язы́к
mowa potoczna (codzienna) — разгово́рный язы́к
•- narządy mowy
- jest, była mowa o kimś, czymś
- nie ma mowy o czymś
- nie nawet mowy o czymś
- władać jakimś językiem w mowie i piśmie
- mow-trawa
- mowa!
- co za mowa!
- po co ta mowaSyn:język 2) -
6 przemowa
сущ.• речь• язык* * *przem|owa♀, мн. Р. \przemowaów речь, выступление ň;wygłosić \przemowaowe произнести речь, выступить с речью
+ mowa, przemówienie* * *ж, мн P przemówречь, выступле́ние nwygłosić przemowę — произнести́ речь, вы́ступить с ре́чью
Syn: -
7 wygłaszać
глаг.• выговаривать• выговорить• выделывать• выступать• говорить• делать• наделать• оказывать• проветривать• производить• произнести• произносить• сделать• совершать• совершить• составлять* * *wygłasza|ć\wygłaszaćny несов. произносить, говорить; ср. wygłosić* * *wygłaszany несов.произноси́ть, говори́ть; ср. wygłosić
См. также в других словарях:
wygłosić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wygłaszać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygłosić — dk VIa, wygłosićgłoszę, wygłosićsisz, wygłosićgłoś, wygłosićsił, wygłosićszony wygłaszać ndk I, wygłosićam, wygłosićasz, wygłosićają, wygłosićaj, wygłosićał, wygłosićany «wypowiedzieć głośno jakiś tekst (przemówienie, wiersz itp.)» Wygłosić… … Słownik języka polskiego
wygłaszać — → wygłosić … Słownik języka polskiego
wygłaszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wygłaszaćam, wygłaszaća, wygłaszaćają, wygłaszaćany {{/stl 8}}– wygłosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wygłaszaćgłoszę, wygłaszaćsi, wygłaszaćgłoś, wygłaszaćgłoszony {{/stl 8}}{{stl 7}} wypowiadać głośno jakiś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zasunąć — pot. Zasunąć mowę, gadkę, przemówienie itp. «powiedzieć, wygłosić mowę, przemówienie»: (...) mowę do wszystkich zasunął, że (...) chłopaki powtarzają nieprawdziwe wieści, nasza armia nie miała rozkazu od dowództwa frontu zajęcia Warszawy, znaczy… … Słownik frazeologiczny
zasuwać — pot. Zasunąć mowę, gadkę, przemówienie itp. «powiedzieć, wygłosić mowę, przemówienie»: (...) mowę do wszystkich zasunął, że (...) chłopaki powtarzają nieprawdziwe wieści, nasza armia nie miała rozkazu od dowództwa frontu zajęcia Warszawy, znaczy… … Słownik frazeologiczny
akademia — ż I, DCMs. akademiamii; lm D. akademiamii (akademiamij) 1. «instytucja skupiająca wybitnych uczonych lub artystów, mająca na celu kierowanie rozwojem nauki i sztuki» Polska Akademia Nauk. ∆ Akademia Platońska «szkoła filozoficzna założona przez… … Słownik języka polskiego
alokucja — ż I, DCMs. alokucjacji; lm D. alokucjacji (alokucjacyj) książk. «uroczysta przemowa; zwrot rozpoczynający przemowę» Forma alokucji. Wygłosić alokucję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
autokrytyka — ż III, CMs. autokrytykayce; lm D. autokrytykayk rzad. «krytyka w stosunku do samego siebie; samokrytyka» Wygłosić autokrytykę … Słownik języka polskiego
exposé — [wym. ekspoze] n ndm «wypowiedź programowa szefa lub innego członka rządu w parlamencie, przedstawiająca ogólną linię polityczną rządu lub jego zamierzenia w określonej dziedzinie; wygłaszane zwykle po powołaniu nowego rządu» Exposé premiera,… … Słownik języka polskiego
kazanie — n I 1. rzecz. od kazać. 2. lm D. kazaniezań «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych, zwykle w czasie nabożeństwa; tekst pisany takiego przemówienia» Kazanie o miłości bliźniego. Mieć, wygłosić kazanie. ◊ Siedzieć, czuć się, być jak… … Słownik języka polskiego