uszkodzony

См. также в других словарях:

• uszkadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uszkadzaćam, uszkadzaća, uszkadzaćają, uszkadzaćany {{/stl 8}}– uszkodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uszkadzaćdzę, uszkadzaćdzi, uszkodź, uszkadzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować uszczerbek w czymś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… …   Słownik języka polskiego

• defekt — m IV, D. u, Ms. defektkcie; lm M. y 1. «uszkodzenie, usterka; wada fizyczna, ułomność» Defekt motoru, silnika. Defekty czcionek. Towar z defektem. Defekt stylu, wymowy. Szpecący defekt skóry. 2. «uszkodzony lub niekompletny egzemplarz druku… …   Słownik języka polskiego

• defektowy — «mający defekty, usterki; (częściej w odniesieniu do przedmiotów) uszkodzony, wadliwy» Egzemplarz (czego), wyrób defektowy …   Słownik języka polskiego

• destrukt — m IV, D. u, Ms. destruktkcie; lm M. y 1. «pieniądz papierowy zniszczony, wycofywany z obiegu» 2. bibl. «egzemplarz książki lub czasopisma uszkodzony w stopniu uniemożliwiającym włączenie go do zbioru» 3. zwykle w lm, druk. «arkusze uszkodzone… …   Słownik języka polskiego

• drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… …   Słownik języka polskiego

• holować — ndk IV, holowaćluję, holowaćlujesz, holowaćluj, holowaćował, holowaćowany «ciągnąć po wodzie, po drodze, w powietrzu jednostki transportowe (statki, samochody, szybowce itp.), nie mające stale lub chwilowo własnego napędu, rzadziej inne… …   Słownik języka polskiego

• iskrzyć — dk VIb, iskrzyćrzy, iskrzyćrzył «sypać iskrami» Uszkodzony przewód elektryczny iskrzy niebezpiecznie. Kamienie iskrzyły pod kopytami koni. iskrzyć się «lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć» Śnieg iskrzy się w słońcu. Woda iskrzyła się… …   Słownik języka polskiego

• kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś …   Słownik języka polskiego

• kancera — ż IV, CMs. kanceraerze; lm D. kanceraer «w filatelistyce: uszkodzony znaczek pocztowy» ‹może z łac.› …   Słownik języka polskiego

• korygować — ndk IV, korygowaćguję, korygowaćgujesz, korygowaćguj, korygowaćował, korygowaćowany 1. «poprawiać co według określonych zasad; usuwać niedokładności, braki» Korygować prace zespołu. Korygować czyjeś błędy. Korygować swoje postępowanie. ∆ farm.… …   Słownik języka polskiego