wiążący

См. также в других словарях:

• czynszowy — «wiążący się z czynszem, dający zysk z czynszu; opłacający czynsz» Czynszowe domy robotnicze. Czynszowe wsie w dawnej Polsce. ∆ hist. Renta czynszowa «stała opłata, którą chłop wnosił księciu za użytkowanie ziemi» …   Słownik języka polskiego

• irracjonalistyczny — «wiążący się z irracjonalizmem, charakterystyczny dla irracjonalizmu, nie oparty na rozumowaniu» Irracjonalistyczny pogląd na świat …   Słownik języka polskiego

• kopernikowski — «wiążący się z Kopernikiem, z jego teorią, działalnością» Teoria kopernikowska. Układ, system kopernikowski …   Słownik języka polskiego

• antropologizm — m IV, D. u, Ms. antropologizmzmie, blm filoz. «pogląd filozoficzny wiążący rozwój człowieka głównie z jego cechami biologicznymi, a nie z historyczno społecznymi warunkami środowiska» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• błonotwórczy — ∆ Substancje błonotwórcze «główny składnik emalii, lakierów i niektórych rodzajów farb, wiążący pigmenty i zespalający powłokę lakierniczą z podłożem oraz nadający jej elastyczność; substancje powłokotwórcze» …   Słownik języka polskiego

• ceglany — «zrobiony, pochodzący z cegły» Ceglany mur, budynek. Ceglana posadzka. Ceglany gruz, pył. ∆ bud. Mączka ceglana «kawałki cegły lub stłuczki ceramicznej, zmielone na proszek, stosowane jako środek wiążący w gruzobetonach i zaprawach budowlanych» …   Słownik języka polskiego

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• cyniczny — cynicznyni 1. «będący wyrazem czyjegoś cynizmu, niewiary w szczerość motywów postępowania ludzkiego; drwiący, sarkastyczny» Cyniczny uśmiech. Cyniczna uwaga. 2. «wiążący się z cynizmem, kierunkiem filozoficznym» …   Słownik języka polskiego

• dyferencjacja — ż I, D. dyferencjacjacji, blm 1. książk. «wyodrębnianie się zróżnicowanych składników z jakiejś całości; różnicowanie się» ∆ Dyferencjacja społeczna «proces postępującego komplikowania się podziału pracy i struktury społecznej, wiążący się z… …   Słownik języka polskiego

• ekstaza — ż IV, CMs. ekstazazie, blm «stan zachwytu, uniesienia, wiążący się szczególnie z przeżyciami estetycznymi i religijnymi» Ekstaza religijna. Chwile ekstazy. Być w stanie ekstazy. Popadać, wpadać w ekstazę. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego