-
1 wionąć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wionąć
-
2 wi|ać
impf (wieję) Ⅰ vi 1. (o wietrze) to blow- wiatr wieje od a. z północy/znad morza a wind is blowing from the north/from over the sea2. (wionąć) to smell, to waft- wieje chłód/zimno a. chłodem/zimnem it’s cold- z piwnicy wieje stęchlizną there’s a musty smell wafting up from the cellar3. przen. to breathe the air (czymś of sth)- krajobraz wieje pustką the landscape breathes an air of emptiness- od zgliszcz wiało grozą the smouldering ruins breathed an air of peril- z ekranu wieje nudą boredom is drifting from the screen- była piękna, ale wiało od niej chłodem she was beautiful but cold4. Roln. (oddzielać ziarno od plew) to winnow- wiać pszenicę/żyto to winnow wheat/rye5. pot. (uciekać) to bolt, to run away- wiać na strych/przez okno to bolt up to the attic/out of the window, to run away to the attic/through the window- wiać za granicę to flee the country- wiać ze strachu/z przerażenia to run away out of fear/terror- wiejemy, strażnik idzie let’s beat it, the guard’s coming ⇒ zwiaćⅡ v imp. wieje it’s windy- na dworze wieje it’s windy outside- wiało na mnie od okna I could feel a draught (coming) from the window- zamknij drzwi, strasznie wieje close the door, it’s really draughty■ wiać aż się kurzy pot. to run away like a bat out of hell- wiać, gdzie pieprz rośnie pot. to run for dear a. one’s life- orientować się/wiedzieć/wyczuwać skąd wiatr wieje to see/to know what’s in the windThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wi|ać
См. также в других словарях:
wionąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IVa, wionąćnie, wionąćnął {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przywiewanym lub zostać przywianym przez podmuch powietrza; będąc przywianym, dawać się odczuć; zalatywać, powiewać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… … Słownik języka polskiego
powiać — dk Xb, powiaćwieje, powiaćwiej, powiaćwiał powiewać ndk I, powiaćwa, powiaćają, powiaćaj, powiaćał 1. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wionąć, zawiać, wiejąc przypłynąć» Powiało chłodem, mrozem. Od jeziora powiewa zimny wiatr. Od bagna… … Słownik języka polskiego
wionięcie — n I rzecz. od wionąć … Słownik języka polskiego