-
1 визитный
-
2 визитная карточка
bilet wizytowy, wizytówka -
3 візитний
-
4 карточка
-
5 парадний
-
6 formal
['fɔːməl]adjeducation, style formalny; statement, behaviour formalny, oficjalny; occasion, dinner uroczysty; gardens tradycyjny, typowy* * *['fo:məl]1) (done etc according to a fixed and accepted way: a formal letter.) oficjalny, urzędowy2) (suitable or correct for occasions when things are done according to a fixed and accepted way: You must wear formal dress.) oficjalny, wieczorowy3) ((of behaviour, attitude etc) not relaxed and friendly: formal behaviour.) sztywny4) ((of language) exactly correct by grammatical etc rules but not conversational: Her English was very formal.) bardzo poprawny, niekolokwialny5) ((of designs etc) precise and following a fixed pattern rather than occuring naturally: formal gardens.) formalistyczny•- formally- formality -
7 calling card
(US) nwizytówka f, bilet m wizytowy -
8 visiting card
nbilet m wizytowy, wizytówka f -
9 foirmiúil
1 formalny 2 oficjalny 3 urzędowy 4 wizytowy
См. также в других словарях:
wizytowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący wizyty; wkładany na wizyty, stosowny, nadający się na wizytę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wizytowy garnitur. Sukienka wizytowa.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}bilet wizytowy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wizytowy — «związany z wizytą; odpowiedni na wizytę, używany podczas wizyt» Garnitur, strój wizytowy. Elegancka suknia wizytowa. Ciemne ubranie wizytowe. ∆ Bilet wizytowy → wizytówka … Słownik języka polskiego
bilet wizytowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} niewielki kartonik z wydrukowanym imieniem, nazwiskiem, tytułem (stanowiskiem), adresem danej osoby; wizytówka {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bilet — m IV, D. u, Ms. biletecie; lm M. y 1. «kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi» Bilet kolejowy, tramwajowy. Bilet miesięczny,… … Słownik języka polskiego
garnitur — m IV, D. u, Ms. garnitururze; lm M. y 1. «ubranie męskie, składające się z marynarki i spodni, czasem też kamizelki» Ciemny, letni, sportowy, wizytowy garnitur. Garnitur z elanobawełny. 2. «zespół przedmiotów służących do jednego celu,… … Słownik języka polskiego
kostium — m IV, D. u, Ms. kostiummie; lm M. y 1. «ubranie damskie składające się z żakietu i spódnicy» Kostium sportowy, wizytowy, wieczorowy. 2. «specjalny strój używany tylko w pewnych sytuacjach, okolicznościach, np. w teatrze, jako przebranie… … Słownik języka polskiego
pluskiewka — ż III, CMs. pluskiewkawce; lm D. pluskiewkawek «rodzaj krótkiego gwoździa z szeroką, płaską główką, służącego do przypinania papieru do drzewa, tektury itp.; pinezka» Przymocować pluskiewką bilet wizytowy do drzwi … Słownik języka polskiego
poprawny — poprawnyni, poprawnyniejszy 1. «zgodny z obowiązującymi normami, regułami; prawidłowy, bezbłędny» Poprawny zwrot językowy. Poprawna forma gramatyczna. Poprawne, ścisłe myślenie. Mówić poprawną angielszczyzną. Poprawna konstrukcja sztuki. 2.… … Słownik języka polskiego
przebrać — dk IX, przebraćbiorę, przebraćbierzesz, przebraćbierz, przebraćbrał, przebraćbrany przebierać ndk I, przebraćam, przebraćasz, przebraćają, przebraćaj, przebraćał, przebraćany 1. «zmienić komuś ubranie, ubrać kogoś w coś innego» Przebrać dziecko.… … Słownik języka polskiego
strój — m I, D. stroju; lm M. stroje, D. strojów 1. «ubranie, ubiór; często ubiór specjalnego rodzaju, noszony w pewnych okolicznościach (np. na balu) lub ubiór elegancki, strojny, odświętny» Barwny, bogaty, uroczysty strój. Strój ludowy, narodowy. Strój … Słownik języka polskiego
wizytowo — przysłów. od wizytowy Ktoś ubrany wizytowo … Słownik języka polskiego