-
1 verecundor
vĕrēcundor, āri, ātus sum [st1]1 [-] avoir de la honte, de la timidité, se gêner. - Plaut. Trin. 478 ; Cic. de Or. 3, 36. - verecundari + inf. Cic. de Or. 2, 249: craindre de, ne pas oser. [st1]2 [-] exprimer le respect. - manus verecundantur, Quint. 2, 3, 87: les mains expriment du respect.* * *vĕrēcundor, āri, ātus sum [st1]1 [-] avoir de la honte, de la timidité, se gêner. - Plaut. Trin. 478 ; Cic. de Or. 3, 36. - verecundari + inf. Cic. de Or. 2, 249: craindre de, ne pas oser. [st1]2 [-] exprimer le respect. - manus verecundantur, Quint. 2, 3, 87: les mains expriment du respect.* * *Verecundor, verecundaris, verecundari, pe. prod. Cic. Avoir honte, Estre honteux, Estre vergongneux. -
2 verecundor
verēcundor, —, ārī depon. [ verecundus ]1) робеть, стесняться (in publicum prodire C)2) выражать робость или застенчивость ( manus verecundantur Q) -
3 verecundor
verēcundor, ātus sum, ārī (verecundus) = εντρέπομαι (Dosith. 61, 9), Scheu haben od. tragen, sich scheuen, schüchtern-, blöde sein, verecundari neminem apud mensam decet, blöde zu sein, zimperlich zu tun, Plaut. trin. 478: hi nostri amici verecundantur capti splendore virtutis, Cic. Hortens. fr. 67 Kays. (aus Non. 480, 17): cunctantem et quasi verecundantem incitabat, den blöden Zauderer trieb er an, Cic. de or. 3, 36. – m. folg. Infin., in publicum prodire, Cic. de or. 2, 249: qui publice egere verecundantur, verschämte Arme, Ambros. de off. 2, 15, 69: u. so qui publicare paupertatem suam verecundantur, Ambros. de Tobia 5, 21. – übtr., manus verecundantur, drücken Scheu aus, Quint. 11, 3, 87.
-
4 verecundor
verēcundor, ātus sum, ārī (verecundus) = εντρέπομαι (Dosith. 61, 9), Scheu haben od. tragen, sich scheuen, schüchtern-, blöde sein, verecundari neminem apud mensam decet, blöde zu sein, zimperlich zu tun, Plaut. trin. 478: hi nostri amici verecundantur capti splendore virtutis, Cic. Hortens. fr. 67 Kays. (aus Non. 480, 17): cunctantem et quasi verecundantem incitabat, den blöden Zauderer trieb er an, Cic. de or. 3, 36. – m. folg. Infin., in publicum prodire, Cic. de or. 2, 249: qui publice egere verecundantur, verschämte Arme, Ambros. de off. 2, 15, 69: u. so qui publicare paupertatem suam verecundantur, Ambros. de Tobia 5, 21. – übtr., manus verecundantur, drücken Scheu aus, Quint. 11, 3, 87.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verecundor
-
5 verēcundor
verēcundor —, ārī, dep. [verecundus], to feel bashful, be ashamed, be shy, shrink: alterum quasi verecundantem incitare: verecundans in publicum prodire.* * *verecundari, verecundus sum V DEPbe bashful/ashamed/shy -
6 verecundor
vĕrēcundor, āri, v. dep. n. [verecundus], to feel bashful or ashamed, to be shy or diffident (rare but class.):II.verecundari neminem apud mensam decet,
Plaut. Trin. 2, 4, 77: hi nostri amici verecundantur, capti splendore virtutis, Cic. Fragm. ap. Non. 480, 17:aliquem cunctantem et quasi verecundantem incitare,
id. de Or. 3, 9, 36.— With inf.:Sp. Carvilio graviter claudicanti ex vulnere... et ob eam causam verecundanti in publicum prodire,
Cic. de Or. 2, 61, 249.—Transf., of things:(manus) probant, admirantur, verecundantur,
express shame, Quint. 11, 3, 87.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский