-
1 uroczyć
urocz|yć\uroczyćony сов. 1. уст. сглазить;2. перен. очаровать, обворожить, заворожить+1. rzucić urok, zaczarować 2. zachwycić
* * *uroczony сов.1) уст. сгла́зить2) перен. очарова́ть, обворожи́ть, заворожи́тьSyn: -
2 urzec
urze|c\urzecknę, \urzecknie, \urzeckł, \urzecczony сов. 1. очаровать, заворожить, заколдовать;jak \urzec czony как заворожённый;
2. сглазить+1. oczarować, olśnić, zachwycić 2. zaczarować, uroczyć
* * *urzeknę, urzeknie, urzekł, urzeczony сов.1) очарова́ть, заворожи́ть, заколдова́ть2) сгла́зитьSyn:
См. также в других словарях:
uroczyć — dk VIb, uroczyćczę, uroczyćczysz, uroczyćocz, uroczyćczył, uroczyćczony «według wierzeń ludowych: rzucić zły urok, czary na kogoś, na coś; urzec» … Słownik języka polskiego