Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

virginitās

  • 1 virginitas

    virginitās, ātis, f. (virgo), I) die Jungfrauschaft, der Jungfrauenstand, perpetua, v. der Vestalin, Liv.: virginitatem laedere, Cic., eripere, Verg., rapere, Ov., libare, Ov. – II) meton., die Jungfrauen, adulta virg., Amm. 31, 8. § 8.

    lateinisch-deutsches > virginitas

  • 2 virginitas

    virginitās, ātis, f. (virgo), I) die Jungfrauschaft, der Jungfrauenstand, perpetua, v. der Vestalin, Liv.: virginitatem laedere, Cic., eripere, Verg., rapere, Ov., libare, Ov. – II) meton., die Jungfrauen, adulta virg., Amm. 31, 8. § 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > virginitas

  • 3 castro

    castro, āvī, ātum, āre (zu altind. çásati, çcastrosti, schneidet, metzelt), die geilen, wuchernden, üppig aufschießenden usw. Teile entziehen, kastrieren, entgeilen, mit einem Schneidewerkzeuge = schneiden, I) eig.: a) Menschen u. Tiere = (sowohl Männchen als Weibchen) der Zeugungskraft berauben, entmannen, verschneiden, kastrieren, alqm, Plaut. u. Curt.: se, Lucil. fr.: se ipsos, Vulg.: vitulos, Varr.: pecus, Varr. fr.: gallos, kappen, Plin. – b) Bäume lichten, kappen, abzapfen, u. dgl., Plin. u.a.: arbusta, entgeilen, die überflüssigen Säfte entziehen, Vitr. u. Plin. – c) Getreide usw. abspitzen, reinigen, siligo castrata, Plin.: semen castratum, unfruchtbare Kerne, Plin.: vina saccis, durch Säcke durchseihen, filtrieren, u. dadurch der Schärfe berauben, Plin. – d) übh. kürzen, schneiden, abnehmen, caudas catulorum, Col.: alvos apum, schneiden, ausheben, ausnehmen, Col. – poet., libellos, von Zoten reinigen, Mart. – II) übtr., vermindern, schwächen, vires, Plin.: avaritiam, Claud.: res publica castrata est morte Africani, getadelt von Cic. de or. 3, 164 (vgl. Quint. 8, 6, 15). – im Passiv m. griech. Acc., candida virginitas animum castrata recisum, Prud. ham. 957.

    lateinisch-deutsches > castro

  • 4 illibatus

    il-lībātus, a, um (in u. libo), unvermindert, unverkürzt, ungeschmälert, ungeschwächt, unversehrt, unverletzt, a) übh.: divitiae, Cic.: virginitas, Val. Max., vires, Liv.: ut eo imperium illibatum referrent, Liv.: se illibatam Germanorum gloriam servavisse, Tac.: Ggstz., si corpus illibatum (untadelig) fortuna praestiterit, quam si ex aliqua parte mulcatum (irgendwie mangelhaft), Sen. ep. 66, 23. – b) als gramm. t. t. = ἀπληγής, unverkürzt, vollständig, illibati versus = ἀπληγεις, Diom. 498, 24 u. 30.

    lateinisch-deutsches > illibatus

  • 5 impollutus

    im-pollūtus, a, um (in u. polluo), unbefleckt, v. Pers., Tac. ann. 16, 26: virginitas, Tac. ann. 14, 35: vulva, Ambros. serm. 51, 7: fides, Sil. 13, 679: quaeve humana superant aut divina impolluta sunt? Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 11.

    lateinisch-deutsches > impollutus

  • 6 mulieritas

    mulieritās, tis, f. (mulier), die Weiblichkeit, der Stand der Ehefrauen (Ggstz. virginitas, der Jungfrauenstand), Tert. de virg. vel. 12 u. 14 ed. Oehler.

    lateinisch-deutsches > mulieritas

  • 7 ostentaticius

    ostentātīcius, a, um (ostento), prangend, virginitas, Tert. de virg. vel. 3.

    lateinisch-deutsches > ostentaticius

  • 8 solivagus

    sōlivagus, a, um (solus u. vagus), allein-, einzeln herumschweifend, I) eig.: bestiae (Ggstz. congregatae), Cic.: ferae insociabiles et solivagae, Augustin.: non singulare nec solivagum genus hoc (hominum), Cic.: elephanti minime ex omnibus solivagi, Plin.: aves (Ggstz. congregae), Isid.: quarum (animantium) natura solivaga est, Lact. – soliv. caelum, der sich allein bewegt, Cic. – – II) bildl.: cognitio, auf sich beschränkte, vereinzelte, Cic.: virginitas, aleinstehend, ohne Gleichen, Mart. Cap.

    lateinisch-deutsches > solivagus

  • 9 tumidus

    tumidus, a, um (tumeo), I) ausgeschwollen, schwellend, ausschwellend, strotzend, sich emporhebend, A) eig.: membrum, Cic.: venter, Ov.: ocelli, Ov.: tumidiores oculi, Cels.: papillae, schwellende, Ov.; vgl. virginitas, mit schwellenden Brüsten, Stat.: anguis, Ov.: mare, Verg. u. Tac.: vela, Hor.: uva, Ov.: mons, Ov.: Germaniae terrae, schwellend (infolge der Feuchtigkeit), feuchte, Tac.: so auch tumidior humus, Colum. – B) übtr.: 1) leidenschaftlich schwellend, a) vor Zorn = aufwallend, aufbrausend, aufgebracht, tumida ex ira corda residunt, Verg.: tumido ore, Hor. – b) vor Stolz, Ehrgeiz = aufgebläht, aufgeblasen, α) v. Pers., tumidus ac vanus, Tac.: Alexander, tumidissimum animal, Sen.: m. Abl., tumidus successu, Ov., successibus, Frontin.: fiduciā virium tumidus, Sen.: m. Genet., tumidus superbiae (vor H.), Claud. Mam. de stat. anim. 2, 9, 1: Plur. subst., protervi, tumidi, Vulg. 2. Timoth. 3, 4. – β) v. Lebl.: tumidi spiritus, Tac.: animus, Aur. Vict.: tumidior honos, Aur. Vict.: cum tumidum est (cor), vor Ehrgeiz schwillt, Hor.: in ipso nihil tumidum, nihil arrogans fuit, Tac. – c) vor Sucht zu Aufruhr = gärend, aufrührerisch, ingenium, Iustin.: tumidi minantur, in Gärung, in Aufruhr, Stat.: Eridani tumidissimus accola, Celtae, Sil. – 2) v. der Rede = schwülstig, hochtrabend, adiectio, Sen. rhet.: sermones, Hor.: sermo tumidior, Liv.: Tullius tumidior, Quint. – II) aktiv = aufschwellend, auster, Verg.: euri, Ov. – bildl., honor, stolz machend, eitel, Prop. 2, 24, 31.

    lateinisch-deutsches > tumidus

  • 10 castro

    castro, āvī, ātum, āre (zu altind. çásati, çsti, schneidet, metzelt), die geilen, wuchernden, üppig aufschießenden usw. Teile entziehen, kastrieren, entgeilen, mit einem Schneidewerkzeuge = schneiden, I) eig.: a) Menschen u. Tiere = (sowohl Männchen als Weibchen) der Zeugungskraft berauben, entmannen, verschneiden, kastrieren, alqm, Plaut. u. Curt.: se, Lucil. fr.: se ipsos, Vulg.: vitulos, Varr.: pecus, Varr. fr.: gallos, kappen, Plin. – b) Bäume lichten, kappen, abzapfen, u. dgl., Plin. u.a.: arbusta, entgeilen, die überflüssigen Säfte entziehen, Vitr. u. Plin. – c) Getreide usw. abspitzen, reinigen, siligo castrata, Plin.: semen castratum, unfruchtbare Kerne, Plin.: vina saccis, durch Säcke durchseihen, filtrieren, u. dadurch der Schärfe berauben, Plin. – d) übh. kürzen, schneiden, abnehmen, caudas catulorum, Col.: alvos apum, schneiden, ausheben, ausnehmen, Col. – poet., libellos, von Zoten reinigen, Mart. – II) übtr., vermindern, schwächen, vires, Plin.: avaritiam, Claud.: res publica castrata est morte Africani, getadelt von Cic. de or. 3, 164 (vgl. Quint. 8, 6, 15). – im Passiv m. griech. Acc., candida virginitas animum castrata recisum, Prud. ham. 957.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > castro

  • 11 illibatus

    il-lībātus, a, um (in u. libo), unvermindert, unverkürzt, ungeschmälert, ungeschwächt, unversehrt, unverletzt, a) übh.: divitiae, Cic.: virginitas, Val. Max., vires, Liv.: ut eo imperium illibatum referrent, Liv.: se illibatam Germanorum gloriam servavisse, Tac.: Ggstz., si corpus illibatum (untadelig) fortuna praestiterit, quam si ex aliqua parte mulcatum (irgendwie mangelhaft), Sen. ep. 66, 23. – b) als gramm. t. t. = ἀπληγής, unverkürzt, vollständig, illibati versus = ἀπληγεις, Diom. 498, 24 u. 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > illibatus

  • 12 impollutus

    im-pollūtus, a, um (in u. polluo), unbefleckt, v. Pers., Tac. ann. 16, 26: virginitas, Tac. ann. 14, 35: vulva, Ambros. serm. 51, 7: fides, Sil. 13, 679: quaeve humana superant aut divina impolluta sunt? Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impollutus

  • 13 mulieritas

    mulieritās, tis, f. (mulier), die Weiblichkeit, der Stand der Ehefrauen (Ggstz. virginitas, der Jungfrauenstand), Tert. de virg. vel. 12 u. 14 ed. Oehler.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mulieritas

  • 14 ostentaticius

    ostentātīcius, a, um (ostento), prangend, virginitas, Tert. de virg. vel. 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ostentaticius

  • 15 solivagus

    sōlivagus, a, um (solus u. vagus), allein-, einzeln herumschweifend, I) eig.: bestiae (Ggstz. congregatae), Cic.: ferae insociabiles et solivagae, Augustin.: non singulare nec solivagum genus hoc (hominum), Cic.: elephanti minime ex omnibus solivagi, Plin.: aves (Ggstz. congregae), Isid.: quarum (animantium) natura solivaga est, Lact. – soliv. caelum, der sich allein bewegt, Cic. – – II) bildl.: cognitio, auf sich beschränkte, vereinzelte, Cic.: virginitas, aleinstehend, ohne Gleichen, Mart. Cap.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solivagus

  • 16 tumidus

    tumidus, a, um (tumeo), I) ausgeschwollen, schwellend, ausschwellend, strotzend, sich emporhebend, A) eig.: membrum, Cic.: venter, Ov.: ocelli, Ov.: tumidiores oculi, Cels.: papillae, schwellende, Ov.; vgl. virginitas, mit schwellenden Brüsten, Stat.: anguis, Ov.: mare, Verg. u. Tac.: vela, Hor.: uva, Ov.: mons, Ov.: Germaniae terrae, schwellend (infolge der Feuchtigkeit), feuchte, Tac.: so auch tumidior humus, Colum. – B) übtr.: 1) leidenschaftlich schwellend, a) vor Zorn = aufwallend, aufbrausend, aufgebracht, tumida ex ira corda residunt, Verg.: tumido ore, Hor. – b) vor Stolz, Ehrgeiz = aufgebläht, aufgeblasen, α) v. Pers., tumidus ac vanus, Tac.: Alexander, tumidissimum animal, Sen.: m. Abl., tumidus successu, Ov., successibus, Frontin.: fiduciā virium tumidus, Sen.: m. Genet., tumidus superbiae (vor H.), Claud. Mam. de stat. anim. 2, 9, 1: Plur. subst., protervi, tumidi, Vulg. 2. Timoth. 3, 4. – β) v. Lebl.: tumidi spiritus, Tac.: animus, Aur. Vict.: tumidior honos, Aur. Vict.: cum tumidum est (cor), vor Ehrgeiz schwillt, Hor.: in ipso nihil tumidum, nihil arrogans fuit, Tac. – c) vor Sucht zu Aufruhr = gärend, aufrührerisch, ingenium, Iustin.: tumidi minantur, in Gärung, in Aufruhr, Stat.: Eridani tumidissimus accola, Celtae, Sil. – 2) v. der Rede = schwülstig, hochtrabend, adiectio, Sen. rhet.: sermones,
    ————
    Hor.: sermo tumidior, Liv.: Tullius tumidior, Quint. – II) aktiv = aufschwellend, auster, Verg.: euri, Ov. – bildl., honor, stolz machend, eitel, Prop. 2, 24, 31.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumidus

См. также в других словарях:

  • VIRGINITAS — apud plerasque olim Gentes magno fuit in pretio: Unde quum legem Papiam Poppaeam sanciret Augustus, quâ Maritis praemia, caelibibus poenae constituebantur, non solum ab ea Virgines excepit Vestales: sed etiam honorem illis eundem, quem Matribus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sacra virginitas — Mit der Enzyklika Sacra virginitas (lat. für „heilige Jungfräulichkeit“) , vom 25. März 1954, lobt Papst Pius XII. die Menschen, die sich dem Dienste Gottes im Stande der Jungfräulichkeit weihen. Das Rundschreiben besteht aus drei großen Kapiteln …   Deutsch Wikipedia

  • девственность — (virginitas) отсутствие у данного лица половых сношений; основным признаком Д. у женщины является сохранность девственной плевы …   Большой медицинский словарь

  • Де́вственность — (virginitas) отсутствие у данного лица половых сношений; основным признаком Д. у женщины является сохранность девственной плевы …   Медицинская энциклопедия

  • virginité — [ virʒinite ] n. f. • Xe; lat. virginitas ♦ État de qqn qui n a jamais eu de rapports sexuels avec pénétration. ⇒ pucelage; vierge. « Suis je donc gardien [...] de la virginité des filles de la ville ? » (Molière). Virginité du puceau. Faire vœu… …   Encyclopédie Universelle

  • virginitate — VIRGINITÁTE, virginităţi, s.f. 1. Însuşirea unei persoane virgine (1); feciorie, castitate. 2. fig. Curăţenie morală; candoare, nevinovăţie. – Din fr. virginité, lat. virginitas, atis. Trimis de oprocopiuc, 08.04.2004. Sursa: DEX 98  VIRGINITÁTE …   Dicționar Român

  • Catholic theology of the body — is a review of historical positions and views on the role of the human body. Catholic Theology of the Body is based on the premise that the human body has its origin in God. It will be, like the body of Jesus, resurrected, transformed and taken… …   Wikipedia

  • Mary — /mair ee/, n. 1. Also called Virgin Mary. the mother of Jesus. 2. the sister of Lazarus and Martha. Luke 10:38 42; John 11:1,2. 3. See Mary, Queen of Scots. 4. (Princess Victoria Mary of Teck) 1867 1953, Queen of England 1910 36 (wife of George… …   Universalium

  • Virginität — Vir|gi|ni|tät 〈[vir ] f. 20; unz.; geh.〉 Jungfräulichkeit [<lat. virginitas „Jungfrauschaft, Jungfräulichkeit“; zu virgo, Gen. virginis „Jungfrau“] * * * Vir|gi|ni|tät, die; [lat. virginitas, zu: virgo = Jungfrau] (bildungsspr., Fachspr.):… …   Universal-Lexikon

  • Evangelischer Rat — Evangelische Räte bezeichnen in den Westkirchen jene Weisungen („Räte“), die Jesus nicht allen Jüngern gab, sondern nur denen, die er dafür berufen hielt. Sie werden als wichtige Marksteine für ein Leben in der Nachfolge Christi angesehen. Der… …   Deutsch Wikipedia

  • Humani Generis — Die Enzyklika Humani generis wurde von Papst Pius XII. am 12. August 1950 veröffentlicht. Sie gilt als letzte der vier bedeutenden theologischen Enzykliken des Pontifikats, nach Mystici corporis über die Kirche, Divino afflante Spiritu über die… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»