-
1 władać jakimś językiem w mowie i piśmie
говори́ть и писа́ть на како́м-л. языке́Słownik polsko-rosyjski > władać jakimś językiem w mowie i piśmie
-
2 władać
глаг.• владеть• властвовать• господствовать• править• руководить• управлять• царить• царствовать* * *несов. владеть;\władać jakimś językiem владеть каким-л. языком;nie \władać ręką не владеть рукой; \władać piórem владеть пером; nie \władać sobą не владеть собой
* * *несов.владе́тьwładać jakimś językiem — владе́ть каки́м-л. языко́м
nie władać ręką — не владе́ть руко́й
władać piórem — владе́ть перо́м
nie władać sobą — не владе́ть собо́й
-
3 mowa
сущ.• вопрос• выражение• высказывание• говор• дело• диалект• звучание• разговор• речь• язык* * *mow|a♀, мн. Р. mów 1. речь;wygłosić \mowaę произнести речь; stracić \mowaę потерять речь, онеметь;
\mowa wiązana стихотворная речь;odjęło (odebrało) mu \mowaę он онемел;
2. язык ♂;\mowa ojczysta, obca родной, чужой (иностранный) язык; \mowa potoczna (codzienna) разговорный язык; ● części \mowaу грам. части речи; narządy \moway анат. органы речи;
jest, była \mowa o kimś, czymś идёт, шла речь о ком-л., чём-л.;nie ma (nawet) \moway о czymś не может быть (даже) и речи о чём-л., и разговору быть не может о чём-л.; władać jakimś językiem w \mowaie i piśmie говорить и писать на каком-л. языке;\mowa-trawa разг. пустозвонство, пустословие;
(со za) \mowaI разг. ещё бы, конечно (разумеется)!; ро со ta \mowa разг. нечего (не стоит) говорить+2. język
* * *ж, мн Р mów1) речьwygłosić mowę — произнести́ речь
stracić mowę — потеря́ть речь, онеме́ть
odjęło (odebrało) mu mowę — он онеме́л
mowa wiązana — стихотво́рная речь
2) язы́к mmowa ojczysta, obca — родно́й, чужо́й (иностра́нный) язы́к
mowa potoczna (codzienna) — разгово́рный язы́к
•- narządy mowy
- jest, była mowa o kimś, czymś
- nie ma mowy o czymś
- nie nawet mowy o czymś
- władać jakimś językiem w mowie i piśmie
- mow-trawa
- mowa!
- co za mowa!
- po co ta mowaSyn:język 2)
См. также в других словарях:
władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany … Słownik języka polskiego
władać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, władaćam, władaća, władaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawować władzę, rządzić, panować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Władać krajem, państwem, jakimś terytorium. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
