wdychać

См. также в других словарях:

• wdychać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wdychaćam, wdychaća, wdychaćają, wdychaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wciągać powietrze, zapach, woń czegoś do płuc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wdychać świeże, zanieczyszczone, suche powietrze. Wdychać jod, tlen, spaliny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wdychać — ndk I, wdychaćam, wdychaćasz, wdychaćają, wdychaćaj, wdychaćał, wdychaćany «wciągać nosem, ustami (powietrze, gazy, wyziewy, pyły itp.) do płuc» Wdychać czyste, świeże, ostre powietrze. Wdychać tlen, spaliny, kurz. Wdychać zapach kwiatów …   Słownik języka polskiego

• inhalować — ndk IV, inhalowaćluję, inhalowaćlujesz, inhalowaćluj, inhalowaćował, inhalowaćowany «wdychać rozpylone substancje lecznicze; wziewać» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• łykać — ndk I, łykaćam, łykaćasz, łykaćają, łykaćaj, łykaćał, łykaćany łyknąć dk Va, łykaćnę, łykaćniesz, łykaćnij, łykaćnęła, łykaćnęli, łykaćnięty, łykaćnąwszy 1. «przesuwać pokarm, płyn, ślinę z jamy ustnej do żołądka za pomocą ruchu mięśni krtani i… …   Słownik języka polskiego

• oddychać — ndk I, oddychaćam, oddychaćasz, oddychaćają, oddychaćaj, oddychaćał odetchnąć dk Va, oddychaćnę, oddychaćniesz, oddychaćnij, oddychaćnął, oddychaćnęła, oddychaćnęli, oddychaćnąwszy 1. «o organizmach żywych: pobierać tlen z otoczenia we właściwy… …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• wdychiwać — ndk VIIIb, wdychuję, wdychujesz, wdychuj, wdychiwaćiwał, wdychiwaćiwany rzad. → wdychać …   Słownik języka polskiego

• zapach — m III, D. u; lm M. y 1. «odczuwana powonieniem właściwość ciał lotnych (lub substancji zawierających ciała lotne); woń» Duszący, mdlący, odurzający, ostry, przenikliwy, przykry, upajający zapach. Gorzki, kwaśny, słodki zapach. Miodowy, ziołowy,… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć nocha — Wciągać do nosa sproszkowany narkotyk, zwłaszcza kokainę; wdychać narkotyki Eng. To insufflate a powdered drug, espacially cocaine …   Słownik Polskiego slangu

• dać sobie w nocha — Wciągać do nosa sproszkowany narkotyk, zwłaszcza kokainę; wdychać narkotyki Eng. To insufflate a powdered drug, espacially cocaine …   Słownik Polskiego slangu