Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vinco

  • 41 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere
    1) уличать, изобличать ( aliquā re или alicujus rei)
    c. aliquem neglegentiae C — уличить кого-л. в нерадивости
    2) доказывать, обнаруживать (avaritiam Cs; inauditum facīnus C)
    3) доказывать неосновательность, опровергать (adversarium, errores alicujus C)

    Латинско-русский словарь > convinco

  • 42 devinco

    dē-vinco, vīcī, victum, ere
    одерживать полную победу, окончательно побеждать, одолевать ( aliquem unā pugnā L)

    Латинско-русский словарь > devinco

  • 43 evinco

    ē-vinco, vīcī, vīctum, ere
    1) побеждать, одолевать ( aliquem T)
    2)
    а) превозмогать, бороться, подавлять (somnum O; dolorem Sen; virtus paulatim evicta Sil)
    3) преодолевать, т. е. благополучно проезжать, миновать (Charybdin remis O; ōs Ponti PM)
    4) настоять, добиться, поставить на своём, достигать
    patres evicerunt ut Camillus crearetur L — патриции добились того, что Камилл был избран (консулом)
    5) убеждать, склонять, смягчать (aliquem precibus, donis T)
    evictus lacrimis alicujus V — уступая чьим-л. слезам
    8) юр. возвращать себе в судебном порядке ( hereditatem Dig)

    Латинско-русский словарь > evinco

  • 44 pervinco

    per-vinco, vīcī, victum, ere
    1) окончательно победить, разгромить, одолеть (p. et subigere nationes T)
    2) перен. одержать победу, восторжествовать, поставить на своём ( Cato pervicit C); добиться, достигнуть (consules p. non potuerunt L)
    non pervicerunt, quin objecta denegaret T — (палачи) не смогли добиться, чтобы (Эпихарис) перестала отрицать обвинения
    3) склонить, побудить
    (Hegesilochus) Rhodios pervicerat, ut Romanam societatem retinērent L(Гегесилох) убедил родосцев сохранить союз с Римом
    4) заглушать, подавлять ( sonum H); преодолевать, превозмогать ( pavorem Sen)

    Латинско-русский словарь > pervinco

  • 45 revinco

    re-vinco, vīcī, victum, ere
    1) побеждать (в свою очередь), одолевать ( victrīces catervae revictae H); подавлять ( conjurationem T)
    2) опровергать (crimen L, Dig; aliquem C)

    Латинско-русский словарь > revinco

  • 46 supervinco

    super-vinco, —, —, ere
    побеждать, одолевать ( aliquem Eccl)

    Латинско-русский словарь > supervinco

  • 47 Vica Pota

    Vīca Pota [ vinco и potior\]
    «могущественная победительница», эпитет богини Победы (Victoria C, L, Sen)

    Латинско-русский словарь > Vica Pota

  • 48 vici

    vīcī pf. к vinco

    Латинско-русский словарь > vici

  • 49 victor

    I ōris m. [ vinco ]
    victorem discedere (abire L) ex certamine Cs или victorem exsistere in proelio VP — выйти победителем из боя, победить в бою
    v. propositi H — осуществивший своё желание, добившийся своей цели
    II victor, ōris adj. m.
    1) победный ( currus O); победоносный ( legiones Pl); дарующий победу (Juppiter V, L)
    animus libidinis v. Sl — дух, одержавший верх (восторжествовавший) над страстями
    III Victor, ōris m. (Sextus Aurelius V Afer)
    Аврелий Виктор, римск. историк середины IV в. н. э. автор «Origo gentis Romanae», «De viris illustribus urbis Romae», «De Caesaribus» и «Epitome de Caesaribus»

    Латинско-русский словарь > victor

  • 50 victum

    I supin. к vinco II vīctum supin. к vivo

    Латинско-русский словарь > victum

  • 51 victus

    I a, um part. pf. к vinco II vīctus, a, um part. pf. к vivo III vīctus, ūs (арх. gen. ī; dat. uī и ū) m. [ vivo ]
    1) средства пропитания, пропитание (v. vestitusque C); продовольствие, пища
    2) образ жизни, быт ( Persarum C)

    Латинско-русский словарь > victus

  • 52 vincibilis

    e [ vinco ]
    1) легко доказуемый, могущий без труда быть выигранным ( causa Ter)
    2) победоносный, убедительный, сильный (sc. argumenta Ap)

    Латинско-русский словарь > vincibilis

  • 53 vincit

    3 л. sg. praes. к
    1) vinco и
    2) vincio

    Латинско-русский словарь > vincit

  • 54 vinciturus

    vincitūrus, a, um Pt (= victurus) part. fut. к vinco

    Латинско-русский словарь > vinciturus

  • 55 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I. Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.

    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, -erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    lateinisch-deutsches > convinco

  • 56 devinco

    dē-vinco, vīcī, victum, ere, I) völlig besiegen, überwinden,Galliam, Caes.: Poenos classe, Cic.: Crotoniatas maximo proelio, Cic.: unā insigni pugnā Hernicos, Liv. – prägn., bella devicta, siegreich durchkämpfte Kr. = erfochtene Siege, Verg. Aen. 10, 370. – II) übtr., völlig die Oberhand behalten, es siegreich durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Catonis sententia devicit (al. evicit), ut in decreto perstaretur, Liv. epit. 49.

    lateinisch-deutsches > devinco

  • 57 evinco

    ē-vinco, vīcī, victum, ere, jmd. von Grund aus, d.i. gänzlich besiegen, vollständig überwinden, über jmd. vollständig die Oberhand gewinnen, I) eig.: 1) leb. Wesen: imbelles Aeduos, Tac. ann. 3, 46. – 2) lebl. Objj.: a) Schwierigkeiten, ein Übel usw. vollständig überwinden, über etwas Herr werden, etw. überstehen, sed evicit omnia assuetus praedae miles, Liv.: morbos, Col.: somnos, Ov.: evicti rogi, aus denen sich der Schatten losgerungen hat, Prop.: certa lineamenta evicerunt spississimam noctem, Petron. – b) durch seine Anzahl vollständig die Oberhand gewinnen über usw., evincit herbas lupinum, überwuchert gänzlich, Plin.: platanus caelebs evincet ulmos, wird gänzlich unterdrücken (= wird vom Felde verdrängen), Hor. – c) eine Örtlichkeit vollständig überwinden = über sie ganz hinausgelangen, -treten, -ragen usw. (s. Burmann Ov. her. 19, 155), aequora, litora, Ov.: os Ponti, Plin.: oppositas gurgite moles (v. Strom), Verg.: arbor celso vertice evincit (überragt weit) nemus, Sen. poët. – II) übtr.: A) im allg., u. zwar: a) eine Person überwinden, sodaß sie sich zu etwas versteht = jmd. völlig erweichen, zu etwas vermögen, gew. im Passiv = überwunden, besiegt werden, sich erweichen lassen, zu etwas vermocht werden, -sich bewegen lassen, lacrimis, dolore, precibus evinci (evictus), Verg., Ov. u.a.: blandimentis vitae evicta (sc. ad vivendum), Tac.: supremis eius necessitatibus ad miserationem evinci, sich zum Mitleid erweichen lassen, Tac.: evinci ambitu civitetis in gaudium, durch die ihr öffentlich erwiesene Aufmerksamkeit zur Freude vermocht werden, Tac.: nec ut revocaret umquam ullis populi precibus potuit evinci, Suet. – b) über einen Affekt die Oberhand gewinnen, den Sieg davontragen, siegen, ihn besiegen, firmitas in perferendis et evincendis doloribus, Sen.: evicit miseratio iusta sociorum superbiam ingenitam, Liv. – B) insbes.: 1) (wie νικαν) es (eine Forderung usw.) durchsetzen, es dahin bringen, daß usw., mit folg. ut u. Konj., evincunt instando, ut litterae sibi ad Tarquinios darentur, Liv.: summā ope evicerunt, ut M. Furius Camillus crearetur, Liv. – 2) unumstößlich dartun, mit folg. Acc. u. Infin., si puerilius his ratio (Vernunft) esse evincet amare, Hor. sat. 2, 3, 250. – 3) als spät. jurist. t. t. = etw. auf gerichtl. Wege auswirken, wiedererlangen, sive totam rem sive partem, ICt.: servum, ICt.: puer evincitur ab assertore, Ps. Quint. decl.

    lateinisch-deutsches > evinco

  • 58 invictus

    in-victus, a, um (in u. vinco), unbesiegt, unüberwunden, unbesiegbar, unüberwindlich, unbezwinglich, unverwüstlich, unerschütterlich, von Pers.u. übtr. v. Lebl., konstr.: α) m. ab u. Abl. (vgl. Fabri Liv. 22, 15, 1), invictus ab hostibus, Sall.: invictus ab hostibus animus, Liv.: corpus invictum a vulnere, Ov.: invictus ab ea cupiditate animus, Liv.: invictum se a labore praestare, Cic. – β) mit ad u. Akk.: corpus invictum ad laborem, Liv. 9, 16, 14: ut ad devincenda regna invictus habebatur, ita etc., Iustin. 25, 4, 3. – γ) mit in u. Akk.: in hostem et in mortem invictus animus, Iustin. 12, 15, 4. – δ) m. adversus od. adversum u. Akk.: lapis invictae adversus dura naturae, Sen.: invictus adversus libidinem animi, den Lüsten gegenüber, Curt.: inv. adversum gratiam animus, Tac.: adversus utrumque statum invictum animum tenet, Sen. – ε) m. contra u. Akk.: contra omnes ictus cute invictā, Plin. 8, 89. – ζ) m. bl. Abl.: Hannibal armis inv., Liv.: invictus ferro, hieb- u. stichfest, Iustin.: vir humanā ope invictus, Vell.: labore, vigiliā, periculo invictus, Vell.: cursu invictus Echion, Ov.: luctando pugnandoque invictus, Quint.: animus asperis blandisque pariter invictus, Sen.: virtute et formā et factis invictissimus, Plaut. – η) m. in u. Abl.: spartum in aquis marique inv., unverderblich, Plin. 19, 29: in equestribus proeliis et in pedestri pugna immobiles atque invictissimi milites, Arnob. 2, 38. – θ) (poet.) m. Genet. u. m. Infin., Sil. 3, 326. – ι) absol.: inv. imperator, Cic.: vindemiator invictus, der sich nicht werfen läßt, das letzte Wort behalten muß, Hor. sat. 1, 7, 30: u. so invictus Stimicon, Calp. ecl. 7, 13: invictissimus princeps, Symm. epist. 10, 78: haec urbs invictissima, Cornif. rhet. 4, 66: thesauri sui fidelissimus invictissimusque custos, Augustin. de civ. dei 1, 10, 2. p. 19, 7 D.2: invictus adamas, Ov.: necessitas, Sen.: pietas, Plaut. u. Curt.: armorum felicitas, Iustin.: fides (unverbrüchliche Treue), Curt.: defensio, unwiderlegbare, Cic.: u. so ratio invicta et eo invictior, quod etc., Augustin. de mor. Manich. 2, 11. § 20: invictissima veritas, Augustin. serm. 150, 10. – Partiz. subst., invicta quaedam fecerat, hatte sich gewisse unübersteigbare Schranken gesetzt, Liv. 6, 16, 3.

    lateinisch-deutsches > invictus

  • 59 pervinco

    per-vinco, vīcī, victum, ere, I) intr. völlig siegen, einen völligen Sieg davontragen, A) eig.: pervicit Vardanes, Tac. ann. 11, 10. – B) übtr., völlig siegen, -Recht behalten, seine Meinung durchsetzen od. behaupten, pervicit Cato, Cic. ad Att. 2, 1, 8: pervince pertinaci pervicaciā, Enn. fr. scen. 379 ( bei Fronto ad M. Caes. 4, 2. p. 61, 1 N.). – II) tr. völlig besiegen, -überwinden, A) eig.: alcis perfidiā pervinci, Plaut. mil. 943. – B) übtr.: a) übh.: mores dominae, den Eigensinn, Prop.: pavorem, Sen.: illum cupido gloriae flagrantior pervicerat, Aur. Vict. – b) übertreffen, zuvortun, voces pervincunt sonum, Hor. ep. 2, 1, 200. – c) jmd. mit Mühe dahin bringen, -bewegen, m. folg. ut u. Konj., multis orationibus pervicerat Rhodios, ut Romanam societatem retinerent, Liv. 42, 45, 4 H. (Weißenb. ohne Not perpulerat): bei vorhergeh. Negation m. folg. quin u. Konj., illam non verbera, non ignes pervicere, quin obiecta denegaret, Tac. ann. 15, 57. – u. etwas od. es mit Mühe dahin bringen, durchsetzen, erzwingen, utraque,Tac.: m. folg. ut u. Konj., pervicerunt remis, ut tenerent terram, Liv.: neque pervincere potuit, ut referrent consules, Liv.: hic orationibus pervicerunt, ut consules in senatus auctoritate fore dicerent se, si etc., Liv. – absol., facito ut pretio pervincas tuo, Plaut. – d) unumstößlich dartun, -erweisen, et quam difficile id mihi sit pervincere dictis, Lucr. 5, 99.

    lateinisch-deutsches > pervinco

  • 60 revinco

    re-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. niedersiegen, besiegend bewältigen, I) eig.: catervae consiliis iuvenis revictae, Hor.: vires (ignis) aliquā ratione revictae, Lucr. – II) übtr.: A) im allg. coeptam adultamque et revictam coniurationem, niedergedämpft, bewältigt, unterdrückt, Tac. ann. 15, 73. – B) insbes., wie refutare, durch Gegenbeweise jmd. niederschlagen, jmd. vom Gegenteile überführen, eine Beschuldigung widerlegen, alqm, Cic. u.a.: revinci in culpa et maleficio, Gell., in mendacio, ICt. – crimina revicta rebus, ICt.

    lateinisch-deutsches > revinco

См. также в других словарях:

  • Vinco — Vinco, PA U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Vinco, PA — U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • vinco — (del lat. «vincŭlum») 1 (León) m. Anilla de alambre que se les pone en el hocico a los *cerdos para que no hocen. 2 (León; pl.) *Pendientes formados por un aro de plata. * * * vinco. (Der. regres. del lat. vincŭlum). m. León …   Enciclopedia Universal

  • vinco — s.m. [lat. vincŭlum vincolo, legame ] (pl. chi, lett. e ant. ci ). 1. (bot.) [nome comune di alcuni salici]. 2. (estens.) [ramo flessibile di alcune specie di salici adoperato per lavori d intreccio] ▶◀ [➨ vimine] …   Enciclopedia Italiana

  • vinco — s. m. 1. Marca deixada por uma dobra. 2. Sulco ou vestígio deixado por uma pancada, pela passagem de uma roda, por um cordão, que se apertou em volta de um corpo, por uma unhada, etc. 3. Vergão; arganel. 4. Primeira camada, imediata à côdea… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • vinco — (Der. regres. del lat. vincŭlum). 1. m. León. Anillo de alambre que se pone en el hocico a los cerdos para evitar que hocen. 2. León. Pendientes que usan las mujeres formados por un aro de plata …   Diccionario de la lengua española

  • Vinco — Original name in latin Vinco Name in other language State code US Continent/City America/New York longitude 40.40507 latitude 78.85558 altitude 530 Population 1305 Date 2011 05 14 …   Cities with a population over 1000 database

  • Vinco (Pensilvania) — Vinco Lugar designado por el censo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Vinco, Pennsylvania — Vinco is a community in Jackson Township, Cambria County in the U.S. state of Pennsylvania. It is defined by the U.S. Census Bureau as a census designated place (CDP) for statistical purposes and does not have any legal status as a separately… …   Wikipedia

  • Vinco Poljanec — (* 26. März 1876 in Sv. Urban bei Ptuj; † 25. August 1938 in Sankt Kanzian am Klopeiner See) war ein österreichischer Politiker (Partei der Kärntner Slowenen), Pfarrer und von 1921 bis 1927 Abgeordneter zum Kärntner Landtag. Biographie Poljanec… …   Deutsch Wikipedia

  • Vinco — lateinisch (ich siege), kleines mediterranes Segelschiff mit drei Masten, davon der vordere mit Rahsegeln, die ubrigen mit Lateinsegeln …   Maritimes Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»