wyczerpanie

См. также в других словарях:

• wyczerpanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wyczerpać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan fizycznego i psychicznego osłabienia organizmu : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyczerpanie — n I 1. rzecz. od wyczerpać. ∆ Coś jest na wyczerpaniu «coś się zużywa, coś się kończy» 2. «utrata sił, osłabienie (fizyczne, psychiczne) organizmu» Ogólne wyczerpanie. Padać z wyczerpania …   Słownik języka polskiego

• nużyć — ndk VIb, nużyćżę, nużyćżysz, nuż, nużyćżył «powodować zmęczenie, znużenie (często przez swą jednostajność); męczyć, wyczerpywać» Nużąca praca, dyskusja. Siedzenie bez ruchu jest nużące. Nużyli go goście. nużyć się «odczuwać zmęczenie, wyczerpanie …   Słownik języka polskiego

• osłabienie — n I 1. rzecz. od osłabić Osłabienie sił wroga. 2. «utrata sił, wycieńczenie organizmu, wyczerpanie» Ogólne osłabienie. Odczuwać osłabienie. Osłabienie wzroku, słuchu, pamięci …   Słownik języka polskiego

• po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego

• prostracja — ż I, DCMs. prostracjacji, blm «skrajne wyczerpanie nerwowo psychiczne połączone ze spadkiem sił i zobojętnieniem» Popaść w prostrację. Kogoś ogarnęła prostracja. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• roz- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników (często od wyrazów nie będących czasownikami) oznaczający» a) «różnokierunkowość w ruchu przestrzennym, np. rozbiec się, rozjechać się» b) «rozdrobnienie, podzielenie czegoś na… …   Słownik języka polskiego

• s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… …   Słownik języka polskiego

• u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

• wy- — «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej z nadaniem czasownikowi następujących odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «ruch od wewnątrz na zewnątrz, od dołu ku górze, np. wychodzić, wyjechać, wypływać,… …   Słownik języka polskiego

• wycieńczenie — n I 1. rzecz. od wycieńczyć. 2. «ogólne osłabienie organizmu, spadek sił fizycznych i wychudzenie; wyczerpanie» Zemdlał z wycieńczenia …   Słownik języka polskiego