-
1 clerk
[klɑːk]n* * *1) (a person who deals with letters, accounts etc in an office.) urzędnik2) (a public official in charge of the business affairs of the town council etc: the town clerk.) urzędnik3) ((American) a shop-assistant.) sprzedawca -
2 civil servant
-
3 official
[ə'fɪʃl] 1. adj 2. nurzędnik m (w rządzie, związkach zawodowych itp)* * *[ə'fiʃəl] 1. adjective1) (of or concerning a position of authority: official powers; official uniform.) urzędowy2) (done or confirmed by people in authority etc: the official result of the race.) oficjalny2. noun(a person who holds a position of authority: a government official.) (wyższy) urzędnik -
4 registrar
['rɛdʒɪstrɑː(r)]n( in registry office) urzędnik(-iczka) m(f) stanu cywilnego; (in college, university) sekretarz m uniwersytetu; ( BRIT) ( in hospital) ≈ lekarz m specjalista m* * *1) (a person whose duty it is to keep a register (especially of births, marriages and deaths).) sekretarz, urzędnik stanu cywilnego2) (in the United Kingdom etc one of the grades of hospital doctors.) lekarz przełożony -
5 trustbuster
(am.)- urzędnik do walki z trustami- osoba, która zwalcza trusty antykonkurencyjne; często jest to urzędnik władz federalnych.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > trustbuster
-
6 coroner
['kɔrənə(r)]n ( JUR)* * *['korənə](an official who inquires into the causes of accidental or sudden, unexpected deaths.) lekarz sądowy -
7 servant
['səːvənt]nsłużący(-ca) m(f); ( fig) sługa m* * *['sə:vənt]1) (a person who is hired to work for another, especially in helping to run a house.) służący2) (a person employed by the government, or in the administration of a country etc: a public servant; civil servants.) urzędnik -
8 worker
['wəːkə(r)]noffice worker — urzędnik(-iczka) m(f)
* * *1) (a person who works or who is employed in an office, a factory etc: office-workers; car-workers.) pracownik2) (a manual worker rather than an office-worker etc.) robotnik3) (a person who works (hard etc): He's a slow/hard worker.) pracownik, robotnik -
9 bailiff
['beɪlɪf]n ( BRIT) -
10 filing clerk
nurzędnik(-iczka) m(f) prowadzący(-ca) m(f) dokumentację -
11 office worker
nurzędnik(-iczka) m(f) -
12 town clerk
nurzędnik m miejski -
13 white-collar worker
['waɪtkɔlə-]npracownik m umysłowy, urzędnik m -
14 bailiff
(br.)- funkcjonariuszfunkcjonariusz, który dokonuje aresztowań i dostarcza wezwania sądowe; (am.) urzędnik sądowy, który czuwa nad porządkiem w czasie rozprawy.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > bailiff
-
15 judge
- sędzia- urzędnik publiczny, który rozpatruje sprawy i wydaje orzeczenia w sądzie.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > judge
-
16 Registrar of Companies
(br.)- kierownik rejestru handlowego- urzędnik odpowiedzialny za prowadzenie wykazu spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowanych w rejestrze spółek.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > Registrar of Companies
См. также в других словарях:
urzędnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. urzędnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto pracuje w urzędzie, osoba piastująca jakieś stanowisko w administracji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzędnik sądowy, skarbowy, administracji państwowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urzędnik — m III, DB. a, N. urzędnikkiem; lm M. urzędnikicy, DB. ów «osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca funkcje z zakresu administracji; człowiek sprawujący jakiś urząd» Wyższy urzędnik państwowy. Urzędnik bankowy, pocztowy, sądowy. ∆ Urzędnik… … Słownik języka polskiego
radca — m odm. jak ż II, DCMs. radcacy; lm M. radcacy (radcacowie), DB. radcaców «urzędnik w administracji państwowej odpowiedzialny za pewien dział» Starszy radca. ∆ Radca prawny «prawnik zatrudniony w jakimś przedsiębiorstwie, jakiejś instytucji, który … Słownik języka polskiego
gubernator — m IV, DB. a, Ms. gubernatororze; lm M. gubernatororzy ( owie), DB. ów «wysoki urzędnik administracji państwowej w niektórych krajach; rządca prowincji» a) «w USA: urzędnik sprawujący najwyższą władzę wykonawczą stanu, wybierany przez ludność» b)… … Słownik języka polskiego
inspektor — m IV, DB. a, Ms. inspektororze; lm M. inspektororzy ( owie), DB. ów «urzędnik kontrolujący pracę instytucji, zakładów itp. przez dokonywanie inspekcji na powierzonym terenie» Zespół inspektorów. ∆ Inspektor szkolny «urzędnik państwowy stojący na… … Słownik języka polskiego
oficjał — m IV, DB. a, Ms. oficjałale; lm M. owie, DB. ów 1. hist. «urzędnik w zaborze austriackim» 2. hist. «sługa niższych urzędników municypalnych w starożytnym Rzymie; także: wyższy urzędnik cesarski piastujący ważny urząd» 3. rel. «w Kościele… … Słownik języka polskiego
podczaszy — m odm. jak przym.; lm M. podczaszyszowie, DB. podczaszyszych hist. «w Polsce w XIV w.: nadworny urzędnik książęcy lub królewski, początkowo zastępca cześnika próbujący napoje przed podaniem księciu (królowi); w czasach późniejszych: tytularny… … Słownik języka polskiego
podskarbi — m odm. jak przym.; lm M. owie, DB. podskarbiich hist. «w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem» ∆ Podskarbi wielki (koronny) «urzędnik zarządzający skarbem państwa» ∆ Podskarbi nadworny «urzędnik zarządzający skarbem króla» … Słownik języka polskiego
skarbnik — m III, DB. a, N. skarbnikkiem; lm M. skarbnikicy, DB. ów 1. «osoba zbierająca i przechowująca pieniądze jakiejś organizacji, kółka, stowarzyszenia; w bankach: urzędnik przyjmujący, wydający i przechowujący pieniądze i papiery wartościowe; kasjer… … Słownik języka polskiego
szeryf — I m IV, DB. a, Ms. szeryffie; lm M. owie, DB. ów 1. «w Stanach Zjednoczonych: urzędnik o uprawnieniach administracyjno sądowych» Gwiazda szeryfa. Urząd szeryfa. 2. «w średniowiecznej Anglii: urzędnik królewski w hrabstwie, o rozległych… … Słownik języka polskiego
Кароль. Человек, ставший Папой Римским (фильм) — Кароль. Человек, ставший Папой Римским Karol, un uomo diventato Papa Жанр драма, биография Режиссёр Джакомо Баттиато Автор сценария Джакомо Баттиато Джанфранко Свидеркоски В главных ролях Петр Адамчик М … Википедия