-
1 wyczerpać
глаг.• вычерпать• вычерпывать• истощать• исчерпать• исчерпывать• утомить* * *wyczerp|ać\wyczerpaćie, \wyczerpaćany сов. 1. вычерпать;2. исчерпать;\wyczerpać temat исчерпать тему; \wyczerpać siły исчерпать (истощить) силы;
3. утомить; изнурить, измучить;jestem strasznie \wyczerpaćany я переутомился, я совсем без сил+2. zużyć 3. zmęczyć
* * *wyczerpie, wyczerpany сов.1) вы́черпать2) исче́рпатьwyczerpać temat — исче́рпать те́му
wyczerpać siły — исче́рпать (истощи́ть) си́лы
3) утоми́ть; изнури́ть, изму́читьjestem strasznie wyczerpany — я переутоми́лся, я совсе́м без сил
Syn: -
2 zuży|ć
pf — zuży|wać impf Ⅰ vt 1. (wyczerpać) [osoba] to use [sth] up, to use up, to consume [energię, paliwo, prąd, ropę, gaz]; (zniszczyć) to wear [sth] out, to wear out [odzież, buty]; [silnik, samochód] to burn [paliwo, ropę] 2. (spożytkować) to use [czas, materiał]; to expend [pieniądze, siły, energię]; to deplete [oszczędności, zapasy] 3. (przemęczyć) to wear [sb/sth] out a. wear out, to exhaust [osobę, konia] Ⅱ zużyć się — zużywać się 1. (zniszczyć się) [maszyna, urządzenie, pojazd] to run down; [baterie] to wear out, to run down; [ubrania, buty, narzędzie, ostrze] to wear out- niektóre części silnika zużywają się szybciej niż inne some parts of an engine wear out quicker than others2. (przemęczać się) [osoba] to wear oneself outThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zuży|ć
См. также в других словарях:
wyczerpywać się – wyczerpać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być zużywanym, kończyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapas papieru do kopiarki wyczerpał się. Baterie w zegarku wyczerpały się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przemęczyć — dk VIb, przemęczyćczę, przemęczyćczysz, przemęczyćmęcz, przemęczyćczył, przemęczyćczony przemęczać ndk I, przemęczyćam, przemęczyćasz, przemęczyćają, przemęczyćaj, przemęczyćał, przemęczyćany 1. «przeciążyć kogoś (coś) pracą, dać komuś do… … Słownik języka polskiego
zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
wymęczyć — dk VIb, wymęczyćczę, wymęczyćczysz, wymęczyćmęcz, wymęczyćczył, wymęczyćczony 1. «męcząc wyczerpać czyjeś siły; zmęczyć bardzo» Wymęczyć ucznia na egzaminie. Ktoś wymęczony długą podróżą. 2. «zrobić, wykonać coś z wielkim trudem, wysiłkiem;… … Słownik języka polskiego
niespożyty — niespożytyyci «nie dający się wyczerpać; mający niewyczerpany zapas sił; niewyczerpany, niezniszczalny» Niespożyty starzec. Mieć niespożyte siły, niespożytą energię … Słownik języka polskiego
sterać — dk I, steraćam, steraćasz, steraćają, steraćaj, steraćał, steraćany «zmarnować, zniszczyć, nadwerężyć, wyczerpać przez trudy, przez męczący tryb życia» Sterać zdrowie, siły przez nadmierną pracę. Człowiek sterany życiem. W podaniach przekażcie,… … Słownik języka polskiego
wycieńczyć — dk VIb, wycieńczyćczy, wycieńczyćczył, wycieńczyćczony wycieńczać ndk I, wycieńczyćcza, wycieńczyćają, wycieńczyćał «spowodować wyczerpanie fizyczne, spadek sił; osłabić» Choroba wycieńczyła organizm. Nadmierne plażowanie wycieńcza. wycieńczyć… … Słownik języka polskiego
wyżyłować — dk IV, wyżyłowaćłuję, wyżyłowaćłujesz, wyżyłowaćłuj, wyżyłowaćował, wyżyłowaćowany wyżyłowywać ndk VIIIa, wyżyłowaćowuję, wyżyłowaćowujesz, wyżyłowaćowuj, wyżyłowaćywał, wyżyłowaćywany 1. «usunąć z mięsa żyły, ścięgna, włókna itp., oczyścić mięso … Słownik języka polskiego
zabraknąć — dk Vc, zabraknąćnie, zabraknąćkło «nie wystarczyć, wyczerpać się, skończyć się; nie pojawić się, nie wziąć w czymś udziału» Zabrakło opału, żywności, pieniędzy. Zabrakło komuś cierpliwości, odwagi, siły. Tchu, słów komuś zabrakło. Nikogo nie może … Słownik języka polskiego
zszarpać — dk IX, zszarpaćpię, zszarpaćpiesz, zszarp, zszarpaćał, zszarpaćany zszarpywać ndk VIIIa, zszarpaćpuję, zszarpaćpujesz, zszarpaćpuj, zszarpaćywał, zszarpaćywany 1. częściej dk «zniszczyć coś przez szarpanie, rwanie, gryzienie; mocno poszarpać»… … Słownik języka polskiego