-
1 uzależnić
uzależni|ć\uzależnićj, \uzależnićony сов. od kogo-czego 1. сделать зависимым, поставить в зависимость от кого- чего;coś jest \uzależnićone od czegoś что-л. зависит от чего-л.; 2. обусловить чем; \uzależnić od wyrażenia zgody przez rodziców обусловить согласием родителей+2. uwarunkować
* * *uzależnij, uzależniony сов. od kogo-czego1) сде́лать зави́симым, поста́вить в зави́симость от кого-чегоcoś jest uzależnione od czegoś — что́-л. зави́сит от чего́-л.
2) обусло́вить чемuzależnić od wyrażenia zgody przez rodziców — обусло́вить согла́сием роди́телей
Syn:uwarunkować 2) -
2 uzależnić się
сов.1) поста́вить себя́ в зави́симостьcałkowicie uzależnić się się od kogoś — попа́сть в по́лную зави́симость от кого́-л.
2) (od narkotyków, alkoholu itp.) оказа́ться во вла́сти дурно́й привы́чкиuzależnić się się od alkoholu — стать алкого́ликом
uzależnić się się od kokainy — стать кокаини́стом
-
3 uzależnić\ się
сов. 1. поставить себя в зависимость;całkowicie \uzależnić\ się się od kogoś попасть в полную зависимость от кого-л.; 2. (od narkotyków, alkoholu itp.) оказаться во власти дурной привычки;\uzależnić\ się się od alkoholu стать алкоголиком; \uzależnić\ się się od kokainy стать кокаинистом
-
4 podporządkować
глаг.• подчинить• подчинять• покорять* * *podporządkowa|ć\podporządkowaćny сов. подчинить;\podporządkować sobie подчинить себе
+ uzależnić* * *podporządkowany сов.подчини́тьpodporządkować sobie — подчини́ть себе́
Syn: -
5 uzależniać
глаг.• выделывать• делать• наделать• оказывать• подчинять• производить• сделать• совершать• совершить• составлять* * *uzależnia|ć\uzależniaćny несов. od kogo \uzależniaćczego 1. делать зависимым, ставить в зависимость от кого-че-го;2. обуславливать чем; ср. uzależnić* * *uzależniany несов. od kogo-czego1) де́лать зави́симым, ста́вить в зави́симость от кого-чего -
6 obstawić
глаг.• обставить• обставиться* * *1) (np. bramkę) застраховать2) obstawić (np. w grze) поставить3) obstawić (wokół) обставить (вокруг)umeblować обставить (омеблировать)uwarunkować, uzależnić обставить (обусловить)urządzić, zorganizować обставить (устроить)* * *obstawi|ć\obstawićony сов. 1. обставить; окружить;2. спорт. подстраховать (ворота и т. ň.); 3. kogo-co разг. поставить, сделать ставку на кого-что (в азартных играх, гонках etc.)+1. otoczyć 2. ubezpieczyć
* * *obstawiony сов.1) обста́вить; окружи́ть2) спорт. подстрахова́ть (ворота и т. п.)Syn:otoczyć 1), ubezpieczyć 2) -
7 uzależniać się
несов.1) ста́вить себя́ в зави́симость2) (od narkotyków, alkoholu itp.) ока́зываться во вла́сти дурно́й привы́чки; ср. uzależnić się -
8 uzależniać\ się
несов. 1. ставить себя в зависимость;2. (od narkotyków, alkoholu itp.) оказываться во власти дурной привычки; ср. uzależnić się
См. также в других словарях:
uzależniać się – uzależnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się zależnym od kogoś, czegoś, popadać w nałóg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uzależniać się od alkoholu, narkotyków. Uzależniać się od rodziców. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uzależniać — ndk I, uzależniaćam, uzależniaćasz, uzależniaćają, uzależniaćaj, uzależniaćał, uzależniaćany uzależnić dk VIa, uzależniaćnię, uzależniaćnisz, uzależniaćnij, uzależniaćnił, uzależniaćniony «czynić zależnym od kogoś, od czegoś, czynić podległym,… … Słownik języka polskiego
garść — 1. Brać się, wziąć się (mocno), zebrać się w garść, w karby, pot. w kupę «opanować się, przezwyciężyć chwilę słabości, zebrać siły, otrząsnąć się z przygnębienia, lenistwa, apatii»: Zresztą wszystkie jesteśmy niewyspane, a tu jak na złość trzeba… … Słownik frazeologiczny
kieszeń — 1. Chować, brać pieniądze do (własnej) kieszeni «przywłaszczać sobie czyjeś pieniądze»: W Radomiu był swego czasu szefem żandarmerii rosyjskiej niejaki Wąsiacki, Rosjanin, którego ogólnie podejrzewano, iż fabrykował sztucznie konfidentów i… … Słownik frazeologiczny
łaska — 1. Artysta, poeta itp. z bożej łaski a) «o osobie niemającej fachowego przygotowania w danej dziedzinie, nieporadnie się czymś zajmującej»: No cóż, możemy zadowolić się nie wydaną częścią zaliczki, a naszemu biznesmenowi z bożej łaski dać solidną … Słownik frazeologiczny
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… … Słownik języka polskiego
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
opętać — dk I, opętaćam, opętaćasz, opętaćają, opętaćaj, opętaćał, opętaćany opętywać ndk VIIIa, opętaćtuję, opętaćtujesz, opętaćtuj, opętaćywał, opętaćywany «opanować, ogarnąć swym wpływem; uzależnić kogoś od siebie; uwikłać, omotać» Opętała go swą urodą … Słownik języka polskiego
palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… … Słownik języka polskiego
poddać — dk I, poddaćdam, poddaćdasz, poddaćdadzą, poddaćdaj, poddaćdał, poddaćdany poddawać ndk IX, poddaćdaję, poddaćdajesz, poddaćwaj, poddaćwał, poddaćwany 1. «uznać za zwyciężonego w walce, oddać kogoś (np. ludność) albo coś (np. kraj) pod czyjeś… … Słownik języka polskiego
