-
1 solennellement
uroczyście -
2 vow
[vau] 1. n 2. vtto vow that/to do sth — przyrzekać (przyrzec perf) (uroczyście), że/, że się coś zrobi
she took/made a vow to give up smoking — postanowiła uroczyście, że rzuci palenie
* * *1. noun(a solemn promise, especially one made to God: The monks have made/taken a vow of silence; marriage vows.) przysięga2. verb1) (to make a solemn promise (that): He vowed that he would die rather than surrender.) przysięgać2) (to threaten: He vowed revenge on all his enemies.) przysiąc -
3 праздновать
глаг.• celebrować• fetować• obchodzić• sławić• uczcić• uświetnić• święcić• świętować* * *( świętować) czcić, ( uroczyście) obchodzić, święcić -
4 урочисто
uroczystoприсл. -
5 begrüßen
vtprzywitać; powitaćj-n feierlich begrǘßen — przywitać kogoś uroczyście
-
6 ceremonially
adverb uroczyście -
7 inaugurate
[ɪ'nɔːgjureɪt]vtofficial wprowadzać (wprowadzić perf) na stanowisko or urząd; system wprowadzać (wprowadzić perf); festival inaugurować (zainaugurować perf)* * *[i'no:ɡjureit]1) (to place (a person) in an official position with great ceremony: to inaugurate a president.) zaprzysiąc, intronizować itp.2) (to make a ceremonial start to: This meeting is to inaugurate our new Social Work scheme.) zainaugurować3) (to open (a building, exhibition etc) formally to the public: The Queen inaugurated the new university buildings.) uroczyście otworzyć•- inaugural -
8 marshal
['mɑːʃl] 1. n ( MIL)marszałek m; (US) (of police, fire department) ≈ komendant m; ( at sports meeting etc) organizator m2. vt* * *1. noun1) (an official who arranges ceremonies, processions etc.) mistrz ceremonii2) ((American) an official with certain duties in the lawcourts.) egzekutor sądowy3) ((American) the head of a police or fire department.) szeryf, naczelnik policji/straży2. verb1) (to arrange (forces, facts, arguments etc) in order: Give me a minute to marshal my thoughts.) uporządkować2) (to lead or show the way to: We marshalled the whole group into a large room.) wprowadzić (uroczyście) -
9 protest
1. ['prəutɛst] nprotest m2. [prə'tɛst] vi3. vtto protest about/against/at — protestować przeciw(ko) +dat
to protest (that …) — zapewniać (zapewnić perf) (, że …)
* * *1. [prə'test] verb1) (to express a strong objection: They are protesting against the new law.) protestować2) (to state or declare definitely, especially in denying something: She protested that she was innocent.) (uroczyście) zapewnić2. ['proutest] noun(a strong statement or demonstration of objection or disapproval: He made no protest; ( also adjective) a protest march.) protest -
10 state
[steɪt] 1. n( condition) stan m; ( government) państwo nt2. vtoświadczać (oświadczyć perf), stwierdzać (stwierdzić perf)* * *I [steit] noun1) (the condition in which a thing or person is: the bad state of the roads; The room was in an untidy state; He inquired about her state of health; What a state you're in!; He was not in a fit state to take the class.) stan2) (a country considered as a political community, or, as in the United States, one division of a federation: The Prime Minister visits the Queen once a week to discuss affairs of state; The care of the sick and elderly is considered partly the responsibility of the state; ( also adjective) The railways are under state control; state-controlled / owned industries.) państwo, stan3) (ceremonial dignity and splendour: The Queen, wearing her robes of state, drove in a horse-drawn coach to Westminster; ( also adjective) state occasions/banquets.) ceremoniał•- stately- stateliness
- statesman
- statesmanlike
- statesmanship
- get into a state
- lie in state II [steit] verb(to say or announce clearly, carefully and definitely: You have not yet stated your intentions.) przedstawiać -
11 торжественно
нареч.• uroczyście -
12 sentencieusement
1. sentencjonalnie2. uroczyście -
13 triomphalement
1. tryumfalnie2. uroczyście3. zwycięsko -
14 inoguri
См. также в других словарях:
uroczyście — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., uroczyścieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób odbiegający od codzienności; odświętnie, dostojnie, okazale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uroczyście obchodzone święto niepodległości.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uroczyście — uroczyścieej 1. «w sposób uroczysty; odświętnie, okazale, wystawnie» Uroczyście przystrojone gmachy, ulice. Obchodzić uroczyście jakieś święto, jakąś rocznicę. Podpisanie umowy odbyło się bardzo uroczyście. 2. «z godnością, z namaszczeniem, z… … Słownik języka polskiego
celebrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celebrowaćruję, celebrowaćruje, celebrowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać uroczyście mszę, inne nabożeństwo lub obrzęd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biskup celebrował… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… … Słownik języka polskiego
fanfara — 1. Coś odbyło się bez fanfar «coś odbyło się skromnie, po cichu, bez rozgłosu»: Wyjątkowo (...) Międzynarodowy Dzień Kobiet „odbył się bez fanfar; nie było nawoływań do gremialnego wręczania kwiatów, głośnych zachwytów nad macierzyństwem” (...).… … Słownik frazeologiczny
celebra — ż IV, CMs. celebrabrze; lm D. celebraebr 1. «uroczyste odprawianie nabożeństwa, obrzędu; nabożeństwo odprawione szczególnie uroczyście» 2. pot. → celebracja … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
fetować — ndk IV, fetowaćtuję, fetowaćtujesz, fetowaćtuj, fetowaćował, fetowaćowany «podejmować kogoś wystawnie, uroczyście; raczyć, ugaszczać» Fetować zwycięzców. Fetować przyjaciół obiadem. fetować się 1. strona zwrotna czas. fetować Fetować się… … Słownik języka polskiego
koronować — ndk IV, koronowaćnuję, koronowaćnujesz, koronowaćnuj, koronowaćował, koronowaćowany «uroczyście wkładać koronę na głowę nowo obranego monarchy (lub papieża), jako symbol przekazania mu najwyższej władzy w państwie (w kościele)» Władysława… … Słownik języka polskiego
mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… … Słownik języka polskiego
obwieścić — dk VIa, obwieścićwieszczę, obwieścićcisz, obwieścićwieść, obwieścićcił, obwieścićwieszczony obwieszczać ndk I, obwieścićam, obwieścićasz, obwieścićają, obwieścićaj, obwieścićał, obwieścićany «oficjalnie coś oznajmić, podać do wiadomości; ogłosić … Słownik języka polskiego