włóczykij

См. также в других словарях:

• włóczykij — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który się włóczy, lubi się włóczyć; włóczęga {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• włóczykij — m I, DB. a; lm M. e, DB. ów pot. «ten, kto się włóczy; włóczęga» …   Słownik języka polskiego

• Снусмумрик — Оригинальная иллюстрация Снусмумрика, нарисованная Туве Янссон Вселенная Муми тролли Официальное название швед. Snusmumriken …   Википедия

• łajza — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. łajzazie; lm MB. łajzazy, D. łajz (także DB. łajzazów tylko o mężczyznach) posp. «włóczęga, włóczykij; niezdara» ‹może z niem.› …   Słownik języka polskiego

• powsinoga — ż a. m odm. jak ż III, CMs. powsinogaodze; lm M. powsinogagi, D. powsinoganóg (także DB. powsinoganogów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek nie lubiący siedzieć w domu; latawiec, łazik, obieżyświat, włóczęga, włóczykij» Był hultajem i powsinogą …   Słownik języka polskiego

• szlifibruk — m III, DB. a, N. szlifibrukkiem; lm M. i, DB. ów «próżniak włóczący się po ulicach; włóczęga, włóczykij» …   Słownik języka polskiego