Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

varii

  • 1 varii-

    -vari-… prf L
    varié, divers

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > varii-

  • 2 varii

    варьировать; изменяться

    Эсперанто-русский словарь > varii

  • 3 varii

    vn варьировать; меняться, изменяться; разниться, расходиться

    'la vetero varias погода меняется; la opinioj varias мнения расходятся'

    Словарь корней и производных форм языка Эсперанто с переводом на русский язык > varii

  • 4 varii

    вар'іраваць, вар'іравацца, мяняцца, зьменьвацца, пераменьвацца, перайначвацца, відазьменьвацца

    Esperanto-Belarusian dictionary > varii

  • 5 varii

    1. différer
    2. varier

    Dictionnaire espéranto-français > varii

  • 6 varii

    vary

    Esperanto-English dictionary > varii

  • 7 varii

    дигаргун шудан; фарқ доштан

    Esperanto-Tajik dictionary > varii

  • 8 варьировать

    variíeren

    Русско-немецкий словарь по искусству > варьировать

  • 9 варьировать

    variíeren [va-] vt, ábwechseln vt

    Новый русско-немецкий словарь > варьировать

  • 10 variieren

    variíeren [va-]
    I vt варьи́ровать (тж. муз.); изменя́ть; разнообра́зить
    II vi варьи́роваться, (из)меня́ться

    Большой немецко-русский словарь > variieren

  • 11 casus

    cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich-Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, derFall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald allein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – / zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20.

    lateinisch-deutsches > casus

  • 12 eventus

    ēventus, ūs, m. (evenio), I) der Ausgang, die Folge, der Erfolg, die Entscheidung, 1) im allg.: ev. rei, Caes. u. Curt., rerum, Curt.: eventus rerum qui accĭderunt, Cic.: belli, Caes. u.a.: eius diei, Caes.: duorum militum ev., der Ausgang, den der Kampf der beiden Soldaten genommen hatte, Liv.: in eventu eius urbis (seines Angriffs gegen die St.) positum esse, Liv. – ev. felix, Vell., laetus, Plin. ep.: prosper, Curt.: belli ev. prosper, Liv.: eventus varii, Caes., varii orationis, Cic.: sine successu et bono eventu, Varro: pugnare dubio eventu od. cum dubio eventu, Liv. epit.: totius facti iudicium non tam ex consilio tuo quam ex eventu homines esse facturos, Cic.: ubi haud quaquam ad spem eventus respondit, Liv.: precibus eventum vestris senatus, quem videbitur, dabit, Liv. – 2) insbes.: a) der Ausgang, das Ende, die Katastrophe, α) eines Theaterstückes, semper ad eventum festinat, Hor. de art. poët. 148. – β) einer Person, impiorum fratrum, Liv. 45, 19, 16: horum, Ov. met. 10, 600: eventus illos meruisse, Ov. met. 13, 575. – b) der (günstige) Erfolg, das Gelingen, casus eventusque rerum, Cic. u. Tac.: per eventus suos iurat, Ov.: utendum eventu, Tac.: nec eventus defuit, Tac.: nec audaciae eius eventus defuit, Iustin. – II) der Zufall, die Begebenheit, das Ereignis, Cic. u.a. – dah. das Begegnis = das Schicksal, Geschick einer Person od. Sache (vgl. Held Caes. b. G. 4, 31, auditur Decii eventus, Liv.: ex eventu navium suarum, Caes.: qui quosque eventus exciperent, welches Geschick jeden treffen würde, Caes. – III) personifiziert, Bonus Eventus, eine Gottheit des römischen Landmanns, das gute-, fruchtbare Gedeihen der Feldfrüchte, Varro r. r. 1, 1, 6. Plin. 34, 77. Corp. inscr. Lat. 7, 77: im Dat. auch Bono Evento, Corp. inscr. Lat. 5, 3218; vgl. deo sancto Evento, ibid. 2, 2413.

    lateinisch-deutsches > eventus

  • 13 varius [1]

    1. varius, a, um (vario), mannigfaltig, mannigfach, wechselnd, I) eig.: a) der Farbe nach (= ποικίλος, βαλιός), mannigfarbig, nuanciert, buntfarbig, bunt, buntgefleckt, scheckig, getigert, uvae, Catull.: columnae, von buntem Marmor, Hor.: v. autumnus purpureo colore, der die Früchte purpurn färbt, Hor.: flores, Tibull.: caelum, von Sternen bunt, Ov.: vomitus aut varius aut niger, Cels. (vgl. no. b): thorax varius ex unionibus beryllisque, Iul. Val. – vom tierischen Körper u. dessen Teilen, sues unicolores potius quam variae, Varro: lynces, Verg.: serpens, Ov.: lingua nigra aut varia, Varro. – vestra latera loris faciam ut valide varia sint, braun u. blau, Plaut. Pseud. 145; vgl. Plaut. mil. 216. – b) dem Stoffe-, den Bestandteilen nach mannigfaltig, -verschiedenartig, aus verschiedenen Stoffen zusammengesetzt, cibus, Cels.: vomitus varius et multorum colorum, Cels.: v. alvus, Cels. – als t.t. der Landwirtsch., terra, oben naß und unten trocken, Colum. 2, 4, 5: so auch sulcus, Cato r.r. 61.

    II) übtr., der inneren Beschaffenheit nach mannigfaltig, mannigfach, verschiedenartig, abwechselnd, nuanciert, A) v. Lebl.: a) übh.: varium poëma, varia oratio, varii mores, varia fortuna, voluptas etiam varia dici solet, Cic.: facies totius negotii varia, Sall.: varia genera morborum, Cels.: variae et quasi multiformes (qualitates), Cic.: multiplices variique sermones, Cic.: varia et diversa studia, Cic.: varium ius et dispar condicio, Cic. – caelum Neapolitanum plane commodum (gut), sed vehementer varium, Fronto. – b) v. Meinungen, verschiedenartig, voneinander abweichend, in reliquis variae sententiae sunt, Cels. – quales sint (di), varium est, herrschen verschiedene Meinungen, Cic. de nat. deor. 2, 13. – c) von Begebenheiten usw., abwechselnd, von wechselndem Erfolge (begleitet), sich bald auf diese, bald auf jene Seite neigend (s. Dietsch Sall. Iug. 43, 3. p. 316), fortunae varii eventus, Caes.: victoria, Sall. u.a.: bellum, mit wechselndem Erfolge geführt, Sall.: so auch anceps variumque bellum, Flor.

    B) v. Pers.: a) geistig mannigfach begabt, nach verschiedenen Seiten hin gebildet, in verschiedenen Zweigen des Wissens bewandert, varius et multiplex et copiosus fuit, Cic.: laudabam eius ingenium, quam varium, quam flexibile, quam multiplex esset, Plin. ep. – b) dem Charakter nach = ποικίλος, oft die Farbe wechselnd, unbeständig, wankelmütig, launenhaft (Ggstz. constans), animus, Sall.: Antonius ingenio varius, Flor.: varium et mutabile semper femina, ein launenhaftes Wesen, Verg. – im Wortspiel mit no. I, a: pater tuus, homo constantissimus, te nobis varium reliquit (von wechselnder Farbe = braun unb blau geschlagen und = unbeständig), Cic. bei Quint. 6, 3, 48.

    lateinisch-deutsches > varius [1]

  • 14 mano

    māno, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] couler, ruisseler, dégoutter.    - tepidae manant ex arbore guttae, Ov. M. 10.500: des gouttes tièdes coulent de l'arbre.    - manat ex omni corpore sudor, Enn.: la sueur coule sur tout son corps.    - Herculis simulacrum multo sudore manavit, Cic. Div. 1: la statue d'Hercule fut toute ruisselante de sueur. [st1]2 [-] se répandre, se propager, circuler, émaner.    - manat tota urbe rumor, Liv. 2.49: la nouvelle se répand dans toute la ville.    - aër, qui per maria manat, Cic.: l'air qui circule sur la mer.    - nec varii cessant sonitus manare per auras, Lucr. 6: et des bruits variés ne cessent de se répandre dans les airs.    - manavit non solum per Italiam, verum etiam transcendit Alpes, Cic. Cat. 4: (ce mal) se propagea en Italie et franchit même les Alpes.    - fidei nomen manat longius, Cic.: le mot fides a un sens plus étendu. [st1]3 [-] naître de, sortir de, provenir de; s'échapper de, être oublié.    - multa a luna manant, Cic.: la lune a beaucoup d'influence (sur les corps).    - manantia, n. plur. (= τὰ ῥεύματα), Plin.: suintement (des plaies).    - peccata ex vitiis manant, Cic.: les fautes naissent des vices.    - a quo haec omnis, quae est de vita et de moribus, philosophia manavit, Cic. Tusc. 3: (Socrate) de qui provient toute cette philosophie relative à la conduite et aux moeurs.    - omne supervacuum pleno de pectore manat, Hor. A. P. 337: tout le superflu s'échappe entièrement de l'esprit. - tr. - [st1]4 [-] faire couler, distiller, verser.    - manare poetica mella, Hor. Ep. 1, 19, 44: distiller le miel de la poésie (être poète).    - lacrimas marmora manant, Ov. M. 6.312: le marbre verse des larmes.
    * * *
    māno, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] couler, ruisseler, dégoutter.    - tepidae manant ex arbore guttae, Ov. M. 10.500: des gouttes tièdes coulent de l'arbre.    - manat ex omni corpore sudor, Enn.: la sueur coule sur tout son corps.    - Herculis simulacrum multo sudore manavit, Cic. Div. 1: la statue d'Hercule fut toute ruisselante de sueur. [st1]2 [-] se répandre, se propager, circuler, émaner.    - manat tota urbe rumor, Liv. 2.49: la nouvelle se répand dans toute la ville.    - aër, qui per maria manat, Cic.: l'air qui circule sur la mer.    - nec varii cessant sonitus manare per auras, Lucr. 6: et des bruits variés ne cessent de se répandre dans les airs.    - manavit non solum per Italiam, verum etiam transcendit Alpes, Cic. Cat. 4: (ce mal) se propagea en Italie et franchit même les Alpes.    - fidei nomen manat longius, Cic.: le mot fides a un sens plus étendu. [st1]3 [-] naître de, sortir de, provenir de; s'échapper de, être oublié.    - multa a luna manant, Cic.: la lune a beaucoup d'influence (sur les corps).    - manantia, n. plur. (= τὰ ῥεύματα), Plin.: suintement (des plaies).    - peccata ex vitiis manant, Cic.: les fautes naissent des vices.    - a quo haec omnis, quae est de vita et de moribus, philosophia manavit, Cic. Tusc. 3: (Socrate) de qui provient toute cette philosophie relative à la conduite et aux moeurs.    - omne supervacuum pleno de pectore manat, Hor. A. P. 337: tout le superflu s'échappe entièrement de l'esprit. - tr. - [st1]4 [-] faire couler, distiller, verser.    - manare poetica mella, Hor. Ep. 1, 19, 44: distiller le miel de la poésie (être poète).    - lacrimas marmora manant, Ov. M. 6.312: le marbre verse des larmes.
    * * *
        Mano, manas, manare. Sortir.
    \
        Manare, Couler, Fluer.
    \
        Sudor ad imos manabat talos. Horat. Sortoit, Couloit.
    \
        Manat e fontibus. Cic. Sort et coule.
    \
        Manabant omnibus gaudio lachrymae. Liu. Les larmes sortoyent à touts de joye.
    \
        Gelidus toto manabat corpore sudor. Virg. Sortoit, Couloit.
    \
        Manat cruore culter. Liuius. Le sang decoule et distille du cousteau.
    \
        Manat sudore. Liu. Il jecte hors une sueur, Il sue.
    \
        Manat picem haec arbor. Plin. Jecte hors et degoutte de la poix.
    \
        Latius manabit haec ratio. Cic. S'espandera et servira à plusieurs autres choses.
    \
        Tristis a Mutina fama manauit. Cic. Mauvaises nouvelles sont venues de, etc.
    \
        Manat tota vrbe rumor. Liu. Le bruit s'espand, et se seme, ou va par toute la ville.
    \
        Quum serperet in vrbe infinitum malum, idque manaret in dies latius, etc. Cic. Croissoit de plus en plus.
    \
        Manantia vlcera. Plin. Qui croissent et gaignent tousjours.

    Dictionarium latinogallicum > mano

  • 15 casus

    cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich- Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, der
    ————
    Fall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald al-
    ————
    lein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > casus

  • 16 eventus

    ēventus, ūs, m. (evenio), I) der Ausgang, die Folge, der Erfolg, die Entscheidung, 1) im allg.: ev. rei, Caes. u. Curt., rerum, Curt.: eventus rerum qui accĭderunt, Cic.: belli, Caes. u.a.: eius diei, Caes.: duorum militum ev., der Ausgang, den der Kampf der beiden Soldaten genommen hatte, Liv.: in eventu eius urbis (seines Angriffs gegen die St.) positum esse, Liv. – ev. felix, Vell., laetus, Plin. ep.: prosper, Curt.: belli ev. prosper, Liv.: eventus varii, Caes., varii orationis, Cic.: sine successu et bono eventu, Varro: pugnare dubio eventu od. cum dubio eventu, Liv. epit.: totius facti iudicium non tam ex consilio tuo quam ex eventu homines esse facturos, Cic.: ubi haud quaquam ad spem eventus respondit, Liv.: precibus eventum vestris senatus, quem videbitur, dabit, Liv. – 2) insbes.: a) der Ausgang, das Ende, die Katastrophe, α) eines Theaterstückes, semper ad eventum festinat, Hor. de art. poët. 148. – β) einer Person, impiorum fratrum, Liv. 45, 19, 16: horum, Ov. met. 10, 600: eventus illos meruisse, Ov. met. 13, 575. – b) der (günstige) Erfolg, das Gelingen, casus eventusque rerum, Cic. u. Tac.: per eventus suos iurat, Ov.: utendum eventu, Tac.: nec eventus defuit, Tac.: nec audaciae eius eventus defuit, Iustin. – II) der Zufall, die Begebenheit, das Ereignis, Cic. u.a. – dah. das Begegnis = das Schicksal, Geschick einer Person
    ————
    od. Sache (vgl. Held Caes. b. G. 4, 31, auditur Decii eventus, Liv.: ex eventu navium suarum, Caes.: qui quosque eventus exciperent, welches Geschick jeden treffen würde, Caes. – III) personifiziert, Bonus Eventus, eine Gottheit des römischen Landmanns, das gute-, fruchtbare Gedeihen der Feldfrüchte, Varro r. r. 1, 1, 6. Plin. 34, 77. Corp. inscr. Lat. 7, 77: im Dat. auch Bono Evento, Corp. inscr. Lat. 5, 3218; vgl. deo sancto Evento, ibid. 2, 2413.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eventus

  • 17 varius

    1. varius, a, um (vario), mannigfaltig, mannigfach, wechselnd, I) eig.: a) der Farbe nach (= ποικίλος, βαλιός), mannigfarbig, nuanciert, buntfarbig, bunt, buntgefleckt, scheckig, getigert, uvae, Catull.: columnae, von buntem Marmor, Hor.: v. autumnus purpureo colore, der die Früchte purpurn färbt, Hor.: flores, Tibull.: caelum, von Sternen bunt, Ov.: vomitus aut varius aut niger, Cels. (vgl. no. b): thorax varius ex unionibus beryllisque, Iul. Val. – vom tierischen Körper u. dessen Teilen, sues unicolores potius quam variae, Varro: lynces, Verg.: serpens, Ov.: lingua nigra aut varia, Varro. – vestra latera loris faciam ut valide varia sint, braun u. blau, Plaut. Pseud. 145; vgl. Plaut. mil. 216. – b) dem Stoffe-, den Bestandteilen nach mannigfaltig, -verschiedenartig, aus verschiedenen Stoffen zusammengesetzt, cibus, Cels.: vomitus varius et multorum colorum, Cels.: v. alvus, Cels. – als t.t. der Landwirtsch., terra, oben naß und unten trocken, Colum. 2, 4, 5: so auch sulcus, Cato r.r. 61.
    II) übtr., der inneren Beschaffenheit nach mannigfaltig, mannigfach, verschiedenartig, abwechselnd, nuanciert, A) v. Lebl.: a) übh.: varium poëma, varia oratio, varii mores, varia fortuna, voluptas etiam varia dici solet, Cic.: facies totius negotii varia, Sall.: varia genera morborum, Cels.: variae et quasi multi-
    ————
    formes (qualitates), Cic.: multiplices variique sermones, Cic.: varia et diversa studia, Cic.: varium ius et dispar condicio, Cic. – caelum Neapolitanum plane commodum (gut), sed vehementer varium, Fronto. – b) v. Meinungen, verschiedenartig, voneinander abweichend, in reliquis variae sententiae sunt, Cels. – quales sint (di), varium est, herrschen verschiedene Meinungen, Cic. de nat. deor. 2, 13. – c) von Begebenheiten usw., abwechselnd, von wechselndem Erfolge (begleitet), sich bald auf diese, bald auf jene Seite neigend (s. Dietsch Sall. Iug. 43, 3. p. 316), fortunae varii eventus, Caes.: victoria, Sall. u.a.: bellum, mit wechselndem Erfolge geführt, Sall.: so auch anceps variumque bellum, Flor.
    B) v. Pers.: a) geistig mannigfach begabt, nach verschiedenen Seiten hin gebildet, in verschiedenen Zweigen des Wissens bewandert, varius et multiplex et copiosus fuit, Cic.: laudabam eius ingenium, quam varium, quam flexibile, quam multiplex esset, Plin. ep. – b) dem Charakter nach = ποικίλος, oft die Farbe wechselnd, unbeständig, wankelmütig, launenhaft (Ggstz. constans), animus, Sall.: Antonius ingenio varius, Flor.: varium et mutabile semper femina, ein launenhaftes Wesen, Verg. – im Wortspiel mit no. I, a: pater tuus, homo constantissimus, te nobis varium reliquit (von wechselnder Farbe = braun unb blau geschlagen und = unbeständig),
    ————
    Cic. bei Quint. 6, 3, 48.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > varius

  • 18 Varius

    1.
    vărĭus, a, um, adj., diverse, different, manifold, changing, varying, various (cf.: diversus, distinctus).
    I.
    Lit.
    A.
    Of color, etc., variegated, party-colored, mottled, etc.:

    arietis lingua nigra aut varia, vestis,

    Varr. R. R. 2, 2, 4:

    variā veste exornatus fuit,

    Ter. Eun. 4, 4, 16;

    so of color: uvae,

    Cato, R. R. 33, 4; 33, 73:

    lynces,

    Verg. G. 3, 264:

    serpens,

    Ov. M. 6, 114:

    anguis,

    id. ib. 4, 619:

    pica,

    Petr. 28 fin.:

    flores,

    Tib. 1, 7, 45; Ov. M. 10, 123:

    plumae,

    Hor. A. P. 2:

    lapides,

    id. S. 2, 4, 83:

    columnae,

    of variegated marble, id. Ep. 1, 10, 22:

    auctumnus purpureo colore,

    id. C. 2, 5, 12:

    colores,

    Ov. M. 1, 270; cf.:

    vestra latera loris faciam ut valide varia sint,

    i. e. black and blue, Plaut. Ps. 1, 2, 12; id. Mil. 2, 2, 61: tergum varium, Pomp. ap. Non. 19, 31 (Com. Rel. v. 139 Rib.): sparsa quoque in vario passim miracula caelo videt, diversified, i. e. with constellations of various forms, Ov. M. 2, 193.—
    2.
    Subst.: vărĭa, ae, f. (i. e. bestia, a mottled animal).
    a.
    A panther, Plin. 8, 17, 23, § 63 sq.—
    b.
    A kind of magpie, Plin. [p. 1959] 10, 29, 41, § 78.—
    B.
    In rural lang.:

    terra,

    wet above and dry beneath, Col. 2, 4, 5:

    sulcus,

    Cato, R. R. 61, 2; Plin. 18, 19, 49, § 174.—
    II.
    Trop., diverse, different, manifold, changing, varying, changeable, various, etc.: varium poëma, varia oratio, varii mores, varia fortuna;

    voluptas etiam varia dici solet,

    Cic. Fin. 2, 3, 10:

    (qualitates) variae et quasi multiformes,

    id. Ac. 1, 7, 26:

    et ea, quae videntur acerba, quae multa et varia in hominum vitā fortunāque versantur,

    id. Off. 1, 20, 67:

    curricula multiplicium variorumque sermonum,

    id. Or. 3, 12:

    res varia et multiplex,

    id. Fl. 3, 6:

    multae, copiosae variaeque rationes,

    id. de Or. 1, 51, 222; cf.:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    id. Imp. Pomp. 10, 28; cf. id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61, 262:

    varium jus et dispar condicio,

    id. Verr. 2, 5, 19, § 49:

    eventus varii fortunae,

    Caes. B. G. 2, 22: victoria, wavering, = anceps, Sall. J. 5, 1; Liv. 2, 6, 10; so,

    bellum,

    Flor. 4, 12, 26. —Of opinions: varias esse opiniones intellego: sunt qui putant, etc., i. e. divergent opinions, differences where there is yet substantial agreement (while diversae opiniones are opposite views), Cic. Fam. 1, 9, 25. —
    2.
    Varium est, with a rel.-clause:

    quales sint (dii), varium est,

    various opinions prevail, Cic. N. D. 2, 5, 13.—
    B.
    Esp., of persons, etc.
    1.
    Of abilities, versatile:

    Plato et varius et multiplex et copiosus fuit,

    Cic. Ac. 1, 4, 17; cf.:

    antequam scirem quam varium, quam flexibile quam multiplex (ejus ingenium) esset,

    Plin. Ep. 1, 16, 1:

