-
1 vandale
-
2 vandale
-
3 vandale
vandale [vɑ̃dal]masculine noun, feminine noun* * *vɑ̃dalnom masculin et féminin vandal* * *vɑ̃dal nmf* * *vandale nmf vandal.[vɑ̃dal] nom masculin1. [voyou] vandalet mon parquet, bande de vandales! look what you've done to my floor, you vandals! -
4 vandale
-
5 vandale
vandalevandalka fvandal mvandalský (adj.) -
6 vandale
-
7 Vandale
m ист. -
8 vandale
mвандал; варвар -
9 Vandale
сущ.ист. вандал -
10 vandale
сущ.общ. варвар -
11 vandale
مخرب الآثارهمجىوندالى -
12 vandale
an. vandalo, -a, -e (Albanais, Villards-Thônes). -
13 vandale
substantif masculin → inflexionesVándalo -
14 vandale
1. niszczyciel2. wandal -
15 vandale
m., f. (lat. Vandalus) 1. вандал, член на германското племе на вандалите; 2. прен. вандал, човек, който разрушава; 3. adj. вандалски, разрушителен. -
16 vandale
m ва́рвар, ванда́л -
17 vandale
-
18 vandale
xxx mhooligan -
19 vandale
n.adj.1. vandal, varvar (qadimiy german qabilalari a'zosi)2. fig. madaniy yodgorliklarni xarob qiluvchi, buzg‘unchi, vahshiy, madaniyatsiz, johil, nodon. -
20 vandale
n m/f* * *n m/f
- 1
- 2
См. также в других словарях:
vandale — [ vɑ̃dal ] n. • XIIIe; lat. Vandali, nom d un peuple germ. 1 ♦ Membre d un peuple germanique originaire de la région de l Oder, qui, au Ve siècle, envahit et dévasta la Gaule, l Espagne du Sud et l Afrique du Nord. Adj. L empire vandale. 2 ♦… … Encyclopédie Universelle
Vandale — Sm zerstörungswütiger Mensch erw. bildg. (18. Jh.) Onomastische Bildung. Nach dem germanischen Volksstamm der Vandalen, der Rom eroberte und es 14 Tage lang geplündert und zerstört haben soll. Die Übertragung im 18. Jh. in Frankreich. Abstraktum … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Vandale — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Vandale », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Les Vandales sont un peuple germanique. Les… … Wikipédia en Français
VANDALE — s. m. Nom d un ancien peuple de la Germanie : on l applique, figurément, à Ceux qui détruisent les monuments des arts, qui voudraient ramener les temps de barbarie. C est un Vandale, un grand Vandale … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
VANDALE — n. m. Celui qui détruit un monument, qui abîme une oeuvre d’art, par allusion à un ancien peuple de la Germanie qui dévasta plusieurs provinces de l’empire romain. C’est un vandale, un vrai vandale … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Vandale — Van·da̲·le [v ] der; n, n; pej; jemand, der Dinge mit Absicht beschädigt oder zerstört || ID meist sie hausten wie die Vandalen gespr; sie haben (in ihrer Wohnung, bei ihrem Besuch, Fest o.Ä.) viel Dreck oder Unordnung gemacht || NB: der Vandale; … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
vandalė — vandãlas, vandãlė dkt. Vandãlai nùsiaubė kãpines … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
Vandale (langue) — Cet article concerne la langue vandale. Pour le peuple vandale, voir Vandales. Vandale Classification par famille … Wikipédia en Français
Vandale — … Deutsch Wikipedia
Vandale — Van|da|le 〈[van ] m. 17〉 oV Wandale 1. Angehöriger eines ostgermanischen Volkes in Schlesien u. Westpolen 2. 〈fig.〉 grober, zerstörungswütiger Mensch ● wie die Vandalen hausen [→ Vandalismus] * * * Van|da|le, der; n, n <meist Pl.> <meist … Universal-Lexikon
vandale — (van da l ) s. m. 1° Nom d un ancien peuple de Germanie qui se répandit jusqu en Espagne et en Afrique. 2° Fig. Celui qui hait en barbare les sciences et la civilisation, et qui détruit les monuments des arts (on met un V majuscule). Adj.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré