-
1 wierzyciel
m (G pl wierzycieli) creditor- □ wierzyciel solidarny Prawo joint and several creditor* * *-a; -e; gen pl; -i; m* * *mpprawn., ekon. creditor; prawn. obligee.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wierzyciel
-
2 solidarny
adj* * *a.solidary, solid; prawn. joint and several; solidarne działanie solidary l. unanimous action; związkowcy byli solidarni w tej kwestii the unionists were solid on this issue; dług solidarny joint debt; dłużnik solidarny joint debtor; wierzyciel solidarny joint creditor.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > solidarny
-
3 hipoteczn|y
adj. 1. Fin., Prawo wierzyciel hipoteczny a mortgagee- dług hipoteczny a mortgage, a secured loan- kredyt hipoteczny mortgage credit, a mortgage2. (związany z księgą hipoteczną) Land Registry attr.- własność hipoteczna registered propertyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > hipoteczn|y
-
4 nieosiągaln|y
adj. 1. (niedostępny) [cel, marzenia, miłość, ideał] unattainable; [usługa, towar, informacje] unobtainable, unavailable; [szczyt, wierzchołek] inaccessible, unscalable- dno jaskini było nieosiągalne dla speleologów the bottom of the cave remained inaccessible to potholers2. (nieobecny) [szef, wierzyciel] unavailable- prezes był zawsze nieosiągalny the chairman was never availableThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieosiągaln|y
-
5 nieubłagan|y
adj. książk. 1. (bezwzględny) [sędzia, wierzyciel] unrelenting; [wróg, nauczyciel, szef, lekarz] relentless, inexorable- matka wstawiała się za mną, ale ojciec był nieubłagany mother stood up for me, but father was implacable2. (nieuchronny) [proces, zjawisko, śmierć] inexorable- nieubłagany ludzki los man’s inexorable a. implacable fateThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieubłagan|y
См. также в других словарях:
wierzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba, która udzieliła pożyczki i jest uprawniona do żądania jej zwrotu {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba fizyczna lub prawna uprawniona do żądania określonego świadczenia od dłużnika; osoba, u której ktoś zaciągnął dług» Być czyimś wierzycielem. Spłacić wierzyciela … Słownik języka polskiego
solidarny — solidarnyni, solidarnyniejszy «poczuwający się do współodpowiedzialności, współdziałania; zgodny z kimś w poglądach, postępowaniu itp.; współodpowiedzialny, jednomyślny» Solidarna grupa, klasa. Solidarne wystąpienie. Być z kimś solidarnym. ∆ praw … Słownik języka polskiego
cedent — m IV, DB. a, Ms. cedentncie; lm M. cedentnci, DB. ów praw. «wierzyciel przelewający swoją wierzytelność lub inne prawo na osobę trzecią drogą cesji» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
jednostronny — jednostronnynni, jednostronnynniejszy 1. «znajdujący się, występujący po jednej stronie, poruszający się, odbywający się w jednym kierunku, pisany, drukowany, bity itp. po jednej stronie; mający jedną stronę» Jednostronny druk. Ruch jednostronny … Słownik języka polskiego
nieubłagany — nieubłaganyni 1. «nie dający się ubłagać; nieprzejednany, bezwzględny» Nieubłagany wierzyciel. Być nieubłaganym dla kogoś. 2. «nie dający się zmienić; nieodwołalny, nieunikniony, nieuchronny» Nieubłagany los. Nieubłagana śmierć … Słownik języka polskiego
przywilej — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «szczególne uprawnienie, prawo korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie; w dawnej Polsce: akt monarchy nadający pewnym osobom lub całym stanom określone uprawnienia lub uchylający prawo powszechne w… … Słownik języka polskiego
wierzycielka — ż III, CMs. wierzycielkalce; lm D. wierzycielkalek forma ż. od wierzyciel … Słownik języka polskiego
wierzycielski — przym. od wierzyciel Wierzycielski charakter roszczeń … Słownik języka polskiego
zobowiązanie — n I 1. rzecz. od zobowiązać. 2. lm D. zobowiązanieań «to, do czego ktoś jest zobowiązany, co kogoś zobowiązuje; obietnica wykonania czegoś» Zobowiązania finansowe, płatnicze. Zobowiązania względem rodziny, wobec sprzymierzeńców, w stosunku do… … Słownik języka polskiego
monitować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia,monitowaćtuję, monitowaćtuje, monitowaćtowany {{/stl 8}}{{stl 7}} pisemnie lub ustnie przypominać komuś o konieczności wywiązania się z zaległych zobowiązań, płatności itp.; wysyłać monit, ponaglać : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień