wirtuoz(ka)

См. также в других словарях:

• wirtuoz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. wirtuozzie; lm M. i || rzad. owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonawca utworów muzycznych grający w sposób perfekcyjny, mistrzowski na jakimś instrumencie, mający wysoką… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wirtuoz — m IV, DB. a, Ms. wirtuozzie; lm M. i a. owie, DB. ów «wybitny solista, odtwórca dzieł muzycznych, szczególnie instrumentalista, władający w sposób mistrzowski techniką wykonawczą» Biegłość wirtuoza. przen. Wirtuoz słowa. ‹wł., fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• Контский Ап. —         (Katski) Аполлинарий (23 X 1825, Краков 29 VI 1879, Варшава) польский скрипач, композитор, дирижёр и общественный деятель. Отец К., музыкант любитель, составил из своих детей группу концертирующих вундеркиндов . К. выступал с 4 лет с… …   Музыкальная энциклопедия

• Лалевич, Ежи — Ежи Лалевич (польск. Jerzy Lalewicz, июль 1875, г. Вилковишки Сувалкской губернии (ныне г. Вилкавишкис в Мариямпольском уезде …   Википедия

• fortepian — m IV, D. u, Ms. fortepiannie; lm M. y «instrument strunowo klawiszowy, z którego tony głośne i ciche wydobywa się przez uderzenie w struny młoteczków, wprawianych w ruch wskutek naciskania palcami klawiszy; kształtem przypomina skrzydło ptaka»… …   Słownik języka polskiego

• muzyk — m III, DB. a, N. muzykkiem; lm M. muzykycy, DB. ów «twórca utworów muzycznych lub ich odtwórca; kompozytor, wirtuoz» Sławny, wielki muzyk. Muzyk w orkiestrze filharmonii …   Słownik języka polskiego

• organowy — organowywi 1. «przeznaczony na organy; wykonywany na organach; grający na organach» Koncert organowy. Utwór organowy. Muzyka organowa. Kompozytor, wirtuoz organowy. 2. «stanowiący część składową organów» Stół organowy. Piszczałki organowe …   Słownik języka polskiego

• pianista — m odm. jak ż IV, CMs. pianistaiście; lm M. pianistaiści, D. pianistatów «muzyk grający na fortepianie» Pianista jazzowy. Pianista wirtuoz. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• technicznie — «pod względem technicznym, sposobem technicznym, metodą techniczną» Wirtuoz technicznie doskonały. Laboratorium świetnie wyposażone technicznie. Metoda trudna technicznie …   Słownik języka polskiego

• wiolonczelista — m odm. jak ż IV, CMs. wiolonczelistaiście; lm M. wiolonczelistaiści, DB. wiolonczelistatów «muzyk grający na wiolonczeli» Wiolonczelista wirtuoz …   Słownik języka polskiego

• wirtuozka — ż III, CMs. wirtuozkazce; lm D. wirtuozkazek forma ż. od wirtuoz Występ znanej skrzypaczki, znakomitej wirtuozki …   Słownik języka polskiego