-
1 начинать
глаг.• inaugurować• inicjować• napoczynać• poczynać• rozpoczynać• rozpocząć• stawiać• umieszczać• uruchomić• wszczynać• wszcząć• zaangażować• zaczynać• zacząć• zagajać• zainaugurować• zapoczątkować• zapoczątkowywać* * *napoczynać, poczynać, poczynać się, podejmować, rozpoczynać, (дело и т. n.) wdrażać, wszczynać, zaczynać -
2 затевать
-
3 начинаться
rozpoczynać się, wszczynać się, wybuchać, zaczynać się -
4 поднимать
глаг.• budzić• dźwigać• hodować• najeżyć• podejmować• podnieść• podnosić• podważać• podwyższać• podwyższyć• powiększyć• pozyskiwać• rozbudzić• spotęgować• uchylać• unosić• usuwać• werbować• windować• wnosić• wschodzić• wychować• wychowywać• wyrwać• wyważać• wywyższać• wzbierać• wzbijać• wzmagać• wznosić• wzrastać• zwiększać* * * -
5 подниматься
глаг.• wzbierać* * *dźwigać się, fermentować перен., jeżyć się, podchodzić, podnosić się, podwyższać się, powstawać, przybierać, unosić się, wchodzić, wspinać się, wszczynać się, wyrastać, wzbierać, wzbijać się, wznosić się, zrywać się -
6 instigate
-
7 institute
['ɪnstɪtjuːt] 1. ninstytut m2. vtsystem, rule ustanawiać (ustanowić perf); scheme, course of action wprowadzać (wprowadzić perf); proceedings, inquiry wszczynać (wszcząć perf)* * *['institju:t] 1. noun(a society or organization, or the building it uses: There is a lecture at the Philosophical Institute tonight.) instytut2. verb(to start or establish: When was the Red Cross instituted?) założyć- institutional -
8 proceed
[prə'siːd]vi( carry on) kontynuować; (go) iśćto proceed to do sth — przystępować (przystąpić perf) do robienia czegoś
I am not sure how to proceed — nie jestem pewien, co (mam) robić dalej
to proceed against sb ( JUR) — wszczynać (wszcząć perf) postępowanie przeciwko komuś
* * *[prə'si:d, 'prousi:d]1) (to go on; to continue: They proceeded along the road; They proceeded with their work.) podążać (dalej), kontynuować2) (to follow a course of action: I want to make a cupboard, but I don't know how to proceed.) postępować3) (to begin (to do something): They proceeded to ask a lot of questions.) zacząć4) (to result: Fear often proceeds from ignorance.) wynikać5) (to take legal action (against): The police decided not to proceed against her.) wysuwać oskarżenie•- proceeds -
9 war
[wɔː(r)]nwojna fto go to war — wszczynać (wszcząć perf) wojnę
a war on drugs/crime — walka z narkotykami/przestępczością
* * *[wo:] 1. noun((an) armed struggle, especially between nations: Their leader has declared war on Britain; The larger army will win the war; the horrors of war; ( also adjective) He is guilty of war crimes.) wojna2. verb(to fight: The two countries have been warring constantly for generations.) wojować- warlike- warrior
- war correspondent
- war-cry
- war-dance
- warfare
- warhead
- warhorse
- warlord
- warmonger
- warpaint
- warship
- wartime
- war of nerves -
10 initiate
[ɪ'nɪʃɪeɪt]vtto initiate sb into — (club, society) wprowadzać (wprowadzić perf) kogoś do +gen; ( new skill) zapoznawać (zapoznać perf) kogoś z +instr
to initiate proceedings against sb ( JUR) — wszczynać (wszcząć perf) przeciw(ko) komuś postępowanie
-
11 начать
глаг.• inicjować• jąć• napocząć• począć• rozpoczynać• rozpocząć• uruchomić• wszczynać• wszcząć• zaczynać• zacząć• zagaić• zainaugurować• zapoczątkować• zapoczątkowywać -
12 amorcer
1. rozpoczynać2. rozpocząć3. wszczynać4. zaczynać5. zapoczątkować6. zapoczątkowywać -
13 commencer
1. jąć2. począć3. rozpoczynać4. rozpocząć5. wszczynać6. wszcząć7. zaczynać8. zacząć9. zapoczątkować10. zapoczątkowywać -
14 engager
1. angażować2. nakłaniać3. nawiązywać4. podejmować5. wdawać6. werbować7. wiązać8. wszczynać9. zaangażować10. zastawiać11. zastawić12. zobowiązywać -
15 entamer
1. nadwerężyć2. napoczynać3. napocząć4. naruszać5. naruszyć6. odkrawać7. rozpoczynać8. rozpocząć9. wszczynać10. zadrasnąć11. zapoczątkować -
16 institiúid
1 instytut 2 urządzać 3 ustanawiać 4 wszczynać 5 wykład 6 zakładać -
17 tionscain
1 inicjować 2 odźwierny 3 przedstawiać 4 przedstawić 5 wdrażać 6 wprowadzać 7 wprowadzić 8 wszczynać 9 wtajemniczać 10 zainicjować 11 zapoczątkować 12 zapoczątkowywać 13 zaznajamiać -
18 magsimulâ
1 inicjować2 rozpoczynać3 rozpocząć4 wszczynać5 wtajemniczać6 wtajemniczony7 zaczynać8 zainicjować9 zapoczątkować10 zapoczątkowywać -
19 institut
urządzać; ustanawiać; wszczynać; zakładać
См. также в других словарях:
wszczynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wszczynaćam, wszczynaća, wszczynaćają, wszczynaćany {{/stl 8}}– wszcząć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, wszczynaćczął, wszczynaćczęli (brak cz. przyszłego i trybu rozkazującego) {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać czemuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wszczynać — ndk I, wszczynaćam, wszczynaćasz, wszczynaćają, wszczynaćaj, wszczynaćał, wszczynaćany wszcząć dk Xc, wszczął, wszczęła, wszczęli, wszczęty, wszcząwszy «zaczynać jakąś akcję, działalność, dawać czemuś początek; rozpoczynać, wzniecać» Wszcząć… … Słownik języka polskiego
wszczynać się – wszcząć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaczynać się, brać początek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszczęły się rokowania pokojowe. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wszczynać — Wszcząć alarm zob. alarm 1 … Słownik frazeologiczny
podnosić – podnieść [wszczynać – wszcząć] alarm — {{/stl 13}}{{stl 33}} zwracać uwagę na grożące niebezpieczeństwo :{{/stl 33}}{{stl 10}}W prasie podniósł się alarm z powodu zagrożenia swobód demokratycznych. Wszczęto alarm z powodu zagrożenia wścieklizną. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wszcząć — → wszczynać … Słownik języka polskiego
awantura — ż IV, CMs. awanturaurze; lm D. awanturaur 1. «zakłócenie spokoju; kłótnia, zajście» Nocne, pijackie, przykre awantury. Mieć z kimś awanturę. Robić, wszczynać awantury. Szukać, unikać awantur. Doszło do awantury. Ktoś jest zdolny, pochopny do… … Słownik języka polskiego
awanturować się — ndk IV, awanturować sięruję się, awanturować sięrujesz się, awanturować sięruj się, awanturować sięował się 1. «urządzać awantury, wszczynać kłótnie, zakłócać spokój; wykłócać się» Awanturować się z kimś. Awanturować się o byle co, z byle powodu … Słownik języka polskiego
burda — ż IV, CMs. burdardzie; lm D. burd «ordynarna kłótnia, awantura, bijatyka» Uliczna burda. Robić, wszczynać, wywoływać burdy. ‹z fr.› … Słownik języka polskiego
czub — m IV, D. a, Ms. czubbie; lm M. y 1. «upięte wysoko, sterczące włosy na wierzchu głowy» Loki ułożone w czub. ◊ Od czuba (głowy) do pięty «całkowicie, zupełnie; od stóp do głów» ◊ Brać, wziąć, porwać się za czuby «wszczynać, wszcząć bójkę; bić się» … Słownik języka polskiego
hałas — m IV, D. u, Ms. hałassie; lm M. y «nie skoordynowane, zakłócające spokój głośne dźwięki, głośny stuk, trzask, huk, głośna rozmowa, krzyki; wrzawa, harmider» Dokuczliwy, dziki, ogłuszający, piekielny hałas. Hałas uliczny. Hałas wielkiego miasta.… … Słownik języka polskiego