-
1 rozkleko|tać
pf (rozklekoczę a. rozklekocę) Ⅰ vt pot. rozklekotany fortepian a rickety piano pot.- rozklekotany pojazd a rickety old crate pot.- rozklekotana maszyna a clapped-out machine pot.- rozklekotane nerwy przen. shattered nervesⅡ rozklekotać się 1. (zacząć głośno klekotać) to (start to) clatter- bociany rozklekotały się na dachu the storks began to (bill-)clatter on the roof- rozklekotały się karabiny maszynowe machine guns started to clatter a. chatter2. pot. (zostać uszkodzonym) to have had it, to be ruinedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkleko|tać
-
2 ucierpi|eć
pf (ucierpiał, ucierpieli) vi książk. 1. (zostać uszkodzonym) to suffer damage- ucierpieć od powodzi to suffer flood damage- pojazd najwyraźniej nie ucierpiał podczas kolizji the vehicle appears none the worse for the collision2. (na ciele, zdrowiu) [osoba] to suffer harm, to be harmed 3. (doznać uszczerbku) to suffer- ucierpi na tym jego zdrowie/praca/dobre imię his health/work/good name will sufferThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ucierpi|eć
-
3 zostawać
zostawać w domu zu Hause bleiben;zostawać na noc über Nacht bleiben;zostawać w pamięci im Gedächtnis bleiben;zostawać w tyle zurückbleiben;zostawać bez pieniędzy ohne Geld bleiben;prawie nic nie zostało es blieb fast nichts übrig;zostawać w łóżku MED das Bett hüten, im Bett bleiben;zostać pf nauczycielem Lehrer werden;zostać pf uszkodzonym beschädigt werden;zostać pf zaproszonym eingeladen werden;zostawać na lodzie fig blöd dastehen;zostawać po (L) hinterlassen werden (von D);
См. также в других словарях:
koniektura — ż IV, CMs. koniekturaurze; lm D. koniekturaur 1. «odtworzenie i wypełnienie luk w uszkodzonym lub niepełnym tekście na podstawie analizy zachowanych jego fragmentów» 2. książk. «domysł, przypuszczenie; wniosek oparty na przypuszczeniu» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… … Słownik języka polskiego
rozklekotać — dk IX, rozklekotaćoczę, (rozklekotaćocę), rozklekotaćoczesz (rozklekotaćocesz), rozklekotaćocz (rozklekotaćotaj), rozklekotaćał, rozklekotaćany częściej w imiesł. biernym, pot. «zużyć, zniszczyć, obruszyć coś przez używanie, sprawić, że powstaje… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
szkliwo — n III, Ms. szkliwowie; lm D. szkliwoiw 1. «cienka warstwa szkła powlekająca powierzchnię wyrobów ceramicznych, nieprzepuszczalna dla cieczy i gazów, nadająca powierzchni gładkość i barwę oraz zwiększająca wytrzymałość wyrobu; polewa, glazura»… … Słownik języka polskiego
ucierpieć — dk VIIa, ucierpiećpię, ucierpiećpisz, ucierp, ucierpiećpiał, ucierpiećpieli «ponieść szkodę, stratę materialną, fizyczną; zostać uszkodzonym, nadszarpniętym; doznać uszczerbku, ujmy» Miasto ucierpiało podczas trzęsienia ziemi. Pola ucierpiały od… … Słownik języka polskiego
złamać — dk IX, złamaćmię, złamaćmiesz, złam, złamaćał, złamaćany 1. «nacisnąwszy, przycisnąwszy, uderzywszy rozdzielić, rozerwać coś na (dwie) części; przełamać, rozłamać» Złamać nartę. Złamać kij, laskę. Złamać pieczęć. Wicher złamał drzewo. Złamana… … Słownik języka polskiego
skrzele — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm M. skrzelela, D. skrzeleli, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd zwierząt wodnych, służący do oddychania tlenem rozpuszczonym w wodzie; najczęściej w postaci… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
