-
1 vinculum
vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum, per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – / arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.
-
2 vinculum
vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere————alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum,————per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – ⇒ arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vinculum
-
3 vinculum
vincŭlum, or (also in class. prose), contr., vinclum, i, n. [id.], that with which any thing is bound, a band, bond, rope, cord, fetter, tie (cf.: catena, manica, compes).I.Lit.:2.corpora constricta vinculis,
Cic. de Or. 1, 52, 226:nodos et vincula rupit,
Verg. A. 5, 510:hic fessas non vincula naves Ulla tenent,
id. ib. 1, 168:Chio solvite vincla cado,
Tib. 2, 1, 28:tunicarum vincla relaxat,
Ov. F. 2, 321:quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis,
i. e. the seal, id. P. 3, 7, 6:chartae sua vincula dempsi,
id. Tr. 4, 7, 7:epistolae laxare,
Nep. Paus. 4, 1:pennarum vincula,
Ov. M. 8, 226:et Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis,
Verg. A. 8, 458;so of sandals,
Tib. 1, 5, 66; Ov. F. 1, 410; 2, 324; 3, 823.—Esp. in the plur., of the fetters of prisoners, and hence sometimes to be rendered prison; and vincula publica, the state-prison:II.mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures,
Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59:aliquem aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 5, 10:de convivio in vincla atque in tenebras abripi,
id. Verr. 2, 4, 10, § 24: in vincula conjectus, Caes. B. G, 3, 9;4, 27: in vincula duci,
Liv. 3, 13, 4; 3, 49, 2; 3, 56, 4; 3, 57, 5; 5, 9, 4; 9, 34, 24; 38, 56, 9; Vell. 2, 7, 2 al.:in vinculis et catenis,
Liv. 6, 16, 2;ex vinculis causam dicere,
i. e. to plead in chains, Caes. B. G. 1, 4:publica,
Nep. Milt. 7, 6; id. Paus. 2, 2; id. Cim. 1, 1; Paul. Sent. 5, 17, 3; 5, 26, 1.—Trop., a bond, fetter, tie, band:qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,
Cic. Rep. 6, 14, 14:vinculum ad astringendam fidem,
id. Off. 3, 31, 111; cf.:victum ingens vinculum fidei,
Liv. 8, 28, 8:vincula revellit non modo judiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis,
Cic. Caecin. 25, 70:vinculum ingens immodicae cupiditatis injectum est,
Liv. 10, 13, 14: quae (beneficium et gratia) sunt vincula concordiae, Cic. Fin. 2, 35, 117:vinculis et propinquitatis et affinitatis conjunctus,
id. Planc. 11, 27:vincla summae conjunctionis,
id. Att. 6, 2, 1:accedit maximum vinculum, quod ita rem publicam geris, ut, etc.,
id. Fam. 15, 11, 2:quod vinclum, quaeso, deest nostrae conjunctioni,
id. ib. 5, 15, 2:ne cui me vinclo vellem jugali,
Verg. A. 4, 16; cf. Ov. M. 9, 549:excusare laborem et mercenaria vincla,
Hor. Ep. 1, 7, 67. -
4 vinculum
vinculum (vinclum), i, n. [st2]1 [-] lien, attache. [st2]2 [-] ruban (d'une coiffure), bandeau, couronne. [st2]3 [-] laisse (pour les chiens). [st2]4 [-] courroie (de ceste). [st2]5 [-] lacet (pour prendre les oiseaux). [st2]6 [-] ceinture (de tunique). [st2]7 [-] Tib. cordon (de chaussure); chaussure. [st2]8 [-] cordon (pour sceller les lettres). [st2]9 [-] cordon (pour fermer un tonneau, une jarre). [st2]10 [-] câble, amarre (de navire). [st2]11 [-] liens (d'un prisonnier), chaînes, fers, menottes. [st2]12 [-] lien, noeud, engagement. - ducere in vincula aliquem: conduire qqn dans les fers, conduire qqn en prison. - conjicere in vincula aliquem: jeter qqn dans les fers, jeter qqn en prison. - moribus suis Orgetoricem ex vinculis causam dicere coegerunt, Caes. BG. 1, 4: selon leurs coutumes, ils forcèrent Orgétorix à plaider sa cause après s'être constitué prisonnier.* * *vinculum (vinclum), i, n. [st2]1 [-] lien, attache. [st2]2 [-] ruban (d'une coiffure), bandeau, couronne. [st2]3 [-] laisse (pour les chiens). [st2]4 [-] courroie (de ceste). [st2]5 [-] lacet (pour prendre les oiseaux). [st2]6 [-] ceinture (de tunique). [st2]7 [-] Tib. cordon (de chaussure); chaussure. [st2]8 [-] cordon (pour sceller les lettres). [st2]9 [-] cordon (pour fermer un tonneau, une jarre). [st2]10 [-] câble, amarre (de navire). [st2]11 [-] liens (d'un prisonnier), chaînes, fers, menottes. [st2]12 [-] lien, noeud, engagement. - ducere in vincula aliquem: conduire qqn dans les fers, conduire qqn en prison. - conjicere in vincula aliquem: jeter qqn dans les fers, jeter qqn en prison. - moribus suis Orgetoricem ex vinculis causam dicere coegerunt, Caes. BG. 1, 4: selon leurs coutumes, ils forcèrent Orgétorix à plaider sa cause après s'être constitué prisonnier.* * *Vinculum, vinculi, pen. corr. Dicimus et Vinclum, vincli, per syncopam. Colum. Un lieu.\- digitorum vincula collo Iniicit. Ouid. Il m'empoigne au col, et me serre des doigts.\Fabrilia. Ouid. Chaines de fer.\Iuncea. Ouid. Liens de jonc.\Addere manus alicuius in vincla. Ouid. Luy lier les mains.\Adhibere vincula captis. Ouid. Lier ceuls qu'on a prins.\Adimere vincula canibus. Ouid. Deslier.\Arcebant vincula palma. Virg. Luy estraignoyent et serroyent les mains, Elle avoit les mains liees.\Demere vincla pedibus. Ouid. Deslier les souliers.\Excidere vinclis. Virgil. Eschapper hors des liens.\Exutae vinclis palmae. Virgil. Mains desliees.\Imposita capiti vincla. Seneca. Couronne mise sur la teste.\Indere vincula. Tacit. Lier.\Leuare vincla alicui. Virgil. Le deslier.\Nectere vincula alicui. Virgil. Le lier. -
5 vinculum
vinculum vinculum, i n связь -
6 vinculum
vinculum vinculum, i n узы -
7 vinculum
vinculum vinculum, i n верёвка -
8 vinculum
-
9 vinculum
vinculum [ˈvıŋkjʊləm] pl -la [-lə] s1. MATH Strich m (über mehreren Zahlen), Überstreichung f (anstelle von Klammern)2. fig Band n -
10 vinculum
Vinculum n, Band n, Fessel f -
11 vinculum
(a) (tie, bond) lien m(c) Mathematics trait m horizontal -
12 vinculum
n лат. (pl vincula)зв'язок, узиvinculum matrimonii — узи шлюбу, шлюбний союз
* * *лат.(pl. -la) зв’язок, узи; vinculum matrіmonіі шлюбний союз, узи шлюбу -
13 vinculum
уздечка имя существительное: -
14 vinculum
[ʹvıŋkjʋləm] n лат. (pl -la)связь, узыvinculum matrimonii - брачный союз, узы брака
-
15 vinculum
черта; скоба;* * *vinculum[´viʃkjuləm] n (pl -la [-lə]) 1. мат. черта; 2. анат. преградна ципа; 3. печ. голяма скоба. -
16 vinculum
лат.(pl. -la) зв’язок, узи; vinculum matrіmonіі шлюбний союз, узи шлюбу -
17 vinculum
-
18 vinculum
n лат. связь, узыvinculum matrimonii — брачный союз, узы брака
Синонимический ряд:attachment (noun) attachment; attraction; bond; connection; link; nexus; relation; tie; union -
19 vinculum
Большой англо-русский и русско-английский словарь > vinculum
-
20 vinculum
(vinclum), ī n. [ vincio ] (преим. pl.)1) верёвка (для связывания), завязка, шнур ( tunĭcae O)2) перевязь, обвязка, скрепа4) сандалия, обувь ( vincla de pede detrahere Tib)unum exūta pedem (acc. graec.) vinclis V — разувши одну ногу5) путы, оковы (vincula rumpere V, L); цепи (in vincula conjectus Cs)6) темница, тюрьма7) связующее начало, узы, связь (vincula concordiae C; uno societatis vinculo contineri C)v. jugale V — брачные узыvincula numerorum C — ритмическая связность, метрическая форма8) помеха, препятствие ( fugae L)
См. также в других словарях:
VINCULUM — a vinciendo, vox generalis est, et ad omnia ea, quibus necessitas, voluptas, ac Iudicis provocata criminibus severitas, hominem irretire solet, extensa. Vincula pedum modo vidimus. Verenda vincula, coniugiales Veter. vittas, appellat Papinius.… … Hofmann J. Lexicon universale
Vinculum — Vin cu*lum, n.; pl. L. {Vincula}, E. {Vinculums}. [L., from vincire, vinctum, to bind.] 1. A bond of union; a tie. [1913 Webster] 2. (Math.) A straight, horizontal mark placed over two or more members of a compound quantity, which are to be… … The Collaborative International Dictionary of English
Vincŭlum — (lat.), Band, Ligament, Sehne … Pierer's Universal-Lexikon
vinculum — I index chain (series), fetter II index nexus Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
vinculum — pl. vincula, 1670s, from L. vinc , stem of vincire “to bind” (see WIND (Cf. wind) (v.)) … Etymology dictionary
vinculum — [viŋ′kyə ləm] n. pl. vincula [viŋ′kyələ] [L < vincere, to bind < IE base * wei , to bend > VIMEN] 1. that which binds; bond; tie 2. Anat. a band or connecting fold 3. Math. a line drawn over two or more terms of a compound quantity to… … English World dictionary
Vinculum — A vinculum (pl. vincula ) is a bond or tie, specifically:* Vinculum (symbol), a mathematical symbol used for grouping. The line between the numerator and the denominator of a common fraction. * Vinculum (mapping), a symbol indicating that two… … Wikipedia
Vinculum — (Roget s Thesaurus) >Connecting medium. < N PARAG:Vinculum >N GRP: N 1 Sgm: N 1 vinculum vinculum link Sgm: N 1 connective connective connection Sgm: N 1 junction junction &c. 43 Sgm: N 1 bond of union bond of union … English dictionary for students
Vinculum — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Biologie als Artikel mit extremen Mängeln eingetragen. Das bedeutet, dass der Artikel ohne eine deutliche Verbesserung als nicht erhaltenswürdig eingestuft wird und ihm mittelfristig möglicherweise… … Deutsch Wikipedia
vinculum — n.; pl. la [L. vinculum, anything used for binding] 1. Anything used to bond structures together. 2. (ARTHROPODA: Insecta) In male Lepidoptera, an U shaped genital plate, dorsally articulating with the pedunculus and midventrally forming a saccus … Dictionary of invertebrate zoology
Vinculum — Vịnculum [aus lat. vinculum, Gen.: vinculi = Band; Fessel] s; s, ...la: Faserband, Faserzug (Anat.). Vịnculum bre̱ve: kurzer Faserzug am Ansatz der Fingersehnenscheiden. Vịnculum lọn|gum: langer Faserzug in der Höhe des Fingergrundgliedes.… … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke