-
1 volucer
vŏlŭcĕr, cris, cre [volare] - volucer, fém. Petr. 123, 210 (volucer fama) --- volucris, masc. Tib. 4, 1, 209; Sil. 10, 471. --- gén. plur. volucrum Ov. M. 7, 218, v. volucris. [st1]1 [-] qui vole, ailé. - Cic. Tusc. 5, 38; Lael. 81; Nat. I, 101; Ov. M. 9, 482. - volucer deus, Stat. Th. 2, 55: le dieu ailé, Mercure [ou Cupidon: Ov. M. 5, 364]. - volucres bestiae, Cic. Tusc. 5, 13, 38: les animaux ailés, les oiseaux. - volucres angues, Cic. Nat. 1, 36, 101: serpents ailés, dragons. - volucris, is (s.-ent. bestia ou ales), f.: oiseau. - volucris parvula, Phaedr. 5, 3, 3: la mouche. [st1]2 [-] rapide, vite, léger, ailé. - en parl. de la lumière] Lucr. 6, 173 - volucris arundo, Virg. En. 5, 544: roseau ailé, roseau rapide, flèche rapide. - en parl. d'un char Hor. O. 1, 34, 8. - fig. nihil est tam volucre quam maledictum, Cic. Planc. 57: rien n'a le vol aussi prompt qu'une médisance. - genus (dicendi) verbis volucre atque incitatum, Cic. Br. 325: style aux phrases vives et rapides. [st1]3 [-] léger, inconstant, fugitif, passager. - volucre gaudium, Tac.: joie éphémère. - volucer (= volucris) fama, Petr.: renommée éphémère. - voir volucris.* * *vŏlŭcĕr, cris, cre [volare] - volucer, fém. Petr. 123, 210 (volucer fama) --- volucris, masc. Tib. 4, 1, 209; Sil. 10, 471. --- gén. plur. volucrum Ov. M. 7, 218, v. volucris. [st1]1 [-] qui vole, ailé. - Cic. Tusc. 5, 38; Lael. 81; Nat. I, 101; Ov. M. 9, 482. - volucer deus, Stat. Th. 2, 55: le dieu ailé, Mercure [ou Cupidon: Ov. M. 5, 364]. - volucres bestiae, Cic. Tusc. 5, 13, 38: les animaux ailés, les oiseaux. - volucres angues, Cic. Nat. 1, 36, 101: serpents ailés, dragons. - volucris, is (s.-ent. bestia ou ales), f.: oiseau. - volucris parvula, Phaedr. 5, 3, 3: la mouche. [st1]2 [-] rapide, vite, léger, ailé. - en parl. de la lumière] Lucr. 6, 173 - volucris arundo, Virg. En. 5, 544: roseau ailé, roseau rapide, flèche rapide. - en parl. d'un char Hor. O. 1, 34, 8. - fig. nihil est tam volucre quam maledictum, Cic. Planc. 57: rien n'a le vol aussi prompt qu'une médisance. - genus (dicendi) verbis volucre atque incitatum, Cic. Br. 325: style aux phrases vives et rapides. [st1]3 [-] léger, inconstant, fugitif, passager. - volucre gaudium, Tac.: joie éphémère. - volucer (= volucris) fama, Petr.: renommée éphémère. - voir volucris.* * *Volucer, haec volucris, hoc volucre, pen. corr. Virgil. Legier, Viste, Soubdain, Habile, Agile, Qui vole, Qui va viste.\Fortuna volucris. Cic. Legiere et inconstante, Qui n'ha point d'arrest. -
2 volucris
vŏlŭcris, is, f. [volucer] oiseau. - volucres, plur. masc. Cic. poet. Div. 2, 64. --- gén. plur. volucrum Cic. Nat. 2, 99 ; Virg. En. 3, 216; volucrium Varr. R. 1, 38, 1; Cic. Fin. 2, 110. - Lucr. 1, 12 ; 2, 145; Cic. de Or. 2, 63. - volucris Junonis, Ov. M. 15, 385: l'oiseau de Junon, le paon. - Tyrrhenae volucres, Stat. S. 5, 3, 87: les sirènes.* * *vŏlŭcris, is, f. [volucer] oiseau. - volucres, plur. masc. Cic. poet. Div. 2, 64. --- gén. plur. volucrum Cic. Nat. 2, 99 ; Virg. En. 3, 216; volucrium Varr. R. 1, 38, 1; Cic. Fin. 2, 110. - Lucr. 1, 12 ; 2, 145; Cic. de Or. 2, 63. - volucris Junonis, Ov. M. 15, 385: l'oiseau de Junon, le paon. - Tyrrhenae volucres, Stat. S. 5, 3, 87: les sirènes.* * *Volucris, huius volucris, pen. cor. f. g. Toute chose qui vole, comme oiseauls, mousches, et autres.\Pictae. Virgil. De diverses couleurs.\Flumineae. Ouid. Oiseauls de riviere.\Variae volucres. Virgil. De diverses couleurs.\Linguas volucrum sentire. Virg. Entendre, etc. -
3 exilio
c. exsilio.* * *c. exsilio.* * *Exilio, exilis, penult. cor. exilui, exiliui vel exilii, exultum, exilire, ab ex et salio compositum. Cicero. Saulter, ou Saulteler, Tressaillir.\Foras emergere et exilire. Lucretius. Sortir hors hastivement.\E cunis exilit. Plautus. Sort hors hastivement.\Properans de sella exiluit. Cicero. Se jecta hastivement hors de son siege.\Ad superos volucer deus exilit. Stat. Mercure s'en revole au ciel.
См. также в других словарях:
VOLUCER — et e, quicquid pinnatum est, etiam quadrupes, Salmas. ad Solin. p. 177. Hinc quidquid celeritate praestat. Unde inter Circensium equorum nomina, memoratur eidem ibid. p. 895. inter quos celebris prae primis fuit equus Veri Imperatoris, de quo sic … Hofmann J. Lexicon universale
Currupiscis volucer — melsvapelekis jūrgaidis statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Currupiscis volucer rus. синепёрый морской петух ryšiai: platesnis terminas – melsvapelekiai jūrgaidžiai … Žuvų pavadinimų žodynas
volucelle — [ vɔlysɛl ] n. f. • 1808; lat. zool. volucella, du lat. volucer « ailé » ♦ Zool. Insecte (diptères), mouche ressemblant au bourdon. ● volucelle nom féminin (latin scientifique volucella, du latin classique volucer, qui vole) Mouche (syrphidé),… … Encyclopédie Universelle
Jaculus — The jaculus (or iaculus, pl. jaculi , meaning thrown in Latin) is a small mythical serpent or dragon. It can be shown with wings and sometimes has front legs. It is also sometimes known as the javelin snake.In MythologyIt was said that the… … Wikipedia
Hummel-Waldschwebfliege — (Volucella bombylans) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Ordnung … Deutsch Wikipedia
Stenolophus — Stenolophus Stenolophus teutonus … Wikipedia Español
Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… … Википедия
volucre — ⇒VOLUCRE, subst. masc. Littér., rare. Oiseau. (...) le Zohar atteste que l on peut recevoir de nombreux avertissements, si l on sait observer les vols et les cris des oiseaux. Mais (...) pourquoi l épervier est il choisi de préférence aux autres… … Encyclopédie Universelle
volucraire — [vɔlykʀɛʀ] n. m. ÉTYM. XVIe; de volucre, 1485, ou du lat. volucris « oiseau », de volucer, cris « qui vole », de volare (→ 1. Voler), d après bestiaire. ❖ ♦ Didact. (hist. littér.). Bestiaire, traité sur les oiseaux. || Un volucraire en vers du… … Encyclopédie Universelle
APSUS sen ANIUS — APSUS, sen ANIUS Plut. Aous, Strab. et Plin. l. 3. c. 2.3 Alores Appian. fluv. Macedoniae vicinus, in mare Ionium, inter Dyrrhachium, et Apolloniam decurrens, Genuso proximus. Aspro ho die. Eius meminit Lucanus l. 5. v. 461. Prima duces vidit… … Hofmann J. Lexicon universale
CARROCIUM — Italis dicitur sacrum totius exercitus vexillum, Romanis inferioribus Labarum, Germanis et Anglis Standardum. Illis, quod e carro erigeretur, motus gratiâ: His, quod sollennem nihilominus stationem in exercitu obtineret: carrus enim, ut coetera… … Hofmann J. Lexicon universale