-
1 domitor
-
2 vīctor
vīctor ōris, m [1 VIC-], a conqueror, vanquisher, victor: quod (stipendium) victores victis imponere consuerint, Cs.: aut libertas parata victori est, aut mors proposita victo: victores bellorum civilium, in civil wars: tanti belli, L.: cum civili bello victor iratus respondit, etc.—In apposition, victorious, conquering: peius victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse, Cs.: galli (aves) victi silere solent, canere victores: victores Graii, O.: Marcellus armatus et victor, after his victory: abiere Romani ut victores, L.: victor virtute fuisset (i. e. vicisset), S.—Poet.: in curru victore veheris, triumphal, O.—Fig., a master, conqueror: animus libidinis et divitiarum victor, S.: Victor propositi, i. e. having accomplished, H.* * *I(gen.), victoris ADJIIconqueror; victorin apposition -- victorious, conquering
-
3 domitor
dŏmĭtor (also post-class. dŏmātor, Amm. 21, 5; but Tib. 4, 1, 116, the true reading is domante), ōris, m. [id.], a tamer, breaker (rare but class.).I.Prop.:II.equorum,
Cic. Off. 1, 26, 90; Verg. A. 7, 189; 651 al.; Inscr. Orell. 4179.—Transf., a subduer, vanquisher, conqueror:vexator furoris, domitor armorum,
Cic. Mil. 13 fin.; cf.:belli externi,
Tac. H. 2, 76 fin.:Persarum (with victor),
Cic. Rep. 1, 3; cf.:Hispaniae Galliaeque,
Liv. 21, 43:Trojae,
Hor. Ep. 1, 2, 19:maris (Neptunus),
Verg. A. 5, 799; cf.:freti Tiphys,
Sen. Med. 2:domitor ac frenator infinitae potestatis (animus),
Plin. Pan. 55, 9; cf.:curarum (somnus),
Sen. Agam. 75. -
4 laurus
laurus, i ( gen. laurūs, Plin. 15, 30, 39, § 132; 14, 16, 19, § 112; Col. 6, 7, 3 codd.; abl. lauru, Hor. C. 2, 7, 19;II.but lauro,
id. ib. 3, 30, 16; nom. plur. laurus, Verg. A. 3, 91; acc. plur. laurus, id. E. 6, 83 al.; Tib. 2, 5, 63; gen. plur. lauruum, acc. to Charis. p. 110 P.), f. [cf. Germ. lor- in Lorbeere], a bay-tree, laurel-tree, laurel, sacred to Apollo; cf.:aliquid cedo Qui vicini hanc nostram augeam aram Apollinis. Da sane hanc virgam lauri,
Plaut. Merc. 4, 1, 11;it grew in greatest beauty on Parnassus, and hence is called Parnasia laurus,
Verg. G. 2, 18;its branches were the decoration of poets,
Hor. C. 4, 2, 9;of the flamens,
Liv. 23, 11; Ov. F. 3, 137. In festivals, the ancestral images were decorated with laurel, Cic. Mur. 41. The leaves, when eaten, were said to impart the power of prophesying, Tib. 2, 5, 63; Juv. 7, 19. Victorious generals, in triumphal processions, wore laurel crowns on their heads and carried laurel branches in their hands, while their lictors bore fasces bound with laurel, Cic. Att. 7, 10; Ov. M. 1, 560. Before the gate of the imperial palace stood two laurel-trees, with oaken crowns, in honor of the emperor, as the vanquisher of foes and the people's preserver:janitrix Caesarum et pontificum,
Plin. 15, 30, 39, § 127 sqq.; Tert. Apol. 35. A wet branch of laurel was used in lustrations, to sprinkle the objects to be purified:cuperent lustrari... si foret umida laurus,
Juv. 2, 158; cf. Dict. Antiq. s. v. lustratio.—Meton. for laurea, a laurel crown, as the sign of a triumph; hence for triumph, victory:incurrit haec nostra laurus non solum in oculos, sed, etc.,
Cic. Fam. 2, 16, 2:Parthica,
Plin. Pan. 14:Indica,
Stat. S. 4, 1, 4:Sarmatica,
Mart. 7, 6, 10:ornari lauro secunda,
Juv. 8, 253. -
5 Nobilior
Nōbĭlĭor, ōris, m. [nobilis], a family name in the gens Fulvia, e. g. M. Fulvius Nobilior, the vanquisher of the Ætolians and the friend of Ennius, Liv. 37, 47; 39, 5; 40, 45. -
6 triumphator
I.Lit.:B.de Samnitibus triumphator,
App. Mag. p. 285, 12; Vulg. 1 Reg. 15, 29.—Triumphator, an epithet of Jupiter, App. de Mundo, 75, 10.—II.Of Hercules,
Inscr. Orell. 1042.—Of the Roman emperors, Inscr. Orell. 2.—Trop.:erroris,
Min. Fel. Oct. 37. -
7 Victor
1.victor, ōris, m. [vinco].I. A.Prop.1.Absol.:2.quod (sc. stipendium) victores victis imponere consuērint,
Caes. B. G. 1, 44:multa victori, eorum arbitrio, per quos vicit, etiam invito facienda sunt,
Cic. Fam. 4, 9, 3.—With gen.:3.omnium gentium victor,
Cic. Pis. 7, 16:ille exercitus tot divitissimarum gentium victor,
Curt. 10, 2, 11:Atheniensium,
id. 3, 10, 4; 3, 10, 7; 6, 6, 4;7, 10, 6.—Esp., with belli or bellorum: ut meus victor vir belli clueat,
Plaut. Am. 2, 2, 15:cujus belli (i. e. cum Antiocho) victor L. Scipio laudem adsumpsit, etc.,
Cic. Mur. 14, 31:victores bellorum civilium vincere,
id. Marcell. 4, 12; Tac. A. 1, 19:Camillus trium simul bellorum victor,
Liv. 6, 4, 1:Paulum tanti belli victorem,
id. 45, 36, 7; Vell. 2, 55, 2; Stat. Th. 9, 625:Macedones, tot bellorum in Europā victores,
Curt. 3, 10, 4; Tac. H. 2, 28; 4, 58; cf.:omnis generis certaminum (Hercules),
Vell. 1, 8, 2:pancratii,
Plin. 34, 8, 19, § 79.—With abl.:B.cum civili bello victor iratus respondit, etc.,
Cic. Tusc. 5, 19, 56:bello civili victores victosque numquam coalescere,
Tac. H. 2, 7 Halm (Ritter, belli civilis).—Fig. (rare;II.not in Cic.): animus libidinis et divitiarum victor,
master of, Sall. J. 63, 2:victor propositi,
successful in, Hor. Ep. 1, 13, 11.—Esp.A.Victor, the Conquering, the Victorious, an epithet of Jupiter, Inscr. Grut. 23, 8 sq.—Of Hercules, Macr. S. 8, 6.—B.In appos., = vincens, superior.1.Prop., victorious, conquering (cf. Zumpt, § 102, n. 2; Madv. § 60, obs. 2).a.Of living beings:b.tantum exercitum victorem,
Caes. B. G. 7, 20 fin.:pejus victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse,
id. ib. 1, 31:galli (aves) victi silere solent, canere victores,
Cic. Div. 2, 26, 56:victores Graii,
Ov. M. 13, 414:equus,
Verg. G. 3, 499:taurus,
Luc. 2, 605; cf. Verg. A. 2, 329; 10, 409; 11, 565; Ov. M. 2, 437.—Esp., with discedo, abeo, redeo, revertor, etc. (= the more freq. superior discedo, etc.):victores victis hostibus legiones reveniunt domum,
Plaut. Am. 1, 1, 33:meminerant ad Alesiam magnam se inopiam perpessos... maximarum gentium victores discessisse,
Caes. B. C. 3, 47:ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis,
Liv. 2, 7, 3; 34, 19, 2:nisi victores se redituros ex hac pugnā jurant,
id. 2, 45, 13:victores reverterunt,
id. 7, 17, 5; Suet. Aug. 1; 29; Val. Max. 1, 8, 5; 8, 7, 1.—With abl.:2.victor virtute fuisset,
Sall. J. 55, 1.—Of things:B.abstulit has (sc. naves)... Aestus, et obnixum victor detrusit in Austrum,
Luc. 9, 334.—Meton., of or belonging to a conqueror, triumphal:2.in curru, Caesar, victore veheris,
Ov. Tr. 4, 2, 47.Victor, ōris, m.: S. Aurelius, a Roman historian of the fourth century A.D., Amm. 21, 10, 6. -
8 victor
1.victor, ōris, m. [vinco].I. A.Prop.1.Absol.:2.quod (sc. stipendium) victores victis imponere consuērint,
Caes. B. G. 1, 44:multa victori, eorum arbitrio, per quos vicit, etiam invito facienda sunt,
Cic. Fam. 4, 9, 3.—With gen.:3.omnium gentium victor,
Cic. Pis. 7, 16:ille exercitus tot divitissimarum gentium victor,
Curt. 10, 2, 11:Atheniensium,
id. 3, 10, 4; 3, 10, 7; 6, 6, 4;7, 10, 6.—Esp., with belli or bellorum: ut meus victor vir belli clueat,
