witać

См. также в других словарях:

• witać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, witaćam, witaća, witaćają, witaćany {{/stl 8}}– powitać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}przywitać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• witać — kogoś w lansadach zob. lansady …   Słownik frazeologiczny

• witać — ndk I, witaćam, witaćasz, witaćają, witaćaj, witaćał, witaćany 1. «pozdrawiać kogoś przy spotkaniu słowem lub gestem, wyrażać swoje uczucia z powodu czyjegoś przybycia» Witać gości, kolegów, znajomych. Witać kogoś entuzjastycznie, gorąco, mile,… …   Słownik języka polskiego

• witać się – powitać się, przywitać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} witać kogoś, będąc samemu witanym, witać jeden drugiego; wykonywać wzajemnie z kimś gesty powitania, wypowiadać przyjęte przy takiej okazji formuły itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Witać się z gośćmi. Przywitali się podaniem ręki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ВИТАТЬ — Слова, вошедшие в состав русского литературного языка из языка старославянского, имели сложную и разнообразную судьбу на русской почве. Активно приспособляясь к историческим изменениям семантической системы русского языка, многие из… …   История слов

• вет — только др. русск. вѣтъ совет, договор (Срезн. I, 498), ст. слав. вѣтъ βουλή (Супр.). Сюда же ответ, привет, обет, совет, вече, ответить, отвечать, завещать и т. д.; др. ступень корневого вокализма в вития. Родственно лит. vaitenù сужу, обсуждаю …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• витать — витаю парить; приветствовать , укр. витати, блр. вiтаць, ст. слав. витати ἐπιφοιτᾶν, ἐνοικεῖν (Супр.), чеш. vitati приветствовать , польск. witac, в. луж. witac, н. луж. witas. Отсюда обитать, ст. слав. обитати ἐνοικεῖν (Супр.), прѣвитати… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• otworzyć — dk VIb, otworzyćrzę, otworzyćrzysz, otwórz, otworzyćrzył (otworzyćwarł), otworzyćrzony a. otwarty otwierać ndk I, otworzyćam, otworzyćasz, otworzyćają, otworzyćaj, otworzyćany 1. «odemknąć coś zamkniętego przez przekręcenie sprężyny zamka,… …   Słownik języka polskiego

• próg — m III, D. progu, N. progiem; lm M. progi 1. «poprzeczna dolna część futryny drzwiowej, wystająca nad poziom podłogi» Drewniany, kamienny próg. Niski, wysoki, wystający próg. Próg domu, chaty. Stanąć, usiąść na progu. Potknąć się o próg. Wyjść za… …   Słownik języka polskiego

• wiedzieć — ndk, wiem, wiesz, wiedzą, wiedz, wiedziećdział, wiedziećdzieli «być świadomym czegoś, zdawać sobie z czegoś sprawę, orientować się w czymś; mieć wiedzę o czymś» Wiedzieć o kimś wszystko. Nic nie wiem o tej sprawie. Chcieć wiedzieć całą prawdę.… …   Słownik języka polskiego

• свет — род. п. а, укр. свiт, род. п. у, блр. свет, др. русск. свѣтъ, ст. слав. свѣтъ φῶς, φέγγος, αἰών (Остром., Клоц., Супр.), болг. свет(ът) (Младенов 577), сербохорв. све̑т, сви̏jет, словен. svȇt мир, люди , чеш. svět мир , слвц. svet, польск.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера