Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

votis

  • 1 Hóc erat ín votís

    Это было предметом моих желаний; вот о чем я мечтал.
    □ В парафразе см. Hoc erat in fatis
    Гораций, "Сатиры", II, 6, 1-5:
    Hóc erat ín votís: modus ágri nón ita mágnus,
    Hórtus ub(i), ét tectó vicínus júgis aquáe fons,
    Ét paulúm silváe super hís foret. Áuctius átque
    Dí meliús fecére: ben(e) ést. Nihil ámplius óro,
    Mája náte, nis(i) út propri(a) háec mihi múnera fáxis.
    Вот в чем желания были мои: необширное поле,
    Садик, от дома вблизи непрерывно бегущий источник,
    Боги бессмертные мне; не тревожу их просьбою боле,
    Кроме того, чтоб эти дары мне они сохранили.
    (Перевод М. Дмитриева)
    - Гораций говорит о своей жизни в подаренном ему Меценатом небольшом сабинском поместье.
    Вступление Уварова в управление мин. нар. просв. Приветствовано Грефе [ Грефе Ф. Б. (1780-1851) - академик, профессор С.-Петербургского университета. - авт. ] стихотворением, начинавшимся Горациевскими словами, которыми открывается его шестая сатира во второй книге, обращенная к Меценату, его другу и благодетелю: hoc erat in votis (у М. А. Дмитриева в стихотворном переводе этой сатиры на русский язык "вот в чем желания были мои"). (Е. А. Бобров, Материалы для биографии В. С. Печерина.)
    Итак, аббат Борото направился к дому мадемуазель Тамар, где он проживал уже два года, - а до того времени в продолжение двенадцати лет это жилище было лишь предметом его вожделений - "erat in votis", - как ныне должность каноника. (Оноре Бальзак, Турский священник.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Hóc erat ín votís

  • 2 Hoc est in votis

    Это желанье мое.
    Зазвучали серебряные струны арфы Жуковского, настроенной немецкою мечтательною музою. - Фантазия переселилась на кладбище, мертвецы и ведьмы потянулись странною вереницею, и литература наша огласилась дикими завываниями, коих запоздалое эхо отдается еще ныне. Переход от подражательности к народности обнаружился в нашей словесности весьма недавно, и то очень слабо. Может быть, пройдет еще долгое время, прежде чем совершится этот переход и из настоящего брожения выработается самобытный характер русской словесности. Hoc est in votis. (H. К. Козмин, Николай Иванович Надеждин.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Hoc est in votis

  • 3 Hoc erat in votis

    Latin Quotes (Latin to English) > Hoc erat in votis

  • 4 Hoc est in votis

    Latin Quotes (Latin to English) > Hoc est in votis

  • 5 votum

    votum, i, n. [st2]1 [-] objet promis ou donné comme offrande. [st2]2 [-] vœu, promesse aux dieux. [st2]3 [-] prière accompagnant un voeu, prière; souhait, désir. [st2]4 [-] objet des voeux; chose souhaitée ou aimée. [st2]5 [-] voeux publics, prières pour le prince, prières pour l'Etat. [st2]6 [-] voeux nuptiaux; mariage.    - votis incendimus aras, Virg. En. 3.279: pour nos voeux nous embrasons les victimes sur les autels.    - Danai in voto (= in equo Trojano) latent, Petr. 89: les Grecs sont cachés dans leur offrande.    - a - vota facere (suscipere, nuncupare, concipere, vovere): faire des voeux.    - votum facere aliquid, Plin.: faire voeu d'offrir un objet.    - votum solvere (persolvere, dissolvere, exsolvere, reddere): s'acquitter d'un voeu, accomplir un voeu.    - voto fungi (liberari): accomplir un voeu.    - votum debere, Cic.: être lié par un voeu.    - voto teneri, Cic.: être lié par un voeu.    - voti damnatus, Liv.: lié par un voeu.    - vota exaudire, Virg.: exaucer les voeux.    - votis annuere (adesse), Ov.: exaucer les voeux.    - vota canere Junoni, Virg.: chanter des hymnes en l'honneur de Junon.    - voto stare cum aliquo, Caes.: faire des voeux pour qqn.    - ex voto: conformément à un voeu ou au gré de ses désirs, à souhait.    - [abcl]b - vota facere (suscipere): adresser des prières.    - deos votis (in vota) vocare, Virg.: invoquer les dieux, implorer les dieux.    - voti compos (potens): qui a vu son voeu se réaliser.    - ad votum, Sén, Ep. 2, 15, 3: à souhait.    - contra votum: contrairement au voeu, à regret (formule d'épitaphe).    - votum imperata faciendi, Plin.-jn.: le désir d'obéir.    - voto fertilior tuo, Ov. A. A. 1, 90: plus fertile que tu ne pouvais le souhaiter.    - vota arborum frugumque sunt + prop. inf., Plin.: les arbres et les céréales demandent que...    - vota sua petit, Ov.: il demande l'objet de sa flamme.    - votum et funus, Apul.: les noces et les funérailles.    - ad tertia vota migrare,Cod. Just. 5, 9, 4: convoler en troisièmes noces.
    * * *
    votum, i, n. [st2]1 [-] objet promis ou donné comme offrande. [st2]2 [-] vœu, promesse aux dieux. [st2]3 [-] prière accompagnant un voeu, prière; souhait, désir. [st2]4 [-] objet des voeux; chose souhaitée ou aimée. [st2]5 [-] voeux publics, prières pour le prince, prières pour l'Etat. [st2]6 [-] voeux nuptiaux; mariage.    - votis incendimus aras, Virg. En. 3.279: pour nos voeux nous embrasons les victimes sur les autels.    - Danai in voto (= in equo Trojano) latent, Petr. 89: les Grecs sont cachés dans leur offrande.    - a - vota facere (suscipere, nuncupare, concipere, vovere): faire des voeux.    - votum facere aliquid, Plin.: faire voeu d'offrir un objet.    - votum solvere (persolvere, dissolvere, exsolvere, reddere): s'acquitter d'un voeu, accomplir un voeu.    - voto fungi (liberari): accomplir un voeu.    - votum debere, Cic.: être lié par un voeu.    - voto teneri, Cic.: être lié par un voeu.    - voti damnatus, Liv.: lié par un voeu.    - vota exaudire, Virg.: exaucer les voeux.    - votis annuere (adesse), Ov.: exaucer les voeux.    - vota canere Junoni, Virg.: chanter des hymnes en l'honneur de Junon.    - voto stare cum aliquo, Caes.: faire des voeux pour qqn.    - ex voto: conformément à un voeu ou au gré de ses désirs, à souhait.    - [abcl]b - vota facere (suscipere): adresser des prières.    - deos votis (in vota) vocare, Virg.: invoquer les dieux, implorer les dieux.    - voti compos (potens): qui a vu son voeu se réaliser.    - ad votum, Sén, Ep. 2, 15, 3: à souhait.    - contra votum: contrairement au voeu, à regret (formule d'épitaphe).    - votum imperata faciendi, Plin.-jn.: le désir d'obéir.    - voto fertilior tuo, Ov. A. A. 1, 90: plus fertile que tu ne pouvais le souhaiter.    - vota arborum frugumque sunt + prop. inf., Plin.: les arbres et les céréales demandent que...    - vota sua petit, Ov.: il demande l'objet de sa flamme.    - votum et funus, Apul.: les noces et les funérailles.    - ad tertia vota migrare,Cod. Just. 5, 9, 4: convoler en troisièmes noces.
    * * *
        Votum, voti. Cic. Veu, Promesse faicte à Dieu.
    \
        Votum. Ouid. Chose obtenue et impetree de Dieu par prieres et supplications, Chose fort desiree.
    \
        Amarum votum. Claud. Desir qui porte dommage à celuy qui l'a obtenu.
    \
        Furialia vota. Sil. Desir furieux, Convoitise ou affection desordonnee.
    \
        Furiosa. Ouid. Cupidité furieuse.
    \
        Futile votum. Sil. Desir vain et inutile.
    \
        Ignauum. Claud. Quand on souhaite quelque chose, et neantmoins on ne travaille point pour y parvenir.
    \
        Pia vota. Ouid. Prieres de gents de bien faictes à Dieu.
    \
        Publica. Ouid. Prieres publiques, comme l'eglise fait.
    \
        Tristia. Ouid. D'une personne triste.
    \
        Annuit votis nostris Deus. Clau. Dieu a exaulcé noz prieres.
    \
        Canere vota diuis. Virgil. Hymnes et prieres.
    \
        Concipere vota. Ouid. Prier Dieu.
    \
        Concepta vota. Sil. Veux ou prieres faictes par certaines formules de parolles.
    \
        Corrigere vota sua. Ouid. Corriger son appetit et fol desir.
    \
        Dissoluere vota. Cic. Accomplir son veu.
    \
        In vota effundi. Tacit. Prier et supplier de toute sa puissance.
    \
        Exequi annua vota. Virgil. Comme quand on fait dire tout les ans à certain jour un obit pour un trespassé.
    \
        Facere vota. Cic. Desirer et souhaiter, ou Faire supplication.
    \
        Inhibere vota alicuius rogando. Ouid. Engarder aucun par prieres de faire ce qu'il avoit affection de faire.
    \
        Liberari voti, pro voto. Liuius. Estre acquicté d'un veu faict à Dieu.
    \
        Votis vota nectere. Lucret. Faire veu sur veu.
    \
        Obligare votis caput. Horat. S'obliger à un veu et promesse.
    \
        Onerare votis aethera. Virgil. Faire beaucoup de veux et promesses à Dieu.
    \
        Poscere opem votis. Ouid. Par prieres.
    \
        Feralia vota sancire diis Stygiis contra aliquem. Stat. Faire que le diable l'emporte, Le donner au diable.
    \
        Fidem voti soluere. Ouid. Accomplir son veu et promesse.
    \
        Tacito suspendit vota labello. Catull. Elle fait des veux en parlant tout bas, ou sans parler.
    \
        Vocare aliquem in vota. Virgil. Luy dire qu'il prie Dieu pour nous.
    \
        Vocare diuos in vota. Virgil. Reclamer, Requerir à son aide.
    \
        Vocari votis. Virgil. Estre invoqué par prieres.
    \
        Votum. Plin. iunior. Desir, Souhait.
    \
        Compos voti. Senec. Qui fait ce qu'il veult, Qui ha son souhait.
    \
        Matura vota coloni. Ouid. Les bleds meurs fort desirez par le laboureur.
    \
        Deplorata vota colonorum. Ouid. Quand les laboureurs pleurent leurs bleds gastez, pour lesquels ils avoyent faict tant de prieres à Dieu.
    \
        Melior fingi ne voto quidem posset. Plin. iunior. On n'en pourroit souhaiter un meilleur.
    \
        Implere votum alicuius. Curt. Accomplir son desir.
    \
        Potiri voto. Ouid. Jouir de ce qu'on desiroit.
    \
        Respondere votis alicuius. Virgil. Satisfaire ou desir d'aucun.
    \
        Succedere in vota alicuius. Ouid. Convoiter ce qu'un autre avoit desja convoité.
    \
        Superant modum tua vota. Stat. Tes desirs sont excessifs.
    \
        Est in voto scire quid ferat, etc. Persius. Je desire fort et convoite de scavoir, etc.

    Dictionarium latinogallicum > votum

  • 6 damno

    damno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] causer un dommage, nuir à, porter préjudice à.    - pauperibus te parcere solitum, dites damnare, Plaut. Trin.: tu as l'habitude d'épargner les pauvres et de porter préjudice aux riches (damno → damnum: préjudice)    - patrios damnare penates absiste, Sil.: cesse d'en vouloir au foyer de tes pères. [st1]2 [-] condamner, déclarer coupable.    - souvent avec gén. ou abl. ou de + abl.    - damnare capitis (capite): condamner à la peine capitale.    - capitis damnare, Cic. Quinct. 32: condamner à la perte de sa personnalité civile [perte du droit de cité ou exil].    - damnare ambitus, furti, majestatis: condamner pour brigue, pour vol, pour crime de lèse-majesté.    - octupli damnari, Cic. Verr. 3, 29: être condamné à payer huit fois la somme.    - dupli damnari, Cic.: être condamné à payer le double de la somme.    - in singulos HS quinquagenis milibus damnari mavultis? Cic.: aimez-vous mieux être condamnés chacun à cinquante mille sesterces?    - damnare de vi, Cic.: condamner pour violence.    - damnare de repetundis, Suet.: condamner pour concussion.    - damnare de majestate, Cic.: condamner pour crime de lèse-majesté.    - interfectae sororis crimine damnari, V.-Max.: être condamné pour avoir tué sa soeur.    - Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus, Caes. BC. 3, 21, 4: Milon, après le meurtre de Clodius, avait été condamné de ce chef (à ce titre).    - nomine conjurationis damnare, Cic.: condamner pour avoir conspiré.    - contra edictum fecisse damnabere, Cic. Verr. 3, 25: tu seras condamné comme ayant contrevenu à l'ordonnance.    - caput damnaverat Orco, Virg.: il avait voué sa tête aux dieux infernaux.    - damnare ad mortem, Tac. A. 16, 21: condamner à mort.    - damnare ad extremum supplicium, Tac. An. 6, 38: condamner au dernier supplice.    - damnare aliquem inauditum, Just.: condamner qqn sans l'avoir entendu.    - damnare in metallum, Dig.: condamner aux mines.    - damnare in opus publicum, Dig.: condamner aux travaux des routes.    - damnare lumina nocte, Ov.: condamner les yeux aux ténèbres, rendre aveugle.    - damnare pecuniā: condamner à une amende. [st1]3 [-] faire condamner, obtenir la condamnation de.    - damnatus ab aliquo sua lege decem milibus aeris, Liv. 7, 16, 9: condamné aux termes de sa propre loi sur l'instance de qqn à une amende de dix mille as.    - debitori suo creditor saepe damnatur, Sen. Ben. 6, 4, 4: souvent le débiteur obtient condamnation contre son créancier. [st1]4 [-] désapprouver, blâmer, critiquer, reprendre; rejeter, repousser.    - damnare aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 134: taxer qqn de la dernière sottise.    - damnare Senecam, Quint. 10, 1, 125: condamner Sénèque, le désapprouver.    - ne damnent quae non intellegunt, Quint. 10, 1, 26: pour éviter de condamner ce qu'on ne comprend pas.    - damnanda, Plin. Ep. 3, 9, 5: des choses condamnables.    - damnare fidem alicujus, Curt.: accuser la loyauté de qqn.    - ales damnavit vesci, Hirt.: l'oiseau refusa de prendre de la nourriture.    - (boves) nigri coloris candidive ad laborem damnantur, Plin. 8: les boeufs noirs ou blancs se voient refuser pour le travail. [st1]5 [-] obliger par une clause (t. de droit).    - avec ut, ne, inf. Dig.. 12, 6, 26; 8, 4, 16; 30, 12, 1; cf. Hor. S. 2, 3, 86.    - damnare heredem ut venditorem liberet, Dig.: obliger son héritier à libérer le vendeur. [st1]6 [-] [décad.] interdire.    - cf. le français « condamner une porte, une fenêtre». [st1]7 [-] quelques expressions remarquables.    - damnare aliquem votis, Virg.: condamner qqn à l'exécution de ses voeux, c.-à-d. les exaucer.    - damnare aliquem voto, Sisenna d. NON. 277,11: condamner qqn à l'exécution de ses voeux, c.-à-d. les exaucer.    - damnabis tu quoque votis, Virg.: tu condamneras toi aussi (les mortels) à l’exécution de leurs vœux (= tu les exauceras toi aussi).    - [poét.] numquam somno damnatus lumina serpens, Luc. 9, 363: un dragon dont les yeux n'obtiennent jamais le sommeil.    - voti damnari: voir ses voeux exaucés. [st1]8 [-] Eccl. damner.
    * * *
    damno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] causer un dommage, nuir à, porter préjudice à.    - pauperibus te parcere solitum, dites damnare, Plaut. Trin.: tu as l'habitude d'épargner les pauvres et de porter préjudice aux riches (damno → damnum: préjudice)    - patrios damnare penates absiste, Sil.: cesse d'en vouloir au foyer de tes pères. [st1]2 [-] condamner, déclarer coupable.    - souvent avec gén. ou abl. ou de + abl.    - damnare capitis (capite): condamner à la peine capitale.    - capitis damnare, Cic. Quinct. 32: condamner à la perte de sa personnalité civile [perte du droit de cité ou exil].    - damnare ambitus, furti, majestatis: condamner pour brigue, pour vol, pour crime de lèse-majesté.    - octupli damnari, Cic. Verr. 3, 29: être condamné à payer huit fois la somme.    - dupli damnari, Cic.: être condamné à payer le double de la somme.    - in singulos HS quinquagenis milibus damnari mavultis? Cic.: aimez-vous mieux être condamnés chacun à cinquante mille sesterces?    - damnare de vi, Cic.: condamner pour violence.    - damnare de repetundis, Suet.: condamner pour concussion.    - damnare de majestate, Cic.: condamner pour crime de lèse-majesté.    - interfectae sororis crimine damnari, V.-Max.: être condamné pour avoir tué sa soeur.    - Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus, Caes. BC. 3, 21, 4: Milon, après le meurtre de Clodius, avait été condamné de ce chef (à ce titre).    - nomine conjurationis damnare, Cic.: condamner pour avoir conspiré.    - contra edictum fecisse damnabere, Cic. Verr. 3, 25: tu seras condamné comme ayant contrevenu à l'ordonnance.    - caput damnaverat Orco, Virg.: il avait voué sa tête aux dieux infernaux.    - damnare ad mortem, Tac. A. 16, 21: condamner à mort.    - damnare ad extremum supplicium, Tac. An. 6, 38: condamner au dernier supplice.    - damnare aliquem inauditum, Just.: condamner qqn sans l'avoir entendu.    - damnare in metallum, Dig.: condamner aux mines.    - damnare in opus publicum, Dig.: condamner aux travaux des routes.    - damnare lumina nocte, Ov.: condamner les yeux aux ténèbres, rendre aveugle.    - damnare pecuniā: condamner à une amende. [st1]3 [-] faire condamner, obtenir la condamnation de.    - damnatus ab aliquo sua lege decem milibus aeris, Liv. 7, 16, 9: condamné aux termes de sa propre loi sur l'instance de qqn à une amende de dix mille as.    - debitori suo creditor saepe damnatur, Sen. Ben. 6, 4, 4: souvent le débiteur obtient condamnation contre son créancier. [st1]4 [-] désapprouver, blâmer, critiquer, reprendre; rejeter, repousser.    - damnare aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 134: taxer qqn de la dernière sottise.    - damnare Senecam, Quint. 10, 1, 125: condamner Sénèque, le désapprouver.    - ne damnent quae non intellegunt, Quint. 10, 1, 26: pour éviter de condamner ce qu'on ne comprend pas.    - damnanda, Plin. Ep. 3, 9, 5: des choses condamnables.    - damnare fidem alicujus, Curt.: accuser la loyauté de qqn.    - ales damnavit vesci, Hirt.: l'oiseau refusa de prendre de la nourriture.    - (boves) nigri coloris candidive ad laborem damnantur, Plin. 8: les boeufs noirs ou blancs se voient refuser pour le travail. [st1]5 [-] obliger par une clause (t. de droit).    - avec ut, ne, inf. Dig.. 12, 6, 26; 8, 4, 16; 30, 12, 1; cf. Hor. S. 2, 3, 86.    - damnare heredem ut venditorem liberet, Dig.: obliger son héritier à libérer le vendeur. [st1]6 [-] [décad.] interdire.    - cf. le français « condamner une porte, une fenêtre». [st1]7 [-] quelques expressions remarquables.    - damnare aliquem votis, Virg.: condamner qqn à l'exécution de ses voeux, c.-à-d. les exaucer.    - damnare aliquem voto, Sisenna d. NON. 277,11: condamner qqn à l'exécution de ses voeux, c.-à-d. les exaucer.    - damnabis tu quoque votis, Virg.: tu condamneras toi aussi (les mortels) à l’exécution de leurs vœux (= tu les exauceras toi aussi).    - [poét.] numquam somno damnatus lumina serpens, Luc. 9, 363: un dragon dont les yeux n'obtiennent jamais le sommeil.    - voti damnari: voir ses voeux exaucés. [st1]8 [-] Eccl. damner.
    * * *
        Damno, damnas, damnare. Quintil. Condamner, Damner.
    \
        Artes damnare. Sil. Blasmer, Detester.
    \
        In vno facto damnandus. Ouid. Damnable, Digne d'estre reprins et blasmé en, etc.
    \
        Damnatur in totum haec herba. Plin. Est rejectee, Deboutee.
    \
        Damnare tempora infoelicitatis. Quintil. Blasmer le temps, Dire que les temps sont malheureux.
    \
        Iniuriarum. Cic. Condamner en cas d'injure.
    \
        Maiestatis. Cic. Condamner de lese majesté.
    \
        Damnari rei capitalis. Cic. Estre condamné d'un crime capital.
    \
        Sceleris aliquem damnare. Cic. Condamner aucun d'avoir faict quelque meschanceté et forfaict.
    \
        Damnatus sordium iudex aut magistratus. Plin. iunior. Juge ou Magistrat condamné pour avoir prins argent pour juger.
    \
        Stultitiae damnare aliquem. Cic. L'arguer de folie.
    \
        Nec enim nos tarditatis natura damnauit. Quintil. Nature ne nous a point condamné à estre lours et pesans d'esprit.
    \
        Iungitur etiam genitiuo significanti poenam: vt Damnari octupli. Cic. Estre condamné à rendre huit fois au double ce qu'on a desrobbé ou mal prins.
    \
        Damnatus longi laboris. Horat. Condamné à perpetuel ou long travail.
    \
        Nomine sceleris coniurationisque damnari. Cic. Estre condamné pour avoir conjuré et conspiré contre la Republique.
    \
        Damnare de suspicionibus. Vlpian. Par souspecons.
    \
        Ablatiuo etiam poenae: vt Damnari capite. Cic. Estre condamné à mort.
    \
        Caput damnare orco. Virgil. Destiner à mourir, ou Ordonner.
    \
        Damnari in opus, vel in ludum. Plin. iunior. Estre condamné à besongner aux minieres, ou à se combatre à oultrance contre des bestes, ou contre d'autres gens condamnez.
    \
        Partem damnatur in vnam. Ouid. Il est puni en une seule partie de son corps, C'est à scavoir en ses oreilles. De Mida.
    \
        Damnare fastidio aliquid. PLin. Rejecter quelque chose par en estre trop saoult.
    \
        Damnari indicta causa dicuntur, qui ad iudicium vocati non affuerunt, absentesque sententiam passi sunt. Curt. Cic. Estre condamné sans avoir esté ouy en ses defenses.
    \
        Damnari votorum, vel votis. Virgil. Liu. Quand la chose que nous avons demandé à Dieu, moyennant certain veu et promesse, nous est advenue, Estre tenu et obligé de faire et accomplir ce qu'on a voué et promis à Dieu, pource qu'il nous a donné ce que luy avions demandé.
    \
        Damnare, pro Reum peragere. Plin. Quand l'accusateur convainct aucun d'un crime, tellement qu'il le fait condamner.
    \
        Tributis damnare. Tacit. Multer, Punir, Condamner à payer tribut, Faire tributaire.
    \
        Multos pecuarios damnarunt. Liu. Ils l'ont condamné à l'amende.

    Dictionarium latinogallicum > damno

  • 7 votum

    vōtum, i, n. [voveo].
    A.
    (Acc. to voveo, I.) A solemn promise made to some deity, a vow (freq. and class.; esp. in plur.):

    qui (deus) numquam nobis occurrit neque in optatis neque in votis,

    Cic. N. D. 1, 14, 36:

    nefaria vota,

    id. Clu. 68, 194:

    nonne animadvertis ex tot tabulis pictis, quam multi votis vim tempestatis effugerint?

    id. N. D. 3, 37, 89:

    voto et promisso teneri,

    id. Att. 12, 18, 1:

    obstrictum esse religione voti,

    id. ib. 12, 43, 2:

    obligari voti sponsione deo,

    id. Leg. 2, 16, 41:

    cum de illo aegroto vota faciebant,

    id. Att. 8, 16, 1:

    vota facere,

    id. Fam. 7, 2, 4; id. Mil. 15, 41; id. Tusc. 5, 1, 2 al.:

    nuncupare,

    id. Verr. 2, 5, 13, § 34:

    suscipere,

    id. N. D. 3, 39, 93:

    concipere,

    Ov. M. 7, 594; Liv. 5, 25, 7:

    debere diis,

    Cic. Verr. 2, 4, 55, § 123:

    solvere,

    id. Phil. 3, 4, 11:

    reddere,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    Jovi reddere,

    Ov. Tr. 3, 12, 46:

    suscipere et solvere,

    Plin. Ep. 10, 35 (44):

    persolvere,

    id. ib. 10, 100 (101):

    voto se exsolvere,

    Petr. 85:

    exsequi,

    Verg. A. 5, 53: voti damnari, i. e. to obtain one's prayer or wish [p. 2015] Liv. 5, 25, 4; 7, 28, 4; 27, 45, 8; v. Zumpt, Gram. § 447 fin.:

    voti reus,

    Verg. A. 5, 237:

    voti liberari,

    Liv. 5, 28, 1.—
    2.
    Transf.
    a.
    A thing solemnly promised, that which is vowed or devoted, a volive offering (mostly poet.):

    lustramurque Jovi, votisque incendimus aras,

    with burnt-offerings, Verg. A. 3, 279:

    Danai in voto (i. e. equo Trojano) latent,

    Petr. 89; cf.:

    iste... de bonis illius in aede Veneris argenteum Cupidinem posuit. Sic etiam fortunis hominum abutebatur ad nocturna vota cupiditatum suarum,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142.—
    b.
    Vota, a day on which vows were made for the good of the State (post-class.), Capitol. Pert. 6; Vop. Tac. 9; cf. Dig. 50, 16, 233, § 1.—
    B.
    Transf.
    1.
    (Acc. to voveo, II.) A wish, desire, longing, prayer (perh not ante-Aug.):

    ea esse vota, eam esse voluntatem omnium, ut, etc.,

    Liv. 2, 15, 3:

    ejus me compotem voti facere vos potestis,

    id. 7, 40, 6:

    quoniam res Romana contra spem votaque ejus velut resurgeret,

    id. 24, 45, 3; 35, 42, 5:

    quod omnibus votis petendum erat,

    id. 32, 21, 35:

    magnarum cogitationum,

    Petr. 115:

    audivere di mea vota,

    Hor. C. 4, 13, 1:

    haec loca sunt voto fertiliora tuo,

    Ov. A. A. 1, 90; id. Tr. 1, 2, 1:

    votum in amante novum,

    id. M. 3, 468:

    voti potens,

    id. ib. 8, 80:

    quod omnium sit votum parentum, ut, etc.,

    Quint. 11, 1, 82:

    vota parentium,

    id. 1, 2, 25: id enim voto meo sufficit;

    illud supra votum, etc.,

    Plin. Ep. 5, 8, 3:

    Darius votum meum implevit,

    Curt. 4, 13, 24; 4, 13, 8; Sen. Polyb. 10, 6:

    cunctis super vota fluentibus,

    Tac. H. 3, 48; Sen. Ben. 6, 30, 1:

    votum aliquem confodiendi,

    Suet. Aug. 51; cf. id. ib. 58:

    hoc erat in votis: modus agri non ita magnus,

    Hor. S. 2, 6, 1:

    esse in voto,

    Pers. 3, 48; cf.:

    sed hoc votum est et rara felicitas,

    is rather a thing to be wished, Quint. 12, 5, 6 Spald.; so, votum est, ut, etc., it is to be wished that, etc., Cels. 6, 6, 1:

    an venit in votum Attalicis ex urbibus una?

    Hor. Ep. 1, 11, 5:

    non sine votis: O rus, quando ego te aspiciam?

    id. S. 2, 6, 59. —Of inanimate things:

    alioquin vota arborum frugumque communia sunt nivis diutinas sedere,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    2.
    A marriage vow, matrimonial engagement, marriage (post-class.):

    ad tertia vota migrare,

    Cod. Just. 5, 9, 4; 5, 5, 24; 5, 1, 2:

    nuptualia,

    App. M. 4, p. 154, 18; id. Flor. p. 342, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > votum

  • 8 paciscor

    păciscor, păcisci, pactus sum [st1]1 - intr. - faire un traité, faire un pacte, conclure un arrangement. [st1]2 - tr. - [abcl][b]a - accepter d'échanger, engager. - [abcl]b - régler par convention, convenir de, s'engager à, stipuler, conclure (la paix, la trêve).[/b]    - cum aliquo pacisci paululā pecuniā, Plaut. Bacch. 4, 8, 24: s'arranger avec qqn moyennant une petite somme d'argent.    - pacisci ut: convenir que, obtenir la promesse que.    - pactum est ut, Tac.: on arrêta que.    - pacti inter se sunt ut: ils convinrent entre eux de.    - pacisci de utilitate cum odio, Tert.: sacrifier ses intérêts à sa haine.    - pacisci ne: stipuler que ne... pas.    - votis pacisci ne (= votis transigere cum deis), Hor. O. 3, 29: composer avec les dieux pour que... ne... pas.    - letum pro gloria pacisci, Virg.: acheter la gloire au prix de la vie.    - pacisci vitam pro laude, Virg. En. 5, 230: accepter d'échanger sa vie pour l'honneur.    - vitam ab aliquo pacisci, Sall. J. 26, 1: obtenir de qqn d’avoir la vie sauve.    - praemium ab aliquo pacisci, Cic.: convenir d'un salaire avec qqn.    - pacisci pretium pro capite, Cic.: stipuler sa rançon, convenir du prix de sa rançon.    - pactum est pretium mille pondo auri: on convint du prix de mille livres d'or.    - pactum est ut: on convint que, on arrêta que.    - pacem pacisci, Liv.: traiter de la paix.    - omnibus proscriptis reditum pactus est, Vell. 2, 77, 2: il stipula le rappel de tous les proscrits.    - feminam pacisci: se fiancer.    - pacisci + prop. inf.: obtenir par convention que, promettre que.    - pactus: conclu ou ayant conclu.
    * * *
    păciscor, păcisci, pactus sum [st1]1 - intr. - faire un traité, faire un pacte, conclure un arrangement. [st1]2 - tr. - [abcl][b]a - accepter d'échanger, engager. - [abcl]b - régler par convention, convenir de, s'engager à, stipuler, conclure (la paix, la trêve).[/b]    - cum aliquo pacisci paululā pecuniā, Plaut. Bacch. 4, 8, 24: s'arranger avec qqn moyennant une petite somme d'argent.    - pacisci ut: convenir que, obtenir la promesse que.    - pactum est ut, Tac.: on arrêta que.    - pacti inter se sunt ut: ils convinrent entre eux de.    - pacisci de utilitate cum odio, Tert.: sacrifier ses intérêts à sa haine.    - pacisci ne: stipuler que ne... pas.    - votis pacisci ne (= votis transigere cum deis), Hor. O. 3, 29: composer avec les dieux pour que... ne... pas.    - letum pro gloria pacisci, Virg.: acheter la gloire au prix de la vie.    - pacisci vitam pro laude, Virg. En. 5, 230: accepter d'échanger sa vie pour l'honneur.    - vitam ab aliquo pacisci, Sall. J. 26, 1: obtenir de qqn d’avoir la vie sauve.    - praemium ab aliquo pacisci, Cic.: convenir d'un salaire avec qqn.    - pacisci pretium pro capite, Cic.: stipuler sa rançon, convenir du prix de sa rançon.    - pactum est pretium mille pondo auri: on convint du prix de mille livres d'or.    - pactum est ut: on convint que, on arrêta que.    - pacem pacisci, Liv.: traiter de la paix.    - omnibus proscriptis reditum pactus est, Vell. 2, 77, 2: il stipula le rappel de tous les proscrits.    - feminam pacisci: se fiancer.    - pacisci + prop. inf.: obtenir par convention que, promettre que.    - pactus: conclu ou ayant conclu.
    * * *
        Paciscor, pacisceris, pen. corr. pactus sum, pacisci. Cic. Faire quelque marché ou contract avec un autre, Faire quelque accord, ou paction, Pactionner, Convenir.
    \
        Cum Xerxe nuptias filiae eius paciscitur. Iustinus. Il accorde de prendre la fille de Xerxes.
    \
        Pactus est duo millia. Martialis. Il a accordé et convenu de bailler deux mille.
    \
        Pacisci vitam ab hoste. Sallust. Se rendre à son ennemi la vie sauve.
    \
        Vitam pro laude pacisci. Virgil. Vouloir mourir pour acquerir honneur et louange.
    \
        Nequis frumentum de area tolleret, antequam cum decumano pactus esset. Cic. Avant que d'avoir chevi et accordé avec le fermier des decimes.
    \
        Paciscitur magna mercede cum Celtiberorum principibus, vt copias inde abducant. Liu. Il fait convenance, ou convention avec eulx, par le moyen d'une grande somme d'argent, etc.
    \
        Filiam alicui pacisci. Cic. Promettre et accorder de bailler sa fille en mariage.
    \
        Quum pacta esset illa Caesari. Plin. Ayant promis sa foy à Cesar, Estant accordé à Cesar.
    \
        Cui pacta Lauinia ante aduentum AEneae fuerat. Liuius. Accordee.

    Dictionarium latinogallicum > paciscor

  • 9 votum

    vōtum, ī n. [ voveo ]
    1) жертва, приношение (дар) по обету
    3) обет, торжественное обещание (ex voto templum facere O)
    vota deum (= deorum) Vобеты богам
    vota facere (ср. 5.), suscipere, concipere, nuncupare Cдавать обеты
    vota solvere C (dissolvere C, reddere O, exsĕqui V) или votis fungi Justисполнять обеты
    voti damnatus L (reus V) — обязанный выполнить обет
    4) молитва, соединённая с обетом ( vota audita VF)
    5) желание, воля, стремление
    vota omnium Q или publica Cld — всеобщее желание, т. е. предмет всеобщих желаний или общественные нужды
    vota facere Cжелать (ср. 3.)
    aliquem voti compotem L (potentem O) facere — исполнять чьё-л. желание
    rebus supra vota fluentibus Just — так как дела шли лучше, чем ожидалось
    6) (тж. vota nuptiarum и matrimonii CJ) брачный союз, брак Ap, Fl

    Латинско-русский словарь > votum

  • 10 exposco

    ex-pōsco, popōscī, ere, I) dringend-, inständig-, ungeduldig verlangen, -fordern, erflehen, anflehen, A) im allg.: exp. signum proelii, dringend-, ungeduldig fordern, Caes.: misericordiam, Cic.: mit folg. Infin., Verg. Aen. 4, 79. Sil. 15, 151. Tac. ann. 14, 13. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. 9, 193. Suet. Claud. 6, 1. – m. Acc. pers. u. folg. bl. Konj., precibus exp. plebem, unum sibi civem donarent, Liv. 2, 35, 5. – absol., exposcentibus militibus, Caes.: exposcentibus cunctis, Liv. – B) insbes.: 1) als t. t. der Religionsspr. = durch Gebet, Gelübde etwas von den Göttern erflehen, die G. um etwas anflehen (vgl. Drak. Liv. 3, 5, 14), victoriam ab dis, Caes.: pacem deûm, pacem (deae) precibus u. dgl., Liv.: pacem deorum sanguine eorum, Iustin.: votis precibusque pacem, Verg.: opem Cupidinis timidis votis, Ov. – m. dopp. Acc., quod deos immortales expoposci, eius me compotem voti facere potestis, Liv. 7, 40, 5. – m. folg. ut u. Konj., te exposco, ut hoc consilium Achivis auxilio fuat, Enn. fr. scen. 177: omnibus hoc, Italae gentes, exposcite votis, ut etc., Claud. epigr. 30, 3. – 2) jmds. Auslieferung verlangen, um ihn zu strafen, alqm, Nep. u. Liv.: alqm ad poenam, Tac. – II) erfordern, nec opes exposcere parvas, Ov. met. 11, 201: maior pecunia, quam ratio singulorum exposcit, Papin. dig. 46, 3, 97.

    lateinisch-deutsches > exposco

  • 11 voco

    vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer.    - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom?    - casus vocandi, Varr.: le vocatif.    - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu?    - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide.    - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom?    - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père.    - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve...    - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides.    - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus.    - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice).    - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix.    - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix.    - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée.    - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes.    - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat.    - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer.    - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis.    - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter.    - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi.    - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner.    - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé.    - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé).    - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre.    - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos.    - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer.    - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux.    - vocare sidera: invoquer les astres.    - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves.    - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux.    - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à.    - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute.    - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn.    - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable.    - vocare in crimen: accuser, incriminer.    - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers.    - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique.    - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin.    - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin.    - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil.    - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat.    - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui...    - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.
    * * *
    vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer.    - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom?    - casus vocandi, Varr.: le vocatif.    - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu?    - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide.    - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom?    - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père.    - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve...    - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides.    - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus.    - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice).    - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix.    - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix.    - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée.    - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes.    - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat.    - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer.    - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis.    - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter.    - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi.    - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner.    - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé.    - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé).    - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre.    - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos.    - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer.    - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux.    - vocare sidera: invoquer les astres.    - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves.    - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux.    - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à.    - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute.    - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn.    - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable.    - vocare in crimen: accuser, incriminer.    - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers.    - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique.    - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin.    - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin.    - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil.    - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat.    - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui...    - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.
    * * *
        Voco, vocas, vocare. Appeler, Hucher.
    \
        Vocare ad coenam. Cic. Semondre à soupper.
    \
        Ad nuptias vocare. Terent. Semondre aux nopces.
    \
        Vin'vocem huc ad te? Plaut. Veuls tu que je t'appelle?
    \
        Voca illum verbis meis. Plaut. Di luy que je l'appelle.
    \
        Vocaueras me in hunc diem. Plaut. Tu m'avois faict dire que je vinse aujourd'huy.
    \
        Vocare clamore suos. Virgil. Hucher à haulte voix.
    \
        Vocare clamoribus hostem. Virgil. Le deffier, L'appeler au combat.
    \
        Vocare clamore Deum. Virgil. Le reclamer, L'invoquer.
    \
        Nomine aliquem vocare. Virgil. L'appeler par son nom.
    \
        Votis vocari. Virgilius. Estre invoqué et reclamé par veux et prieres.
    \
        Deos vocare auxilio. Virgil. Requerir et invoquer ou reclamer Dieu à son aide.
    \
        Vocat pluuiam cornix. Virgil. Elle demande la pluye, ou signifie par son cri qu'il pleuvera.
    \
        Me ad Democritum vocas. Cic. Tu m'allegues Democrite, et veuls que je luy croye.
    \
        Ad calculos aliquem vocare. Liu. Requerir qu'il rende conte des mises et receptes. Vide CALCVLVS.
    \
        Ad computationem vocare. Plin. iunior. Demander conte avec aucun.
    \
        In concionem vocare. Cic. Donner assignation par devant le peuple pour se venir defendre par devant luy.
    \
        Cur autem per te inimicum paternum, in consilium vocauit? Cic. Pourquoy te feist il du nombre de ses Conseillers et assesseurs?
    \
        In contemplationem vocari. Plin. Estre contemplé et consideré diligemment.
    \
        Reliqui temporis spatium in contentionem vocatur. Cic. On l'accuse pour le regard du temps qui s'ensuit apres.
    \
        In crimen vocare. Cic. Blasmer et reprendre aucun.
    \
        In culpam vocari. Quintil. Estre blasmé et reprins.
    \
        In disceptationem et controuersiam vocari. Cic. Estre mis en controversie.
    \
        In discrimen vocare. Cic. Mettre en danger.
    \
        In discrimen vocari de vita et gloria. Cic. Venir en danger de sa vie et de son honneur.
    \
        In dubium vocare. Cic. Mettre en doubte.
    \
        Ad exemplar alterius vocare aliquem. Plin. iunior. Demander à aucun qu'il prenne patron sur un autre, et qu'il face comme luy.
    \
        Ad exitium et vastitatem vocare. Cicero. Destruire, Mener à perdition.
    \
        In simulationem probrorum vocare. Cic. Controuver aucunes meschancetez sur quelqu'un, et l'en accuser.
    \
        In inuidiam aliquid vocare. Cic. Vouloir faire trouver mauvais quelque chose.
    \
        Ex ea die ad hanc diem, quae fecisti, in iudicium voco. Cicero. Je me plains et demande à avoir raison de ce que tu as faict depuis, etc.
    \
        Auaritiam in crimen et in iudicium voco. Cic. J'accuse ton avarice.
    \
        Ad libertatem seruos vocare. Liu. Leur donner liberté.
    \
        In disquisitionem vocare rem aliquam. Sueton. En demander aux assistants. B.
    \
        In locum mortui vocare. Cic. Mettre en la place d'un autre.
    \
        In luctum vocare. Cic. Mettre en tristesse et dueil.
    \
        In medium vocare. Cic. Mettre en avant quelque affaire.
    \
        In odium vocare. Cic. Mettre aucun en la male grace des gents.
    \
        In partem vocare. Cic. Pour avoir part à quelque chose.
    \
        In periculum vocare. Plin. iunior. Mettre en danger.
    \
        Ad procurationem rei alicuius vocari sermone plebis. Cic. Estre invité et semons à prendre quelque charge.
    \
        In spem vocare. Cic. Donner esperance.
    \
        In suspicionem coniurationis vocari. Cic. Estre souspeconné d'avoir faict une conjuration et trahison.
    \
        Ad testimonium vocare. Varro. Appeler quelqu'un pour tesmoigner.
    \
        Tu me ad verbum vocas, non ante venio quam recusaro. Cic. Tu me veuls faire venir disputer au pied, et à la rigueur de la lettre, je le feray: mais avant que d'y venir, je te veulx bien monstrer, que si je vouloye, je ne seroye pas tenu de le faire.
    \
        Ad vitam vocare aliquem. Cic. Luy bailler courage de vivre, Enhorter de vivre.
    \
        In vota vocare. Virgil. Reclamer, Requerir à son aide.
    \
        Vocare aliquem. Plaut. Luy bailler et imposer nom, Le nommer.
    \
        Septem fuisse dicuntur vno tempore, qui sapientes et haberentur et vocarentur. Cic. Qui estoyent reputez et nommez sages.
    \
        Tanti vocat ille pudicam. Iuuen. Pource qu'il a tant receu d'argent de sa femme, il dit qu'elle est pudique et femme de bien.

    Dictionarium latinogallicum > voco

  • 12 exposco

    ex-pōsco, popōscī, ere, I) dringend-, inständig-, ungeduldig verlangen, -fordern, erflehen, anflehen, A) im allg.: exp. signum proelii, dringend-, ungeduldig fordern, Caes.: misericordiam, Cic.: mit folg. Infin., Verg. Aen. 4, 79. Sil. 15, 151. Tac. ann. 14, 13. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. 9, 193. Suet. Claud. 6, 1. – m. Acc. pers. u. folg. bl. Konj., precibus exp. plebem, unum sibi civem donarent, Liv. 2, 35, 5. – absol., exposcentibus militibus, Caes.: exposcentibus cunctis, Liv. – B) insbes.: 1) als t. t. der Religionsspr. = durch Gebet, Gelübde etwas von den Göttern erflehen, die G. um etwas anflehen (vgl. Drak. Liv. 3, 5, 14), victoriam ab dis, Caes.: pacem deûm, pacem (deae) precibus u. dgl., Liv.: pacem deorum sanguine eorum, Iustin.: votis precibusque pacem, Verg.: opem Cupidinis timidis votis, Ov. – m. dopp. Acc., quod deos immortales expoposci, eius me compotem voti facere potestis, Liv. 7, 40, 5. – m. folg. ut u. Konj., te exposco, ut hoc consilium Achivis auxilio fuat, Enn. fr. scen. 177: omnibus hoc, Italae gentes, exposcite votis, ut etc., Claud. epigr. 30, 3. – 2) jmds. Auslieferung verlangen, um ihn zu strafen, alqm, Nep. u. Liv.: alqm ad poenam, Tac. – II) erfordern, nec opes exposcere parvas, Ov. met. 11, 201: maior pecunia, quam ratio singulorum exposcit, Papin. dig. 46, 3, 97.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exposco

  • 13 votum

    vōtum, ī, n. (voveo), I) das Gelübde, A) im allg.: 1) eig.: vota debere dis, Cic.: vota nuncupare od. suscipere od. concipere, Cic.: vota suscipere pro alqo, Liv.: vota facere, Cic.: cum vos vota faeeretis, ut etc., Cic.: perficere rite votum, Solin.: vota solvere od. dissolvere, Cic., od. persolvere, Cic. u.a., od. exsolvere, Tac., od. reddere, Ov.: vota persolvere pro domo Caesaris, Tac.: ebenso vota exsequi, Verg., od. voto fungi, Iustin.: votorum damnari, quae pro iis susceperant, Liv.: vota in proximum lustrum suscipere, Suet.: voti damnatus, Liv., od. reus, Verg.: voti liberari, Liv. – divos in vota vocare, Gelübde zu den Göttern tun, sie anrufen, Cic.: so auch deos votis vocare, Verg., u. vota ad deos ferre, Ov. – 2) meton.: a) das mit dem Gelübde verbundene Gebet, Ov. trist. 1, 2, 1. – b) das Gelübde = das Gelobte, spolia hostium, Vulcano votum, Liv. 23, 46, 5: pendebat vagi pastoris in arbore votum (Weihgeschenk), Tibull.: Danai in voto latent, vom gelobten trojan. Pferde, Petron. poët. 89. v. 10. – B) insbes.: 1) das feierliche Gelübde, das am 3. Januar zum Wohle des Kaisers von den Staatsbeamten getan wurde, vota (sollemnia) pro incolumitate principis nuncupare, suscipere u. dgl., Tac. u. Plin. ep.: votorum nuncupatio, Suet. – dah. auch meton., vota = der Tag der feierlichen Gelübde für den Kaiser, Capit. Pert. 6, 4. Vopisc. Tac. 9, 5. – 2) das Gelübde bei Ehebündnissen u. meton. die Hochzeit, das Ehebündnis, die Ehe, togam parari et voto et funeri, als Hochzeits- u. Leichengewand, Apul.: in alcis votum interesse, Testam. porcell. p. 232, 1 Buech.: u. so ad vota non posse pervenire, Cod. Theod. 3, 5, 7: ad tertia vota migrare, spät. ICt. – II) übtr., übh. der Wunsch, das Verlangen, nocturna vota cupiditatum, Cic.: rebus supra vota fluentibus, Sall. fr.: supra vota his cedentibus, Aur. Vict.: hoc erat in votis, das wünschte ich, Hor.: in voto erat, ich wünschte, Pers.: in votum venire, gewünscht werden, zu wünschen sein, Hor.: dah. vota facere, wünschen, Wünsche tun, Cic.: eius me compotem voti vos facere potestis, den W. könnt ihr mir gewähren, Liv.: voto potiare tuo, erreiche den W., Ov.: u. so voti potens, seines W. teilhaftig, Ov.: id votum est, ist der Wunsch, -zu wünschen, Cels.: u. so hoc votum est, Quint.: m. folg. ut u. Konj., votum est, ut tantum exulceretur, Cels. 6, 6, 1: m. folg. Acc. u. Infin., post haec indicia votum est longum morbum fieri, Cels. 2, 5 in.: u. alioqui vota arborum frugumque communia sunt (es ist für B.u. Fr. gleich wünschenswert) nives diutinas sedere, Plin. 17, 14. – / Mask. votus, Akk. votum, quem promisi, Corp. inscr. Lat. 8, 5667.

    lateinisch-deutsches > votum

  • 14 adeo

    [ABCU]A - ădĕō, adv.: [st1]1 [-] Cet adverbe exprime la limite de lieu et de temps: à ce point, jusque-là.    - surculum artito usque adeo quo... Cato.: enfonce la baguette aussi avant que...    - adeo res rediit... Ter.: la chose en est venue à ce point...    - adeo dum, Plaut. (usque adeo donec, Ter.; usque adeo quoad, Cic.): jusqu'à ce que, tant que. [st1]2 [-] Cet adverbe exprime la limite d'état ou d'action: autant, ainsi; tellement, tant.    - adeo non (adeo nihil): si peu.    - haec dicta adeo non moverunt ut: ces paroles émurent si peu que.    - non adeo: pas beaucoup, guère.    - orthographiam non adeo custodivit, Suet.: il n'observait guère l'orthographe.    - adeo ut + ind., Plaut.: autant que.    - adeo ut + subj.: tellement que, à tel point que (adv. corrélatif de ut consécutif)    - adeo fessus ut: si fatigué que.    - adeone ignarus es, ut...? Cic.: es-tu si ignorant que...?    - adeo quasi (adeo tamquam): autant que si.    - gaudere adeo occepit quasi qui... Ter.: il se montra joyeux comme un homme qui...    - adeo astutus quin... Ter.: assez fin pour ne pas...    - quorum adeo Syllam non paenitet, ut... Sall.: choses que Sylla regrette si peu que...    - eos adeo non sustinuerunt, ut contra pedem referrent, Liv.: au lieu de les soutenir, ils lâchèrent pied.    - adeo multum est...! = tant il est important...!    - adeo me sermonis pertaesum est, Plaut.: tellement la conversation m'a ennuyé!    - adeo, quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat! Liv.: tant il est vrai que moins on possédait, moins on désirait! [st1]3 [-] Cet adverbe marque la gradation: et, et même, bien plus, surtout, ou plutôt.    - atque adeo: et même, et on peut même dire, ou plutôt.    - intra moenia atque adeo in Senatu: à l'intérieur de nos murs et même jusqu'au Sénat.    - hoc consilio atque adeo hac amentia impulsi: conduits par ce dessein, ou plutôt poussés par cette folie.    - tuque adeo: toi surtout, et toi en particulier.    - adeo etiam, Plaut.: en outre.    - adolescens tuus atque adeo noster, Treb. ap. Cic.: ton jeune homme ou plutôt le nôtre.    - hoc consilium atque adeo haec amentia, Cic.: ce dessein, que dis-je? cette folie.    - adeo + négation: encore bien moins.    - aequalium quoque, adeo superiorum intolerans, Tac.: ne pouvant supporter d'égaux, encore moins de supérieurs. [st1]4 [-] Cet adverbe exprime l'affirmation: oui, certes, justement.    - teque adeo consule: et justement c'est sous ton consulat que.    - id adeo: principalement, surtout.    - id adeo facile scitu est: cela, il est facile de le savoir.    - tres adeo dies erravi: j'ai erré pendant au moins trois jours.    - et merito adeo, Ter.: et c'est à bon droit, il y a bien de quoi.    - adeo nuper, Gell.: tout récemment.    - id adeo hodie expertus sum, Plaut.: c'est là justement ce que j'ai éprouvé aujourd'hui.    - adeo est assez souvent employé pour mettre en relief, comme le montrent les derniers exemples; à la période postclassique adeo peut signifier à plus forte raison. [ABCU]B - ădĕo, īre, īvī (ĭī), ĭtum, tr. et intr.: [st1]1 [-] aller trouver, aller dans, aller vers, se rendre à, approcher de, accoster, aborder.    - urbem adire: aller dans une ville.    - ad (in) urbem adire: aller dans une ville.    - ad aliquem adire: aller trouver qqn.    - adibam ad istum fundum, Cic. Caec. 29: je me rendais à cette propriété.    - adire in jus: aller en instance, comparaître en justice.    - adire in conspectum alicujus, Cic.: se présenter devant qqn.    - adire vias castrorum, Tac.: traverser les rues du camp.    - quum adiri non possent, Cic.: comme ils étaient inabordables (invisibles).    - adiri non posse, Curt.: être inaccessible. [st1]2 [-] visiter, inspecter un lieu, parcourir.    - adire provincias, Suet.: parcourir les provinces.    - adire hiberna, Tac.: visiter les quartiers d'hiver. [st1]3 [-] s'adresser à qqn, avoir recours, invoquer.    - adire magos, Cic.: consulter les mages.    - libros Sibyllinos adire: aller consulter les livres sibyllins.    - divûm pacem votis adire, Lucr.: implorer la clémence des dieux. [st1]4 [-] aborder pour attaquer, attaquer.    - in arcem Romanos ad omnem adeundam simul fortunam persecuti fuerant, Liv. 25, 10: ils avaient suivi les Romains dans la citadelle, disposés à affronter jusqu'au bout leur fortune. [st1]5 [-] commencer, entreprendre, se charger de, affronter, accepter.    - ad rem publicam adire: aborder les affaires publiques.    - adire honores, Plin.-jn.: entrer dans les honneurs.    - adire iter, Tac.: se mettre en route.    - adire periculum: s’exposer à un péril.    - periculum capitis adire, Cic. Rosc. Am. 38: exposer sa vie.    - adire inimicitias, Cic.: encourir des inimitiés.    - ad extremum vitae periculum adire, Caes. B. C. 2, 7: [aller jusqu'à l’extrême péril de leur vie] = aller jusqu'à exposer leur vie (courir le plus grand risque pour leur vie).    - adire alicujus hereditatem: *entrer dans l'héritage de qqn* = accepter d’être l'héritier de qqn.    - adire manum alicui, Plaut. Poen.: *tendre la main à qqn (pour le tromper)* = tromper qqn.
    * * *
    [ABCU]A - ădĕō, adv.: [st1]1 [-] Cet adverbe exprime la limite de lieu et de temps: à ce point, jusque-là.    - surculum artito usque adeo quo... Cato.: enfonce la baguette aussi avant que...    - adeo res rediit... Ter.: la chose en est venue à ce point...    - adeo dum, Plaut. (usque adeo donec, Ter.; usque adeo quoad, Cic.): jusqu'à ce que, tant que. [st1]2 [-] Cet adverbe exprime la limite d'état ou d'action: autant, ainsi; tellement, tant.    - adeo non (adeo nihil): si peu.    - haec dicta adeo non moverunt ut: ces paroles émurent si peu que.    - non adeo: pas beaucoup, guère.    - orthographiam non adeo custodivit, Suet.: il n'observait guère l'orthographe.    - adeo ut + ind., Plaut.: autant que.    - adeo ut + subj.: tellement que, à tel point que (adv. corrélatif de ut consécutif)    - adeo fessus ut: si fatigué que.    - adeone ignarus es, ut...? Cic.: es-tu si ignorant que...?    - adeo quasi (adeo tamquam): autant que si.    - gaudere adeo occepit quasi qui... Ter.: il se montra joyeux comme un homme qui...    - adeo astutus quin... Ter.: assez fin pour ne pas...    - quorum adeo Syllam non paenitet, ut... Sall.: choses que Sylla regrette si peu que...    - eos adeo non sustinuerunt, ut contra pedem referrent, Liv.: au lieu de les soutenir, ils lâchèrent pied.    - adeo multum est...! = tant il est important...!    - adeo me sermonis pertaesum est, Plaut.: tellement la conversation m'a ennuyé!    - adeo, quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat! Liv.: tant il est vrai que moins on possédait, moins on désirait! [st1]3 [-] Cet adverbe marque la gradation: et, et même, bien plus, surtout, ou plutôt.    - atque adeo: et même, et on peut même dire, ou plutôt.    - intra moenia atque adeo in Senatu: à l'intérieur de nos murs et même jusqu'au Sénat.    - hoc consilio atque adeo hac amentia impulsi: conduits par ce dessein, ou plutôt poussés par cette folie.    - tuque adeo: toi surtout, et toi en particulier.    - adeo etiam, Plaut.: en outre.    - adolescens tuus atque adeo noster, Treb. ap. Cic.: ton jeune homme ou plutôt le nôtre.    - hoc consilium atque adeo haec amentia, Cic.: ce dessein, que dis-je? cette folie.    - adeo + négation: encore bien moins.    - aequalium quoque, adeo superiorum intolerans, Tac.: ne pouvant supporter d'égaux, encore moins de supérieurs. [st1]4 [-] Cet adverbe exprime l'affirmation: oui, certes, justement.    - teque adeo consule: et justement c'est sous ton consulat que.    - id adeo: principalement, surtout.    - id adeo facile scitu est: cela, il est facile de le savoir.    - tres adeo dies erravi: j'ai erré pendant au moins trois jours.    - et merito adeo, Ter.: et c'est à bon droit, il y a bien de quoi.    - adeo nuper, Gell.: tout récemment.    - id adeo hodie expertus sum, Plaut.: c'est là justement ce que j'ai éprouvé aujourd'hui.    - adeo est assez souvent employé pour mettre en relief, comme le montrent les derniers exemples; à la période postclassique adeo peut signifier à plus forte raison. [ABCU]B - ădĕo, īre, īvī (ĭī), ĭtum, tr. et intr.: [st1]1 [-] aller trouver, aller dans, aller vers, se rendre à, approcher de, accoster, aborder.    - urbem adire: aller dans une ville.    - ad (in) urbem adire: aller dans une ville.    - ad aliquem adire: aller trouver qqn.    - adibam ad istum fundum, Cic. Caec. 29: je me rendais à cette propriété.    - adire in jus: aller en instance, comparaître en justice.    - adire in conspectum alicujus, Cic.: se présenter devant qqn.    - adire vias castrorum, Tac.: traverser les rues du camp.    - quum adiri non possent, Cic.: comme ils étaient inabordables (invisibles).    - adiri non posse, Curt.: être inaccessible. [st1]2 [-] visiter, inspecter un lieu, parcourir.    - adire provincias, Suet.: parcourir les provinces.    - adire hiberna, Tac.: visiter les quartiers d'hiver. [st1]3 [-] s'adresser à qqn, avoir recours, invoquer.    - adire magos, Cic.: consulter les mages.    - libros Sibyllinos adire: aller consulter les livres sibyllins.    - divûm pacem votis adire, Lucr.: implorer la clémence des dieux. [st1]4 [-] aborder pour attaquer, attaquer.    - in arcem Romanos ad omnem adeundam simul fortunam persecuti fuerant, Liv. 25, 10: ils avaient suivi les Romains dans la citadelle, disposés à affronter jusqu'au bout leur fortune. [st1]5 [-] commencer, entreprendre, se charger de, affronter, accepter.    - ad rem publicam adire: aborder les affaires publiques.    - adire honores, Plin.-jn.: entrer dans les honneurs.    - adire iter, Tac.: se mettre en route.    - adire periculum: s’exposer à un péril.    - periculum capitis adire, Cic. Rosc. Am. 38: exposer sa vie.    - adire inimicitias, Cic.: encourir des inimitiés.    - ad extremum vitae periculum adire, Caes. B. C. 2, 7: [aller jusqu'à l’extrême péril de leur vie] = aller jusqu'à exposer leur vie (courir le plus grand risque pour leur vie).    - adire alicujus hereditatem: *entrer dans l'héritage de qqn* = accepter d’être l'héritier de qqn.    - adire manum alicui, Plaut. Poen.: *tendre la main à qqn (pour le tromper)* = tromper qqn.
    * * *
    I.
        Vultu adeo venusto, vt nihil supra. Terent. Tant beau, Si beau que rien plus.
    \
        Adeo, pro Eo aduerbio. Terent. Adeo res rediit. La chose est venue jusques là.
    \
        Adeo si. Plin. Par plus forte raison si, etc.
    \
        Memini, atque adeo longum est, nos illum expectare. Terent. Et aussi.
    \
        Siue adeo digna res est, vbi tu neruos intendas tuos. Terent. Ou si aussi la chose, etc.
    \
        Adolescentem adeo nobilem. Terent. Fort noble.
    \
        Is adeo dissimili studio est. Terent. Cestuy est de fort contraire maniere de faire.
    \
        Neque adeo iniuria. Plautus. Et certes non sans cause, Non à tort.
    \
        Nihil hercle: aut si adeo, bidui, aut tridui est, etc. Terent. Ou certes s'il en est fasché, cela n'est que pour deux ou trois jours.
    \
        Intra moenia, atque adeo in senatu videtis. Cic. Voire et dedens la court, qui plus est.
    \
        Adeo non, etc. vt, pro Tantum abest vt. Colum. Adeo non infestatur herbis, vt ipsa herbas perimat. Tant peu s'en fault que, etc.
    \
        Adeo a teneris consuescere multum est. Virg. Tant est grand chose, etc.
    \
        Adeo summa erat obseruatio in bello mouendo. Cicero. Tant avoyent ils grand esgard à, etc.
    \
        Adeone erat stultus, vt, etc. Cic. Estoit il si sot que, etc.
    \
        Adeo vt spectare postea omnes oderit. Plau. Tellement que.
    \
        Non obtusa adeo gestamus pectora Poeni. Virgil. Nous ne sommes point si lourds.
    II.
        Adeo, adis, adiui, pen. prod. vel adii, aditum, pen. cor. adire, Ex ad, et verbo eo, is, compositum. Aller vers aucun, ou Venir.
    \
        Adire aliquem, siquid velit. Cic. Luy aller demander s'il veult rien.
    \
        Adire aliquos cum cura. Tacit. Soingneusement et diligemment.
    \
        Adire aliquem legatione. Tacit. Luy envoyer un ambassade, ou des ambassadeurs.
    \
        Adire aliquem per epistolam. Plaut. Luy escrire des missives.
    \
        Adire aliquem scripto. Tacit. Moris quippe tum erat, quanquam praesentem, scripto adire. Parler à quelcun par escript.
    \
        Adire quempiam de re aliqua. Terent. Aller parler à luy pour quelque affaire.
    \
        Adii te heri de filia. Terent. J'allay hier vers toy pour te parler de ta fille.
    \
        Adire aliquem postulatum. Plaut. Luy aller demander quelque chose.
    \
        Adi huc. Plaut. Vien ca, Vien t'en ici.
    \
        Adire contra. Plaut. Aller au devant.
    \
        Adire ad aliquem. Cic. Aller vers aucun.
    \
        Adire ad me quosdam memini, qui dicerent, etc. Cic. J'ay memoire qu'aucuns sont venus vers moy, etc.
    \
        Adire ad fores, aedes, etc. Plaut. Aller à la porte.
    \
        Adire ad arbitrum de aliquo nomine. Cic. Faire demande par devant un arbitre pour raison d'une debte.
    \
        Adire ad causas orandas. Cic. S'entremettre de plaider en jugement, Venir à plaider, etc.
    \
        Adire ad pactionem. Plaut. S'accorder, ou consentir à quelque paction et convention.
    \
        Adire ad Rempub. Cic. Venir au gouvernement de la republique, S'entremettre du gouvernement, etc.
    \
        Adire in ius. Cic. Quum ad praetorem in ius adissemus. Aller en jugement devant le preteur.
    \
        Adire in ius de re aliqua. Cic. Venir ou Aller en jugement pour quelque affaire.
    \
        Adire aliquem. Terent. Virgil. Aborder, Affronter hardiement un homme, Se presenter en barbe.
    \
        Adire blandis verbis aliquem. Plaut. Parler à luy gratieusement et doulcement.
    \
        Adire discrimen. Plin. iunior. Venir, ou Tomber en dangier.
    \
        Fortunam. Liu. Se mettre au hasard, et à l'adventure.
    \
        Gaudia. Tibul. Commencer à se resjouir, ou Prendre plaisir.
    \
        Haereditatem. Cic. Se porter pour heritier.
    \
        Inimicitias. Cic. Se mettre en la haine.
    \
        Labores. Virgil. Porter, souffrir, endurer peines et travauls.
    \
        Periculum. Terent. Cic. Se mettre en dangier, ou Tomber en dangier.
    \
        Sydera fama. Virg. Avoir grand bruit, Estendre sa renommee jusques au ciel.

    Dictionarium latinogallicum > adeo

  • 15 blandior

    blandior, īrī, itus sum    - intr. avec dat. [st2]1 [-] caresser de la main, flatter, cajoler. [st2]2 [-] charmer, favoriser.    - blandiri matri, Plin.: caresser sa mère.    - inter se blandiri, Plin.: échanger des caresses.    - huic non tutum est blandiri, Sen.: il est dangereux de le flatter.    - blandiri auribus, Plin.-jn.: chatouiller agréablement les oreilles.    - blandiri votis suis, Ov.: caresser ses espérances.    - blandiente inertiâ, Tac.: par l'attrait de la paresse.    - voluptas sensibus nostris blanditur, Cic. Ac. 2, 45, 139: la volupté chatouille nos sens.    - ignoscere vitiis blandientibus, Tac.: pardonner aux séductions du vice.    - ecce, opportuna sua blanditur populus umbra, Ov. M. 10, 555: voici qu'opportunément le peuplier nous offre son ombre agréable.
    * * *
    blandior, īrī, itus sum    - intr. avec dat. [st2]1 [-] caresser de la main, flatter, cajoler. [st2]2 [-] charmer, favoriser.    - blandiri matri, Plin.: caresser sa mère.    - inter se blandiri, Plin.: échanger des caresses.    - huic non tutum est blandiri, Sen.: il est dangereux de le flatter.    - blandiri auribus, Plin.-jn.: chatouiller agréablement les oreilles.    - blandiri votis suis, Ov.: caresser ses espérances.    - blandiente inertiâ, Tac.: par l'attrait de la paresse.    - voluptas sensibus nostris blanditur, Cic. Ac. 2, 45, 139: la volupté chatouille nos sens.    - ignoscere vitiis blandientibus, Tac.: pardonner aux séductions du vice.    - ecce, opportuna sua blanditur populus umbra, Ov. M. 10, 555: voici qu'opportunément le peuplier nous offre son ombre agréable.
    * * *
        Blandior, blandiris, blandiri, pen. prod. Cic. C'est proprement. attraire par attouchement, Galonner, dont on dit qu'il signifie Flater, Amignoter, Amadouer, Papelarder, Caresser, Blandir, Cherir.
    \
        Blandiri vitiis nostris. Erasmus. Se flater soymesmes, Supporter et excuser ses propres vices.
    \
        Blandiri, de inanimatis dictum. Quintil. Plaire, Attraire.

    Dictionarium latinogallicum > blandior

  • 16 distringo

    distringo, ĕre, strinxi, strictum - tr. - [st2]1 [-] tirer en tous sens. [st2]2 [-] occuper en plusieurs points. [st2]3 [-] maintenir écarté, maintenir étendu, maintenir à l'écart, maintenir éloigné. [st2]4 [-] entraver, retenir, arrêter, embarrasser, empêcher, distraire de.    - (Jovem) votis distringere, Plin. Pan. 94, 2: importuner (Jupiter) de ses voeux.    - ad distringendos Romanos, Liv. 35, 18 fin.: pour occuper l'attention des Romains.    - distringor officio maximo, Plin. Ep. 1, 10, 9: je suis retenu (empêché, accaparé) par une tâche très importante.
    * * *
    distringo, ĕre, strinxi, strictum - tr. - [st2]1 [-] tirer en tous sens. [st2]2 [-] occuper en plusieurs points. [st2]3 [-] maintenir écarté, maintenir étendu, maintenir à l'écart, maintenir éloigné. [st2]4 [-] entraver, retenir, arrêter, embarrasser, empêcher, distraire de.    - (Jovem) votis distringere, Plin. Pan. 94, 2: importuner (Jupiter) de ses voeux.    - ad distringendos Romanos, Liv. 35, 18 fin.: pour occuper l'attention des Romains.    - distringor officio maximo, Plin. Ep. 1, 10, 9: je suis retenu (empêché, accaparé) par une tâche très importante.
    * * *
        Distringo, distringis, distrinxi, districtum, distringere. Plaut. Cic. Fort serrer et estraindre.
    \
        Distringi. Plin. iunior. Estre fort enveloppé et pressé de plusieurs affaires, Estre fort empesché.
    \
        Distringere. Ouid. Poindre, ou picquer, ou frapper, ou blesser aucunement et par dessus.
    \
        Distringere. Martial. Racler quelque chose par dessus, ou Frotter fort pour oster les ordures, Estriller.
    \
        Distringere crustam panis. Budaeus. Chapeler du pain.
    \
        Distringere, Decerpere. Colum. Cueillir.
    \
        Distringere. Columel. Esmier.
    \
        Distringere gladium. Cic. Mettre l'espee au poing, Mettre la main à l'espee, et la tirer et desgainer.

    Dictionarium latinogallicum > distringo

  • 17 fruor

    frŭor, frŭi, frŭĭtus sum (fructus sum)    - intr. et qqf. tr. -    - parf.: fruitus sum, Cil. 10, 4728; Sen. Ep. 93, 7 ; fructus sum, Cil. 9, 1837; Lucr. 3, 940; Vell. 2, 104, 3 9 part. fut. fruiturus, Cic. Tusc. 3, 38 -- impér. FRVIMINO, Inscr. Orell. 3121. [st1]1 [-] user de, faire usage de.    - avec abl. aliqua re uti et frui Cic. Nat. 1, 103: user et jouir des biens.    - aliqua re frui et uti, Cic. Nat. 2, 152; Fam. 7, 30, 2: user et jouir des biens.    - avec acc. pabulum frui occipito, Cato, R. R. 149, 1: commence à consommer le fourrage. [st1]2 [-] jouir de, profiter de.    - aliquo frui: jouir de la présence de qqn, fréquenter qqn, voir qqn.    - minus saepe, quam voluit, Attico fruebatur, Nep.: il voyait Atticus moins souvent qu'il l'aurait voulu.    - aliqua re frui: jouir de qqch.    - omnibus commodis frui, Caes. BG. 3, 22, 2: jouir de tous les avantages.    - tu voluptate frueris, ego utor, Sen. Vit. Beat. 10: tu as la jouissance du plaisir, et moi les avantages.    - votis frui, Ov.: voir ses voeux comblés, posséder l'objet de ses voeux.    - ad fruendas voluptates, Cic.: pour vivre voluptueusement.    - fruenda sapientia est, Cic. Fin. 1, 3, il faut jouir de la sagesse.    - meo modo ingenium frui, Ter. Heaut. 2, 4, 21: me conduire à ma fantaisie. [st1]3 [-] avoir l'usufruit, avoir en usufruit.    - usurā frui, Quint.: avoir l'usufruit, avoir la jouissance de.    - agrum Campanum fruendum locare, Liv. 27, 11, 8: mettre en location les terres de Capoue.
    * * *
    frŭor, frŭi, frŭĭtus sum (fructus sum)    - intr. et qqf. tr. -    - parf.: fruitus sum, Cil. 10, 4728; Sen. Ep. 93, 7 ; fructus sum, Cil. 9, 1837; Lucr. 3, 940; Vell. 2, 104, 3 9 part. fut. fruiturus, Cic. Tusc. 3, 38 -- impér. FRVIMINO, Inscr. Orell. 3121. [st1]1 [-] user de, faire usage de.    - avec abl. aliqua re uti et frui Cic. Nat. 1, 103: user et jouir des biens.    - aliqua re frui et uti, Cic. Nat. 2, 152; Fam. 7, 30, 2: user et jouir des biens.    - avec acc. pabulum frui occipito, Cato, R. R. 149, 1: commence à consommer le fourrage. [st1]2 [-] jouir de, profiter de.    - aliquo frui: jouir de la présence de qqn, fréquenter qqn, voir qqn.    - minus saepe, quam voluit, Attico fruebatur, Nep.: il voyait Atticus moins souvent qu'il l'aurait voulu.    - aliqua re frui: jouir de qqch.    - omnibus commodis frui, Caes. BG. 3, 22, 2: jouir de tous les avantages.    - tu voluptate frueris, ego utor, Sen. Vit. Beat. 10: tu as la jouissance du plaisir, et moi les avantages.    - votis frui, Ov.: voir ses voeux comblés, posséder l'objet de ses voeux.    - ad fruendas voluptates, Cic.: pour vivre voluptueusement.    - fruenda sapientia est, Cic. Fin. 1, 3, il faut jouir de la sagesse.    - meo modo ingenium frui, Ter. Heaut. 2, 4, 21: me conduire à ma fantaisie. [st1]3 [-] avoir l'usufruit, avoir en usufruit.    - usurā frui, Quint.: avoir l'usufruit, avoir la jouissance de.    - agrum Campanum fruendum locare, Liv. 27, 11, 8: mettre en location les terres de Capoue.
    * * *
        Fruor, frueris, penult. corr. fretus sum vel fui, frui. Terent. Vivre, Prendre nourriture.
    \
        Frui. Donatus. Jouir de quelque chose, Fruir, Avoir fruition et jouissance.
    \
        Frui liceat quod amo. Terent. Jouir de ce que j'aime, En avoir fruition.
    \
        Ingenio suo. Terent. Faire à sa fantasie, Vivre à son plaisir.
    \
        Otio. Plin. iunior. Estre de loisir, N'avoir point d'empeschements.
    \
        Recordatione nostrae amicitiae fruor. Cic. Je pren grand plaisir, et suis fort joyeux, quand il me souvient de nostre amitié.
    \
        Frui sermone alicuius. Cic. Prendre grand plaisir à ouir parler aucun.
    \
        Vita. Cic. Vivre.

    Dictionarium latinogallicum > fruor

  • 18 supplicium

    supplĭcĭum (subplĭcĭum), ĭi, n. action de s'agenouiller pour faire une prière ou pour subir une peine.    - qqf. gén. sing. supplĭcī. [st1]1 [-] supplication aux dieux, offrande, sacrifice, au plur. prières publiques.    - suppliciis votisque fatigare deos, Liv. 27, 50, 5: fatiguer les dieux de leurs supplications et de leurs voeux.    - non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur, Sall. C. 52, 29: ce n'est pas par des voeux ni par des supplications de femmes qu'on obtient le secours des dieux. [st1]2 [-] supplication, sollicitation, prière (des hommes); requête, supplique.    - Vagenses fatigati regis suppliciis, Sall. J. 66: les habitants de Vaga, fatigués des instances du roi.    - legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui ipsi liberisque vitam peterent, Sall. J. 46: il envoie au consul des députés avec une supplique pour demander la vie sauve pour lui et ses enfants. [st1]3 [-] réparation, punition, peine, châtiment, supplice, torture (c'était primitivement la réconciliation volontaire d'un coupable par une prière et une expiation).    - ultimum (extremum, summum) supplicium: le dernier supplice, la peine capitale.    - magnitudine supplici dubitantes cogit, Caes. BG. 4: il contraint les hésitants par la rigueur du supplice.    - supplici sibi sumat quid volt ipse ob hanc iniuriam, Plaut. Merc.: qu'il exige, comme réparation, pour cette injure, tout ce qu'il voudra.    - dira tegens supplicia, Virg.: cachant les traces de ses affreux châtiments.
    * * *
    supplĭcĭum (subplĭcĭum), ĭi, n. action de s'agenouiller pour faire une prière ou pour subir une peine.    - qqf. gén. sing. supplĭcī. [st1]1 [-] supplication aux dieux, offrande, sacrifice, au plur. prières publiques.    - suppliciis votisque fatigare deos, Liv. 27, 50, 5: fatiguer les dieux de leurs supplications et de leurs voeux.    - non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur, Sall. C. 52, 29: ce n'est pas par des voeux ni par des supplications de femmes qu'on obtient le secours des dieux. [st1]2 [-] supplication, sollicitation, prière (des hommes); requête, supplique.    - Vagenses fatigati regis suppliciis, Sall. J. 66: les habitants de Vaga, fatigués des instances du roi.    - legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui ipsi liberisque vitam peterent, Sall. J. 46: il envoie au consul des députés avec une supplique pour demander la vie sauve pour lui et ses enfants. [st1]3 [-] réparation, punition, peine, châtiment, supplice, torture (c'était primitivement la réconciliation volontaire d'un coupable par une prière et une expiation).    - ultimum (extremum, summum) supplicium: le dernier supplice, la peine capitale.    - magnitudine supplici dubitantes cogit, Caes. BG. 4: il contraint les hésitants par la rigueur du supplice.    - supplici sibi sumat quid volt ipse ob hanc iniuriam, Plaut. Merc.: qu'il exige, comme réparation, pour cette injure, tout ce qu'il voudra.    - dira tegens supplicia, Virg.: cachant les traces de ses affreux châtiments.
    * * *
        Supplicium, supplicii. Sallust. Supplication, Sacrifice, Procession.
    \
        Supplicium. Cic. Peine de mort, Punition, Supplice.
    \
        Afficere supplicio. Cic. Punir.
    \
        Dare supplicium. Catul. Estre puni.
    \
        Alicui dare supplicium. Teren. Ei dabis vltro supplicium. Tu le vengeras de toymesme.
    \
        Exequi supplicia. Seneca. Mettre en execution, etc.
    \
        Expendere supplicia veterum malorum. Virgil. Estre puni pour ses vieulx pechez.
    \
        Haurire supplicia. Virgil. Estre grandement puni.
    \
        Remittere et condonare alicui supplicium. Vatinius Ciceroni. Luy pardonner et remettre la peine et punition qu'il avoit deservi.
    \
        Sumere supplicium. Cic. Punir.
    \
        Sumere supplicium de aliquo. Cic. Le punir.

    Dictionarium latinogallicum > supplicium

  • 19 votum

    vōtum, ī, n. (voveo), I) das Gelübde, A) im allg.: 1) eig.: vota debere dis, Cic.: vota nuncupare od. suscipere od. concipere, Cic.: vota suscipere pro alqo, Liv.: vota facere, Cic.: cum vos vota faeeretis, ut etc., Cic.: perficere rite votum, Solin.: vota solvere od. dissolvere, Cic., od. persolvere, Cic. u.a., od. exsolvere, Tac., od. reddere, Ov.: vota persolvere pro domo Caesaris, Tac.: ebenso vota exsequi, Verg., od. voto fungi, Iustin.: votorum damnari, quae pro iis susceperant, Liv.: vota in proximum lustrum suscipere, Suet.: voti damnatus, Liv., od. reus, Verg.: voti liberari, Liv. – divos in vota vocare, Gelübde zu den Göttern tun, sie anrufen, Cic.: so auch deos votis vocare, Verg., u. vota ad deos ferre, Ov. – 2) meton.: a) das mit dem Gelübde verbundene Gebet, Ov. trist. 1, 2, 1. – b) das Gelübde = das Gelobte, spolia hostium, Vulcano votum, Liv. 23, 46, 5: pendebat vagi pastoris in arbore votum (Weihgeschenk), Tibull.: Danai in voto latent, vom gelobten trojan. Pferde, Petron. poët. 89. v. 10. – B) insbes.: 1) das feierliche Gelübde, das am 3. Januar zum Wohle des Kaisers von den Staatsbeamten getan wurde, vota (sollemnia) pro incolumitate principis nuncupare, suscipere u. dgl., Tac. u. Plin. ep.: votorum nuncupatio, Suet. – dah. auch meton., vota = der Tag der feierlichen Gelübde für den Kaiser, Capit. Pert. 6, 4. Vopisc.
    ————
    Tac. 9, 5. – 2) das Gelübde bei Ehebündnissen u. meton. die Hochzeit, das Ehebündnis, die Ehe, togam parari et voto et funeri, als Hochzeits- u. Leichengewand, Apul.: in alcis votum interesse, Testam. porcell. p. 232, 1 Buech.: u. so ad vota non posse pervenire, Cod. Theod. 3, 5, 7: ad tertia vota migrare, spät. ICt. – II) übtr., übh. der Wunsch, das Verlangen, nocturna vota cupiditatum, Cic.: rebus supra vota fluentibus, Sall. fr.: supra vota his cedentibus, Aur. Vict.: hoc erat in votis, das wünschte ich, Hor.: in voto erat, ich wünschte, Pers.: in votum venire, gewünscht werden, zu wünschen sein, Hor.: dah. vota facere, wünschen, Wünsche tun, Cic.: eius me compotem voti vos facere potestis, den W. könnt ihr mir gewähren, Liv.: voto potiare tuo, erreiche den W., Ov.: u. so voti potens, seines W. teilhaftig, Ov.: id votum est, ist der Wunsch, -zu wünschen, Cels.: u. so hoc votum est, Quint.: m. folg. ut u. Konj., votum est, ut tantum exulceretur, Cels. 6, 6, 1: m. folg. Acc. u. Infin., post haec indicia votum est longum morbum fieri, Cels. 2, 5 in.: u. alioqui vota arborum frugumque communia sunt (es ist für B.u. Fr. gleich wünschenswert) nives diutinas sedere, Plin. 17, 14. – Mask. votus, Akk. votum, quem promisi, Corp. inscr. Lat. 8, 5667.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > votum

  • 20 damnō

        damnō āvī, ātus, āre    [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.
    * * *
    damnare, damnavi, damnatus V TRANS
    pass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will

    Latin-English dictionary > damnō

См. также в других словарях:

  • votis — votìs sf. (4) KBII101, K, RŽ, DŽ, LzŽ, (3) Švnč, votis (1) DP327, BzF200, I; SD404, H167,180, R, R79, MŽ, MŽ104,137, S.Dauk, Sut, N, LsB 553, M, Amb, Šlk, L, ŠT50, ŽŪŽ149, votis sm. CI485 med. tinimas su pūliais, skaudulys, tvinkinys, piktvotė:… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • votis — voti̇̀s dkt. Võtys kỹla …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • Quod votis — Die Enzyklika Quod votis (über die vorgeschlagene Katholische Universität) wurde von Papst Leo XIII. am 30. April 1902 erlassen. Diese Enzyklika richtete sich nur an den Erzbischof von Wien Anton Joseph Gruscha, an den Fürstbischof von Breslau… …   Deutsch Wikipedia

  • Hŏc erat in votis — (lat.), »dies gehörte zu meinen Wünschen« (Zitat aus Horaz Satiren, H, 6, 1) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • ANNUM Felicem votis communibus aperiri — dixêre Arcadius atque Honorius Imperatores l. un. C. de oblat. votor. more iam ab ipsis priscis Romanis petitô, cuius meminit Lucianus Tom. 3. p. 632. Atque hinc er at quidem Anni initium, imo vero tertia dies a Novilunio magno, quando Romani… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • lex non favet delicatorum votis — /leks non feyvat delakatoram vowtas/ The law favors not the wishes of the dainty …   Black's law dictionary

  • lex non favet delicatorum votis — /leks non feyvat delakatoram vowtas/ The law favors not the wishes of the dainty …   Black's law dictionary

  • Lex non favet votis delicatorum — The law does not favor the wishes of the fastidious. Trifling results are disregarded, for the courts proceed with great caution, and will not interfere with the use of property by the owner thereof, unless such use is unreasonable, the injury… …   Ballentine's law dictionary

  • POLYCHRONION — Graece Πολυχρόνιον, i. e. multdsannos, in diuturnae vitae ac Imperii omen, acclamatum olim Imperatoribus Patriarchisque Graecis, non sine genuflexione. Augustin. de Verbo Dem. Serm. 30. c. 3. Exhibes aliquam sollennitatem amicis, audis ibi et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VOTIVAE Tabulae — suspendebantur olim non columnis modo et parietibus, sed et tholis ipsis seu fastigiis aedium sacrarum. Luctat. Placidus ad l. 2. Theb. v. 934. Tholus est in media templi camera locus, in quo voventium primitiae aut exuviae figebantur. Dictae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INFANS — I. INFANS a non fando dictus est, teste Nonio: sicut Graec. νήπιος, a νὴ et ἔπω. Hic sive die sive noctu in lucem prodit, natalis dicitur dies, ut ex Varrone fuse explicat A. Gell. l. 3. c. 2. et quidem verae nativitatis terminus, nonus est… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»