-
81 anbrüllen
an|brüllenvt1) zooljdn \anbrüllen Löwe: ryczeć [ perf ryknąć] na kogoś2) (fam: anschreien)angebrüllt werden zostać skrzyczanym -
82 brüllen
brüllen ['brʏlən]I. vi2) ( ohne Wörter schreien) vor Schmerzen krzyczeć [ perf krzyknąć]; vor Lachen ryczeć [ perf ryknąć] ( pot)II. vter brüllte mir etw ins Ohr wrzasnął mi coś do ucha -
83 johlen
-
84 Kehle
-
85 lauthals
-
86 schreien
-
87 zetern
-
88 hiyaw
1 grzmieć2 huczeć3 huk4 krzyczeć5 krzyk6 kwiczeć7 okrzyk8 pisk9 piszczeć10 płacz11 płakać12 skrzypieć13 wrzask14 wrzeszczeć15 wykrzykiwać16 zgiełk -
89 humiyaw
1 krzyczeć2 piszczeć3 wrzeszczeć4 wykrzykiwać -
90 kahol
1 ryk2 ryknąć3 wrzask4 wrzeszczeć5 wycie6 wykrzykiwać -
91 sigaw
1 krzyczeć2 krzyk3 okrzyk4 pisk5 piszczeć6 płacz7 płakać8 wrzask9 wrzeszczeć10 wykrzykiwać11 zgrzytać -
92 sumigaw
1 dzwonić2 krzyczeć3 krzyk4 nazywać5 okrzyk6 piszczeć7 przyzywać8 płacz9 płakać10 ryk11 ryknąć12 telefonować13 wezwanie14 wołanie15 wołać16 wrzask17 wrzasnąć18 wrzawa19 wrzeszczeć20 wycie21 wykrzykiwać22 wywołać23 zawołanie24 zew -
93 tahol
1 ryk2 ryknąć3 wrzask4 wrzeszczeć5 wycie6 wykrzykiwać -
94 tumilî
1 krzyczeć2 kwiczeć3 pisk4 piszczeć5 skomlenie6 skomleć7 skrzypieć8 szkwał9 wrzeszczeć -
95 umangal
1 beczeć2 krakanie3 krakać4 ryk5 ryknąć6 wrzask7 wrzeszczeć8 wycie9 wykrzykiwać -
96 umiyák
1 krzyczeć2 krzyk3 okrzyk4 piszczeć5 wrzask6 wrzeszczeć7 wykrzykiwać -
97 umungal
1 koleina2 krakanie3 krakać4 ryk5 ryknąć6 wrzask7 wrzeszczeć8 wycie9 wykrzykiwać -
98 ungal
1 ryk2 ryknąć3 wrzask4 wrzeszczeć5 wycie6 wykrzykiwać -
99 unós
1 burza2 huragan3 krzyczeć4 szkwał5 tajfun6 wrzeszczeć -
100 çuňsamak
krzyczeć; piszczeć; skomleć; wrzeszczeć; wyć
См. также в других словарях:
wrzeszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, wrzeszczećczę, wrzeszczećczy, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli {{/stl 8}}– wrzasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wrzeszczećnę, wrzaśnie, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
wrzasnąć — → wrzeszczeć … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
opętany — opętanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opętać (p.) opętany w użyciu przym. «szalony, gwałtowny, nieopanowany, obłędny» Opętany taniec. Opętana praca. opętany, opętana w użyciu rzecz., rzad. «człowiek niespełna rozumu, szalony; opętaniec,… … Słownik języka polskiego
верещать — укр. верещати, блр. верещаць, др. русск. верещати, ст. слав. врѣштати, болг. врещя, сербохорв. вриштати, словен. vreščati, чеш. vřeštěti, слвц. vrešt at , польск. wrzeszczec, в. луж. wrěšcec; см. Торбьёрнссон 2, 97. Ср. вереск, верезга.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Wrzeszcz — Situation of Wrzeszcz within Gdańsk Wrzeszcz (pronounced [ˈvʒɛʃt͡ʃ] ( … Wikipedia
prześcieradło — pot. Drzeć się, rozdzierać się jak stare prześcieradło «bardzo głośno krzyczeć; wrzeszczeć»: Nie drzyj się jak stare prześcieradło, przecież już idę (...). Roz bezp 1999 … Słownik frazeologiczny
buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego
nuż — «wyraz o charakterze ekspresywnym» a) «oznaczający (w połączeniu z bezokolicznikiem) nagłe, gwałtowne, intensywne rozpoczęcie czynności; nuże» A mały nuż wrzeszczeć. Dobiegł i nuż się wspinać na drzewo. b) «nadający wypowiedzi odcień obawy,… … Słownik języka polskiego