    Antonius ingenio varius,

    Flor. 4, 3, 4.—
    2.
    Of character, fickle, inconstant, changeable, untrustworthy: miror quid sit, quod pater tuus, homo constantissimus, te nobis varium reliquit ( beaten black and blue, and fickle-minded,) Cic. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48:

    animus audax, subdolus, varius,

    Sall. C. 5, 4:

    varius incertusque agitabat,

    id. J. 74, 1:

    voltu et oculis pariter atque animo varius,

    agitated, irresolute, id. ib. 113, 3:

    Pausanias magnus homo, sed varius in omni genere vitae fuit,

    Nep. Paus. 1, 1; cf.:

    varium et mutabile semper Femina,

    a fickle thing, Verg. A. 4, 569.—Hence, adv.: vărĭē.
    A.
    Lit., with diverse colors, in a variegated manner:

    mithrax gemma multicolor, contra solem varie refulgens,

    Plin. 37, 10, 63, § 173:

    smaragdi Cyprii varie glauci,

    id. 37, 5, 18, § 67. —
    B.
    Trop., variously, changeably, diversely, differently, in various ways:

    varie moveri,

    Cic. Div. 2, 42, 89:

    qui (sermones) ab his, qui illum audierunt, perscripti varie et copiose sunt,

    id. Ac. 1, 4, 16:

    numerus hujus generis late et varie diffusus est,

    id. Sest. 45, 97:

    varie sum affectus tuis litteris,

    id. Fam. 16, 4, 1:

    postea decernitur, ac non varie, sed prope cunctis sententiis,

    id. Verr. 2, 4, 65, § 145:

    ita varie per omnem exercitum laetitia, maeror, luctus atque gaudia agitabantur,

    Sall. C. 61, 9:

    in Aequis varie bellatum,

    Liv. 5, 28, 5:

    agere varie, rogando alternis suadendoque coepit,

    id. 2, 2, 9:

    hiemem aut negotia varie causari,

    Tac. A. 1, 47:

    sagittarios varie passimque collocare, Auct. B. Afr. 60: disserere,

    Tac. A. 1, 11.—With a punning allusion to 1. Varia: Ep. Perpetuon' valuisti? Th. Varie. Ep. Qui varie valent, caprigenum hominum non placet mihi neque pantherinum genus, Plaut. Ep. 1, 1, 15.
    2.
    Vărĭus, a, the name of a Roman gens; esp.,
    I.
    Q. Varius of Sucro, in Spain, called Hybrida, a tribune of the people A.U.C. 663, Cic. de Or. 1, 25, 117; id. Brut. 49, 182; 62, 221; Val. Max. 4, 3, 7.—
    II.
    L. Varius, a tragic poet, contemporary with Virgil and Horace, Verg. E. 9, 35; Hor. S. 1, 10, 44; Quint. 10, 1, 98; Mart. 8, 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Varius

  • 19 varius

    1.
    vărĭus, a, um, adj., diverse, different, manifold, changing, varying, various (cf.: diversus, distinctus).
    I.
    Lit.
    A.
    Of color, etc., variegated, party-colored, mottled, etc.:

    arietis lingua nigra aut varia, vestis,

    Varr. R. R. 2, 2, 4:

    variā veste exornatus fuit,

    Ter. Eun. 4, 4, 16;

    so of color: uvae,

    Cato, R. R. 33, 4; 33, 73:

    lynces,

    Verg. G. 3, 264:

    serpens,

    Ov. M. 6, 114:

    anguis,

    id. ib. 4, 619:

    pica,

    Petr. 28 fin.:

    flores,

    Tib. 1, 7, 45; Ov. M. 10, 123:

    plumae,

    Hor. A. P. 2:

    lapides,

    id. S. 2, 4, 83:

    columnae,

    of variegated marble, id. Ep. 1, 10, 22:

    auctumnus purpureo colore,

    id. C. 2, 5, 12:

    colores,

    Ov. M. 1, 270; cf.:

    vestra latera loris faciam ut valide varia sint,

    i. e. black and blue, Plaut. Ps. 1, 2, 12; id. Mil. 2, 2, 61: tergum varium, Pomp. ap. Non. 19, 31 (Com. Rel. v. 139 Rib.): sparsa quoque in vario passim miracula caelo videt, diversified, i. e. with constellations of various forms, Ov. M. 2, 193.—
    2.
    Subst.: vărĭa, ae, f. (i. e. bestia, a mottled animal).
    a.
    A panther, Plin. 8, 17, 23, § 63 sq.—
    b.
    A kind of magpie, Plin. [p. 1959] 10, 29, 41, § 78.—
    B.
    In rural lang.:

    terra,

    wet above and dry beneath, Col. 2, 4, 5:

    sulcus,

    Cato, R. R. 61, 2; Plin. 18, 19, 49, § 174.—
    II.
    Trop., diverse, different, manifold, changing, varying, changeable, various, etc.: varium poëma, varia oratio, varii mores, varia fortuna;

    voluptas etiam varia dici solet,

    Cic. Fin. 2, 3, 10:

    (qualitates) variae et quasi multiformes,

    id. Ac. 1, 7, 26:

    et ea, quae videntur acerba, quae multa et varia in hominum vitā fortunāque versantur,

    id. Off. 1, 20, 67:

    curricula multiplicium variorumque sermonum,

    id. Or. 3, 12:

    res varia et multiplex,

    id. Fl. 3, 6:

    multae, copiosae variaeque rationes,

    id. de Or. 1, 51, 222; cf.:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    id. Imp. Pomp. 10, 28; cf. id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61, 262:

    varium jus et dispar condicio,

    id. Verr. 2, 5, 19, § 49:

    eventus varii fortunae,

    Caes. B. G. 2, 22: victoria, wavering, = anceps, Sall. J. 5, 1; Liv. 2, 6, 10; so,

    bellum,

    Flor. 4, 12, 26. —Of opinions: varias esse opiniones intellego: sunt qui putant, etc., i. e. divergent opinions, differences where there is yet substantial agreement (while diversae opiniones are opposite views), Cic. Fam. 1, 9, 25. —
    2.
    Varium est, with a rel.-clause:

    quales sint (dii), varium est,

    various opinions prevail, Cic. N. D. 2, 5, 13.—
    B.
    Esp., of persons, etc.
    1.
    Of abilities, versatile:

    Plato et varius et multiplex et copiosus fuit,

    Cic. Ac. 1, 4, 17; cf.:

    antequam scirem quam varium, quam flexibile quam multiplex (ejus ingenium) esset,

    Plin. Ep. 1, 16, 1:

    Antonius ingenio varius,

    Flor. 4, 3, 4.—
    2.
    Of character, fickle, inconstant, changeable, untrustworthy: miror quid sit, quod pater tuus, homo constantissimus, te nobis varium reliquit ( beaten black and blue, and fickle-minded,) Cic. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48:

    animus audax, subdolus, varius,

    Sall. C. 5, 4:

    varius incertusque agitabat,

    id. J. 74, 1:

    voltu et oculis pariter atque animo varius,

    agitated, irresolute, id. ib. 113, 3:

    Pausanias magnus homo, sed varius in omni genere vitae fuit,

    Nep. Paus. 1, 1; cf.:

    varium et mutabile semper Femina,

    a fickle thing, Verg. A. 4, 569.—Hence, adv.: vărĭē.
    A.
    Lit., with diverse colors, in a variegated manner:

    mithrax gemma multicolor, contra solem varie refulgens,

    Plin. 37, 10, 63, § 173:

    smaragdi Cyprii varie glauci,

    id. 37, 5, 18, § 67. —
    B.
    Trop., variously, changeably, diversely, differently, in various ways:

    varie moveri,

    Cic. Div. 2, 42, 89:

    qui (sermones) ab his, qui illum audierunt, perscripti varie et copiose sunt,

    id. Ac. 1, 4, 16:

    numerus hujus generis late et varie diffusus est,

    id. Sest. 45, 97:

    varie sum affectus tuis litteris,

    id. Fam. 16, 4, 1:

    postea decernitur, ac non varie, sed prope cunctis sententiis,

    id. Verr. 2, 4, 65, § 145:

    ita varie per omnem exercitum laetitia, maeror, luctus atque gaudia agitabantur,

    Sall. C. 61, 9:

    in Aequis varie bellatum,

    Liv. 5, 28, 5:

    agere varie, rogando alternis suadendoque coepit,

    id. 2, 2, 9:

    hiemem aut negotia varie causari,

    Tac. A. 1, 47:

    sagittarios varie passimque collocare, Auct. B. Afr. 60: disserere,

    Tac. A. 1, 11.—With a punning allusion to 1. Varia: Ep. Perpetuon' valuisti? Th. Varie. Ep. Qui varie valent, caprigenum hominum non placet mihi neque pantherinum genus, Plaut. Ep. 1, 1, 15.
    2.
    Vărĭus, a, the name of a Roman gens; esp.,
    I.
    Q. Varius of Sucro, in Spain, called Hybrida, a tribune of the people A.U.C. 663, Cic. de Or. 1, 25, 117; id. Brut. 49, 182; 62, 221; Val. Max. 4, 3, 7.—
    II.
    L. Varius, a tragic poet, contemporary with Virgil and Horace, Verg. E. 9, 35; Hor. S. 1, 10, 44; Quint. 10, 1, 98; Mart. 8, 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > varius

  • 20 casus

    cāsus, ūs m. [ cado ]
    1) падение (lapidum PJ; nivis L)
    gravi casu decidere Hрухнуть тяжёлым падением (т. е. грузно, тяжело)
    2) крушение, крах, падение ( rei publicae Sl); гибель, смерть (urbis V; Gracchorum Cs)
    3) ошибка, погрешность, проступок ( sine aliquo casu aut prolapsione C)
    4) склон, исход, конец
    5) грам. падеж
    c. ablativus( sextus, Latinus) Q, Vrотложительный (творительный или инструментальный) падеж
    6) приход, наступление ( mortis C)
    7) случай, повод, возможность (victoriae Sl; navigandi C)
    8) обстоятельства, положение
    quae in nostro simili casu dicturi essemus Q — то, что мы сказали бы, оказавшись в подобном положении
    9) случайность, превратность ( varii casūs bellorum L)
    aliquid in casum dare T — подвергать что-л. опасности
    10) происшествие, событие (преим. случайное, неожиданное)
    11) несчастное происшествие, несчастье
    si quis c. puerum egerit Orco H — если какой-л. несчастный случай увлечёт ребёнка в преисподнюю (т. е. пресечёт его жизнь)

    Латинско-русский словарь > casus

См. также в других словарях:

  • Varii — Principales gentes romaines Gens Aemilia Gens Claudia Gens Cornelia Gens Fabia Gens Iulia Gens Manlia …   Wikipédia en Français

  • Varii son del uomini i capricci… — См. Одному нравится арбуз, другому свиной хрящик …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Semaprochilodus varii —   Semaprochilodus varii Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Steindachnerina varii —   Steindachnerina varii Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • INAMBULANDI varii apud Vett — modi: quorum unus indigitatur Suet. in Aug. c. 83. Deambulabat: ita ut in extremis spatiis subsultim decurreret, sestertio vel lodicula involutus; idque ex praescripto Medicorum. Vetr. namque Asclepiadarum divinâ sollertiâ, quae ambulatio cuique… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ВАРИИ —    • Varĭi,        1. Q. Varius Sucronensis, будучи народным трибуном в 91 г., насильно провел закон, осуждавший тех, которые поддерживали италийских союзников, и несколько лет спустя сам нарушил этот закон и был убит в изгнании. Cic. de n. d. 3 …   Реальный словарь классических древностей

  • Fuentes musicales renacentistas de España — Anexo:Fuentes musicales renacentistas de España Saltar a navegación, búsqueda Periodo de transición (1400 1468) Barcelona, Biblioteca de Catalunya, Ms 251 Montecassino, Biblioteca dell Abbazia, 871 (Cancionero de Montecassino) Sevilla, Catedral… …   Wikipedia Español

  • Anexo:Fuentes musicales del Renacimiento de España — Barcelona, Biblioteca de Catalunya, Ms 251 El Escorial, Real Monasterio de San Lorenzo del Escorial, Biblioteca y archivo de musica, MS IV.a.24 Montecassino, Biblioteca dell Abbazia, 871 (Cancionero de Montecassino) Sevilla, Catedral… …   Wikipedia Español

  • Francesco Corbetta — ou Francisque Corbett (nom francisé lors de sa carrière en France), né vers 1615 à Pavie en Lombardie et mort en 1681 à Paris, est un guitariste et compositeur italien pour la guitare …   Wikipédia en Français

  • Francisco Corbetta — Francesco Corbetta Francesco Corbetta ou Francisque Corbett (nom francisé lors de sa carrière en France) (né v. 1615 à Pavie, Lombardie mort en 1681 à Paris) était un guitariste et compositeur italien du …   Wikipédia en Français

  • Giovanni Battista Abbatessa — (? – after 1651), also spelled Abbatesa, was an Italian composer and guitarist of the baroque period. He was likely born in Batonto (near Bari) in the Kingdom of Naples. [Tyler, James and Paul Sparks. The Guitar and its Music: From the… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»