Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vorsūra

  • 1 vorsura

    versūra ( vors-), ae, f. [verto], a turning round, twirling about, rotating.
    I.
    Lit.:

    foliorum,

    Varr. R. R. 1, 46:

    ejus loci (coxendicum),

    id. L. L. 7, § 67 Müll.—
    II.
    Transf.
    A.
    The turning-place, turn at the end of a furrow, Col. 2, 2, 28; Pall. 2, 3, 1.—
    B.
    In archit., a turn, corner, angle of a wall, Vitr 3, 1; 5, 6 fin.; 5, 12;

    or in a water conduit,

    id. 8, 7.—
    C.
    (Qs. a changing of one's creditor.) The borrowing of money to pay a debt (the class. signif. of the word); and hence, in gen., a borrowing, loan:

    versuram facere mutuam pecuniam sumere ex eo dictum est, quod initio qui mutuabantur ab aliis, non ut domum ferrent, sed ut aliis solverent, velut verterent creditorem,

    Fest. p. 379 Müll.:

    eos homines versuram a Carpinatio fecisse, qui pecunias Verri dedissent,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 186:

    sine mutuatione et sine versurā dissolvere,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    Salaminii cum Romae versuram facere vellent, non poterant,

    id. Att. 5, 21, 12; 15, 20, 4; id. Font. 5, 11; id. Fl. 20, 48:

    cum versuram facere publice necesse esset,

    Nep. Att. 2, 4; 9, 5.— Trop., Sen. Ep. 19, 9; id. Ben. 5, 8, 3:

    vereor, ne illud, quod tecum permutavi, versurā mihi solvendum sit,

    is to be paid by a new loan, Cic. Att. 5, 15, 2:

    versurā factā solvere,

    id. ib. 5, 1, 2: non modo versurā, verum etiam [p. 1977] venditione, si ita res coget, nos vindicabis, id. ib. 16, 2, 2:

    versura vetita,

    Tac. A. 6, 16.—Prov.: in eodem luto haesitas, vorsurā solves, you pay by borrowing, i. e. you get out of one difficulty by getting into another, Ter. Phorm. 5, 2, 15; Lact. 2, 8, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > vorsura

  • 2 versura

    versūra (vorsūra), ae, f. (verto), das Drehen, Wenden, I) eig. u. meton.: A) eig.: foliorum, Varro: ab huius loci versura, Varro LL. – B) meton.: 1) als t.t. des Landbaues, der Ort (das Ende), wo der Pflügende umwendet, die Pflugwende, Colum. 2, 2, 28. Pallad. 2, 3 in. Mar. Victorin. 56, 2 K. – 2) als t.t. der Baukunst, die Ecke, und zwar sowohl die äußere scharfe Fläche als auch der innere Winkel, in versura porticus, Vitr.: itinera versurarum, Seiteneingänge (des Theaters), Vitr.: versurae procurrentes, die Seitenwände der Bühne, die Seitenszenen, Vitr. – II) bildl., gleichs. die Veränderung, das Wechseln des Gläubigers, die zur Abzahlung einer Schuld zu höheren Zinsen von neuem aufgenommene Anleihe, im weiteren Sinne übh. = Anleihe, Borg, versuram facere, eine Anleihe machen, Cic. u. Nep.: versurā solvere od. dissolvere, eine Schuld mit einer Anleihe bezahlen, Cic. – übtr., versuram facere ab Epicuro, entlehnen, entnehmen, Sen.: domi versura fit, von jmd., der sich selbst dient od. eine Wohltat erweist, Sen. – Sprichw., vorsurā solvere, ein kleines Übel durch ein anderes weit größeres heben, aus dem Regen in die Traufe kommen, Ter. Phorm. 780. Lact. 2, 8, 24.

    lateinisch-deutsches > versura

  • 3 versura

    versūra (arch. vorsūra), ae, f. [verto] [st2]1 [-] action de se tourner, direction, sens. [st2]2 [-] extrémité du sillon (endroit où l'on retourne la charrue). [st2]3 [-] tournant, encoignure. [st2]4 [-] action de changer de créancier; emprunt.    - versuram ab aliquo facere: emprunter à qqn.    - versurā solvere, Ter.: payer ses dettes en empruntant, aller de mal en pis.
    * * *
    versūra (arch. vorsūra), ae, f. [verto] [st2]1 [-] action de se tourner, direction, sens. [st2]2 [-] extrémité du sillon (endroit où l'on retourne la charrue). [st2]3 [-] tournant, encoignure. [st2]4 [-] action de changer de créancier; emprunt.    - versuram ab aliquo facere: emprunter à qqn.    - versurā solvere, Ter.: payer ses dettes en empruntant, aller de mal en pis.
    * * *
        Versura, versurae, pen. prod. A verto, vertis. Varro. Renversure.
    \
        Versura. Colum. Quand les boeufs ou chevauls tournent à chasque bout de roye.
    \
        Versura. Vitru. L'encoignure dehors les edifices où lon tourne.
    \
        Versura soluere, et Versura dissoluere. Terent. Payer une debte d'argent qu'on a emprunté à gros interest.
    \
        Versuram solues Geta. praesens quod fuerat malum, in diem abiit. Terent. Tu n'y perds que l'attente, Tu n'y gaigneras rien. B.
    \
        Versuram facere. Cic. Emprunter argent à gros interest pour payer une debte qu'on doibt à moindre interest, Prendre à perte de finance, Descouvrir sainct Pierre pour couvrir sainct Pol.
    \
        Versuram facis. Tu n'y gaignes rien. Bud. ex Terentio.

    Dictionarium latinogallicum > versura

  • 4 versura

    versūra (vorsūra), ae, f. (verto), das Drehen, Wenden, I) eig. u. meton.: A) eig.: foliorum, Varro: ab huius loci versura, Varro LL. – B) meton.: 1) als t.t. des Landbaues, der Ort (das Ende), wo der Pflügende umwendet, die Pflugwende, Colum. 2, 2, 28. Pallad. 2, 3 in. Mar. Victorin. 56, 2 K. – 2) als t.t. der Baukunst, die Ecke, und zwar sowohl die äußere scharfe Fläche als auch der innere Winkel, in versura porticus, Vitr.: itinera versurarum, Seiteneingänge (des Theaters), Vitr.: versurae procurrentes, die Seitenwände der Bühne, die Seitenszenen, Vitr. – II) bildl., gleichs. die Veränderung, das Wechseln des Gläubigers, die zur Abzahlung einer Schuld zu höheren Zinsen von neuem aufgenommene Anleihe, im weiteren Sinne übh. = Anleihe, Borg, versuram facere, eine Anleihe machen, Cic. u. Nep.: versurā solvere od. dissolvere, eine Schuld mit einer Anleihe bezahlen, Cic. – übtr., versuram facere ab Epicuro, entlehnen, entnehmen, Sen.: domi versura fit, von jmd., der sich selbst dient od. eine Wohltat erweist, Sen. – Sprichw., vorsurā solvere, ein kleines Übel durch ein anderes weit größeres heben, aus dem Regen in die Traufe kommen, Ter. Phorm. 780. Lact. 2, 8, 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > versura

  • 5 vorso

    vorso, vorsōria, vorsum, vorsūra, vorsus, vorsūtus, s. verso, versoria etc.

    lateinisch-deutsches > vorso

  • 6 vorso

    vorso, vorsōria, vorsum, vorsūra, vorsus, vorsūtus, s. verso, versoria etc.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vorso

  • 7 versura

    versūra ( vors-), ae, f. [verto], a turning round, twirling about, rotating.
    I.
    Lit.:

    foliorum,

    Varr. R. R. 1, 46:

    ejus loci (coxendicum),

    id. L. L. 7, § 67 Müll.—
    II.
    Transf.
    A.
    The turning-place, turn at the end of a furrow, Col. 2, 2, 28; Pall. 2, 3, 1.—
    B.
    In archit., a turn, corner, angle of a wall, Vitr 3, 1; 5, 6 fin.; 5, 12;

    or in a water conduit,

    id. 8, 7.—
    C.
    (Qs. a changing of one's creditor.) The borrowing of money to pay a debt (the class. signif. of the word); and hence, in gen., a borrowing, loan:

    versuram facere mutuam pecuniam sumere ex eo dictum est, quod initio qui mutuabantur ab aliis, non ut domum ferrent, sed ut aliis solverent, velut verterent creditorem,

    Fest. p. 379 Müll.:

    eos homines versuram a Carpinatio fecisse, qui pecunias Verri dedissent,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 186:

    sine mutuatione et sine versurā dissolvere,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    Salaminii cum Romae versuram facere vellent, non poterant,

    id. Att. 5, 21, 12; 15, 20, 4; id. Font. 5, 11; id. Fl. 20, 48:

    cum versuram facere publice necesse esset,

    Nep. Att. 2, 4; 9, 5.— Trop., Sen. Ep. 19, 9; id. Ben. 5, 8, 3:

    vereor, ne illud, quod tecum permutavi, versurā mihi solvendum sit,

    is to be paid by a new loan, Cic. Att. 5, 15, 2:

    versurā factā solvere,

    id. ib. 5, 1, 2: non modo versurā, verum etiam [p. 1977] venditione, si ita res coget, nos vindicabis, id. ib. 16, 2, 2:

    versura vetita,

    Tac. A. 6, 16.—Prov.: in eodem luto haesitas, vorsurā solves, you pay by borrowing, i. e. you get out of one difficulty by getting into another, Ter. Phorm. 5, 2, 15; Lact. 2, 8, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > versura

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»