Перевод: с польского на русский

с русского на польский

utarty

  • 1 utarty

    utart|y
    1. проторённый, привычный;

    iść \utartyą drogą (\utartyym szlakiem) идти по проторённой дорожке;

    2. избитый, ходячий;

    \utarty frazes избитая фраза; \utartyе wyrażenie ходячее выражение

    * * *
    1) проторённый, привы́чный

    iść utartą drogą (utartym szlakiem) — идти́ по проторённой доро́жке

    2) изби́тый, ходя́чий

    utarty frazes — изби́тая фра́за

    utarte wyrażenie — ходя́чее выраже́ние

    Słownik polsko-rosyjski > utarty

  • 2 pospolity

    прил.
    • банальный
    • вульгарный
    • грубый
    • дюжинный
    • единый
    • ежедневный
    • заурядный
    • нарицательный
    • народный
    • общественный
    • общий
    • общинный
    • обыденный
    • обыкновенный
    • обычный
    • откровенный
    • очевидный
    • посредственный
    • простой
    • прямой
    • публичный
    • совместный
    • средний
    • тривиальный
    • явный
    • ясный
    * * *
    pospoli|ty
    \pospolityci, \pospolitytszy 1. обыкновенный; заурядный, обыденный;
    2. распространённый; 3. банальный, избитый; ● \pospolityte ruszenie ист. ополчение
    +

    1. zwykły 2. powszechny 3. utarty, szablonowy

    * * *
    pospolici, pospolitszy
    1) обыкнове́нный; зауря́дный, обы́денный
    3) бана́льный, изби́тый
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > pospolity

  • 3 utrzeć

    глаг.
    • утереть
    * * *
    utrę, utrzyj, utarł, utarty сов. 1. растереть; натереть;

    \utrzeć żółtko z cukrem растереть желток с сахаром; \utrzeć marchew na tarce натереть морковь на тёрке;

    2. (wytrzeć) уст. утереть, вытереть;
    ● \utrzeć komuś nosa утереть нос кому-л.
    * * *
    utrę, utrzyj, utarł, utarty сов.
    1) растере́ть; натере́ть

    utrzeć żółtko z cukrem — растере́ть желто́к с са́харом

    utrzeć marchew na tarce — натере́ть морко́вь на тёрке

    2) ( wytrzeć) уст. утере́ть, вы́тереть

    Słownik polsko-rosyjski > utrzeć

См. также в других словарях:

  • utarty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który się utarł w danej społeczności; ogólnie uznawany, używany, powszechnie przyjęty, konwencjonalny, zwyczajowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utarte wyrażenia, zwroty. Utarta opinia.{{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • utarty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. utrzeć (p.) utarty w użyciu przym. «ogólnie, powszechnie przyjęty, uznany; zwyczajowy, konwencjonalny» Utarta opinia (o kimś). Utarty zwrot. Utarte pojęcia, wyobrażenia …   Słownik języka polskiego

  • szlak — m III, D. u, N. szlakkiem; lm M. i 1. «droga naturalna (np. rzeka) lub trakt wytyczony przez chodzenie, jeżdżenie; droga, którą ktoś przebył lub ma przebyć; także: odcinek torów kolejowych między kolejnymi stacjami» Szlak morski, rzeczny, leśny,… …   Słownik języka polskiego

  • utrzeć — dk XI, utrę, utrzesz, utrzyj, utarł, utarty, utarłszy ucierać ndk I, utrzećam, utrzećasz, utrzećają, utrzećaj, utrzećał, utrzećany 1. «rozdrobnić coś przez tarcie (np. na tarce); zmiażdżyć na drobne cząstki, rozetrzeć na masę przez tarcie» Utrzeć …   Słownik języka polskiego

  • szlak — Przetrzeć (komuś, czemuś) szlak zob. przetrzeć 2. Utarty szlak zob. utrzeć 3 …   Słownik frazeologiczny

  • tor — 1. Coś idzie, biegnie, toczy się itp. swoim, wytkniętym, starym torem, innym, nowym torem «coś odbywa się tak jak dotychczas, tak jak zaplanowano lub w sposób odmienny od dotychczasowego»: Gdyby Sobieski nie był ruszył pod Wiedeń, wszystko… …   Słownik frazeologiczny

  • utrzeć — 1. Coś toczy się utartym torem «coś przebiega w sposób ogólnie znany, powszechnie przyjęty»: Euforia była prawie powszechna (...) lud był znowu spokojny, a w pałacach i „na urzędach” toczyły się utartym torem walki o władzę i niszczenie… …   Słownik frazeologiczny

  • ucierać — 1. Coś toczy się utartym torem «coś przebiega w sposób ogólnie znany, powszechnie przyjęty»: Euforia była prawie powszechna (...) lud był znowu spokojny, a w pałacach i „na urzędach” toczyły się utartym torem walki o władzę i niszczenie… …   Słownik frazeologiczny

  • banał — m IV, D. u, Ms. banałale; lm M. y «powiedzenie nie mające głębszej treści, ogólnie znane, zwrot utarty, oklepany, banalny; frazes, komunał, slogan» Pusty, wytarty banał. Wypowiedź pełna banałów …   Słownik języka polskiego

  • farba — ż IV, CMs. farbabie; lm D. farb 1. «mieszanina barwników i pigmentów ze spoiwami, tworząca barwną substancję używaną do malowania lub barwienia» Farba jasna, ciemna, biała, zielona itp. Farby artystyczne. Farba matowa, świecąca. Farba drukarska,… …   Słownik języka polskiego

  • pigułka — ż III, CMs. pigułkałce; lm D. pigułkałek 1. «lek utarty na proszek i uformowany z różnymi domieszkami masy spoistej w twardą kulkę, zwykle bardzo małą» Pigułka homeopatyczna. Pigułka witaminowa. Pigułki od kaszlu, na sen. Wziąć, łyknąć, zażyć… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»