-
1 vetulus
vetŭlus, a, um un peu vieux, vieillot. - vetulus, i, m.: un petit vieux. - vetula, ae, f.: une vieille femme.* * *vetŭlus, a, um un peu vieux, vieillot. - vetulus, i, m.: un petit vieux. - vetula, ae, f.: une vieille femme.* * *Vetulus, penul. corr. Adiectiuum diminutiuum. Cic. Vieillard, Vieillot. -
2 vetulus
I.Adj.:II.vetulus, decrepitus senex,
Plaut. Merc. 2, 2, 43:gladiator,
Cic. Quint. 7, 29:filia,
id. Att. 13, 29, 1:equi,
id. Lael. 19, 67:arbor (opp. novella),
id. Fin. 5, 14, 39:Falernum,
Cat. 27, 1:cornix,
Hor. C. 4, 13, 25; cf.cadi,
Mart. 13, 112, 2 et saep.—Substt.A.vĕtŭlus, i, m., a little old man, Plaut. Ep. 2, 2, 4.—B.Jocularly: mi vetule,
my little old fellow, Cic. Fam. 7, 16, 1.—vĕtŭla, ae, f., a little old woman, Plaut. Most. 1, 3, 118; Juv. 6, 241; Mart. 8, 79, 1. -
3 vetulus
vetulus vetulus, a, um старенький -
4 vetulus
vetulus vetulus, a, um пожилой -
5 vetulus
vetulus vetulus, i m старичок -
6 vetulus
vetulus, a, um (Demin, v. vetus), ältlich, etwas alt, ziemlich alt, I) adi.: bos (Ggstz. novellus bos), Varro: cantherius, Varro fr.: canes (Ggstz. catuli), Varro: equus, Cic.: arbor, Cic.: filia, Cic.: Falernum (Falerner = Falernerwein), Catull. u.a. (s. Haupt Opusc. 2, 125). – II) subst.: A) vetulus, ī, m., der Alte, der Greis, Plaut. Epid. 187 G. – scherzh., mi vetule, Alterchen, lieber Alter, Cic. ep. 7, 16, 1. – B) vetula, ae, f., die Alte, das alte Weib, meist verächtlich als häßliches und unliebenswürdiges Wesen = die Vettel, Plaut. most. 275. Mart. 8, 79, 1. Iuven. 6, 241: Ggstz. adulescentula, Hieron. epist. 127. no. 6.
-
7 vetulus
vetulus, a, um (Demin, v. vetus), ältlich, etwas alt, ziemlich alt, I) adi.: bos (Ggstz. novellus bos), Varro: cantherius, Varro fr.: canes (Ggstz. catuli), Varro: equus, Cic.: arbor, Cic.: filia, Cic.: Falernum (Falerner = Falernerwein), Catull. u.a. (s. Haupt Opusc. 2, 125). – II) subst.: A) vetulus, ī, m., der Alte, der Greis, Plaut. Epid. 187 G. – scherzh., mi vetule, Alterchen, lieber Alter, Cic. ep. 7, 16, 1. – B) vetula, ae, f., die Alte, das alte Weib, meist verächtlich als häßliches und unliebenswürdiges Wesen = die Vettel, Plaut. most. 275. Mart. 8, 79, 1. Iuven. 6, 241: Ggstz. adulescentula, Hieron. epist. 127. no. 6. -
8 vetulus
vetulus adj. dim. [vetus], elderly, somewhat old, advanced in life, no longer young: gladiator: filia. Cornix, H.: arbor (opp. novella).—As subst m. and f: mi vetule, old fellow: turpis vetula, an old hag, Iu.* * *vetula, vetulum ADJelderly, aging -
9 vetulus
I a, um [demin. к vetus ]1) старенький ( senex Pl)2) староватый, пожилой ( filia C); немолодой (arbor, equus C); довольно старый ( Falernum Ctl)II vetulus, ī m.старичок Pl, C -
10 vetulus
, vetula, vetulum (m,f,n)старый -
11 Parophrys vetulus
—1. LAT Parophrys vetulus Girard2. RUS парофрис m3. ENG English [California, lemon] sole4. DEU —5. FRA limande-sole f, sole f anglaiseVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Parophrys vetulus
-
12 Dusicyon vetulus
