uwieść

См. также в других словарях:

• uwieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}uwodzić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uwieść — dk XI, uwiodę, uwiedziesz, uwiedź, uwiódł, uwiodła, uwiedli, uwiedziony, uwiedzeni uwodzić ndk VIa, uwieśćdzę, uwieśćdzisz, uwódź, uwieśćdził, uwieśćdzony 1. «zbałamucić kogoś zalotami; bałamucąc, czarując doprowadzić do stosunku płciowego; w ndk …   Słownik języka polskiego

• uwodzić — → uwieść …   Słownik języka polskiego

• strzelić gola — Uwieść; doprowadzić do stosunku płciowego Eng. To succeed in copulating with someone …   Słownik Polskiego slangu

• uwodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, uwodzićdzę, uwodzićdzi, uwodź || rzad. uwódź, uwodzićdzony {{/stl 8}}– uwieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, uwiodę, uwiedzie, uwiedź, uwiódł, uwiodła, uwiedli, uwiedziony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… …   Słownik frazeologiczny

• odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …   Słownik języka polskiego

• przyprawić — dk VIa, przyprawićwię, przyprawićwisz, przyprawićpraw, przyprawićwił, przyprawićwiony przyprawiać ndk I, przyprawićam, przyprawićasz, przyprawićają, przyprawićaj, przyprawićał, przyprawićany 1. «przymocować, przyczepić coś brakującego,… …   Słownik języka polskiego

• róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… …   Słownik języka polskiego

• zbałamucić — dk VIa, zbałamucićcę, zbałamucićcisz, zbałamucićuć, zbałamucićcił, zbałamucićcony 1. «bałamucąc pozyskać czyjeś (zwykle kobiety) względy, zawrócić komuś w głowie; skokietować, uwieść» Zbałamucić dziewczynę. 2. «wprowadzić kogoś w błąd, wywierając …   Słownik języka polskiego

• odbić kogoś komuś — Odebrać komuś dziewczynę lub chłopaka; uwieść czyjąć sympatię Eng. To take someone s girlfriend or boyfriend away …   Słownik Polskiego slangu