wietrzyk

См. также в других словарях:

• wietrzyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a || u {{/stl 8}}{{stl 7}} słaby, łagodny, cichy, przyjemny wiatr : {{/stl 7}}{{stl 10}}Od rana powiewał orzeźwiający wietrzyk. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wietrzyk — m III, D. a a. u, N. wietrzykkiem; lm M. i «lekki, łagodny, przyjemny wiatr; podmuch» Ciepły, lekki wietrzyk. Powiew wietrzyku. Wieje wietrzyk od jeziora …   Słownik języka polskiego

• Bundeskommunikationssenat — Der Bundeskommunikationssenat (BKS) ist die oberste Rundfunkbehörde Österreichs mit Sitz in Wien. Der Bundeskommunikationssenat fungiert als Rechtsmittelbehörde gegen Entscheidungen der Kommunikationsbehörde Austria (KommAustria. Grundlage der… …   Deutsch Wikipedia

• ciepluchny — forma zdr. o odcieniu intensywnym od ciepły a) w zn. 1: Ciepluchny wietrzyk. b) w zn. 2: Ciepluchna kołderka …   Słownik języka polskiego

• ciepławy — «trochę ciepły, letni» Ciepławy wietrzyk. Ciepławy napój …   Słownik języka polskiego

• luby — lubybi przestarz. «darzony szczególną sympatią, miły, przyjemny, ulubiony, ukochany» Luby cień, chłód, wietrzyk. Luby zapach. Lube dźwięki. Luby spokój. Lube dziecko. luby, luba w użyciu rzecz. przestarz. dziś żart. «osoba kochana, bliska sercu;… …   Słownik języka polskiego

• miluśki — miluśkiścy forma zdr. o odcieniu intensywnym od milusi Miluśki wietrzyk chłodził twarz …   Słownik języka polskiego

• wiaterek — m III, D. wiaterekrku a. wiaterekrka, N. wiaterekrkiem; lm M. wiaterekrki «słaby wiatr; wietrzyk» Lekki wiaterek. Orzeźwiający wiaterek. Powiewa chłodnawy wiaterek …   Słownik języka polskiego

• wicherek — m III, D. wicherekrka a. wicherekrku, N. wicherekrkiem; lm M. wicherekrki 1. «lekki, łagodny wiatr; wietrzyk» Zawiał wicherek. 2. «kosmyk włosów sterczący na głowie; kogutek» Niesforny wicherek …   Słownik języka polskiego

• wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… …   Słownik języka polskiego

• zawiać — dk Xb, zawiaćwieje, zawiaćwiał, zawiaćwiany zawiewać ndk I, zawiaćwa, zawiaćał 1. «o wietrze: powiać, zadąć, dmuchnąć» Wiatr zawiał mocno. Lekki wietrzyk zawiewał od strony rzeki. ◊ pot. Zawiało kogoś «ktoś się zaziębił, zabolały kogoś plecy,… …   Słownik języka polskiego