-
1 uroda
сущ.• краса• красавица• красота* * *1) (cecha, charakter) нрав, природа, характер2) uroda (piękno) красота3) uroda (walory zewnętrzne) внешний видdziwoląg, pokraka, potwór урод* * *uro|da♀ красота;rzadkiej \urodady, o rzadkiej \urodadzie редкой красоты; nie grzeszyć \urodadą не отличаться красотой; \uroda życia красота жизни
+ piękność, piękno* * *жкрасота́rzadkiej urody, o rzadkiej urodzie — ре́дкой красоты́
nie grzeszyć urodą — не отлича́ться красото́й
uroda życia — красота́ жи́зни
Syn: -
2 uroda
* * *f.1. (= piękność) beauty; nie grzeszyć urodą be very ugly.2. (= wdzięk, piękno) beauty, charm, attraction.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uroda
-
3 uroda
mieć dziewczęcą urodę mädchenhaft aussehen, ein mädchenhaftes Aussehen haben;uroda życia Lebensgenuss m, das pralle Leben -
4 uroda
uroda [urɔda] fReiz m, Schönheit f -
5 uroda
beauté -
6 uroda
f -
7 uroda
áilleacht -
8 uroda
bukuri -
9 uroda
güzellik -
10 uroda
[урода]nкрасивість, краса, врода -
11 uroda
grožis -
12 uroda
ж краса, врода -
13 uroda
1 dikít2 gandá3 kagandáhan4 kariktan -
14 uroda
gelşik; görk; gözellik; owadanlyk -
15 uroda
1) καλλονή2) ομορφιά -
16 uroda
יפוי -
17 uroda uro·da
-
18 урод
-
19 uro|da
f sgt 1. (rysy twarzy) looks pl, appearance- mieć typowo polską urodę to have typically Polish looks- ma urodę po tacie he/she takes after his/her dad2. (piękny wygląd) beauty, good looks pl- dbać o urodę to look after oneself- słynąć z urody to be famous for one’s beauty- wielkiej urody beautiful- wszystkie koleżanki zazdrościły jej urody all of her friends were jealous of her good looks- dodawać komuś/czemuś urody to add to sb’s/sth’s good looks- pastelowe kolory podnoszą urodę wnętrza pastel colours bring out the charm of the interior3. przen. (miejsca, terenu) beauty- uroda piaszczystej plaży the beauty of the sandy beach4. przen. (cecha) nature- na tym polega uroda życia that’s the nature of life, that’s the way life is- taka już jej/jego uroda that’s just the way she/he isThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uro|da
-
20 egzotyczny
adj(kraj, roślina) exotic; (uroda, zainteresowania) rare, singular* * *a.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > egzotyczny
См. также в других словарях:
uroda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. urodaodzie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} całokształt zewnętrznych, fizycznych cech człowieka (zwłaszcza rysy twarzy) uznawanych za piękne, ładne; piękność : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uroda — ż IV, CMs. urodaodzie, blm 1. «zewnętrzne walory postaci, zwłaszcza harmonijne, regularne rysy twarzy; zespół cech składających się na piękny wygląd, piękną powierzchowność; piękność» Chłopięca, dziewczęca, młodzieńcza, męska uroda. Egzotyczna,… … Słownik języka polskiego
uroda — Taka już jego, jej itp. uroda «o czyichś określonych cechach charakteru»: Każda, nawet najbardziej banalna czynność domowa urastała w jej wykonaniu do rangi klęski żywiołowej. Lecz mimo to światopogląd Heleny daleki był od katastrofizmu. (...) –… … Słownik frazeologiczny
Краса жизни (фильм, 1930) — Краса жизни Uroda życia … Википедия
grzeszyć — 1. Grzeszyć brakiem czegoś «odznaczać się brakiem jakiejś cechy, zwykle dodatniej»: Kto nie szanuje swoich czytelników, nie szanuje ani samego siebie, ani własnego dzieła. I grzeszy brakiem wyobraźni (...). J. Parandowski, Alchemia. 2. iron. Nie… … Słownik frazeologiczny
EDICOM — Edipresse Logo de Edipresse Création 1988 Forme juridique société anonyme … Wikipédia en Français
Edicom — Edipresse Logo de Edipresse Création 1988 Forme juridique société anonyme … Wikipédia en Français
Edipresse — Création 1988 Forme juridique société anonyme … Wikipédia en Français
grzeszyć — ndk VIb, grzeszyćszę, grzeszyćszysz, grzesz, grzeszyćszył «popełniać grzech, grzechy, łamać zakazy religijne» Ciężko grzeszyć. Grzeszyć myślą. ◊ Nie grzeszyć talentem, odwagą, rozumem, uprzejmością, urodą itp. «zupełnie nie mieć talentu, odwagi,… … Słownik języka polskiego
jaśnieć — ndk III, jaśniećeje, jaśniećniał 1. «wydawać silny, jasny blask, światło, świecić mocno, promienieć» Słońce jaśnieje. Neony jaśniały. ◊ Jaśnieć szczęściem, radością itp. «wyrażać, uzewnętrzniać szczęście, radość itp.; być szczęśliwym, wesołym itp … Słownik języka polskiego
zachwycić — dk VIa, zachwycićcę, zachwycićcisz, zachwycićchwyć, zachwycićcił, zachwycićcony zachwycać ndk I, zachwycićam, zachwycićasz, zachwycićają, zachwycićaj, zachwycićał, zachwycićany «wprawić kogoś w zachwyt, wzbudzić zachwyt; olśnić, oczarować, urzec» … Słownik języka polskiego