-
1 vociferant
-
2 vociferor
vōciferor, ātus sum, ārī (v. vox u. fero), seine Stimme laut erheben, laut rufen, schreien, kreischen, palam, Cic.: comoedus sermocinatur, tragoedus vociferatur (trägt laut vor), Apul.: mit folg. allg. Acc., talia vociferans, Verg.: cum haec omnes vociferarentur, Liv.: aliis incendiarium vociferantibus, Tac.: u. mit folg. Acc. u. Infin., quod vociferabare decem milia talentûm Gabinio esse promissa, Cic.: m. folg. Fragesatz, vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fuga spem haberent? Liv.: cum duces undique vociferarentur, quid starent? Liv. – m. folg. ut u. Konj., vociferari, ut de re publica liceret dicere, Liv. 3, 41, 1. – m. folg. de u. Abl., vociferatus de superbia patrum ac crudelitate feneratorum, nachdem er sich laut ausgelassen hatte über usw., Liv. – übtr., v. lebl. Subjj., vociferantur aera, tönen, Lucr.: carmina, ertönen, Lucr.: ratio vociferatur naturam rerum, lehrt laut, Lucr. – / aktive Nbf. vocifero, Gloss. II, 354, 53: vociferat, Gloss. II, 211, 14: vociferant, Varro r.r. 3, 9, 5: vociferarent, Greg. Tur. de glor. mart. 1, 18. p. 816 A: vociferare, Liv. 10, 28, 12 Hertz: Passiv unpers., fuerat vociferatum ferociter, Liv. 24, 21, 2.
-
3 vociferor
vōciferor, ātus sum, ārī (v. vox u. fero), seine Stimme laut erheben, laut rufen, schreien, kreischen, palam, Cic.: comoedus sermocinatur, tragoedus vociferatur (trägt laut vor), Apul.: mit folg. allg. Acc., talia vociferans, Verg.: cum haec omnes vociferarentur, Liv.: aliis incendiarium vociferantibus, Tac.: u. mit folg. Acc. u. Infin., quod vociferabare decem milia talentûm Gabinio esse promissa, Cic.: m. folg. Fragesatz, vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fuga spem haberent? Liv.: cum duces undique vociferarentur, quid starent? Liv. – m. folg. ut u. Konj., vociferari, ut de re publica liceret dicere, Liv. 3, 41, 1. – m. folg. de u. Abl., vociferatus de superbia patrum ac crudelitate feneratorum, nachdem er sich laut ausgelassen hatte über usw., Liv. – übtr., v. lebl. Subjj., vociferantur aera, tönen, Lucr.: carmina, ertönen, Lucr.: ratio vociferatur naturam rerum, lehrt laut, Lucr. – ⇒ aktive Nbf. vocifero, Gloss. II, 354, 53: vociferat, Gloss. II, 211, 14: vociferant, Varro r.r. 3, 9, 5: vociferarent, Greg. Tur. de glor. mart. 1, 18. p. 816 A: vociferare, Liv. 10, 28, 12 Hertz: Passiv unpers., fuerat vociferatum ferociter, Liv. 24, 21, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vociferor
-
4 kiabáló
(DE) Schreier {r}; (EN) bawling; clamant; clamorous; garish; noisy; roaring; vociferant; vociferous -
5 kiáltozó
(EN) roaring; vociferant; vociferous -
6 lármázó
(DE) Krawallmacher {r}; Radaubruder {r}; Radaumacher {r}; (EN) boisterous; fusser; rackety; randy; roister-doister; roistering; routish; rowdy; vociferant; vociferous -
7 ordítozó
(EN) bawling; clamorous; roaring; vociferant
См. также в других словарях:
vociferant — VOCIFERÁNT, Ă, vociferanţi, te, s.m. şi f. (Rar.) Persoană care vociferează; scandalagiu. – Din fr. vociférant. Trimis de bogdanrsb, 26.07.2002. Sursa: DEX 98 VOCIFERÁNT adj., s. v. arţăgos, certăreţ, gâlcevitor, scandalagiu. Trimis de siveco,… … Dicționar Român
vociférant — ⇒VOCIFÉRANT, ANTE, part. prés. et adj. Littéraire I. Part. prés. de vociférer. II. Adj. Qui vocifère, qui pousse des hurlements. Vociférante et lâche sous la douleur, elle crachait les imprécations du lupanar; et ces termes ignobles exaspéraient… … Encyclopédie Universelle
vociférant — vociférant, ante (vo si fé ran, ran t ) adj. Qui crie, qui vocifère. • De tous les habitants de la basse cour, aucun n est aussi vociférant ni plus bruyant, BUFF. Ois. t. XVII, p. 65 … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Vociferant — Vo*cif er*ant, a. [L. vociferans, p. pr.] Noisy; clamorous. Gauden. R. Browning. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
vociferant — [vō sif′ər ənt] adj. [L vociferans, prp. of vociferari: see VOCIFERATE] vociferating; shouting; clamorous … English World dictionary
vociferant — /voh sif euhr euhnt/, adj. 1. vociferating; noisy. n. 2. a person who vociferates. [1600 10; < L vociferant (s. of vociferans), prp. of vociferari to VOCIFERATE; see ANT] * * * … Universalium
vociferant — /vəˈsɪfərənt/ (say vuh sifuhruhnt) adjective 1. vociferating. –noun 2. someone who vociferates. {Latin vōciferant , stem of present participle of vōciferāre} …
vociferant — nt adjective Etymology: Latin vociferant , vociferans, present participle of vociferari to cry out : crying out noisily : clamorous, vociferous … Useful english dictionary
vociferant — adjective Date: 1609 clamorous, vociferous … New Collegiate Dictionary
vociferant — adjective Noisy; clamorous Gauden, R. Browning … Wiktionary
vociferant — vo|ci|fe|rant Mot Agut Adjectiu invariable … Diccionari Català-Català