-
1 wydrzeć
глаг.• вырвать* * *wyd|rzeć\wydrzećrę, \wydrzećrze, \wydrzećrzyj, \wydrzećarł, \wydrzećarty сов. вырвать; выдрать;\wydrzeć kartkę z notesu вырвать страницу (листок) из блокнота;
\wydrzeć komuś z rąk вырвать (выхватить|y кого-л. из рук+* * *wydrę, wydrze, wydrzyj, wydarł, wydarty сов.вы́рвать; вы́дратьwydrzeć kartkę z notesu — вы́рвать страни́цу (листо́к) из блокно́та
wydrzeć komuś z rąk — вы́рвать (вы́хватить) у кого́-л. из рук
Syn: -
2 wydrzeć*
wydrzeć* pf →LINK="wydzierać" wydzierać -
3 wydrzeć
-
4 wydrzeć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wydrzeć
-
5 wydrzeć
1. arracher2. ravir3. ôter -
6 wydrzeć
srac -
7 wydrzeć
1. вирвати;2. забрати -
8 wydrzeć (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wydrzeć (się)
-
9 wydrzeć się
-
10 wydrzeć\ się
сов. 1. вырваться;2. разг. (wrzasnąć) заорать; ● \wydrzeć\ się się ze wszystkiego разг. совсем обноситься+1. wyrwać się
-
11 wydrzeć się się ze wszystkiego
разг. совсе́м обноси́ться -
12 wydrzeć się
1. вирватися;2. закричати; накричати (розм.) -
13 wy|drzeć
pf — wy|dzierać impf Ⅰ vt 1. (odedrzeć) to tear out; (zerwać) to pull out- wydrzeć kartkę z zeszytu to tear a page from a notebook- wydrzeć garść trawy to pull out a handful of grass2. (zabrać) to snatch, to grab- wydarł jej torebkę z rąk i uciekł he snatched her bag and ran away- wydzierali sobie kartkę z rąk they kept snatching the page from each other’s hands3. (zniszczyć) to wear [sth] out- wydrzeć marynarkę na łokciach to wear holes in the elbows of one’s jacket4. książk. (odzyskać) wydrzeć miasto z rąk nieprzyjaciela to recapture a town- wydrzeć zakładników z rąk porywaczy to rescue the hostages from the kidnappers- wydrzeć teren morzu to reclaim land from the sea- wydrzeć komuś a. od kogoś tajemnicę/obietnicę to wrest a secret/promise from sb książk.Ⅱ wydrzeć się — wydzierać się 1. (wydostać się) to wrench oneself free, to break free- wydarł się z objęć wuja he freed himself from his uncle’s embrace2. (zniszczyć się) [ubranie, tapicerka] to wear out 3. książk. (wyrwać się) [krzyk, jęk, ryk] to escape książk. 4. pot., pejor. (krzyknąć) to yell- „wynocha stąd!” – wydarł się na nas ‘get lost!’ he yelled at us- wydzierał się na nią, że tak późno wróciła he was yelling at her for being lateThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wy|drzeć
-
14 wydzierać
impf ⇒ wydrzeć* * *( kartkę) to tear out* * *ipf.1. (= szarpiąc, odrywać) tear out; wydzierać sobie włosy z głowy tear one's hair (out), despair; wydrzeć kogoś z czyichś rąk save l. rescue sb; wydrzeć kogoś śmierci save sb's life.2. pot. (= brać coś siłą) snatch, grab; wydzierać coś komuś tear sth away from sb; wydzierać sobie coś z rąk scramble for sth.3. (o ubraniu, obuwiu) (= niszczyć) wear down.ipf.1. (= wydostawać się siłą) wrench free, get out, get away.2. pot. (= głośno krzyczeć) holler.3. pot. (= źle i głośno śpiewać) scream a song out of tune.4. (o ubraniu, obuwiu) (= niszczyć się) be worn down.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wydzierać
-
15 wydzierać
глаг.• выдирать• вырывать* * *wydziera|ć\wydzieraćny несов. вырывать; выдирать; ср. wydrzeć* * *wydzierany несов.вырыва́ть; выдира́ть; ср. wydrzeć -
16 wyszarpnąć
wyszarpn|ąć\wyszarpnąćięty сов. вырвать, выхватить+wyszarpać, wyrwać, wydrzeć
* * *wyszarpnięty сов.вы́рвать, вы́хватитьSyn: -
17 paszcza
-y; -e; fjaws pl* * *f.1. ( u zwierząt) mouth; lwia paszcza bot. (common) snapdragon ( Antirrhinum majus); wilcza paszcza pat. cleft palate, palatoschisis.2. żart. ( u człowieka) mouth; wydrzeć coś komuś z paszczy take sth by force from sb; leźć komuś w paszczę go out on a limb, stick sb's neck out.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > paszcza
-
18 rozedrzeć się
сов.1) разодра́ться, разорва́ться2) прост. заора́ть, зареве́тьSyn: -
19 wyszarpnąć się
-
20 rozedrzeć\ się
сов. 1. разодраться, разорваться;2. прост. заорать, зареветь+1. rozerwać się;
2. wydrzeć się, wrzasnąć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wydrzeć — coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wydrzeć coś komuś z gardła zob. gardło 5. Wydrzeć kogoś śmierci zob. śmierć 13. Wydrzeć kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wydrzeć (na kogoś) gębę, pysk, mordę zob. gęba 4 … Słownik frazeologiczny
wydrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}z paszczy {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś, czyjejś} {{/stl 8}}{{stl 7}} wielkim wysiłkiem, przemocą zdobyć, odzyskać coś, zwłaszcza coś, co wydawało się bezpowrotnie stracone : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydarł… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydrzeć — dk XI, wydrzećdrę, wydrzećdrzesz, wydrzećdrzyj, wydrzećdarł, wydrzećdarty wydzierać ndk I, wydrzećam, wydrzećasz, wydrzećają, wydrzećaj, wydrzećał, wydrzećany 1. «szarpnięciem oddzielić coś od czegoś, wyrwać, oderwać» Wydrzeć kartkę z zeszytu.… … Słownik języka polskiego
wydrzeć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wydzierać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzierać się – wydrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydobywać się, wydostawać się skądś z wielkim trudem; uwalniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydrzeć się z czyichś objęć, z rąk bandytów. Oddział wydarł się z okrążenia. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzeć [wydzierać – wydrzeć] gębę [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć, wymyślać komuś z krzykiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś drze, wydziera gębę, pysk, mordę, ryj. Nie drzyj gęby, bo jeszcze ktoś nas usłyszy. Drzeć pysk, mordę na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzierać – wydrzeć [wyciągać – wyciągnąć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {komuś} {{/stl 8}}z gardła {{/stl 13}}{{stl 7}} zmusić kogoś do wydawania, oddania czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pożyczyłem mu kiedyś niezłą sumkę i potem musiałam mu ją z gardła wydzierać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzierać — → wydrzeć … Słownik języka polskiego
wydzierać — Wydrzeć coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wydrzeć coś komuś z gardła zob. gardło 5. Wydrzeć kogoś śmierci zob. śmierć 13. Wydrzeć kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wydrzeć (na kogoś) gębę, pysk, mordę zob. gęba 4 … Słownik frazeologiczny
wydzierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydzieraćam, wydzieraća, wydzieraćają, wydzieraćany {{/stl 8}}– wydrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, wydzieraćdrę, wydzieraćdrze, wydzieraćdrzyj, wydzieraćdarł, wydzieraćdarli, wydzieraćdarty {{/stl 8}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