1. LAT Dusicyon vetulus Lund2. RUS бразильская лисица f3. ENG hoary fox, small-toothed dog4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Dusicyon vetulus
-
13 Pteropus vetulus
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Pteropus vetulus
-
14 Lycalopex vetulus
NLD Braziliaanse vos -
15 vetula
I.Adj.:II.vetulus, decrepitus senex,
Plaut. Merc. 2, 2, 43:gladiator,
Cic. Quint. 7, 29:filia,
id. Att. 13, 29, 1:equi,
id. Lael. 19, 67:arbor (opp. novella),
id. Fin. 5, 14, 39:Falernum,
Cat. 27, 1:cornix,
Hor. C. 4, 13, 25; cf.cadi,
Mart. 13, 112, 2 et saep.—Substt.A.vĕtŭlus, i, m., a little old man, Plaut. Ep. 2, 2, 4.—B.Jocularly: mi vetule,
my little old fellow, Cic. Fam. 7, 16, 1.—vĕtŭla, ae, f., a little old woman, Plaut. Most. 1, 3, 118; Juv. 6, 241; Mart. 8, 79, 1. -
16 vetula
-
17 cantherius
canthērius (cantērius), ī, m. (viell. v. κανθήλιος, Lasttier), I) der verschnittene Hengst, der Wallach, auch verächtlich Gaul, Klepper (vgl. Lorenz Plaut. mil. 216), novellus, vetulus, Varr. fr.: debilis, Apul.: albus, Cic.: crucians, Marterklepper, Plaut.: cantherio vehi, Sen.: descendere de cantherio, Cato fr.: Caput Canteri, als Ortsbezeichnung, Corp. inscr. Lat. 6, 975a: minime sis cantherium in fossam (sc. demitte), beileibe nicht mit dem Gaul in eine Grube, in ein Loch, Liv. 23, 47, 6 (was sprichw. geworden = ja nicht so verkehrt gehandelt). – meton., v. einem schläfrig dastehenden, einem verlebten Menschen, quamquam vetus cantherius sum, mihi nunc, ut ego opinor, adhinniret, Plaut. fr. p. 19 ed. Mai. – v. Esel (Maulesel), Tert. apol. 16; ad nat. 1, 14. – II) übtr.: A) Pfähle mit Querstangen zum Anbinden des Weins, ein Jochgeländer, Col. 4, 12, 1 u.a. – B) als t. t. der Baukunst, gew. im Plur., die Dachsparren, das Dachgebälk, das Sparrwerk, franz. chevrons, Vitr. 4, 2, 5. – C) ein jochartiges Gestell zum Einhängen kranker Pferde, Veget. mul. 3, 47, 3. – / Die Schreibung cantherius jetzt überall in den Ausgaben, wiewohl canterius im Corp. inscr. Lat. 22, 2248 u. 6, 975a.
-
18 natura
nātūra, ae, f. (nascor), I) die Geburt, 1) abstr.: naturā calamitosus, Curt.: naturā filius, Cic.: naturā pater, Ter.: naturā frater, adoptione filius, Liv.: naturā tu illi pater es, ego consiliis, Liv. – 2) konkr., Geburtsglied, männliches u. weibliches, Cic. u.a.: bei Tieren, Varro u.a.: vetulus hircus capreis naturam ligurrit, Poët. Atell. inc. 3. p. 174 R.2 – II) die Natur, A) subi.: 1) die natürliche Beschaffenheit eines Gegenstandes, a) v. Lebl.: α) übh. Beschaffenheit, Eigenschaft, Wesen, Gestalt, Lage, aëris, Lucr.: animi, Lucr.: montis, Caes.: rerum et locorum, Cic.: alvi, Cic.: vis et natura divina, Wesen u. natürliche Beschaffenheit, Cic.: naturae rerum, die Eigenschaften (das Wesen) der Dinge, Hor.: naturā et opere munitus, Caes.: suā naturā laudabile, seinem Wesen nach, Cic.: mare suā naturā tranquillum, Cic.: insula naturā triquetra, Gestalt, Caes.: arbor excussis cuneis in suam naturam (natürl. Gestalt) revocata, Val. Max. – β) prägn., die gute, gehörige Beschaffenheit, natura margaritis deest, Tac. Agr. 12 extr. – b) v. leb. Wesen, α) körperlich, Leibesbeschaffenheit, Natur, Gestalt, tametsi bona natura est, Ter.: exiguae naturae homo, Macr.: natura serpentium, Sall. – β) geistig: αα) die Natur, die Naturanlage, das Temperament, die Denkungsart, der Charakter im weiteren Sinne, versare suam naturam, Cic.: non potest ea natura (Verris) hoc uno scelere esse contenta, Cic.: homo difficillimā naturā, Nep.: naturā optimus, sehr gutherzig, Sen.: praeter naturam, Ter.: loqui, ut natura fert, offenherzig, natürlich, Ter.: naturam expellas furcā, tamen usque recurret, sprichw. = das Naturell läßt sich schwer ändern, Hor. ep. 1, 10, 24: nec tuae naturae est (es liegt nicht in deinem Charakter) m. folg. Infin., Plin. ep. 9, 37, 1. – ββ) die Natur, das natürliche Gefühl, der natürliche Trieb, naturā victus, Cic. – dafür rerum natura, Val. Max. 8, 1. abs. 13. – γγ) die zur anderen Natur gewordene Gewohnheit, Natur, mihi ex consuetudine in naturam vertit, ist mir zur Natur geworden, Sall.: facere sibi naturam rei, sich etwas natürlich oder zur anderen Natur machen, Quint. – 2) die natürliche Gesetzmäßigkeit, a) die natürliche Einrichtung der Welt, der natürliche Entwickelungsgang, der Lauf der Dinge, das Gesetz der Natur, die Natur, naturae satisfacere, euphem. = sterben, Cic.: ebenso naturae concedere, Sall.: naturam ipsam explere satietate vivendi, durch ein hinreichend langes Leben befriedigen, Cic.: a natura desciscere, Cic.: naturā insitum est, Cic.: secundum naturam (der N. gemäß) vivere, Cic.: ius in natura positum esse, Cic.: hoc exigit ipsa naturae ratio, Cic.: ea natura rerum, Cic.: natura rerum non patitur, Cic.: cotidie delabi ad naturam rerum (nach dem nat. L. der D.), Cic.: natura rerum publicarum, Cic.: civitatum, Nep. – naturae est m. Infin. = es ist der Natur eigen, naturae est potioribus deteriora submittere, Sen. ep. 90, 4. – b) die Natur, die Natürlichkeit, Möglichkeit, in rerum natura fuisse, möglich gewesen, Cic.: in rerum naturam cadit, Quint., od. est in rerum natura, ut etc., Cels., d.i. das trifft sich, ist ein möglicher Fall. – c) die Regelmäßigkeit, vernünftige Einrichtung, mundus naturā administratur, Cic. – 3) die natürliche Kraft, Wirksamkeit, rei, Cic.: deorum, Cic. – B) obi.: 1) die Natur = a) das Weltall, die Welt, die Schöpfung, Cic.: vollst. rerum natura, Cic.: rerum naturam peragrare (forschend, durchwandern), Sen. – b) insbes., die Natur als Weltseele u. schaffende Gottheit, Cic. u. Quint. – 2) das Wesen, der Grundstoff (Urstoff, das Element), die Substanz, die Kreatur, das Ding, haec terrena mortalisque natura, Cic.: nat. simplex, Chalcid. Tim.: de naturis (die vier Elemente) sic sentiebat, Cic.: ex duabus naturis conflata, Cic.: dafür naturas rerum esse, non figuras etc., wirkliche Dinge, Cic. – 3) (wie φύσις) die Gattung, das Geschlecht, natura animantum, Lucr. 1, 194 u. 1038. – / arch. Genet. naturai, Lucr. 1, 586 u. 1108; 2, 302.
-
19 novellus
novellus, a, um (Demin. v. novus), neu, jung (Ggstz. vetus, vetulus), a) im engeren Sinne, als t. t. des Landb., von dem, was noch nicht ausgewachsen ist, boves (Ggstz. vetuli), Varro: gallina, Colum.: arbor, Cic.: vitis, Verg.: olivetum, ICt.: vineae (Ggstz. veteres), Varro: prata, Ov. u. Plin. – subst., α) novellae, ārum, f., junge Bäume, Plin. 17, 234. Vulg. psalm. 127, 3; bes. junge Weinstöcke, Coripp. 3, 327. – β) novellī, ōrum, m., junge Tiere, der Erstlingswurf, Plin. 28, 128. – b) im weiteren Sinne übh. von dem, was noch nicht lange besteht usw., oppida, neu unterworfene, Liv.: miles, Rekrut (Ggstz. iam vetustus), Veget mil.: frena, neuer Zaum, Ov.: n. religio, eben erst entstandene, Arnob.: Kompar., novellior populus, Ps. Cypr. de monte Sina et Sion 6. – subst., Novellae, ārum, f. (sc. constitutiones), die Novellen, ein Teil des röm. Rechtes, weil sie erst nach dem Codex herausgegeben wurden. – / Liv. 41, 5, 1 liest man jetzt Cn. et L. Gavillii Novelli (als Beiname), Aquileienses.
-
20 tantundem
tantumdem (tantundem), n. juste autant, tout autant. - tantumdem... quantumdem: juste autant... que. - hoc scito istic tantumdem esse vitiorum quantum hominum, Sen. Ir. 2: sache qu'il y a là exactement autant de vices que d'individus. - voir tantusdem.* * *tantumdem (tantundem), n. juste autant, tout autant. - tantumdem... quantumdem: juste autant... que. - hoc scito istic tantumdem esse vitiorum quantum hominum, Sen. Ir. 2: sache qu'il y a là exactement autant de vices que d'individus. - voir tantusdem.* * *Tantundem, Quasi tantum idem, significat AEque tantum, vulgo alterum tantum. Duos habet obliquos, Tantundem et Tantidem. Tout autant.\Num tu intelligis quid hic narret? P. num tu? A. nihil. P. tantundem ego. Terent. Tout autant, Non plus.\- vetulus, decrepitus, senex Tantundem est, quasi sit signum pictum in pariete. Plautus. C'est tout autant comme si, etc.\Vndique enim ad inferos tantundem viae est. Cic. Tout autant de chemin.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
VETULUS de Montanis — vide ubi de Assassinis seu Lassatinis nec non voce Senex … Hofmann J. Lexicon universale
Pseudalopex vetulus — Zorro Hoary Zorro Hoary. Ilustración de Charles Hamilton Smith … Wikipedia Español
Parophrys vetulus — Carlottin anglais Paroph … Wikipédia en Français
Semnopithecus vetulus — Weißbartlangur Systematik Unterordnung: Trockennasenaffen (Haplorrhini) Teilordnung: Altweltaffen (Catarrhini) Familie: Meerkatzenverwandte (Cercopithecidae) … Deutsch Wikipedia
Trachypithecus vetulus — Weißbartlangur Systematik Unterordnung: Trockennasenaffen (Haplorrhini) Teilordnung: Altweltaffen (Catarrhini) Familie: Meerkatzenverwandte (Cercopithecidae) … Deutsch Wikipedia
Pseudalopex vetulus — Renard chenu … Wikipédia en Français
Pseudalopex vetulus — Brasilianischer Kampfuchs Systematik Ordnung: Raubtiere (Carnivora) Überfamilie: Hundeartige (Canoidea) Familie: Hunde (Canidae) … Deutsch Wikipedia
Trachypithecus vetulus — Semnopithèque blanchâtre Semnopithèque blanchâtre … Wikipédia en Français
Simocephalus vetulus — Plattkopf Wasserfloh Systematik Unterstamm: Tracheentiere (Tracheata) Klasse: Krebstiere (Crustacea) Ordnung: Krallenschwänze (Onychura) … Deutsch Wikipedia
Dusicyon vetulus — brazilinė lapė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Dusicyon vetulus angl. hoary fox; small toothed dog rus. бразильская лисица ryšiai: platesnis terminas – Pietų Amerikos lapės … Žinduolių pavadinimų žodynas
Parophrys vetulus — Kalifornijos jūrų liežuvis statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Parophrys vetulus angl. California sole; English sole; lemon sole rus. парофрис ryšiai: platesnis terminas – Kalifornijos jūrų liežuviai … Žuvų pavadinimų žodynas