-
1 verrunco
verrunco, āre (v. verro = verto), sich kehren, sich wenden, bes. in der Religionssprache, bene verruncare, einen guten Ausgang gewinnen, gut ausschlagen, populo, Poëta b. Cic. de div. 1, 45. Liv. 29, 27, 2. – arch. vorrunco, Afran. com. 64.
-
2 verrunco
verrunco, āre (v. verro = verto), sich kehren, sich wenden, bes. in der Religionssprache, bene verruncare, einen guten Ausgang gewinnen, gut ausschlagen, populo, Poëta b. Cic. de div. 1, 45. Liv. 29, 27, 2. – arch. vorrunco, Afran. com. 64.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verrunco
-
3 verruncō
verruncō —, —, āre [VAR-].—In prayers, with bene, to turn out well, have a fortunate issue: haec bene verruncent populo, Att. ap. C.: ea mihi bene verruncent, L.* * *verruncere, -, - Vturn out; (w/bene, turn out well, have a fortunate outcome) -
4 verrunco
verrunco, āre, v. n., to turn, turn about; hence, in relig. lang., to turn out well, have a fortunate issue: bene, Att. and Pac. ap. Non. 185, 24; Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45; Liv. 29, 27, 2; cf. Fest. p. 373. -
5 verrunco
—, —, āre арх.выходить, складываться (haec bene verruncent populo Poëta ap. C)v. bene alicui L — иметь благоприятный исход для кого-либо -
6 ā-verruncō
ā-verruncō —, —, āre, in religion, to avert: dii averruncent: averruncandae deum irae victimas caedere, for averting, L.: prodigia, L. -
7 averrunco
ā-verrunco, āre, a) als t. t. der Religionsspr., etw. Böses abwenden, entfernen, Mars pater, te precor... ut calamitates intemperiasque prohibessis, defendas averruncesque, Cato: placuit averruncandae deûm irae victimas caedi, Liv.: omnia haec mala vestri numinis averruncate clementiā, Arnob.: mala averruncare, bona prosperare, Apul.: av. prodigia, Liv.: procul, ut dicitur, averruncetur amentia, Arnob.: absol., di, inquis, averruncent, Cic. ad Att. 9, 2, 1. – b) übtr., verbieten, inita iam consortia vivendi, Ambros. de off. 3, 7, 45. – / Archaist. averruncassint = averruncent, Pacuv. tr. 112. Lucil. 16, 55: u. Infin. Fut. averruncassere, Pacuv. tr. 236.
-
8 vorrunco
vorrunco, s. verrunco.
-
9 averrunco
ā-verrunco, āre, a) als t. t. der Religionsspr., etw. Böses abwenden, entfernen, Mars pater, te precor... ut calamitates intemperiasque prohibessis, defendas averruncesque, Cato: placuit averruncandae deûm irae victimas caedi, Liv.: omnia haec mala vestri numinis averruncate clementiā, Arnob.: mala averruncare, bona prosperare, Apul.: av. prodigia, Liv.: procul, ut dicitur, averruncetur amentia, Arnob.: absol., di, inquis, averruncent, Cic. ad Att. 9, 2, 1. – b) übtr., verbieten, inita iam consortia vivendi, Ambros. de off. 3, 7, 45. – ⇒ Archaist. averruncassint = averruncent, Pacuv. tr. 112. Lucil. 16, 55: u. Infin. Fut. averruncassere, Pacuv. tr. 236.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > averrunco
-
10 vorrunco
vorrunco, s. verrunco.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vorrunco
-
11 averrunco
ā-verrunco, āre, v. n., a very ancient word, peculiar to the lang. of religion, to avert, remove:uti calamitates intemperiasque prohibessis, defendas averruncesque,
Cato, R. R. 141, 2: di averruncent, Att. ap. Cic. Att. 9, 2, A.:quorum (prodigiorum) averruncandorum causā supplicationes senatus decrevit,
Liv. 10, 23, 1; 8, 6, 11:haec procul a nobis averruncetur amentia,
Arn. 1, p. 18.—So in the old Optat. form averruncassint = averruncent, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 102 Müll.; in Paul. ex Fest. s. v. verruncent, p. 373 Müll. (Trag. Rel. p. 90 Rib.; by Non. p. 74, 23, erroneously ascribed to Lucilius); and in the very ancient inf. fut.: possum ego istam capite cladem averruncassere, Pac. ap. Non. p. 74, 25 (Trag. Rel. p. 106 Rib.).
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский