Перевод: с польского на английский

с английского на польский

węchu

См. также в других словарях:

  • Mapuches — «Araucano» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Arauca. Mapuches Matrimonio mapuche circa 1890. Ubi …   Wikipedia Español

  • antena — ż IV, CMs. antenanie; lm D. antenaen 1. «urządzenie do wysyłania lub odbierania fal radiowych, którego działanie polega na zamianie drgań elektrycznych na fale elektromagnetyczne lub odwrotnie; stanowi część każdego nadajnika lub odbiornika»… …   Słownik języka polskiego

  • degeneracja — ż I, DCMs. degeneracjacji, blm 1. «odchylenie od przeciętnego, normalnego typu pod względem cielesnym lub umysłowym; wyradzanie się, zwyrodnienie, wynaturzenie» Degeneracja psychiczna, umysłowa. Degeneracja rasy hodowlanej. Ulec degeneracji. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • doberman — m IV, DB. a, Ms. dobermannie; lm M. y «pies o silnej budowie ciała, wysokości do 70 cm w kłębie, o krótkiej, gładkiej, czarnej podpalanej lub brązowej sierści, o dobrym węchu, używany w służbie policyjnej i sanitarnej; w lm rasa tych psów» ‹od… …   Słownik języka polskiego

  • osmologia — ż I, DCMs. osmologiagii, blm «nauka o właściwościach i działaniu zmysłu węchu oraz o jego zaburzeniach» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • ostrość — ż V, DCMs. ostrośćści, blm 1. «cecha tego, co jest ostre, bycie ostrym» Ostrość szlifu. przen. Ostrość rysów. 2. «siła, moc, z jaką przedmiot lub zjawisko fizyczne działa na zmysły ludzkie; intensywność, jaskrawość, przenikliwość» Abażur łagodził …   Słownik języka polskiego

  • otorynolaryngologia — ż I, DCMs. otorynolaryngologiagii, blm med. «dział medycyny klinicznej i nauka o chorobach uszu, nosa, gardła i krtani obejmująca także naukę o fonacji, o zmyśle węchu i słuchu» ‹gr. + gr. + laryngologia› …   Słownik języka polskiego

  • powonienie — n I, blm «zmysł węchu» Czułe, wrażliwe powonienie. Coś (np. zapach, woń, odór) uderza, razi czyjeś powonienie …   Słownik języka polskiego

  • przodomózgowie — n I; lm D. przodomózgowiewi anat. «przednia część mózgu kręgowców powstająca z pierwszego z trzech pęcherzyków mózgowych; u niższych kręgowców związana ze zmysłem węchu i odruchami pokarmowymi, u kręgowców na wyższym etapie rozwoju przejmuje… …   Słownik języka polskiego

  • wywąchać — dk I, wywąchaćam, wywąchaćasz, wywąchaćają, wywąchaćaj, wywąchaćał, wywąchaćany wywąchiwać ndk VIIIb, wywąchaćwąchuję, wywąchaćwąchujesz, wywąchaćwąchuj, wywąchaćiwał, wywąchaćiwany «zwykle o psie: wyszukać, wytropić coś za pomocą węchu» Pies… …   Słownik języka polskiego

  • zmysł — m IV, D. u, Ms. zmyśle; lm M. y 1. «zdolność organizmu do odbierania i analizy bodźców i reagowania na nie» Zmysł wzroku, słuchu, dotyku, węchu, smaku, równowagi. ◊ Szósty zmysł «wyjątkowa wrażliwość, intuicja» 2. «zdolność, skłonność do czegoś;… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»