Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vestis+vr

  • 1 vestis

        vestis is, f    [2 VAS-], sing collect., a covering for the body, clothes, clothing, attire, vesture: discidit Vestem, T.: sumptā veste virili, H.: dolorem veste significare: pretiosa, L.—In the phrase, mutare vestem, to change one's garments, put on other clothing: muta vestem (for disguise), T.: mutando vestem sese ab insidiis munierat, L.: vestem mutandam omnes putarunt, i. e. that they must put on mourning.—Plur., clothes, garments: aurum vestibus inlitum Mirata, H.: albae, Cu.: meretriciae, Ta.: picturatae auri subtemine vestes, V.: vestibus extentis, Iu.—A carpet, rug, tapestry (in full, stragula vestis): plena domus stragulae vestis: Tyriae vestes, H.
    * * *
    garment, clothing, blanket; clothes; robe

    Latin-English dictionary > vestis

  • 2 vestis

    vestis, is, f. [Sanscr. root vas-, to put on; Gr. hes-, Wes-; cf. hennumi, esthês], the covering for the body, clothes, clothing, attire, vesture (syn. amictus; in class. prose only sing.).
    I.
    Lit.: lavere lacrimis vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    mulierem cum auro et veste abducere,

    Plaut. Curc. 2, 3, 69:

    satin' haec me vestis deceat,

    these clothes, id. Most. 1, 3, [p. 1982] 10:

    discidit vestem,

    Ter. Ad. 1, 2, 41:

    lugubris,

    id. Heaut. 2, 3, 45; id. Eun. 3, 5, 24:

    ad vestem muliebrem conficiendam,

    Cic. Verr. 2, 4, 46, § 103; id. Phil. 2, 27, 66; id. de Or. 1, 35, 161:

    sumptā veste virili,

    Hor. S. 1, 2, 16; 1, 2, 95; id. Ep. 1, 19, 38 al.—
    2.
    Esp.: mutare vestem.
    (α).
    To put on mourning garments, put on mourning (cf. sordidatus), Cic. Planc. 12, 29; id. Sest. 11, 26; Liv. 6, 20, 2; cf.:

    quid vestis mutatio'st?

    Ter. Eun. 4, 4, 4:

    cum dolorem suum vestis mutatione declarandum censuisset,

    Cic. Pis. 8, 17.—
    (β).
    Also in gen., to change one's clothing, Ter. Eun. 3, 5, 61; Liv. 22, 1, 3; Sen. Ep. 18, 2; Vell. 2, 41, 2.—
    3.
    In sing. collect., = vestes:

    multam pretiosam supellectilem vestemque missam Carthaginem,

    Liv. 21, 15, 2; so id. 26, 21, 8; 31, 17, 6; 39, 6, 7; 44, 26, 9.—
    B.
    Plur., clothes, garments ( poet. and in postAug. prose):

    aurum vestibus illitum Mirata,

    Hor. C. 4, 9, 14:

    picturatae auri subtemine vestes,

    Verg. A. 3, 483:

    vestibus extentis,

    Juv. 12, 68:

    quod in vestes, margarita, gemmas fuerat erogaturus,

    Plin. Ep. 5, 16, 7; Quint. 6, 1, 30; 9, 4, 4; 11, 1, 31; Curt. 3, 13, 7; 5, 1, 10; Sen. Ep. 114, 11; id. Ben. 7, 9, 5; 7, 20, 2; Plin. 19, 1, 2, § 14; Suet. Tib. 36; id. Gram. 23; Tac. A. 2, 24; 3, 53; 12, 68. —
    II.
    Transf., of any sort of covering.
    1.
    A carpet, curtain, tapestry (syn. stragulum):

    in plebeiā veste cubandum est,

    Lucr. 2, 36; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Ov. M. 8, 659; Hor. S. 2, 4, 84; 2, 6, 103; 2, 6, 106 al. —
    2.
    Poet.
    (α).
    A veil, Stat. Th. 7, 244.—
    (β).
    The skin of a serpent, Lucr. 4, 61; cf. id. 3, 614.—
    (γ).
    The beard as the covering of the chin, Lucr. 5, 673 (cf. vesticeps and investis).—
    (δ).
    A spider's web, Lucr. 3, 386.

    Lewis & Short latin dictionary > vestis

  • 3 vestis

    clothing, garment, covering, blanket, carpet, tapestry.

    Latin-English dictionary of medieval > vestis

  • 4 Vestis virum reddit

    The clothes make the man. (Quintilianus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Vestis virum reddit

  • 5 cataclista vestis

    cătaclīsta vestis = katakleiston imation [to be kept shut up; cf.:

    vestis seposita,

    Tib. 2, 5, 8 ], a splendid garment for festal occasions, a state dress, App. M. 11, p. 261, 21, p. 261 Bip.; Tert. Pall. 3.—Hence, cătaclīstĭcus, a, um, adj., of a state dress: fila, Ven. vit. S. Mart. 4 med.

    Lewis & Short latin dictionary > cataclista vestis

  • 6 discolor

    dis-cŏlor, ōris (abl. -ori, Flor. 1, 16, 7; Curt. 3, 3, 26—post-class. form of the fem. discolora, in the signif. of II. A.: lana, Prud. steph. 10, 302:

    serta,

    Symm. Laud. in Val. 2, 1 ed. Mai.:

    venustas,

    Mart. Cap. 4 init.;

    and once discoloria vestis,

    Petr. 97, 3), adj., of another color, not of the same color (opp. concolor).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    neutra pars esse debet discolor lanae (shortly before: si palatum atque lingua concolor lanae est),

    Col. 7, 3, 2:

    (vestis) sumatur fatis discolor alba meis,

    Ov. Tr. 5, 5, 8:

    aura auri,

    Verg. A. 6, 204.—
    (β).
    Absol., party-colored, of different colors:

    habere arculas, ubi discolores sint cerae,

    Varr. R. R. 3, 17, 4: signa, * Cic. Verr. 1, 13 fin.: miles ( black and white in the game of draughts), Ov. Tr. 2, 477 Jahn; cf.

    agmen (in running a race),

    id. Am. 3, 2, 78.—
    II.
    Transf.
    A.
    Party-colored, variegated:

    aves,

    Plin. 10, 2, 2, § 3:

    vestis,

    Curt. 3, 4, 26:

    arma,

    Flor. 3, 2, 5 al. —
    B.
    In gen., of various kinds, different, various: matrona meretrici dispar erit atque Discolor, * Hor. Ep. 1, 18, 4:

    amnis pelago,

    Stat. Th. 9, 338:

    rerum discolor usus,

    Pers. 5, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > discolor

  • 7 cataclisticus

    cătaclīsta vestis = katakleiston imation [to be kept shut up; cf.:

    vestis seposita,

    Tib. 2, 5, 8 ], a splendid garment for festal occasions, a state dress, App. M. 11, p. 261, 21, p. 261 Bip.; Tert. Pall. 3.—Hence, cătaclīstĭcus, a, um, adj., of a state dress: fila, Ven. vit. S. Mart. 4 med.

    Lewis & Short latin dictionary > cataclisticus

  • 8 citrosus

    cī̆trōsus, a, um, adj. [citrus], smelling of citrus: vestis, Naev. ap. Macr. S. 2, 15, 5 (cf. heimata thuôdea, Hom. Od. 5, 264 al.; in Paul. ex Fest. p. 42, 14 Müll. erron.: citrosa vestis appellata est a similitudine citri; so also Isid. Orig. 19, 22, 20).

    Lewis & Short latin dictionary > citrosus

  • 9 Limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Limus

  • 10 limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > limus

  • 11 stragula

    strāgŭlus, a, um, adj. [sterno, I.; v. the passages from Varr. L. L. 5, § 167 Müll. under II.], that serves for spreading or covering over any thing (viz., over a bed).
    I.
    Adj.: vestis, a covering, bedspread, coverlet, blanket, rug, carpet, etc., Cic. Rosc. Am. 46, 133; 2, 4, 26; 2, 1, 10; 2, 2, 7; 2, 2, 72; Liv. 39, 6; 34, 7; Hor. S. 2, 3, 118 al.; Plin. 7, 51, 52, § 171; cf.: in strato omne vestimentum contineri, quod iniciatur, Labeo ait; neque enim dubium est, quin stragula vestis sit omne pallium, quod Graeci peristrôma vocant. In victu ergo vestem accipiemus, non stragula, in stratu omnem stragulam vestem, Dig. 50, 16, 45.—
    II.
    As subst. freq.
    1.
    strāgŭla, ae, f.
    a.
    A pall, a covering for a corpse, Petr. 78, 1.—
    b.
    A horse-cloth, Dig. 34, 2, 25, § 3.—
    2.
    strāgŭlum, i, n., a spread, covering, rug, carpet, mattress, etc. (cf.:

    tapes, tapetum): hac (culcita) quicquid insternebant, a sternendo stragulum appellabant,

    Varr. L. L. 5, § 167 Müll.; cf. Sen. Ep. 87, 2.—Of a bed-covering, bedspread, Cic. Tusc. 5, 21, 61; Plin. 8, 58, 83, § 226; Tib. 1, 2, 79; Mart. 14, 147 al.—Of a covering for a corpse, Petr. 42, 6; Suet. Ner. 50. —Of a horse-cloth, blanket, housing:

    veredi,

    Mart. 14, 86, 1.—Of any thing soft put under brooding fowls, Plin. 10, 33, 51, § 100; Sol. 7, § 29.

    Lewis & Short latin dictionary > stragula

  • 12 stragulus

    strāgŭlus, a, um, adj. [sterno, I.; v. the passages from Varr. L. L. 5, § 167 Müll. under II.], that serves for spreading or covering over any thing (viz., over a bed).
    I.
    Adj.: vestis, a covering, bedspread, coverlet, blanket, rug, carpet, etc., Cic. Rosc. Am. 46, 133; 2, 4, 26; 2, 1, 10; 2, 2, 7; 2, 2, 72; Liv. 39, 6; 34, 7; Hor. S. 2, 3, 118 al.; Plin. 7, 51, 52, § 171; cf.: in strato omne vestimentum contineri, quod iniciatur, Labeo ait; neque enim dubium est, quin stragula vestis sit omne pallium, quod Graeci peristrôma vocant. In victu ergo vestem accipiemus, non stragula, in stratu omnem stragulam vestem, Dig. 50, 16, 45.—
    II.
    As subst. freq.
    1.
    strāgŭla, ae, f.
    a.
    A pall, a covering for a corpse, Petr. 78, 1.—
    b.
    A horse-cloth, Dig. 34, 2, 25, § 3.—
    2.
    strāgŭlum, i, n., a spread, covering, rug, carpet, mattress, etc. (cf.:

    tapes, tapetum): hac (culcita) quicquid insternebant, a sternendo stragulum appellabant,

    Varr. L. L. 5, § 167 Müll.; cf. Sen. Ep. 87, 2.—Of a bed-covering, bedspread, Cic. Tusc. 5, 21, 61; Plin. 8, 58, 83, § 226; Tib. 1, 2, 79; Mart. 14, 147 al.—Of a covering for a corpse, Petr. 42, 6; Suet. Ner. 50. —Of a horse-cloth, blanket, housing:

    veredi,

    Mart. 14, 86, 1.—Of any thing soft put under brooding fowls, Plin. 10, 33, 51, § 100; Sol. 7, § 29.

    Lewis & Short latin dictionary > stragulus

  • 13 subarmale

    sŭb-armālis, e, adj. [armus], passing under the arms (post-class.):

    vestis (perh. thrown back under the arm),

    Mart. Cap. 5, § 426.—As subst.: sŭbarmāle, is n., = subarmalis vestis, Valer. ap. Treb. Claud. 14; Spart. Sever. 6 fin.; Vop. Aur. 13; cf. subalaris.

    Lewis & Short latin dictionary > subarmale

  • 14 subarmalis

    sŭb-armālis, e, adj. [armus], passing under the arms (post-class.):

    vestis (perh. thrown back under the arm),

    Mart. Cap. 5, § 426.—As subst.: sŭbarmāle, is n., = subarmalis vestis, Valer. ap. Treb. Claud. 14; Spart. Sever. 6 fin.; Vop. Aur. 13; cf. subalaris.

    Lewis & Short latin dictionary > subarmalis

  • 15 amplificē

        amplificē adv.    [amplificus], splendidly: vestis decorata, Ct.
    * * *
    magnificently, splendidly

    Latin-English dictionary > amplificē

  • 16 arca

        arca ae, f    [ARC-], a place for safe-keeping, chest, box: ex oleā facta: cui vestis putrescat in arcā, H.—A money-box, coffer, safe: nummos contemplor in arcā, H.: ferrata, an ironed moneychest, Iu.: arcae nostrae confidito, rely upon my purse.—A small prison, cell: in arcas conici.— A coffin, L.— A bier: cadavera locabat in arcā, H.
    * * *
    box, chest; strong-box, coffer; wealth, money; coffin, bier; cell, cage; ark; ark (Noah's); Ark of the Covenant; quadrangular landmark for surveyors

    Latin-English dictionary > arca

  • 17 augustus

        augustus adj. with comp. and sup.    [augeo], consecrated, sacred, reverend: Eleusis: fons.—Venerable, majestic, magnificent, noble: templa, L.: moenia, V.: mens, O.: formam augustiorem, L.: vir, L.: augustissima vestis, L.
    * * *
    I
    augusta -um, augustior -or -us, augustissimus -a -um ADJ
    sacred, venerable; majestic, august, solemn; dignified; worthy of honor (Ecc)
    II
    Augusta, Augustum ADJ
    August (month) (mensis understood); abb. Aug.; renamed from Sextilis in 8 BC
    III
    Augustus; (title of Octavius Caesar, Emperor, 27 BC-14 AD); of all emperors

    Latin-English dictionary > augustus

  • 18 blatta

        blatta ae, f    a moth: lucifuga, V.: vestis, Blattarum epulae, H.
    * * *
    I II
    cockroach, moth, book-worm; (applied to various insects)

    Latin-English dictionary > blatta

  • 19 candeō

        candeō uī, —, ēre    [CAND-], to be brilliant, be glittering, shine, glitter, glisten: ubi canderet vestis, H. — Fig., to glow, be hot: aer fervoribus ustus Canduit, O.
    * * *
    candere, candui, - V
    be of brilliant whiteness, shine, gleam (white); become/be hot; glow, sparkle

    Latin-English dictionary > candeō

  • 20 candidus

        candidus adj. with comp.    [candeo], shining white, clear, bright: luna, V.: stellae, H.: Taurus (the constellation), V.: Daphnis, V.: Cupido, Ct.: avis, i. e. the stork, V.: candidior cygnis, V.: agnus, Tb.: equi, Ta.: altā nive candidum Soracte, H.: nive candidiores equi, O.: pōpulus, the white or silver poplar, V.: lilia, V.: folium nivei ligustri, O.: tentoria, O.: vestis, L.—Prov.: Candida de nigris facere, to make black white, O.: nigrum in candida vertere, Iu. — Splendid, fair, beautiful, comely: Dido, V.: puer, H.: puella, Ct.: cervix, H.: ora, O.—Poet., of the winds: Favonii, clearing, H.— Clothed in white: pompa, O.: Candida sententia, i. e. a white stone counted for acquittal, O. — Fig., unblemished, pure, guileless, honest, upright, sincere, fair, candid, frank, open: iudex, H.: Maecenas, H.: ingenium, H. — Happy, fortunate, prosperous: fata, Tb.: dies, O. — Of discourse, clear, perspicuous, artless: genus dicendi.
    * * *
    candida -um, candidior -or -us, candidissimus -a -um ADJ
    bright, clear, transparent; clean/spotless; lucid; candid; kind; innocent, pure; radiant, unclouded; (dressed in) white; of light color; fair skinned, pale

    Latin-English dictionary > candidus

См. также в других словарях:

  • VESTIS — primi hominis innocentia fuit, cui postquam iniquitas successit, vidit se nudum esse, et consutis foliis fecit sibi subligacula, Genes. c. 3. v. 7. ut sic membris minime honestis honorem circumponeret, prout loquitur Paulus 1. Corinth. c. 12. v.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vestis — (lat.), s.u. Vestimentum …   Pierer's Universal-Lexikon

  • VESTIS Medica — memorata Tertulliano, de Pallio, c. 4. Vicerat Medicam gentem et victus est Medicâ veste, pro Persica veste, ut et Medica gens pro Persica sumitur; Alias Medicam vestem a Persica diversam facit Plutarchus in Alexandro, ubi Magnum hunc neutram… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vestis mutata — index disguise Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Vestis — 1. Im faulen veste niemand tractatur honeste. – Fischart, Gesch., in Kloster, 201. 2. In vestimentis nit ist sapientia mentis. – Fischart, Gesch., in Kloster, VIII, 201 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Vestis virum reddit. — См. По платью встречают, а по уму провожают …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • BOMBYCINA Vestis — bombycum opus, qui foliis involuti fila deducunt sericumque conficiunt: Ostendit enim, contra Virgilium, Plinium ac Marcellinum ex veterib. et hos sequutum Lipsium ad Tacitum, Salmasius ad pallium Tertulliani, etiam sericum, quod ex arborum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CATACLISTA Vestis — apud Tertullian. de Pallio, c. 3. Quamquam et pavo pluma vestis, et quidem de cataclistis: Graece κατάκλειςτος, pretiosa est. Ita enim Graeci vocaut, quidquid servari diligenter et clausum teneri meretur. Sic puellas Virgines, quas tenellis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LORATA Vestis — graecis recentioribus λωρωτὴ, eadem cum veste paragauda: Lorum enim instita vel fascia dicta est, quibus vestes praetexebantur, unde monolores, dilores, usque ad pentelores, tunicae, militibus donatae leguntur, apud Flav. Vopis. in Aurel. Nempe… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MONACHA Vestis — Graece Μοναχὴ, in Periplo Rubri Maris, Καὶ ὀθόνιον Ι᾿νδικὸν τὸ πλατύτερον, ἡ λεγομένη Μοναχὴ καὶ σαγματογῆναι καὶ περιζώματα καὶ καινάκαι; sigularis est e lino Indico vestis vel tunica, cui σαγματογήνη (lege σαγματοπήνη) opposita. Vocatautem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PULLA Vestis — Romanis, cum lugebant, in usu fuit. Unde Togae pullaememinit Cicero in Pison. Pullatorum Procerum, Iuvenalis, Sat. 3. v. 213. Tacitus, l. 3. Annal. c. 2. in sunere Germanici atratam plebem inducit Propertius, l. 4. Eleg. 7. v. 27. Denique quis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»