-
61 emporsteigen
empor|steigenin jdm \emporsteigen Angst: narastać w kimś -
62 hochgehen
hoch|gehen1) (fam: nach oben gehen)[die Treppe/Stufen] \hochgehen pójść na górę [po schodach/stopniach]den Berg \hochgehen wspinać [ perf wspiąć] się na szczyt góry2) (fam: detonieren)etw \hochgehen lassen zburzyć coś3) (fam: in die Luft gehen) Ladung: eksplodowaćjdn/etw \hochgehen lassen wsypać kogoś ( pot) -
63 Karriereleiter
die \Karriereleiter emporklettern [o hochklettern] piąć [ perf ws-] [o wspinać] się po szczeblach kariery zawodowej -
64 klimmen
auf den Gipfel \klimmen wspinać [ perf wspiąć] się na szczyt -
65 ranken
vr haben1) ( entlang wachsen)sich [an einem Gerüst] nach oben \ranken Pflanze: piąć [o wspinać] się [po pergoli] w góręLegenden \ranken sich um jdn/etw kogoś/coś otaczają legendy -
66 steigen
stei gen ['ʃtaɪgən] <stieg, gestiegen>1) ( klettern)auf eine Leiter \steigen wchodzić [ perf wejść] na drabinęauf einen Berg \steigen wspinać [ perf wspiąć] się na góręaufs Fahrrad \steigen wsiadać [ perf wsiąść] na rowervom Fahrrad \steigen zsiadać [ perf zsiąść] z roweru3) (ein\steigen)in den Zug \steigen wsiadać [ perf wsiąść]; do pociągu (aus\steigen)aus dem Auto \steigen wysiadać [ perf wysiąść] z samochodu5) (fam: sich begeben)aus der Wanne \steigen wychodzić [ perf wyjść] z wanny6) ( sich erhöhen)[um drei Prozent] \steigen wzrastać [ perf wzrosnąć] [o trzy procent]8) (fam: stattfinden)die Party steigt [bei ihr] impreza jest [u niej]die Treppen \steigen wchodzić [ perf wejść] po schodach -
67 übersteigen
übersteigen * [y:bɐ'ʃtaɪgən]vt irr1) ( klettern über)[etw] \übersteigen wspinać [ perf wspiąć] się [na coś] -
68 überwinden
überwinden * [y:bɐ'vɪndən]I. vt1) ( bewältigen) Hindernisse pokonawać [ perf pokonywać] ( przen) Vorurteil pozbywać [ perf pozbyć] się; Widerstand przełamywać [ perf przełamać] ( przen) Problem rozwiązywać [ perf rozwiązać]; Bedenken rozwiewać [ perf rozwiać]3) ( ersteigen)II. vrsich \überwinden przemóc się
См. также в других словарях:
wspinać — ndk I, wspinaćam, wspinaćasz, wspinaćają, wspinaćaj, wspinaćał, wspinaćany → wspiąć wspinać się 1. forma ndk czas. wspiąć się. 2. «o roślinach: rosnąc czepiać się podpory, piąć się» Fasola wspina się po tyczkach … Słownik języka polskiego
wspinać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wspinać sięam się, wspinać sięa się, wspinać sięają się {{/stl 8}}– wspiąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, wespnę się, wespnie się, wespnij się, wspiął się, wspięli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wspinać — Wspiąć konia «ścisnąć konia ostrogami i ściągnąć wodze tak, aby stanął na tylnych nogach» … Słownik frazeologiczny
wspiąć — dk Xc, wespnę, wespniesz, wespnij, wspiął, wspięła, wspięli, wspięty, wspiąwszy wspinać ndk I, wspiąćam, wspiąćasz, wspiąćają, wspiąćaj, wspiąćał, wspiąćany, tylko w zwrocie: Wspiąć, wspinać konia «ścisnąć konia ostrogami i ściągnąć wodze tak,… … Słownik języka polskiego
czwartak — m III, D. a, N. czwartakkiem 1. lm MB. i pot. «czwarte piętro» Mieszkać na czwartaku. Wspinać się na czwartak. 2. lm MB. i geogr. «kąt ostry zawarty między danym kierunkiem a linią południka, liczony od 0° do 90°; rumb» 3. B.=D.; lm M.… … Słownik języka polskiego
drabinka — ż III, CMs. drabinkance; lm D. drabinkanek 1. zdr. od drabina a) w zn. 1: Drabinka linowa, sznurowa. Wchodzić gdzieś po drabince. Wspinać się na coś po drabince. ∆ sport. Drabinka szwedzka «przyrząd gimnastyczny złożony z szeregu szczebli… … Słownik języka polskiego
drapać — ndk IX, drapaćpię, drapaćpiesz, drap, drapaćał, drapaćany drapnąć dk Va, drapaćnę, drapaćniesz, drapaćnij, drapaćnął, drapaćnęła, drapaćnęli, drapaćnięty, drapaćnąwszy 1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami,… … Słownik języka polskiego
klamra — ż IV, CMs. klamramrze; lm D. klamramer 1. «zapięcie, często ozdobne, u pasa, butów, ubrania, także przy okładkach albumów i starych ksiąg» Metalowa, srebrna klamra. Klamra u paska. Spiąć klamrą. Zapiąć na klamrę. 2. zwykle w lm «nawias kwadratowy … Słownik języka polskiego
leźć — ndk XI, lezę, leziesz, leź, lazł, lazła, leźli 1. pot. «iść, posuwać się wolno, wlec się» Leźć po błocie. Konie ledwo lazły. 2. pot. «wchodzić na górę, wspinać się, wdrapywać się» Leźć na drzewo. Leźć po drabinie. 3. pot. «iść, dostawać się… … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
nuż — «wyraz o charakterze ekspresywnym» a) «oznaczający (w połączeniu z bezokolicznikiem) nagłe, gwałtowne, intensywne rozpoczęcie czynności; nuże» A mały nuż wrzeszczeć. Dobiegł i nuż się wspinać na drzewo. b) «nadający wypowiedzi odcień obawy,… … Słownik języka polskiego