Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

weit-wodei

  • 1 ÓÐR

    I)
    (óð, ótt), a.
    1) mad, frantic; óðr maðr, madman;
    2) furious, vehement, eager (váru þeir synir Ósvífrs óðastir á þetta mál); e-m er ótt, one is eager, impatient (hann kallaði sér þó ótt um ferðina); ótt, as adv. vehemently (þeir reiddu ótt sverðin ok hjuggu títt); Flosi fór at engu óðara en hann væri heima, Flosi behaved as calmly as if he were at home.
    m.
    1) mind, feeling;
    2) song, poetry; óðar smiðr, poet.
    * * *
    1.
    adj., óð, ótt, [Ulf. wôds = δαιμονιζόμενος; A. S. wod; Engl. wood, Chaucer, Spenser; Scot. wud; Germ. wüthend]:—mad, frantic; nú verðr maðr svá óðr, at hann brýzt ór böndum, N. G. L. ii. 54 (band-óðr, mad so as to be kept in bonds); hestrinn var óðr ok kornfeitr, Fms. xi. 280; óðr maðr, a madman, Grág. i. 155; óðs manns víg, óðs manns verk, N. G. L. i. 64; óðr hundr, a mad dog, Pr. 473.
    2. frantic, furious, vehement, eager; ólmr ok óðr, Fms. iv. 111; hann görðisk svá óðr at hann kastaði skildinum, Eg. 289; görði hann sik óðan um, Fs. 6l; göra sik óðan ok reidan, Fb. i. 559; svá vórn þeir óðir, Fms. vii. 270: hvárt þeir leggja því betr fram en ek, sem þeir eru óðari, 259; vóru þeir óðastir á þetta mál, Ld. 210; hann var óðr at verki sínu, Nj. 58; hann lét sem hann væri óðr ok ærr at íshögginu, Fms. vi. 337: of a thing, violent, óðr útsynningr, a violent gale, Bs. ii. 50; orrosta óð ok mannskæð, Fms. i. 44; bardagi sem óðastr, vii. 265, Nj. 247; óðr byrr, Hm. 89; ótt veðr, Am. 18.
    II. neut., ótt e-m er ótt um e-t, to be impatient; var þeim Þorgilsi ótt til at flytja líkit í brott, Fms. v. 98; hann kallaði sér þó ótt um ferðina, vi. 375; Flosi fór at engu óðara en hann væri heima, not more rashly than if, as calmly as if, he were at home, Nj. 220; vér skulum fara at engu ótt, not hastily, Háv. 48; fékk konungr sótt ok fór ekki mjök ótt í fyrstu, Fms. ix. 249.
    2. adverb, phrase, ótt ok títt, vehemently and rapidly; þeir reiddu ótt sverðin ok hjuggu títt, Fms. ii. 322; drjúpa mjök ótt, vi. 351: acc. óðan, as adv., bera óðan á, to talk fast and vehemently.
    2.
    m., gen. óðs and óðar, [totally different from the preceding word, but akin to Ulf. wods in weit-’wods’ = μαρτύς, weit-wodan = μαρτυρειν, weit-wodiþa, weit-wodei = μαρτύριον; cp. also Icel. æði = sense, wit, manner, answering to the Goth. weit-wodei]:—mind, wit, soul, sense, Lat. mens, Gr. νους; the old Vsp. distinguishes between three parts of the human soul,—önd, óðr, and læ, spirit, mind, and craft (?); the önd was breathed into man by Odin, the óðr by Hænir, the læ by Löðurr; the faculty of speech seems also to be included in the óðr. The tale in Plato’s Protagoras is an interesting illustration of the Northern legend as briefly told (and only there) in Vsp. 17, 18: tryggva óð, hafa góðan óð, to be of good cheer, Nj. (in a verse).
    2. song, poetry; bragr, hróðr, óðr, mærð, lof, Edda 95:—metre, sá er óðinn skal vandan velja, Lil. 98; óðar-smiðr, a ‘song-smith’ = poet, Eg. (in a verse); óðar-ár, ‘speech-oar,’ Geisli 37; and óðar-lokarr, ‘speech-plane,’ i. e. the tongue, Edda (in a verse); óðar-rann, mind’s abode, Likn. 1. óð-borg, f, ‘mind’s-borough’ = the breast, Harms, 1. óð-gerð, f. versification, Geisli.
    II. Óðr, the husband of Freyja, Vsp. 29; in the tale in Edda of Freyja, she wanders over the earth seeking for her lost husband and weeping for him golden tears, (answering to the Gr. tales of Demeter as told in the Homeric hymn.)

    Íslensk-ensk orðabók > ÓÐR

  • 2 VÁTTR

    (-s, -ar), m. witness (hafa vátta við, nefna vátta).
    * * *
    m., mod. vottr, pl. vættir, D. N. i. 7; [cp. vitni; the etymology of this word is not altogether established, but it is highly probable that it, like vitni (q. v.). is derived from vita and is related to Goth. weit-wodei = μαρτύριον; if so, á would stand for Goth. ei, and the ‘-orð’ in váttorð would not be qs. ‘word,’ but would answer to the Goth. ‘wodei,’ with an inserted r]:—a witness; hafa vátta við, Nj. 3; lét hann ganga fram vitni sín ok vátta, Fms. vii. 141; njóta vátta sinna, N. G. L. i. 55, passim: eccl., Guðs-váttr, God’s witness, a martyr, saint, Blas. 43; Krists váttr, 49; píslar-váttr (q. v.), id.
    COMPDS: váttanefna, váttasaga.

    Íslensk-ensk orðabók > VÁTTR

  • 3 vit-orð

    n. [cp. Ulf. weit-wods = μάρτυς, weit-wodiþa and weit-wodei = μαρτύριον, weit-wodian = μαρτυρειν; thus Icel. vitorð would be qs. vitoð]:—private counsel, confidence; vera á fleiri manna vitorði, in the confidence of more men, Nj. 231; var þetta fyrst á fárra manna vitorði (viti, v. l.), 229; ekki var margra manna vitorð á hans ætterni, Fms. x. 391; ekki var þat í vitorði alþýðu, vi. 134; af nökkuru vitorði, Róm. 286; þat var á margra manna vitorði með hverjum skildaga …, Ó. H. 95; vera í ráðum ok vitorðum með e-m um verk, Eg. 139; nema hann kalli þik til vitorðs með sér, unless he takes thee into his counsel, Sks. 361 B; fyrir útan vitorð e-s, without one’s knowledge, 745: allit., fyrir útan vitorð eðr vilja þess er átti, Grág. ii. 348; fékk hann ekki skírt sik frá vitorðinu, he could not clear himself from the charge of cognisance, Róm. 287: in mod. usage, vera í vitorði með e-m, as a law term mostly in a bad sense.
    2. a report; tók at vaxa vitorð of hann ok svá metorð ok yfirlæti, Fms. x. 391. vitorðs-maðr, m. a person cognisant (Dan. medvider), D. N. v. 61.

    Íslensk-ensk orðabók > vit-orð

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»