Plaut. Am. 2, 2, 15:cujus belli (i. e. cum Antiocho) victor L. Scipio laudem adsumpsit, etc.,
Cic. Mur. 14, 31:victores bellorum civilium vincere,
id. Marcell. 4, 12; Tac. A. 1, 19:Camillus trium simul bellorum victor,
Liv. 6, 4, 1:Paulum tanti belli victorem,
id. 45, 36, 7; Vell. 2, 55, 2; Stat. Th. 9, 625:Macedones, tot bellorum in Europā victores,
Curt. 3, 10, 4; Tac. H. 2, 28; 4, 58; cf.:omnis generis certaminum (Hercules),
Vell. 1, 8, 2:pancratii,
Plin. 34, 8, 19, § 79.—With abl.:B.cum civili bello victor iratus respondit, etc.,
Cic. Tusc. 5, 19, 56:bello civili victores victosque numquam coalescere,
Tac. H. 2, 7 Halm (Ritter, belli civilis).—Fig. (rare;II.not in Cic.): animus libidinis et divitiarum victor,
master of, Sall. J. 63, 2:victor propositi,
successful in, Hor. Ep. 1, 13, 11.—Esp.A.Victor, the Conquering, the Victorious, an epithet of Jupiter, Inscr. Grut. 23, 8 sq.—Of Hercules, Macr. S. 8, 6.—B.In appos., = vincens, superior.1.Prop., victorious, conquering (cf. Zumpt, § 102, n. 2; Madv. § 60, obs. 2).a.Of living beings:b.tantum exercitum victorem,
Caes. B. G. 7, 20 fin.:pejus victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse,
id. ib. 1, 31:galli (aves) victi silere solent, canere victores,
Cic. Div. 2, 26, 56:victores Graii,
Ov. M. 13, 414:equus,
Verg. G. 3, 499:taurus,
Luc. 2, 605; cf. Verg. A. 2, 329; 10, 409; 11, 565; Ov. M. 2, 437.—Esp., with discedo, abeo, redeo, revertor, etc. (= the more freq. superior discedo, etc.):victores victis hostibus legiones reveniunt domum,
Plaut. Am. 1, 1, 33:meminerant ad Alesiam magnam se inopiam perpessos... maximarum gentium victores discessisse,
Caes. B. C. 3, 47:ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis,
Liv. 2, 7, 3; 34, 19, 2:nisi victores se redituros ex hac pugnā jurant,
id. 2, 45, 13:victores reverterunt,
id. 7, 17, 5; Suet. Aug. 1; 29; Val. Max. 1, 8, 5; 8, 7, 1.—With abl.:2.victor virtute fuisset,
Sall. J. 55, 1.—Of things:B.abstulit has (sc. naves)... Aestus, et obnixum victor detrusit in Austrum,
Luc. 9, 334.—Meton., of or belonging to a conqueror, triumphal:2.in curru, Caesar, victore veheris,
Ov. Tr. 4, 2, 47.Victor, ōris, m.: S. Aurelius, a Roman historian of the fourth century A.D., Amm. 21, 10, 6.
См. также в других словарях:
Vanquisher — Van quish*er, n. One who, or that which, vanquishes. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
vanquisher — *victor, conqueror, winner, champion … New Dictionary of Synonyms
vanquisher — vanquish ► VERB ▪ defeat thoroughly. DERIVATIVES vanquisher noun. ORIGIN Old French vainquir, from Latin vincere conquer … English terms dictionary
vanquisher — noun see vanquish … New Collegiate Dictionary
vanquisher — See vanquishable. * * * … Universalium
vanquisher — noun Someone who vanquishes; a conqueror … Wiktionary
vanquisher — Synonyms and related words: champ, champion, conquering hero, conqueror, conquistador, defeater, easy winner, hero, master, pancratiast, runner up, shoo in, subduer, subjugator, sure winner, top dog, triumpher, victor, winner … Moby Thesaurus
vanquisher — (Roget s IV) n. Syn. conqueror, tyrant, subduer; see victor , winner … English dictionary for students
vanquisher — van·quish·er || væŋkwɪʃə(r) n. victor; conqueror … English contemporary dictionary
vanquisher — n. Conqueror, subduer, victor … New dictionary of synonyms
vanquisher — van·quish·er … English syllables