-
1 wybielić
глаг.• белить• выбелить• забелить• обелить• отбеливать• отбелить• побелеть* * *wybiel|ić\wybielićony сов. 1. выбелить; побелить;\wybielić płótno выбелить (отбелить) полотно; \wybielić ścianę побелить стену;
2. перен. обелить, оправдать* * *wybielony сов.1) вы́белить; побели́тьwybielić płótno — вы́белить (отбели́ть) полотно́
wybielić ścianę — побели́ть сте́ну
2) перен. обели́ть, оправда́ть -
2 wybielić
-
3 wybielić
blanchir -
4 wybielić
[вибєлічь]v.dk -
5 wybielić
вибілити -
6 wybielić
1 magpaputî2 paputiin -
7 wybielić
aklamak -
8 wybielić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybielić (się)
-
9 wybielić się
сов.побеле́ть, стать (бо́лее) бе́лым; вы́белиться -
10 wybielić\ się
сов. побелеть, стать (более) белым; выбелиться -
11 wybielić się
обілитися -
12 wybiel|ić1
pf — wybiel|ać impf Ⅰ vt 1. (uczynić białym) to bleach [ubrania, tkaniny, papier]; to whiten [zęby, cerę] 2. przen. (usprawiedliwić) to justify- wybielić kogoś to whitewash sb- obrona starała się wybielić przeszłość oskarżonego the defence attempted to whitewash the defendant’s past3. (powlec cyną przedmiot metalowy) to tinplate 4. książk. (rozjaśnić) to whiten, to lighten- księżyc wybielił rysy jej twarzy the moon lightened her faceⅡ wybielić się — wybielać się 1. (stać się bielszym) to whiten, to become bleached a. white 2. przen. (usprawiedliwić się) to put on a good frontThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybiel|ić1
-
13 wybielać
-
14 wybielać
-
15 bleichen
blei chen <bleichte, gebleicht>diese Tapeten \bleichen schnell te tapety szybko płowieją
См. также в других словарях:
wybielić — dk VIa, wybielićlę, wybielićlisz, wybielićbiel, wybielićlił, wybielićlony wybielać ndk I, wybielićam, wybielićasz, wybielićają, wybielićaj, wybielićał, wybielićany 1. «uczynić coś białym, bielszym poddając działaniu środków naturalnych (np.… … Słownik języka polskiego
wybielać — → wybielić … Słownik języka polskiego
wybielać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybielaćam, wybielaća, wybielaćają, wybielaćany {{/stl 8}}– wybielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wybielaćlę, wybielaćli, wybielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawiać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potomność — ż V, DCMs. potomnośćści, blm «przyszłe pokolenia, te, które nastąpiły lub nastąpią w przyszłości; potomkowie, następcy; okres, który nastąpi, czasy przyszłe» Być uznanym przez potomność. Przekazać coś potomności. Chcieć się wybielić w oczach… … Słownik języka polskiego
wybielająco — przysłów. od wybielający (p. wybielić w zn. 1) Chlorek działa wybielająco … Słownik języka polskiego
ubielić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, ubielićlę, ubielićli, ubielićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawić, aby coś było białe; wybielić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śnieg ubielił całą równinę. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień