-
1 wulgarnie
adv. grad. 1. (nieprzyzwoicie, ordynarnie) [zachowywać się, wyrażać] vulgarly, crudely 2. (pospolicie, prostacko) [wyglądać] vulgar adj., common adj. 3. (płytko) [interpretować] shallowly* * *adv.vulgarly, coarsely, in vulgar terms; wyglądać/zachowywać się/wyrażać się wulgarnie be vulgar of appearance/manners/speech.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wulgarnie
-
2 dosadnie
adv. grad. [powiedzieć, sformułować] bluntly, plainly; [zakląć] crudely- ująć coś dosadnie to put sth bluntly* * *adv.1. (= dobitnie) pithily, forcibly, bluntly.2. (= wulgarnie) crudely.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dosadnie
-
3 ordynarnie
adv. grad. pejor. 1. (wulgarnie) [odezwać się, zachowywać się] rudely, in a vulgar way a. manner- kląć ordynarnie to swear like a trooper2. (tandetnie) [ubierać się, malować] vulgarly, gaudily* * *adv.1. (= grubiańsko) vulgarly; rudely.2. (= pospolicie) simply; cheaply.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ordynarnie
-
4 grub|o
Ⅰ adv. grad. 1. [smarować] thickly; [trzeć, szatkować] coarsely; [ubrać, owinąć] warmly- grubo mielona kawa coarsely ground coffee- grubo pokrojone mięso thick(ly) sliced meat- grubo tkana narzuta a thick a. heavy coverlet2. [wyglądać] fat adj. 3. [mówić, śpiewać] in a deep voice; [brzmieć] deep adj.- jeleń zaryczał grubo the stag gave a deep bellowⅡ adv. 1. pot. (znacznie) grubo się mylić to be seriously mistaken, to be completely wrong- grubo przesadzić to exaggerate greatly; to go over the top GB pot.- grubo przepłacić za coś to pay way over the top for sth GB pot.- zarabiać grubo ponad 5 tysięcy miesięcznie to earn way over five thousand a month pot.- posiedzenie skończyło się grubo przed czasem the session ended much a. a lot a. far earlier than expected2. (wulgarnie) grubo żartować to make crude jokesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grub|o
См. также в других словарях:
wulgarnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., wulgarnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. wulgarny w zn. 1.: Wyrażać się wulgarnie. Wulgarnie przedstawiona miłość.; w zn. 2.: Wulgarnie interpretowana doktryna filozoficzna. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wulgarnie — wulgarnieej przysłów. od wulgarny a) w zn. 1: Wyglądać wulgarnie. Zachowywać się, wyrażać się wulgarnie. b) w zn. 2: Wulgarnie interpretowana teoria … Słownik języka polskiego
pic — pot. Pic na wodę (fotomontaż) «kłamstwo; mydlenie oczu»: Powinienem właściwie Joasi powiedzieć, że cała wielka przyjaźń mojego wuja to, mówiąc wulgarnie, pic na wodę. U. Milc Ziembińska, Śmierć … Słownik frazeologiczny
flak — m III, D. a, N. flakkiem; lm M. i 1. częściej w lm «kiszki, jelita, wnętrzności zwierzęce (wulgarnie także o ludzkich)» Flaki cielęce, wołowe. Czyścić flaki. ◊ pot. Flaki w kimś się przewracają «ktoś się gniewa, denerwuje, złości» ◊ Wypruwać… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
jucha — ż III, CMs. jusze, blm 1. «krew zwierzęca; pogardliwie, wulgarnie także krew ludzka» Zwierzę broczy juchą. 2. ż a. m lm MB. juchachy, D. juch (także DB. juchachów tylko o mężczyznach) posp. «drań, szelma, gałgan» ◊ Psia jucha «rodzaj… … Słownik języka polskiego
nażarty — nażartyarci «o zwierzętach, wulgarnie też o ludziach: taki, który wiele zjadł» … Słownik języka polskiego
nażreć się — dk XI, nażreć siężrę się, nażreć siężresz się, nażreć siężryj się, nażreć siężarł się «o zwierzętach, wulgarnie też o ludziach: zjeść wiele i łapczywie, nasycić się jadłem; najeść się» Dzik nażarł się żołędzi. Nażarł się kiełbasy … Słownik języka polskiego
powyżerać — dk I, powyżeraćam, powyżeraćasz, powyżeraćają, powyżeraćaj, powyżeraćał, powyżeraćany 1. «o zwierzętach, wulgarnie o ludziach: wyżreć wiele, wszystko, do szczętu, wyżreć w wielu miejscach, powyjadać» Kot powyżerał mięso ze spiżarni. 2. «wypalić,… … Słownik języka polskiego
prostacki — prostackiccy «właściwy prostakowi; nieokrzesany, ordynarny, grubiański, wulgarny» Prostacki sposób bycia. Prostacki język. Prostackie zachowanie. Prostackie maniery, obyczaje. po prostacku «w sposób właściwy prostakowi; ordynarnie, wulgarnie»… … Słownik języka polskiego
pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… … Słownik języka polskiego
