Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

visae+n+f

  • 1 visa

    Latin-English dictionary > visa

  • 2 fax

        fax facis, f    [1 FAC-], a torch, firebrand, flambeau, link: faces de muro eminus iaciebant, Cs.: faces undique ex agris conlectae, L.: ambulare cum facibus, H.: faces iam accensas ad urbis incendium exstinxi: ardens: faces ferro inspicare, V.: dilapsa in cineres fax, H.: arcana, i. e. carried in the Eleusinian mysteries, Iu.— A nuptial-torch (carried in the wedding procession): novas incide faces, tibi ducitur uxor, V.: face nuptiali digna, i. e. of marriage, H.: nuptiales: maritae, O.— A funeral-torch (with which the pyre was kindled): Funereas rapuere faces, V.—As an attribute of Cupid, the torch of love, O., Tb., Pr.—As an attribute of the Furies, the torch of wrath: madefacta sanguine, O.—Of the heavenly bodies, a light, orb: Phoebi fax, C. poët.— A fiery meteor, fire-ball, shooling-star, comet: visae nocturno tempore faces: Stella facem ducens, i. e. a torch-like train, V.: stellae, a comet, L.: faces visae ardere sub astris, meteors, O.—Fig., a torch, light: facem praeferre pudendis, i. e. make deeds of shame conspicuous, Iu.: studii mei, guide, O.: adulescentulo ad libidinem facem praeferre.— A torch, fire, flame, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction: corporis facibus inflammari ad cupiditates: me torret face mutuā Calais, flame of love, H.: dicendi faces, flaming eloquence: subicere faces invidiae alicuius: inde faces ardent (a dote), Iu.: Antonius incendiorum, instigator: belli, L.
    * * *
    torch, firebrand, fire; flame of love; torment

    Latin-English dictionary > fax

  • 3 corripiō (conr-)

        corripiō (conr-) ripuī, reptus, ere    [com- + rapio], to seize, snatch up, grasp, collect, take hold of, arrest: quos corripi atque interfici iussit, Cs.: arcum manu, V.: fascibus conreptis, S.: me, to start up, T.: a somno corpus, V.: Flumina correptos torquentia montīs, carried away, V.—To carry off, take as plunder, snatch away: in corripiendis pecuniis: effigiem, V. — To attack, seize, catch, sweep, carry away: flamma Corripuit tabulas, V.: morbi Corpora corripiunt, V.: imber (segetes), O.—To contract, shorten: numina corripiant moras, O.—To hurry over, make haste over: viam, V.: campum, V.— To quicken: gradum. H. —Fig., to reproach, reprove, chide, blame: omnes convicio Lentuli correpti, Cs.: correptus voce magistri, H.: hunc dictis, O.: correpti consules cum percunctarentur, under this rebuke, L. — To seize upon, attack: hunc plausus Corripuit, V.: correpta cupidine, O.: militiā (i. e. militiae studio), V.: imagine visae formae, fascinated, O.

    Latin-English dictionary > corripiō (conr-)

  • 4 cupīdō

        cupīdō inis, f (poet. also m)    [CVP-], a desire, wish, longing, eagerness, passion: cepit me proloqui: urbis condendae, L.: somni, S.: gloriae, S.: cupidinibus statuere modum, H.: si vobis cupido Certa sequi, resolve, V.—Excessive desire, passion, greed: sordidus, H.: Responsare cupidinibus Fortis, H.: honoris, S.: praedae caeca, O.: (oppidi) potiundi, S.: (rerum) inmodica, L.: ferri, passion for bloodshed, V.: an sua cuique deus fit dira cupido, his inspiration, V.—Love, desire, lust: turpis, V.: visae virginis, O.: femineus, for a woman, O.: muliebris, Ta.
    * * *
    I
    desire/love/wish/longing (passionate); lust; greed, appetite; desire for gain
    II
    Cupid, son of Venus; personification of carnal desire

    Latin-English dictionary > cupīdō

  • 5 multifāriam

        multifāriam adv.    [multus], on many sides, in many places: defossum aurum: in castris visae togae, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > multifāriam

