wahadłowy

См. также в других словарях:

• wahadłowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z wahadłem, posiadający wahadło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zegar wahadłowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wahadłowy — «dotyczący wahadła, zwłaszcza: zaopatrzony w wahadło; działający tak, jak wahadło» Zegar wahadłowy. ∆ Drzwi wahadłowe «drzwi odchylające się swobodnie w obie strony» ∆ Ruch, przewóz, transport, rejs itp. wahadłowy «ruch, przewóz itp.,… …   Słownik języka polskiego

• КОЛОННА ШАРНИРНО-ОПЁРТАЯ — колонна, имеющая в основании шарнир (Болгарский язык; Български) махаловидна [ставна] колона (Чешский язык; Čeština) kyvný sloup (Немецкий язык; Deutsch) Pendelstütze (Венгерский язык; Magyar) csuklós ingaoszlop (Монгольский язык) нугастай… …   Строительный словарь

• chodzik — m III, D. a, N. chodzikkiem; lm M. i 1. B.=D.; lm DB. ów pot. «człowiek bez określonego zajęcia; łazik» 2. B.=M.; lm B. i techn. «zegar mechaniczny wrzecionowy lub wahadłowy z napędem sprężynowym lub obciążnikowym, który tylko wskazuje czas, a… …   Słownik języka polskiego

• drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na …   Słownik języka polskiego

• kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …   Słownik języka polskiego

• oscylacja — ż I, DCMs. oscylacjacji; lm D. oscylacjacji (oscylacjacyj) «drganie, falowanie, ruch wahadłowy, drgający» Oscylacje elektronów, gwiazd. przen. «chwianie się w wyborze między dwiema możliwościami; skłanianie się raz w jedną, raz w drugą stronę»… …   Słownik języka polskiego

• oś — ż V, DCMs. osi; lm M. osie, D. osi 1. «wyobrażalna prosta będąca linią centralną jakiegoś układu elementów przestrzennych, np. linia centralna budynku, miasta, dzielnicy itp.» Oś urbanistyczna. Zbudować obiekt na osi. ∆ astr. Oś Ziemi, oś ziemska …   Słownik języka polskiego

• prom — m IV, D. u, Ms. prommie; lm M. y «statek wodny do przewozu ludzi i ładunków przez rzeki, kanały, mniejsze akweny morskie itp., kursujący między dwoma odcinkami drogi lądowej; poruszany zwykle napędem własnym (parowym, spalinowym) lub za… …   Słownik języka polskiego

• rozbujać — dk I, rozbujaćam, rozbujaćasz, rozbujaćają, rozbujaćaj, rozbujaćał, rozbujaćany «wprawić w ruch wahadłowy; rozkołysać, rozhuśtać» Rozbujać fotel na biegunach, kołyskę. Rozbujać dzwon. rozbujać się «zostać rozbujanym; rozhuśtać się, rozkołysać… …   Słownik języka polskiego

• rozchwiać — dk Xb, rozchwiaćchwieję, rozchwiaćchwiejesz, rozchwiaćchwiej, rozchwiaćchwiał, rozchwiaćchwiali a. rozchwiaćchwieli rzad. rozchwiewać ndk I, rozchwiaćam, rozchwiaćasz, rozchwiaćają, rozchwiaćaj, rozchwiaćał, rozchwiaćany 1. «wprawić w ruch… …   Słownik języka polskiego