-
21 Wellenschlag
прибо́й волн -
22 Wellenschlag
Wéllenschlag m - (e)sприбо́й волн -
23 Wellenschlag
mудар волныDeutsch-Russische Geologie und Mineralogie Wörterbuch > Wellenschlag
-
24 Wellenschlag
mwash of the waves -
25 Wellenschlag bei Teilladung
сущ.Универсальный немецко-русский словарь > Wellenschlag bei Teilladung
-
26 der Wellenschlag
- {wash} sự tắm rửa, sự tắm gội, sự rửa ráy, sự rửa, sự giặt, sự giặt giũ, quần áo giặt, nơi giặt, nước rửa, nước gội, nước rửa bát, nước vo gạo, nước lã, nước ốc, lớp tráng, lớp thiếp, nước vôi - phù sa, đất bồi, lớp màu nước, sóng, tiếng sóng -
27 Gefühl
n: das Gefühl wie Weihnachten чувство удовлетворения, умиротворения, радости. das höchste der Gefühle самое большее, предел, потолок. Eine Stunde bleibe ich noch, das ist aber das höchste der Gefühle.Für dieses alte Buch will er zehn Mark? Drei Mark ist das höchste der Gefühle. Mehr ist es nicht wert, nach Gefühl und Wellenschlag фам. шутл. на глазок, как бог на душу положит. Ich habe den Stoff für die Bluse ohne abzumessen, nach Gefühl und Wellenschlag zugeschnitten.Die Nägel schlage ich nach Gefühl und Wellenschlag ein. Die Hauptsache ist, die Kiste wird fest zu sein.Deutsch-Russisches Woerterbuch der umgangssprachlichen und saloppen > Gefühl
-
28 Wellenstoß
mсм. Wellenschlag -
29 horror
horror, ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das »Rauhwerden«; dah. I) v. Lebl.: 1) das Starren, a) eig., das Aufstarren einer vorher glatten Oberfläche, vom »heftigen Aufwallen, Wellenschlag« des Meeres, pontus non horrore tremit, Lucan. – vom »Erbeben« des Erdbodens, commissam aciem secutus ingens terrae tremor; nisi illum horrorem soli virorum discursus et mota vehementius arma fecerunt, Flor. – b) übtr., die Rauheit, ille horror dicendi, jene rauhe Sprache, Quint. 8, 5, 34. – 2) das Emporstarren-, Sich-Aufsträuben der Haare, nec ullo horrore comarum terribilis, Val. Flacc.: poet., nullo horrore comarum (des Laubes) excussae laurus, Lucan. – 3) die starrende Höhe eines Gebirges, par horrore, par vertice, par ille nivibus Alpinis Pyrenaeus, Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 23 H. – II) von Menschen: 1) das Zusammenfahren (so daß einen die Gänsehaut überläuft), der Schauer, Schauder, vor Kälte, der Frostschauer, bes. wie φρίκη = »Fieberschauer, Fieberfrost, Schüttelfrost« (vgl. Cels. 3, 3), a) eig.: horror validus, Cels.: horrores frigidi, Plin.: horrores febrem praecedentes, Scrib. Larg.: febrium cum horrore et multa membrorum quassatione, Sen.: aquilo horrores excitat, Cels.: horror atque etiam febricula permanet, Cels.: Atticam doleo tam diu: sed quoniam iam sine horrore est, spero esse, ut volumus, Cic. – bei leidenschaftlicher Aufregung, bes. bei Furcht, Angst usw., tremulus maestis orietur fletibus h., Prop. (u. so Ov. met. 9, 345, indem in den Ästen noch menschl. Gefühl war): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: validi ferri naturae frigidus h., des Eisens mächtige Natur, sein kalter Schauder, Lucr.: serrae stridentis acerbus h., scharfes, durchschauerndes Geräusch, Lucr. – 2) der Schauder = a) das sich durch Stocken des Blutes, Sträuben des Haares, Stierheit des Blicks usw. kundgebende Grausen, Entsetzen (griech. φρίκη), ea res me horrore afficit, Plaut.: di immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit Infin., quod spectare... quoque horror est, was schauerlich mit anzusehen ist, Plin. 28, 4. – meton., der Schrecken, v. Pers., Scipiades, belli fulmen, Carthaginis h., Lucr. 3, 1032; vgl. Val. Flacc. 1, 744: v. einer Botschaft, interea patrias saevus venit horror ad aures, die Schreckensbotschaft, Val. Flacc. 8, 134. – b) der heilige Schauer vor der Gottheit u. allem Heiligen, die heilige-, ehr furchtsvolle Scheu (vgl. die Auslgg. zu Lucan. 3, 411), hic numinis ingens h., Val. Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der Freude, der Wonneschauer, laetus per artus horror iit, Stat. Theb. 1, 494. – u. so vom Schauer freudiger Bewunderung, his ibi me rebus quaedam divina voluptas percipit atque horror, quod sic natura etc., Lucr. 3, 29 sq.
-
30 planctus
plānctus, ūs, m. (plango), I) das laute, tönende, rauschende Schlagen, Rauschen, mit den Flügeln, Petron. u. Val. Flacc.: v. Wellenschlag, Lucan. – II) insbes., das mit Wehklagen verbundene Schlagen auf die Brust, auf Arme und Hüften, als Zeichen der Trauer, die laute Trauer, das Händeringen u. dgl. (griech. κομμός), Curt., Sen. poët., Petron. u.a.: verb. planctus et lamenta, Tac., gemitus et planctus, Tac., luctus planctusque, Lucan.: Plur., planctus muliercularum, Hieron. vit. Hilarion. 6: si nullis planctibus defuncta revocantur, Sen. ad Marc. 6, 2: ploratu lamentisque et planctibus tota regio personabat, Curt. 10, 5 (15), 7.
-
31 κρόκη
κρόκη, ἡ (κρέκω), 1) der Einschlagfaden, der mit der Weberlade, κερκίς, festgeschlagen wird, der Einschlag beim Gewebe; Her. 2, 35; εὐϑυπλοκία κρόκης τε καὶ στήμονος Plat. Polit. 283 a. – Uebh. der Faden, ϑαλλοῖσιν ἢ κρόκαισιν ἐρέπτω Soph. O. C. 475; ἀπὸ λεπτῆς κρόκης ὁ πᾶς πλοῦτος ἀπήρτηται Luc. Navig. 26. – Vom Spinngewebe, Arist. H. A. 9, 39. – Das Gewebe, ἐπιεσσάμενοι νῶτον μαλακαῖσι κρόκαις Pind. N. 10, 44. – 2) αἱ κρόκαι, nach den alten Gramm. αἱ αἰγιαλίτιδες ἄμμοι, runde Kieselsteine am Meeresufer, welche der Wellenschlag abgerundet hat, Arist. Mechan. quaest. 16 u. Lycophr. 107. 193; auch das kiesige Meeresufer selbst. – Hes O. 538 hat von einem nicht vorkommenden nom. ΚΡΟΞ den acc. κρόκα, στήμονι δ' ἐν παύρῳ πολλὴν κρόκα μηρύσασϑαι, in der Bdtg 1; danach κρόκες Antp. Thess. 10 (VI, 335).
-
32 κλύδων
κλύδων, ωνος, ὁ (κλύζω), das Wogen des Meeres, der Wellenschlag, Od. 12, 421; βοᾷ δὲ πόντιος κλύδων Aesch. Prom. 429, wie Soph. O. C. 1683; πελάγιος, ϑαλάσσιος, Eur. Hec. 701 Med. 29; in späterer Prosa, πνεῦμα καὶ κλύδων Arist. H. A. 5, 16; κλύδωνες Pol. 10, 3, 3; ϑάλαττα πολὺν ἔχουσα καὶ τραχὺν κλύδωνα Plut. Caes. 38. – Oft übertr. vom Unglück, ὅταν κλύδων κακῶν ἐπέλϑῃ, wenn des Unglücks Fluth hereinbricht, Aesch. Pers. 591; εἰς ὅσον κλύδωνα δεινῆς συμφορᾶς ἐλήλυϑεν Soph. O. R. 1527; ἄπορον κλύδωνα κακῶν Eur. Med. 362; auch in Prosa, πολὺς ἐν κλύδωνι τῶν ἄλλων πόλεων διαγομένη Plat. Rep. VI, 758 a; καϑάπερ ἐν χειμῶνι πολλῷ καὶ κλύδωνι τῆς πόλεως Plut. Coriol. 32; Sp.; κλ. καὶ μανία vrbdt Dem. 19, 314. – Auch ἔφιππος, das Wogen der Reiter u. Rosse, Soph. El. 723, wie πολέμιος Eur. Ion 60; von der Schlacht, πολὺς κλύδων δορός Suppl. 474.
-
33 биение вала
neng. Wellenschlag -
34 волнение
n Wallung f, Wogen; Seegang m; fig. Aufregung f, Erregung f; pl. Unruhen f/pl.* * *волне́ние n Wallung f, Wogen; Seegang m; fig. Aufregung f, Erregung f; pl. Unruhen f/pl.* * *волне́ни|е<-я>ср1. (на воде́) Seegang mволне́ние в пять ба́ллов der Seegang hat Stärke fünfморское волне́ние Meeresseegang m2. (возбужде́ние) Aufregung fприйти́ в волне́ние in Aufregung geratenнаро́дные волне́ния Unruhen im Volk* * *n1) gener. Alteration, Aufgeregtheit, Aufruhr, Aufrüttelung, Broglio, Gewoge (моря, толпы), Gewoge (толпы), Sorge (um A î êîì-ë., î ÷¸ì-ë.), Sorge (um A î êîì-ë., î ÷åì-ë.), Trubel, Tumult, Unruhe, Bewegung, Aufregung, Ergriffenheit, Erregung, Seegang (ìîðÿ), Turbulenz2) geol. Deining, Deinung, Fluten, Wellengang (на море), Wellenschlag, Wellung3) Av. (морское) See5) colloq. Fitz6) dial. Juch, Mohr7) fr. Eklat8) liter. Gärung9) law. Affekt10) insur. Aufruhr (бунт, мятеж, восстание)11) pompous. Wallung12) nav. Schwell, Swell13) shipb. Wassergang, Wellenbewegung -
35 прибой
n1) gener. Barre, brandende Wogen, der Anprall der Wellen, Brand, Brandung2) geol. Strandwelle, Sturzwelle, Wellenbruch, Wellenschlag, Widersee (âîëí)4) oceanogr. Auflaufen der Welle, Bruch der Wellen5) marin. Strandbrandung6) nav. Brecher, Brechwasser, Grundsee7) shipb. Sturzsee -
36 прибой волн
ngener. der Anschlag der Wellen, Wellenschlag -
37 удар волн
nshipb. Seeschlag, Wellenschlag -
38 удар волны
n1) geol. Wellenschlag, Wellenstoß2) eng. Seeschlag3) oceanogr. Anprall der Welle4) nav. Brecher, Brechwasser5) shipb. Schlag der See, Sturzsee, Wellenangriff, Wellenaufschlag -
39 удар от всплесков
nshipb. Wellenschlag -
40 удар от всплесков при частичном заполнении
nshipb. Wellenschlag bei TeilladungУниверсальный русско-немецкий словарь > удар от всплесков при частичном заполнении
См. также в других словарях:
Wellenschlag — Wellenschlag, so v.w. Brandung … Pierer's Universal-Lexikon
Wellenschlag — Wellenschlag,der:⇨Seegang … Das Wörterbuch der Synonyme
Wellenschlag — bangos smūgis statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. wave impact vok. Wellenschlag, m; Wellenstoß, m rus. удар волны, m pranc. impact d’onde, m … Fizikos terminų žodynas
Wellenschlag — bangų mūša statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Bangų dužimas į statų krantą – klifą. atitikmenys: angl. wave breaking at cliffs and scarps; wave breaking at the shoreline vok. Strandbrandung, f; Wellenschlag, m rus. прибой волн… … Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas
Wellenschlag, der — Der Wêllenschlag, S. Brandung … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Wellenschlag — Wellen; Gewoge; Wellengang; Dünung; Seegang * * * Wẹl|len|schlag 〈m. 1u〉 Anprall der Welle (ans Ufer, Boot usw.) * * * Wẹl|len|schlag, der: Rhythmus der Wellenbewegung u. ihrer Geräusche. * * * Wẹl|len|schlag, der: Rhythmus der Wellenbewegung… … Universal-Lexikon
Wellenschlag — Wellenschlagm einenWellenschlagmachen=ingroßenZügentrinken.1920ff … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
Wellenschlag — Wẹl|len|schlag, der; [e]s … Die deutsche Rechtschreibung
Wellen — Wellenschlag; Gewoge; Wellengang; Dünung; Seegang * * * wẹl|len 〈V.; hat〉 I 〈V. tr.〉 etwas wellen 1. wellenartig formen, in Wellenform legen (Haar) 2. 〈regional〉 kochen ( … Universal-Lexikon
Sturmflut 1962 — Überflutete Siedlung im Hamburger Stadtteil Wilhelmsburg nach dem Sturm, 1962 Bei der Sturmflut von 1962 kam es zu einer Flutkatastrophe an der deutschen Nordseeküste und an den Unterläufen von Elbe und Weser. Insgesamt waren 340 Tote zu beklagen … Deutsch Wikipedia
Madreporaria — Steinkorallen Steinkorallen im Flachwasser Systematik Unterreich: Vielzellige Tiere (Metazoa) A … Deutsch Wikipedia