  • 6 adhinnio

    ăd-hinnĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n., to neigh to or after.
    I.
    Lit., constr. with dat. and acc., also ad and in with acc.:

    fortis equus visae semper adhinnit equae,

    Ov. Rem. Am. 634; cf. id. A. A. 1, 208; Plin. 35, 10, 36, § 95.—Hence, of lewd persons, Plaut. Fragm. ap. Mai. p. 19; Prud. ap. Symm. 1, 57:

    aliquem,

    August. de Mor. Manich. 2, 19:

    in aliquam,

    Arn. 4, p. 135: so,

    ad aliquam,

    Vulg. Jer. 5, 8 al. —
    II.
    Fig., to strive after or long for with voluptuous desire: admissarius iste ad illius orationem adhinnivit, gave his passionate assent to, expressed his delight in, etc., Cic. Pis. 28, 69:

    virginis delicatas voculas,

    App. M. 6, p. 185.

    Lewis & Short latin dictionary > adhinnio

  • 7 conripio

    cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:

    arcumque manu celeresque sagittas,

    Verg. A. 1, 188; cf.:

    lora manu,

    Ov. M. 2, 145:

    fasces,

    Sall. C. 18, 5:

    arma,

    Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:

    ex somno,

    Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:

    de terrā,

    Lucr. 4, 1000:

    e stratis,

    Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:

    viam,

    Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:

    gradum,

    Hor. C. 1, 3, 33:

    spatia,

    Verg. A. 5, 316:

    campum,

    id. G. 3, 104:

    aequora,

    Val. Fl. 1, 132 al.:

    correptā luce diei,

    collected, Lucr. 4, 81.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:

    pecunias undique quasi in subsidium,

    Tac. A. 13, 18; cf.:

    bona vivorum ac mortuorum usquequaque,

    Suet. Dom. 12:

    pecunias,

    Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:

    sacram effigiem,

    Verg. A. 2, 167:

    praefecturas,

    Tac. A. 11, 8 al. —
    2.
    In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:

    Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,

    Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—
    3.
    Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):

    turbine caelesti subito correptus et igni,

    Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:

    flamma Corripuit tabulas,

    id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;

    and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,

    id. F. 2, 524:

    nec singula morbi Corpora corripiunt,

    Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:

    morbo bis inter res agendas correptus est,

    Suet. Caes. 45:

    pedum dolore,

    Plin. Ep. 1, 12, 4;

    rarely of death: subitā morte,

    Flor. 3, 17, 2:

    (ales) caeco correpta veneno,

    Lucr. 6, 823:

    (segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,

    Ov. M. 5, 483.— Absol.:

    si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,

    Cels. 3, 47, 4.—
    4.
    With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:

    impensas,

    id. Tib. 34;

    of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,

    Quint. 4, 2, 44;

    of words in the number of syllables (trabs from trabes),

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    or in the length of syllables,

    Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;

    and so of syllables (opp. producere),

    id. 1, 5, 18;

    opp. porrigere,

    id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:

    numina corripiant moras,

    shorten, Ov. M. 9, 282:

    ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?

    Arn. 3, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;

    not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:

    impransi correptus voce magistri,

    Hor. S. 2, 3, 257:

    hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,

    Ov. M. 3, 565 al.:

    ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,

    Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:

    corripientibus amicis,

    Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—
    B.
    Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),

    Verg. G. 2, 510:

    correpta cupidine,

    Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:

    duplici ardore (sc. amoris et vini),

    Prop. 1, 3, 13:

    misericordiā,

    Suet. Calig. 12:

    irā,

    Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:

    imagine visae formae,

    seized, fascinated, Ov. M. 4, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > conripio

  • 8 corripio

    cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:

    arcumque manu celeresque sagittas,

    Verg. A. 1, 188; cf.:

    lora manu,

    Ov. M. 2, 145:

    fasces,

    Sall. C. 18, 5:

    arma,

    Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:

    ex somno,

    Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:

    de terrā,

    Lucr. 4, 1000:

    e stratis,

    Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:

    viam,

    Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:

    gradum,

    Hor. C. 1, 3, 33:

    spatia,

    Verg. A. 5, 316:

    campum,

    id. G. 3, 104:

    aequora,

    Val. Fl. 1, 132 al.:

    correptā luce diei,

    collected, Lucr. 4, 81.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:

    pecunias undique quasi in subsidium,

    Tac. A. 13, 18; cf.:

    bona vivorum ac mortuorum usquequaque,

    Suet. Dom. 12:

    pecunias,

    Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:

    sacram effigiem,

    Verg. A. 2, 167:

    praefecturas,

    Tac. A. 11, 8 al. —
    2.
    In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:

    Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,

    Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—
    3.
    Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):

    turbine caelesti subito correptus et igni,

    Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:

    flamma Corripuit tabulas,

    id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;

    and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,

    id. F. 2, 524:

    nec singula morbi Corpora corripiunt,

    Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:

    morbo bis inter res agendas correptus est,

    Suet. Caes. 45:

    pedum dolore,

    Plin. Ep. 1, 12, 4;

    rarely of death: subitā morte,

    Flor. 3, 17, 2:

    (ales) caeco correpta veneno,

    Lucr. 6, 823:

    (segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,

    Ov. M. 5, 483.— Absol.:

    si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,

    Cels. 3, 47, 4.—
    4.
    With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:

    impensas,

    id. Tib. 34;

    of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,

    Quint. 4, 2, 44;

    of words in the number of syllables (trabs from trabes),

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    or in the length of syllables,

    Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;

    and so of syllables (opp. producere),

    id. 1, 5, 18;

    opp. porrigere,

    id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:

    numina corripiant moras,

    shorten, Ov. M. 9, 282:

    ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?

    Arn. 3, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;

    not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:

    impransi correptus voce magistri,

    Hor. S. 2, 3, 257:

    hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,

    Ov. M. 3, 565 al.:

    ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,

    Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:

    corripientibus amicis,

    Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—
    B.
    Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),

    Verg. G. 2, 510:

    correpta cupidine,

    Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:

    duplici ardore (sc. amoris et vini),

    Prop. 1, 3, 13:

    misericordiā,

    Suet. Calig. 12:

    irā,

    Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:

    imagine visae formae,

    seized, fascinated, Ov. M. 4, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > corripio

  • 9 Cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Cupido

  • 10 cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > cupido

  • 11 fax

    fax, făcis (also in the nom. sing. ‡ faces, acc. to Paul. ex Fest. p. 87, 9 Müll.; gen. plur.: facum, acc. to Charis. p. 113 P., but without example), f. [root bhā, to shine; cf. favilla], a torch, firebrand, flambeau, link, orig. of pine or other resinous wood.
    I.
    Lit. (syn.: taeda, funale, cerĕus, candela, lucerna, laterna): alii faces atque aridam materiem de muro in aggerem eminus jaciebant, * Caes. B. G. 7, 24, 4; Liv. 22, 16, 7:

    ambulare cum facibus,

    Hor. S. 1, 4, 52:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf.:

    ego faces jam accensas ad hujus urbis incendium exstinxi,

    id. Pis. 2, 5:

    servi in tecta nostra cum facibus immissi,

    id. Att. 14, 10, 1; cf.:

    faces incendere,

    id. Phil. 2, 36, 91:

    si te in Capitolium faces ferre vellet,

    id. Lael. 11, 37:

    ardentem facem praeferre,

    id. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    castris inicere,

    Tac. H. 4, 60;

    subdere urbi,

    Curt. 5, 7, 4:

    faces ferro inspicare,

    Verg. G. 1, 292; cf.:

    facis incidere,

    Plin. 18, 26, 63, § 233:

    dilapsam in cineres facem,

    Hor. C. 4, 13, 28.—At weddings, the torch carried before the bride on the way to her home, usually made of white-thorn (Spina alba) or pine, the nuptial torch: spina, nuptiarum facibus auspicatissima, Masur. ap. Plin. 16, 18, 30, § 75; Fest. s. v. patrimi, p. 245; s. v. rapi, p. 289 Müll.; Varr. ap. Non. 112, 27; id. ap. Serv. Verg. E. 8, 29; Plaut. Cas. 1, 30; Cat. 61, 98 sq.; Verg. E. 8, 29; Ov. M. 10, 6; Stat. Th. 2, 259 al.;

    hence, nuptiales,

    Cic. Clu. 6, 15; Liv. 30, 13, 12:

    maritae,

    Ov. H. 11, 101:

    legitimae,

    Luc. 2, 356.—Cf. Anthon's Dict. of Antiq. p. 434, and v. infra. Torches were also carried in funeral processions, Verg. A. 11, 142; Prop. 3, 13 (4, 12), 17; Ov. F. 2, 561; id. H. 21, 172; Sen. Tranq. 11; id. Vit. Beat. fin.; id. Ep. 222;

    and in the Eleusinian mysteries,

    Juv. 15, 140.—An attribute of Cupid, Tib. 2, 1, 82; Prop. 3, 16 (4, 15), 16; Ov. M. 1, 461; 10, 312 al.;

    of the Furies,

    Verg. A. 7, 337; Ov. M. 4, 482; 508; 6, 430; Quint. 9, 3, 47 al.—
    B.
    Transf.
    1.
    On account of the use of torches at weddings ( poet.), a wedding, marriage:

    face nuptiali digna,

    Hor. C. 3, 11, 33; cf.:

    te face sollemni junget sibi,

    Ov. M. 7, 49.—And referring at the same time to the funeral torch:

    viximus insignes inter utramque facem,

    i. e. between marriage and death, Prop. 4 (5), 11, 46.—
    2.
    The light of the heavenly bodies ( poet.):

    dum roseā face sol inferret lumina caelo,

    Lucr. 5, 976; cf.:

    Phoebi fax, Cic. poët. Div. 1, 11, 18: canentes Rite crescentem face Noctilucam,

    Hor. C. 4, 6, 38:

    aeterna fax,

    i. e. the sun, Sen. Thyest. 835.—
    3.
    A fiery meteor, fire-ball, shooting-star, comet:

    noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes,

    Lucr. 5, 1191; cf.:

    nocturnasque faces caeli, sublime volantes,

    id. 2, 206:

    emicant et faces non nisi cum decidunt visae, etc.,

    Plin. 2, 26, 25, § 96:

    tum facibus visis caelestibus, tum stellis iis, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant,

    Cic. N. D. 2, 5, 14; id. Cat. 3, 8, 18; Liv. 41, 21, 13; 29, 14, 3; Verg. A. 2, 694; Ov. M. 15, 787; Luc. 1, 528; Petr. 122; Sen. Oet. 232.—
    b.
    Of lightning:

    facem flammantem dirigere,

    Val. Fl. 1, 569; id. 4, 671. —
    4.
    Of the eyes:

    oculi, geminae, sidera nostra, faces,

    Prop. 2, 3, 14:

    has ego credo faces, haec virginis ora Dianae,

    Val. Fl. 5, 380; cf.:

    tranquillaeque faces oculis et plurima vultu materinest,

    Stat. Ach. 1, 164.—
    5.
    Prima fax (noctis), early torchlight, immediately after dark (post-class.); cf.:

    luminibus accensis, Auct. B. Afr. 89: tempus diei occiduum, mox suprema tempestas, hoc est diei novissimum tempus: deinde vespera: ab hoc tempore prima fax dicitur, deinde concubia, etc.,

    Macr. S, 1, 3 fin.; Gell. 3, 2, 11; 18, 1 fin.; App. M. 2, p. 119, 20.
    II.
    Trop.
    A.
    That which illuminates, makes conspicuous ( poet.):

    incipit parentum nobilitas facem praeferre pudendis,

    Juv. 8, 139; cf. Sall. J. 80.—
    B.
    That which inflames or incites, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction (freq. and class.):

    cum corporis facibus inflammari soleamus ad omnes fere cupiditates eoque magis incendi, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    me torret face mutua Calais,

    flame of love, Hor. C. 3, 9, 13; cf.:

    iraï fax,

    Lucr. 3, 303:

    dicendi faces,

    flames, fires of eloquence, Cic. de Or. 2, 51, 205; cf.:

    alicui quasi quasdam verborum faces admovere,

    id. ib. 3, 1, 4:

    alicui acriores ad studia dicendi faces subdere,

    Quint. 1, 2, 25 Spald.:

    hortator studii causaque faxque mei,

    guide, leader, Ov. Pont. 1, 7, 28; and: incitator et fax omnium, Prud. steph. 10, 67:

    subicere faces invidiae alicujus,

    Cic. Mil. 35, 98; cf.:

    flagrantibus jam militum animis velut faces addere,

    Tac. H. 1, 24:

    acerrimam bello facem praetulit,

    id. ib. 2, 86:

    (rogationes promulgavit) duas faces novantibus res ad plebem in optimates accendendam,

    Liv. 32, 38, 9:

    inde faces ardent, a dote,

    Juv. 6, 139: adolescentulo ad libidinem facem praeferre, i. e. to be a leader or guide, Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Antonius omnium Clodi incendiorum fax,

    instigator, id. Phil. 2, 19, 48; cf.:

    fax accusationis et origo,

    Plin. Ep. 4, 9, 3:

    fax hujus belli (Hannibal),

    Liv. 21, 10, 11; Vell. 2, 25, 3:

    dolorum cum admoventur faces,

    Cic. Off. 2, 10, 37; cf. id. Tusc. 2, 25, 61:

    (dolor) ardentes faces intentat,

    id. ib. 5, 27, 76:

    quae (Agrippinae) Gaium et Domitium Neronem principes genuere totidem facis generis humani,

    destroyers, Plin. 7, 8, 6, § 45.— Absol.:

    cum his furiis et facibus, cum his exitiosis prodigiis (i e. Gabinio et Pisone),

    Cic. Har. Resp. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fax

  • 12 fucosus

    fūcōsus, a, um, adj. [id.], painted, colored, beautified, counterfeit, spurious (Ciceron.):

    visae merces, fallaces quidem et fucosae, chartis et linteis et vitro delatae,

    Cic. Rab. Post. 14, 40:

    vicinitas non assueta mendaciis, non fucosa, non fallax, non erudita artificio simulationis,

    id. Planc. 7, 22:

    ambitiosae fucosaeque amicitiae,

    id. Att. 1, 18, 2.
    1.
    fūcus, i, m., = phukos, rock-lichen, orchil, used as a red dye for woollen goods, Lichen roccella, Linn., Plin. 26, 10, 66, § 103 sq.:

    ut lana tincta fuco citra purpuras placet,

    Quint. 12, 10, 75.—
    II.
    Transf., red or purple color.
    A.
    In gen.:

    infici vestes scimus admirabili fuco,

    Plin. 22, 2, 3, § 3; Hor. C. 3, 5, 28; id. Ep. 1, 10, 27 Orell. ad loc.; Ov. M. 6, 222 al.—
    B.
    In partic.
    1.
    Rouge, paint for the complexion:

    vetulae, quae vitia corporis fuco occulunt,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    si caeruleo quaedam sua tempora fuco tinxerit,

    Prop. 2, 18, 31 (3, 11, 10 M.):

    mangones colorem fuco, et rerum robur inani sagina mentiantur,

    Quint. 2, 15, 25.—
    2.
    Dross, alloy, adulteration:

    adulteratur (sal) rubrica aut testa trita, qui fucus aqua deprehenditur diluente,

    Plin. 31, 7, 42, § 91.—
    3. III.
    Trop., pretence, disguise, deceit, dissimulation:

    his tribus figuris insidere quidam venustatis non fuco illitus, sed sanguine diffusus debet color,

    Cic. de Or. 3, 52, 199; cf.:

    sententiae tam verae, tam novae, tam sine pigmentis fucoque puerili,

    id. ib. 2, 45, 188:

    fuco ementitus color,

    Quint. 8, 3, 6:

    in oratoris aut in poëtae cincinnis ac fuco,

    Cic. de Or. 3, 25, 100:

    mercem sine fucis gestat,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    nec sycophantiis nec fucis ullum mantellum obviam est,

    Plaut. Capt. 3, 3, 6:

    sine fuco ac fallaciis,

    Cic. Att. 1, 1, 1: deum sese in hominem convertisse... fucum factum mulieri, i. e. to deceive, impose upon (vulg.), Ter. Eun. 3, 5, 41:

    si eum, qui tibi promiserit, audieris fucum, ut dicitur, facere velle aut senseris,

    Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > fucosus

  • 13 lampas

    lampăs, ădis (late Lat. also lampă-da, ae, Jul. Val. Rer. G. Alex. 3, 28:

    lampadarum,

    Vulg. Ezech. 1, 13), f., = lampas, a light, torch, flambeau (mostly poet.; cf.: lucerna, lychnus, laterna).
    I.
    Lit.:

    lampades ardentes,

    Plaut. Men. 5, 2, 86: illatae lampades, Att. ap. Cic. N. D. 3, 16, 41:

    lampadas igniferas,

    Lucr. 2, 25:

    vidi argenteum Cupidinem cum lampade,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115:

    pinguis,

    Ov. M. 4, 403:

    pingues lampades,

    Lucr. 4, 403:

    ardens,

    Verg. A. 9, 535:

    Salmoneus, dum flammas Jovis imitatur, lampada quassans,

    id. ib. 6, 587:

    lampadibus densum rapuit funale coruscis,

    with torches, Ov. M. 12, 247; Vulg. Exod. 20, 18:

    lampas ignis,

    id. Gen. 15, 17.—Used at weddings, a wedding-torch:

    tene hane lampadem,

    Plaut. Cas. 4, 4, 17; Ter. Ad. 5, 7, 9. —Hence, poet.:

    lampade primā,

    at her wedding, Stat. S. 4, 8, 59; cf. id. ib. 1, 2, 4.—
    B.
    Esp., a lamp:

    ferreae lampades,

    Col. 12, 18, 5:

    aënea,

    Juv. 3, 285:

    praecinctae lampades auro,

    Ov. H. 14, 25:

    accipere oleum cum lampadibus,

    Vulg. Matt. 25, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    From the Grecian torch-race (which consisted in keeping the torch burning during the race and handing it, still lighted, to the next one), are borrowed the expressions: lampada tradere alicui, to give or resign one's occupation to another:

    nunc cursu lampada tibi trado,

    now it is your turn, Varr. R. R. 3, 16, 9:

    quasi cursores, vitai lampada tradunt,

    i. e. they finish their course, die, Lucr. 2, 79:

    qui prior es, cur me in decursu lampada poscis?

    i. e. do you wish to succeed to my estate while I am yet alive? Pers. 6, 61.—
    B.
    In gen., splendor, brightness, lustre:

    aeterna mundl,

    Lucr. 5, 402; cf.:

    rosea sol alte lampade lucens,

    id. 5, 610:

    Phoebeae lampadis instar,

    the light of the sun, the sun, Verg. A. 3, 637:

    postera cum primā lustrabat lampade terras Orta dies,

    the first beams of light, first rays of dawn, id. ib. 7, 148.—
    C.
    Hence, poet., like lumen, for day:

    octavoque fere candenti lumine solis Aut etiam nonā reddebant lampade vitam,

    on the ninth day, Lucr. 6, 1198;

    so of the moonlight: decima lampas Phoebes,

    Val. Fl. 7, 366; cf.:

    cum se bina formavit lampade Phoebe,

    i. e. after two moons, Nemes. Cyn. 130:

    lampade Phoebes sub decima,

    the tenth month, Val. Fl. 7, 366.—
    D.
    A meteor resembling a torch:

    emicant et faces, non nisi cum decidunt visae. Duo genera earum: lampades vocant plane faces, alterum bolidas,

    Plin. 2, 26, 25, § 96; cf. Sen. Q. N. 1, 15:

    nunc sparso lumine lampas emicuit caelo,

    Luc. 1, 532; 10, 502.

    Lewis & Short latin dictionary > lampas

  • 14 multifarius

    multĭfārĭus, a, um, adj. [multus], manifold, various, multifarious (the adj. post-class.):

    militares coronae multifariae sunt,

    Gell. 5, 6, 1.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    multĭfārĭam (acc. form), on many sides, in many places (class.): multifariam dixerunt antiqui, quod videlicet in multis locis fari poterat, id est dici, Paul. ex Fest. p. 142 Müll.: sancius multifariam factus, in many places, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: multifariam defossum aurum, Cic. de Or. 2, 41, 174:

    hodie multifariam nulla (ju dicia) sunt,

    id. Leg. 1, 14, 40:

    in castris visae togae,

    Liv. 3, 50, 3; 10, 31, 8; 21, 8, 4 Drak. and Fabri N. cr.; 33, 18, 7;

    44, 41, 8: nasci,

    Plin. 25, 8, 53, § 93.—
    B.
    multĭfārĭē (post - Aug.), in many ways, variously:

    eadem est Ortygia, quae multifarie traditur: nunc Asteria... nunc Lagia, vel Cynetho: Pyrpile etiam,

    Sol. 11, § 19; Placid. Gloss. p. 482 Mai. (but in Plin. 18, 7, 10, § 54, where Sillig and others read multifarie in the sense of multifariam, Jan. and Detlefsen read multifariam).

    Lewis & Short latin dictionary > multifarius

См. также в других словарях:

  • visaėdis — visaė̃dis, visaė̃dė bdv. Vėžiai̇̃ yrà visaė̃džiai gyvū̃nai, miñtantys įvairiáusiu augali̇̀nės bei gyvuli̇̀nės kilmė̃s maistù …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • visaėdė — visaė̃dis, visaė̃dė bdv. Vėžiai̇̃ yrà visaė̃džiai gyvū̃nai, miñtantys įvairiáusiu augali̇̀nės bei gyvuli̇̀nės kilmė̃s maistù …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • visaėdis — visaė̃dis, ė adj. (2) NdŽ, DŽ1 1. BTŽ, Enc IV669, LTEV462 viską ėdantis, viskuo mintantis: Visaėdis gyvūnas ŽŪŽ69. Visaėdis melsvys (Cyaniris ariogalus) LKKXIX138. Teisingiau būtų pavadinus visus tos rūšies plunksnočius visaėdžiais Blv. Varna yra …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Fisimatenten — [fɪzɪmaˈtɛntən] ist ein umgangssprachlicher Begriff mit der Bedeutung Unsinn, Faxen oder Blödsinn, im weitesten Sinne alle Handlungen, die Umstände oder Probleme verursachen. Das Wort ist ein Pluraletantum. Die falsche Schreibung als… …   Deutsch Wikipedia

  • Anton Maria Schyrleus of Rheita — Anton (or Antonius) Maria Schyrleus (also Schyrl, Schyrle) of Rheita (1597 1660) (cs icon Antonín Maria Šírek z Reity) was an astronomer and optician. He developed several inverting and erecting eyepieces, and was the maker of Kepler’s telescope …   Wikipedia

  • Физиономика — искусство определять душевные качества человека (прирожденные и приобретенные) по внешним признакам, т. е. чертам и выражению лица и т. д. Люди во все времена верили в возможность нахождения общих правил, по которым по внешним признакам можно… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Dunkelmännerbriefe — Die Dunkelmännerbriefe (Epistolae obscurorum virorum) waren eine mit satirischer Absicht verbreitete Reihe gefälschter lateinischer Briefe, mit der deutsche Humanisten die Scholastik ins Lächerliche zogen. Diese war an den Universitäten damals… …   Deutsch Wikipedia

  • Julius Sperber — Julius Sperber, Pseudonym Julianus de Campis (* um 1540 Seebergen; † 1616 Dessau in Anhalt) war fürstlich anhaltischer Rat des Fürsten Christian von Anhalt zu Dessau, mystischer Schriftsteller, Kabbalist, Isagoge und Alchemist. Er gilt als… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste deutscher Redewendungen — Die Liste deutscher Redewendungen führt vor allem Wortlaut, Bedeutung und Herkunft deutscher Redeweisen auf, deren Sinn sich dem Leser nicht sofort erschließt oder die nicht mehr in der ursprünglichen Form angewandt werden. Einige Redewendungen… …   Deutsch Wikipedia

  • 840 — Années : 837 838 839  840  841 842 843 Décennies : 810 820 830  840  850 860 870 Siècles : VIIIe siècle  IXe siècle …   Wikipédia en Français

  • Heinrich Doergangk — Heinrich o Henricus Doergangk, (*Colonia, segunda mitad del XVI antes de 1626) gramático e hispanista alemán del siglo XVII. Defensor del catolicismo, escribió en latín una gramática castellana titulada Institutiones in linguam hispanicam,… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»