-
1 sumienie
sumienie [sumjɛɲɛ] ntGewissen ntwolność sumienia Gewissensfreiheit fmieć czyste/nieczyste \sumienie ein reines/schlechtes Gewissen habenz czystym \sumieniem mit reinem Gewissenuspokoić \sumienie sein Gewissen zum Schweigen bringen [ lub beruhigen]mieć kogoś/coś na sumieniu jdn/etw auf dem Gewissen haben -
2 Gewissen
sumienie ntein schlechtes \Gewissen haben mieć nieczyste sumieniesein \Gewissen erleichtern uspokoić swe sumieniejdn/etw auf dem \Gewissen haben mieć kogoś/coś na sumieniujdm ins \Gewissen reden przemówić komuś do sumienia -
3 uspokajać
uspokajać sumienie das Gewissen beruhigen;uspokajać się sich beruhigen; wiatr sich legen
См. также в других словарях:
uspokoić sumienie — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmniejszyć uczucie winy, przestać się dręczyć wyrzutami sumienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczerą spowiedzią uspokoił sumienie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. sumienieeń, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} indywidualna, psychiczna zdolność oceniania i odczuwania czegoś w kategoriach dobra i zła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żyć w zgodzie z własnym sumieniem. Sumienie nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… … Słownik języka polskiego
uspokoić — dk VIa, uspokoićoję, uspokoićisz, uspokój, uspokoićił, uspokoićojony uspokajać ndk I, uspokoićam, uspokoićasz, uspokoićają, uspokoićaj, uspokoićał, uspokoićany 1. «skłonić, zmusić do ciszy, do milczenia, przywrócić spokój, wprowadzić ład,… … Słownik języka polskiego
uspokajać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uspokajaćam, uspokajaća, uspokajaćają, uspokajaćany {{/stl 8}}– uspokoić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uspokajaćkoję, uspokajaćkoi, uspokajaćkój, uspokajaćkojony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciszyć — dk VIb, uciszyćszę, uciszyćszysz, ucisz, uciszyćszył, uciszyćszony uciszać ndk I, uciszyćam, uciszyćasz, uciszyćają, uciszyćaj, uciszyćał, uciszyćany «uczynić cichym, sprawić, że ktoś milknie, że coś cichnie, milknie; nakłonić do milczenia;… … Słownik języka polskiego