wydalenie

См. также в других словарях:

• bąk — Wydalenie gazów trawiennych, zwłaszcza głośne Eng. A release of intestinal gas, perhaps with a noise …   Słownik Polskiego slangu

• bјdzina — Wydalenie gazów trawiennych, zwłaszcza głośne Eng. A release of intestinal gas, perhaps with a noise …   Słownik Polskiego slangu

• pierd — Wydalenie gazów trawiennych, zwłaszcza głośne Eng. A release of intestinal gas, perhaps with a noise …   Słownik Polskiego slangu

• pierdnięcie — Wydalenie gazów trawiennych, zwłaszcza głośne Eng. A release of intestinal gas, perhaps with a noise …   Słownik Polskiego slangu

• ekspatriacja — ż I, DCMs. ekspatriacjacji, blm «wydalenie kogoś z kraju, łączące się zwykle z pozbawieniem obywatelstwa; wygnanie; także dobrowolne opuszczenie kraju, zerwanie z ojczyzną» Wieloletnia ekspatriacja. Skazać na ekspatriację. ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• parcie — n I 1. «naciskanie, ciśnienie, napór» Parcie wód przerwało tamę. Parcie rumowiska skalnego powaliło drzewa. Parcie gruntu na mur oporowy. ∆ bot. Parcie korzeniowe «ciśnienie powstające w korzeniu rośliny, związane z aktywnym pobieraniem wody… …   Słownik języka polskiego

• poronienie — n I; lm D. poronienieeń med. «samoistne lub wywołane sztucznie (chirurgicznie) przerwanie ciąży i wydalenie płodu przed ukończonym 18 tygodniem ciąży» Mieć poronienie. ∆ Poronienie nawykowe «wielokrotnie powtarzające się poronienie spowodowane… …   Słownik języka polskiego

• poród — m IV, D. porodu, Ms. porodzie; lm M. porody «wydalenie dojrzałego płodu z organizmu matki» Poród normalny, przedwczesny, niewczesny. Poród bliźniaczy, trojaczy, mnogi, wieloraki. Odbyć poród. ∆ Poród bezbolesny «poród prowadzony z zastosowaniem… …   Słownik języka polskiego

• relegacja — ż I, DCMs. relegacjacji; lm D. relegacjacji (relegacjacyj) książk. «usunięcie, wydalenie skądś, zwłaszcza ucznia ze szkoły lub studenta z wyższej uczelni» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• samozatrucie — n I; lm D. samozatrucieuć «zatrucie się organizmu produktami własnej przemiany materii, gdy wytwarzane są one w nadmiernej ilości i gdy utrudnione jest ich wydalenie z organizmu, np. w chorobach nerek i dróg moczowych, w schorzeniach wątroby, w… …   Słownik języka polskiego

• wydech — m III, D. u; lm M. y 1. «wydalenie z płuc zużytego powietrza; powietrze wytchnięte z płuc» Długi, urywany wydech. Siła wydechu. Ćwiczyć wdechy i wydechy. 2. techn. «wypływ spalin z cylindra» Faza wydechu. Suw wydechu …   Słownik języka polskiego