wabić

См. также в других словарях:

• wabić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wabićbię, wabićbi, wabićbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przywoływać zwierzęta, naśladując ich głosy, lub zachęcać je do podejścia, stosując za przynętę pokarm albo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wabić — ndk VIa, wabićbię, wabićbisz, wab, wabićbił, wabićbiony 1. «przynęcać zwierzęta, zwłaszcza odpowiednim wołaniem (czasem naśladując ich głos)» Wabić gołębie gwizdaniem. Wabił wróble ziarnem. przen. «stanowić przynętę, działać przyciągająco;… …   Słownik języka polskiego

• wabić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nawoływać się wzajemnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wilki wabiły się w lesie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nazywać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• вабить — ваблю манить, звать, приманивать (птиц на охоте) , вабик, вабило приспособлений для приманивания птиц, манок (Мельников и др.), др. русск. вабити, укр. вабити, ст. слав. вабити ἀνδραπίζειν (Супр.), болг. вабя, сербохорв. вабити, словен. vabiti,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• nęcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, nęcićcę, nęcićci, nęć, nęcićcony {{/stl 8}}– znęcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działać przyciągająco, wzbudzać silne zainteresowanie swoją… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lep — 1. Brać, wziąć, złapać kogoś na lep, na plewy «kusić, skusić, wabić, zwabić, zwodzić, zwieść kogoś»: Przez wiele lat, zdając sobie sprawę z tego, że wyglądam na słodką kobietkę, starałam się być zasadnicza, ostra i taka, której nie można wziąć na …   Słownik frazeologiczny

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• czarować — ndk IV, czarowaćruję, czarowaćrujesz, czarowaćruj, czarowaćował, czarowaćowany 1. «czynić czary, odprawiać praktyki magiczne» 2. «wzbudzać zachwyt; pociągać, nęcić, wabić» Czarować chłopców uśmiechem. Czarować w towarzystwie. 3. pot. iron.… …   Słownik języka polskiego

• hołubić — ndk VIa, hołubićbię, hołubićbisz, hołubićłub, hołubićbił, hołubićbiony 1. pot. «pieścić, tulić; otaczać troskliwą, serdeczną opieką, troskliwie wychowywać» Hołubić dziecko, wnuczęta. 2. pot. «jednać sobie kogoś, wabić, zachęcać, przyciągać»… …   Słownik języka polskiego

• kusić — ndk VIa, kuszę, kusićsisz, kuś, kusićsił, kuszony «wystawiać kogoś na próbę, na pokusę; zachęcać do czegoś, wabić» Kusił ją obietnicami. Kuszą go piękne dziewczęta. Kusiły go owoce w cudzym sadzie. Piękna pogoda kusiła, by iść na spacer. ◊ Kusić… …   Słownik języka polskiego

• magnetyzować — ndk IV, magnetyzowaćzuję, magnetyzowaćzujesz, magnetyzowaćzuj, magnetyzowaćował, magnetyzowaćowany przestarz. «wprowadzać kogoś w stan hipnozy; hipnotyzować» przen. «przyciągać, pociągać kogoś; wabić, nęcić» Teatr go magnetyzuje …   Słownik języka polskiego